wie wil mijn foto lezen

Hoi Isebell, wat een mooie foto, ik vind jou heel authentiek, je staat voor wat je voelt en doet wat je zegt, mooi om te zien (al ondervind jij er ook wel eens weerstand door). Ik ga een poging doen je foto te lezen, maar zal de komende dagen ergens zijn. Alvast bedankt voor het delen.
Liefs, Petra

hoi Isebell...

Wat ik als eerste zie, is een mooie jonge vrouw...
Dit is de buitenkant, maar mag best gezegt worden, dacht ik zo
De laatste tijd komt er van alles op je af...
Allerlei moeilijke levenslessen (vrij snel achter elkaar)
Dit allemaal om jou sterker te maken, en jou bewust te maken van het hoe en waarom het allemaal zo moeilijk is...
( Dit is iets wat je jezelf heel vaak afvraagt)
Wat ik ook sterk voel is jou twijfel soms...
Je hebt gelukkig een paar goede mensen om je heen die jou op de een of andere manier, laten zien hoe het allemaal in elkaar steekt...
Je pakt dit ook vrij snel op...
Ook al ben je best wel eigenzinnig... en ze zullen wel met goede argumenten moeten komen wil jij het uiteindelijk aannemen!
Je bent vrij nuchter als het gaat om "het spirituele"
Dit is een goede eigenschap...
Je hoeft niet alles zomaar te geloven

verder weet ik ff niets te schrijven eigenlijk...

Groetjes moonflowertje

Hoi Isebell, zoals beloofd wat uitgebreider antwoord op je vraag om je foto te lezen.

Je bent een heel authentiek mens, jij geeft nooit op, gaat altijd door en probeert er het beste van te maken. Je hebt echt een 'vechters-mentaliteit' in de positieve zin van het woord. Hierdoor weten veel mensen, zelfs in jouw directe omgeving dan ook helemaal niet dat jij behoorlijk verliezen en moeilijke situaties voor je kiezen hebt gehad. Persoonlijk vind ik dat je er heel goed mee om gaat, je laat je van nature aanwezig rechtvaardigheidsgevoel spreken en zegt wat je voelt. Er zijn ook wel momenten dat je soms beter even niets kunt zeggen, maar eigenlijk weet je dat ook meteen van jezelf op dat moment. In die zin sta jij heel bewust in je leven.

Ik vind jou (symbolisch) iets weg hebben van Jeanne d'Arc, jij staat voor waar je in gelooft. Je gaat voor het goede en rechtvaardige en bent ongelooflijk moedig. Waar andere mensen afhaken sta jij nog overeind. Je hebt een enorm (maatschappelijk) verantwoordelijkheidsgevoel en doorzettingsvermogen.

Het leuke is, die kracht speelt zich vooral af binnen in jou. Durf je krachtige zelf te zijn, wees niet bang voor mensen die je op andere gedachten willen brengen, omdat zij die drijfveer in zichzelf niet kennen. ; - )

Wat wel heel belangrijk is, en in die levensfase ben je nu ook aangekomen, is dat je ook focust op het ontvangen. Het ontvangen van liefde en aandacht van andere mensen die het echt goed met je voor hebben. Want je bent een gewaardeerd mens, al zie jij dat niet altijd.

Door de dingen die jij thuis hebt meegemaakt, als gezin hebben jullie in de 'overleving's stand' gezeten en het voelt alsof jij sterk de verantwoording voor je moeder hebt genomen in dingen. In die zin heb je een aantal jaren niet echt kind kunnen zijn. Realiseer jij je dat en weet je wat dat voor jezelf betekend?

Je mag daarom die tijd nu inhalen. Thema's zijn dit: Genieten van het leven en op zijn tijd eens onbezonnen kunnen zijn, uit de band springen, in zekere zin controle loslaten, niets doen (lui zijn), vooral niets mogen doen van jezelf en daardoor voelen wat er in je opborrelt. Ook al voelt dat heel ongemakkelijk, het zal je helpen de gevoelens van eenzaamheid uit je jeugd een plek te geven en de dingen op een andere manier te relativeren, je perfectionisme wat los te laten en inzicht te krijgen in je ouders, met name je vader. Geef de ander wat meer tijd en ruimte geven de dingen op zijn eigen manier te doen, maar er vooral ook voor jou te zijn ook al is dat niet op de wijze die jij graag zou zien. Vergeven in een belangrijke sleutel in deze. Vergeven is iets anders als goed vinden, het is meer de sterke gevoelens eromheen verwerken, begrijpen dat ook hij ergens vandaan komt, ook al is dat niet de weg die jij zou bewandelen.

Dit zorg patroon in jou is ontstaan toen één van de belangrijkste personen in je leven er niet voor jou was (één van je ouders) en daarom voel jij je soms het meest op je gemak bij mensen die er (emotioneel) niet voor je zijn omdat je weet hoe je dáár mee om moet gaan. Mensen die er wél voor je zijn vind je soms nog moeilijk, omdat in jezelf een soort oordeel leeft te 'week' en 'kwetsbaar' te zijn. Toch is ook datontvankelijke, in feite het vrouwelijke proces een heel mooie fase in het leven. Je laten verzorgen, dingen voor je laten regelen, hulp vragen.

Neem het jezelf niet kwalijk als je gaandeweg merkt dat je iets in te halen hebt, door jou is een deel van het gezin overeind gebleven, maar dat is nu voorbij, nu mag je ook gaan loslaten. Ook de mensen uit jouw gezin hebben hun eigen proces, dat ze op hun eigen manier nodig hebben te doorlopen. Dingen aan anderen over laten, dingen als het ware eens in de soep te laten lopen of te laten zijn zoals ze zijn hoe vreemd ze ook gaan.

Er komt de komende tijd ook een andere groep mensen om je heen, dat is al een beetje gaande, omdat je jezelf vaak afvraagt wat sommige contacten nu eigenlijk voor je betekenen en waar ze op gebaseerd zijn. Wandel gewoon lekker door op deze weg en dan gaat dat vanzelf, want jij bent iemand met een sterke innerlijke drijfveer en in staat je open te stellen voor nieuwe dingen. Al het andere ontwikkeld zich er vanzelf omheen en zal ook steeds meer op zijn plek vallen voor je.

Ik vind je een mooi mens, maar ik houd dan ook van sterke mensen die ergens voor durven te staan, een sterk innerlijke geloof in het goede bij zich dragen. Dus mijn stem heb je!

O voor ik het vergeet, geen zorgen over de zaken op werkgebied, het zou kunnen dat er een baan bij komt, maar neem deze maar aan. Je creativiteit krijgt ook voldoende ruimte, creativiteit kun je op veel manieren invulling geven. In de toekomst komt er ook weer meer ruimte voor de dingen waar je nu mee bezig bent, laat het er maar naast lopen. Ik weet niet precies wat ik nu zeg, maar jij herkend het hopelijk : - )

In één stroom geschreven, dus excuses als er foutjes in staan. Als er onduidelijkheden zijn hoor ik het heel graag en ik hoop dat je er iets aan hebt of mee kunt.

Groetjes,
Petra

Hoi petra..

Allereerst hartstikke bedankt voor de uitzonderlijke goede lezing.. Ik heb het met tranen in mn ogen zitten lezen omdat het allemaal waar is.. Uitleg geef k verder zondag in n pmtje..

Liefs isebell

Hai Isebell, voel je zeker niet verplicht om te reageren, ik vertrouw op wat ik doorgegeven heb en als jij er iets mee kunt is mijn doel bereikt. Ik vind het mooi dat de dingen zo op zijn plek zijn gevallen en je geraakt hebben, ik geloof erin dat dit ook de bedoeling is, dat het iets in je losmaakt waardoor je iets kunt verwerken, een ander beeld krijgt en je weer verder kunt ontwikkelen. natuurlijk ben je van harte welkom met opmerkingen of vragen hierover. Fijn weekend voor nu.
Liefs, petra

Dankje Petra... Het klopt inderdaad dat ik een vechtersmentaliteit heb. Ik hou niet van opgeven, en zie de wereld positief.. (dat is ooit anders geweest).
Veel mensen weten niet wat ik allemaal heb meegemaakt. Op vroege leeftijd ben ik heel erg ziek geweest, een bacterie uit mn darmstelsel is via de bloedbaan naar mn hersenen gegaan. Waardoor nu mn linkerkant van mn lichaam minder goed functioneerd. Het is gelukkig niet meer heel erg goed te zien.
Ik kan inderdaad niet goed tegen onrechtvaardigheid. Ik ben een soort leugendetector, ik kan heel erg boos worden op mensen die leugens vertellen.
Vroeger was ik een enorme flapuit. Dus dat kan wel kloppen dat ik vaak zeg wat ik voel. In de meeste situaties houdt ik gewoon mn mond, en ga met de stroming mee, ik zie dan wel waar ik uitkom.


Ik sta inderdaad voor waar ik in geloof, en veel mensen staan daar verbaasd van te kijken. Ik zie mijzelf niet als ontzettend moedig. (Misschien meer uitleg?). Ik ben geen opgever. nooit geweest ook, dus misschien komt het daardoor dat k vaak nog overeind sta, als anderen afhaken. Ik heb n redelijk groot verantwoordelijkheidsgevoel over van alles.


Ik weet van mijzelf dat ik die kracht heb. Ik weet alleen niet hoe ik die tot uiting moet brengen. Ik vind het heel erg moeilijk om mezelf als krachtig te zien. Er zijn mensen die het moeilijker hebben gehad dan ik in mijn omgeving.. Dus dan houdt je kracht voor jezelf.


Ik vind het heel erg moeilijk om te ontvangen. Ik heb het altijd moeilijk gevonden.. omdat ik het voor me gevoel nooit heb verdiend. Ik zie het ook niet dat ik een gewaardeerd mens ben.


Mijn ouders gingen scheiden toen ik 8 jaar oud was. Ik heb hier nooit heel erg veel moeite mee gehad.. ik ging toen al mee met de stroming. Mijn zus was de rebel om het zo te zeggen.. Zij had het er t moeilijkste mee denk ik, de scheiding. Ik was een stuk rustiger. Maar als mn zus en ik ruzie hadden won ik altijd.. (onder ruzie: Slaan, schoppen, haren trekken, krabben, schreeuwen en schelden) Ze was bang voor mij. Mijn 4 jaar oudere zus. Ik was de rustige van de 2, vooral omdat ik zag hoeveel pijn en last mijn zus bezorgde aan mn ouders. Toen heb ik besloten om nooit te rebelleren. zoals mn zus deed. Dus daar kan het vandaan komen dat ik het lijkt dat ik verantwoording op me nam. Ik heb me dat nooit gerealiseerd en wat dat betekent voor nu. (meer uitleg?)

Je mag daarom die tijd nu inhalen. Thema's zijn dit: Genieten van het leven en op zijn tijd eens onbezonnen kunnen zijn, uit de band springen, in zekere zin controle loslaten, niets doen (lui zijn), vooral niets mogen doen van jezelf en daardoor voelen wat er in je opborrelt. Ook al voelt dat heel ongemakkelijk, het zal je helpen de gevoelens van eenzaamheid uit je jeugd een plek te geven en de dingen op een andere manier te relativeren, je perfectionisme wat los te laten en inzicht te krijgen in je ouders, met name je vader. Geef de ander wat meer tijd en ruimte geven de dingen op zijn eigen manier te doen, maar er vooral ook voor jou te zijn ook al is dat niet op de wijze die jij graag zou zien. Vergeven in een belangrijke sleutel in deze. Vergeven is iets anders als goed vinden, het is meer de sterke gevoelens eromheen verwerken, begrijpen dat ook hij ergens vandaan komt, ook al is dat niet de weg die jij zou bewandelen.

Genieten van het leven en op zijn tijd eens onbezonnen kunnen zijn, uit de band springen, in zekere zin controle loslaten, niets doen (lui zijn), vooral niets mogen doen van jezelf en daardoor voelen wat er in je opborrelt.

Dit doe ik gelukkig al een tijdje. Gewoon lekker rustig aan doen, en lol hebben in het leven. Het voelt voor mij helemaal niet ongemakkelijk eigenlijk om eindelijk mezelf te zijn. De persoon te worden die ik eigenlijk al had moeten zijn. Het is grappig dat je mn vader erbij haalt. Ik heb deze man al zo'n 10 jaar niet gezien en ik heb ook geen contact met hem. (zijn keus). Ik heb me in mijn jeugd redelijk vaak alleen gevoeld. Ik was eigenzinnig deed de dingen op mijn eigen manier. Ik was toendertijd een ontzettende buitenstaander.. Als vriendinnen uitgingen. Zat ik liever met een boek op de bank, of gewoon lekker thuis voor de tv. Ik zal mijn vader waarschijnlijk nooit vergeven wat hij gedaan heeft, op mijn 16de heeft hij mijn zus en mij een brief geschreven waarin hij letterlijk zei "een pauze te nemen" deze duurt nu bijna al 10 jaar. Wat hij heeft gedaan hoort niet. Je hoort je kinderen geen brief te schrijven waarin je zegt geen contact meer te willen hebben. Alleen daarom al zal ik het hem nooit vergeven. Ik weet niet wat zijn beweegredenen zijn geweest. en die zal ik waarschijnlijk ook nooit te weten komen. ik zal het ook nooit begrijpen waarom hij zijn dochters in de steek heeft gelaten.

Je zou best gelijk kunnen hebben over het zorg patroon in mijn leven. Ik vind het inderdaad moeilijk om met mensen om te gaan die sterk in hun schoenen staan. Ik heb gelukkig iemand gevonden met wie ik heel erg veel kan praten en die er ook voor is, als ik hem nodig heb. Dat is Daecca/Harrie mijn vriend.
Mijn moeder was heel erg onafhankelijk en dat heb ik denk meegenomen uit mijn jeugd, waardoor ik mij niet kan laten verzorgen en ik alles zelf wil doen, en hulp vragen als het niet lukt. Zo zit ik niet in elkaar. Ik wil altijd alles zelf in de hand houden..

Ik neem het mezelf niet kwalijk. Vooral omdat ik weet dat het me heeft gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben. Ik ben inderdaad veel aan het loslaten nu. Ik ben nu een paar maanden uit huis, en het bevalt me prima. Mn moeder had er in het begin moeite mee. Dingen aan anderen overlaten is ook weer heel erg moeilijk want ik wil alles zelf in de hand houden. Soms heb ik het wel.. tegen mn vriend. Regel jij het allemaal maar. want ik wil het niet regelen. en dan gaat het ook goed.


Er komt de komende tijd ook een andere groep mensen om je heen, dat is al een beetje gaande, omdat je jezelf vaak afvraagt wat sommige contacten nu eigenlijk voor je betekenen en waar ze op gebaseerd zijn. Wandel gewoon lekker door op deze weg en dan gaat dat vanzelf, want jij bent iemand met een sterke innerlijke drijfveer en in staat je open te stellen voor nieuwe dingen. Al het andere ontwikkeld zich er vanzelf omheen en zal ook steeds meer op zijn plek vallen voor je.


O voor ik het vergeet, geen zorgen over de zaken op werkgebied, het zou kunnen dat er een baan bij komt, maar neem deze maar aan. Je creativiteit krijgt ook voldoende ruimte, creativiteit kun je op veel manieren invulling geven. In de toekomst komt er ook weer meer ruimte voor de dingen waar je nu mee bezig bent, laat het er maar naast lopen. Ik weet niet precies wat ik nu zeg, maar jij herkend het hopelijk : - )

Ik herken het nog niet.. Misschien over een paar maanden. Of zou je hier meer over kunnen uitwijdden?

Nogmaaals heel erg bedankt voor mooie en goede lezing van mijn foto..

Liefs Isebell

Hoi Lieve iedereen,

Graag zou ik deze 2 foto's van mij willen laten lezen.. Het is alweer een tijd geleden.

Liefs Ise