Bewust worden: Met een reden? Of toeval?

Als je jonger bent denk je vaak dat het leven is zoals je het zelf hebt bedacht, dat hoort ook bij jong zijn, het is een natuurlijke onbevangenheid die we bij ons dragen. Maar ieder mens komt ooit op een punt in zijn of haar leven waardoor dat beeld veranderd. Door ervaringen en indrukwekkende gebeurtenissen leren we (soms zelfs ineens) dat de wereld anders is als we aanvankelijk dachten. We krijgen dus een ander perspectief.

Dat nieuwe perspectief roept allerlei levensvragen op en het feit dat je eerste wereld toch anders bleek te zijn, doet iets met je gevoel van 'veiligheid', omdat de fundamenten van je leven misschien wel anders liggen als je dacht. Ze brengen je als het ware in een nieuwe fase.

Vragen over leven en dood, naar aanleiding van een overlijden van iemand die je kent, kunnen allerlei gedachten en gevoelens over wat er dan voor/tijdens/of na gebeurd. En een diep gevoel van liefde geeft vragen over wat die gebondenheid betekend.

Emoties zijn dus een onderdeel van dat proces, ze zijn een uiting van datgene wat ons van binnen bezig houdt. Ze kunnen geprikkeld worden door iets waar we aan denken, maar ook door factoren van buitenaf. Iedereen uit emoties anders, en de één heeft er meer van dan de ander. Ook met ons emoties maken een groeiproces door. Waar ze het ene moment in ons opborrelen en ons drijven, leren we ze gaandeweg ook kennen en herkennen en hanteren. Met name de negatieve emoties liggen beladen. Ik denk dat dit ook wel cultuur gebonden is. In Italië staan mensen elkaar 'verrot te schelden' om een uur later samen in de kroeg te zitten en 'dubbel te liggen' van de lach. In Nederland wordt toch een meer overwogen reactie verwacht en vooral voor sterk emotionele mensen kan dit heel lastig zijn.

Ik denk dat het voelen en erkennen van gevoelens heel belangrijk is, omdat het ons laat zien wat ons van binnen beweegt en hoe we daar toe kwamen. Het laat zien waar we warm en koud van worden. Hierdoor weten we welke situaties goed voor ons zijn en welke niet en daar kun je dan iets mee (of niet). Een betere tomtom hadden we ons niet kunnen wensen.

Innerlijke stilte speelt ook een belangrijke rol in dit proces. Gedachten en emoties die uit die gedachten voortkomen (ik noem dat valse emoties) kunnen mensen helemaal dol maken en in een soort overlevingstand zetten die zichzelf voedt met nieuwe gedachten en emoties. Deze mensen vinden het vaak moeilijk rust te vinden en zoeken steeds naar afleiding en bezigheden.

Als helemaal stil kunt zijn en je je gedachten werkelijk leeg kunt maken, uit kunt zetten, dan is er heel veel ruimte voor ervaringen en die laten zien wie je bent en wat je voel. Brengt je bij alles wat je aanvankelijk alleen onbewust had waargenomen en draagt bij aan je bewustwording over wie je bent en waar je je begeeft (in je levensproces).

Het heeft ook met naar jezelf luisteren te maken. Als je je eigen gevoelens goed kent kun je die van anderen ook gemakkelijker aanvoelen. Het is een soort 'ongesproken taal' die allerlei signalen afgeeft die lang niet altijd voor het blote oog zichtbaar zijn.

Wat bedoel je precies met jouw laatste vraag/opmerking?
_________________________

P.s.

Samengevat geloof ik niet dat het toeval is, maar onderdeel van ons 'proces'. Voor iedereen is dat proces weer anders, maar er zijn wel vergelijkbare kenmerken te vinden in onze biologische, energetische en emotionele ontwikkeling. Wat wij ook gemeenschappelijk hebben is het basisprogramma, dat is een soort 'blauwprint' of 'oorsprong' (een soort energetisch DNA dat omgezet wordt in een biologisch DNA) van waar uit wij voortkomen of zijn ontstaan en ons verder op ontwikkelen.
Dat klinkt vaag en is onnodig ingewikkeld, maar ik weet echt niet hoe ik het anders kan verwoorden.

Ik denk zelf dat als je op een tomtom vertrouwd in deze dagen je erg fout gaat Petra. Maar uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf toch, of ze die tomtom volgen of niet?
Zo kwam ik ooit door een tomtom op het verkeerde pad, en ik had al zon vermoede dat die tomtom nog niet was geupdate en toch aan gezet, heel bewust, kijken waar die me naar toe wou leiden maar kun je voorstellen hoeveel mensen er verkeerd reden door die oude tomtom te volgen?

In tegendeel Petra je klinkt luid en duidelijk.

"Gebeuren dingen met een reden of is er puur toeval?"
Wat een toeval dat je dit topic vandaag hebt geopend en ik het juist nu lees! Het zal vast een reden hebben
Ik geloof daar ook in: alles heeft een reden, elke gebeurtenis heeft een reden. Het is aan jou om dat te zien, te accepteren.

Op dit moment heb ik nogal wat problemen met het vinden van een stage. Ik heb net een tweede afwijzing gehad en voelde me daar heel erg ontmoedigd en verdrietig door. Ik vroeg me af of ik ooit nog wel mijn diploma ga halen en of ik wel met deze opleiding door moet gaan.
Opeens besloot ik om weer eens op dit forum te gaan kijken, na een paar maanden afwezigheid, en het eerste wat ik zag was de titel van dit topic. Na het gelezen te hebben, besefte ik me weer
dat volgens mij alles een reden moet hebben.

Er moet dus een reden voor zijn dat ik zo moeilijk een stageplek kan vinden en dat mijn hele school/stage traject zo moeizaam verloopt. Geeft me toch een wat beter gevoel, dus bedankt voor het stellen van die vraag

Hee ik zie een naam-metamorfose, mooie naam, zit er een bepaalde betekenis aan?

Dank je voor je reactie trouwens.
Natuurlijk kiest iedereen zelf op welke manier hij of zij zich wil voortbewegen door het leven en op welke manier. En daarbij de tomtom wil/kan gebruiken ja of nee. Ik denk zelf wel dat het in contact komen met de kern van wie je bent, essentiëel is in het bewustwordingsproces. Het is jezelf leren kennen, écht leren kennen. Voelen en weten wie je bent.

Verder hangt het er ook een beetje vanaf wat je onder die 'tomtom' verstaat

Je werkelijke innerlijke gevoel is geen:

Verlangen
Wens
Gedachte
Bezit
Projectie (van anderen op jou of van jou op anderen)
Enz..

Door tegenstrijdige signalen of andere gebeurtenissen of ervaringen uit het 'verleden' kan het werkelijke contact met jezelf en je innerlijke weten 'verstoord' raken. Je leert dan bijv. hoe je je zou moeten voelen op basis van allerlei dingen buiten jezelf. Sommige mensen hebben zulke ingrijpende dingen meegemaakt dat ze zich, uit een overleving's mechanisme, volledig hebben afgesloten van hun gevoel. volgen dan wat zij dénken dat ze zouden moeten voelen. Dat is allemaal nog steeds niet je werkelijke innerlijke stem of innerlijke gevoel.

Je innerlijke gevoel is datgene waarvan je voelt dat het in overeenstemming is met wie je bent, waar je voor staat en daardoor het kunnen kiezen van de weg die bij je past.

Wanneer je wérkelijk op die weg zit, pakt dat nooit destructief uit, geeft het geen verkeerde weg aan. Wanneer dat wel het geval is, is dat meestal terug te voeren op keuzes die meer of overwegend voortkwamen uit bovenstaande rijtje. Door allerlei factoren in onze huidige wereld (media, tijdsdruk, kromme systemen die zichzelf tegenspreken, m.a.w. een soort fictie-wereld waarin we leven) etc.. is het niet altijd even gemakkelijk om daadwerkelijk authentiek te zijn en te luisteren naar je eigen gevoel.

In de Happinez stond laatst een heel goed artikel van Michael Beckwith dat hierover gaat, ik vond het i.i.g. heel verhelderend en inspirerend.

Liefs, Petra

Dat gebeurt ons allemaal weleens.Maar probeer niet bij de pakken neer te zitten. Als je iets echt wilt gewoon ervoor gaan.

En graag gedaan.

Zelf denk ik dat alles in het leven is voorbestemd, of dat nou in je voordeel of nadeel is op dat moment.
Vaak begrijp je het niet maar (soms veel) later is er ineens dat AHA moment.
Uiteraard hebben we ook allemaal onze eigen wil en beslissen zelf of we iets wel of niet doen. Maar sommige dingen gebeuren gewoon, buiten onze wil om.
Zelf ben ik een van de "oudere" hier (waarmee ik niet wil zeggen dat ik het beter weet!).
Als ik terugdenk aan mijn gevolgd levenspad dan past alles uiteindelijk als puzzelstukjes in elkaar.
Alles wat er in mijn levens gebeurd en geweest is heeft mij uiteindelijk iets positiefs gebracht.
Ik volg mijn weg en er zullen zeker nog vele AHA momenten komen.

Mooi vind ik het volgende gedicht van Bouma:


Welke wegen ook onbegaanbaar bleken, werden
afgesneden, welke wegen ook doodliepen,
blijven geloven in een weg, die betrouwbaar is.
Een weg, die je duurzaam draagt.
Een weg met toekomst.
Je zult hem vinden. Ergens ligt hij voor je klaar.
Vlak bij, of ook ver buiten je horizon. Ineens strekt hij zich voor je uit.
Dat je hem niet eerder zag……………….
H. Bouma

mooi gedicht Papillon Blanc en wat een leuk topic dit wijzigt weer een bepaalde insteek van mijn gedachten.