Ik kan er zeker wat mee, Petra. Treffend voor wat in mijn leven speelt.
problemen ga je liever uit de weg, wat maakt dat je dingen ook wel eens opkropt en er ineens uit kunnen komen.
want je ziet heel erg veel aan mensen, maar daar zeg je vrijwel nooit iets over.
Nee, het liefst bespreek ik problemen op open en directe wijze, maar heb de afgelopen anderhalf jaar gezeten in een omgeving waar, als ik mijn waarnemingen probeer aan te kaarten, men tegen me zegt dat ik het in mijn hoofd haal, en dat dat niet zo is, en vervolgens verder gaan met hun leven en contact m.b.t. mij alsof er niets gebeurt is. Dat is voor mij ontzettend kwetsend en daar weet ik nog steeds niet 100% hoe er mee om te gaan. Dat maakt zeker voor opkropping van emoties.
Familie krijg je zoals ze zijn, maar je bent de rest van je leven vrij om je vrienden of de mensen met wie je om gaat te kiezen. Wil je graag erkenning voor de dingen die jij ervaart zijn een paar dingen heel belangrijk.
1. Dat je in jezelf blijft geloven en erop vertrouwd dat alles wat jij ervaart bij jou hoort en ook een goede reden heeft.
2. Kies zorgvuldig met welke mensen je deelt. Om goed in te kunnen schatten wie je wel dingen verteld en wie niet,is het belangrijk dat je de mensen tegenover je kent. Niet iedereen is zo open als jij, niet iedereen is zo gevoelig als jij. Dus als je maar lang genoeg dingen deelt die voor jou belangrijk zijn met mensen die daar niets van begrijpen, dan ga je vanzelf aan je zelf twijfelen. Kies je 'gesprekspartners'zorgvuldig. Dat wil niet zeggen dat je niet normaal met die andere mensen (die jou niet begrijpen) om zou kunnen gaan. Maar zo leer zo leer je mensen kennen met wie je niets wilt delen/omgaan en mensen met wie je meer wilt delen/omgaan. Die keuze staat jou volledig vrij. Je wijst er niemand mee af, je laat alleen zien waar jouw voorkeuren liggen en dan ben je nog niets eens iemand verplicht te zeggen waarom. Als mensen dat niet begrijpen is dat iets van hen en niet van jou.
Iets zegt me dat jij gaandeweg geleerd hebt dingen van anderen af te laten hangen. Je zoekt mensen die in je geloven, je zoekt dat in feite buiten jezelf. Dat is een oud patroon wat jij ooit nodig had, maar nu niet meer. Dus stop ermee, vandaag nog.
Dat oude patroon heeft te maken met jouw kinderjaren waarin momenten zijn geweest dat jij liefde nodig had maar het er op die voor jou cruciale momenten niet was. Ik zie ook boosheid in je ogen, die stamt uit die tijd. Het is heel terecht en begrijpelijk, want soms maken mensen dingen mee die ze niet mee zou behoren te maken. Ieder kind heeft recht op liefde van de mensen om zich heen. Het is onbegrijpelijk als dat er niet is en maakt veel gevoelens van onmacht los, het haalt je als het ware uit je kracht.
Boosheid is niet erg of ongewenst, het is maar hoe je rnaar kijkt. Ik zie het meer als een soort vechtlust die voortkomt uit teleurstelling en verdriet. Probeer over die boosheid te praten, schop een keer tegen de muur als je erover praat, 'get it out of your system' en merk dat je het zo kunt verwerken en achter je kunt laten. Ook negatieve gevoelens hebben ruimte nodig en zijn helemaal niet erg. Kijk ernaar, voel ze en geef ze de ruimte. Wees niet bang de mensen die erbij betrokken waren niet loyaal te zijn, het gaat nu even om jou en ook de ander zal daar de vruchten van plukken, uiteindelijk.
Bij veel mensen loopt het leven anders dan ze in gedachten hadden, vinden zij niet altijd vanzelf in anderen wat ze nodig hebben, dan staan zij voor de taak die liefde eerst in zichzelf te vinden. Geen gemakkelijke taak. Maar jij bent een gouden vent en dat gaat ook gezien worden als jij dat wilt en toestaat, letterlijk voor jezelf en waar jij in gelooft blijft/gaat staan.
Alleen jij kunt zorgen dat jij gelukkig wordt en begrepen wordt, niemand anders zal dat zo voor je doen als jij. Mensen kunnen je hooguit iets aanreiken of inspireren, zoals jij anderen doet. Dus kies de mensen om je heen zorgvuldig, want ze hebben invloed op je leven.
Als jij een zorgverzekering hebt, dan mag jij zelf kiezen door wie je geholpen wordt. (weet niet waarom ik dat schrijf, maar laat het maar staan) Vul je gesprekken niet met gedachten over andere mensen, gedachten over jezelf. Dan kom je op zinloze gesprekken uit die alleen maar over denken gaan, dat is niet waar het om gaat, gedachten, invullingen en prognoses zetten geen zoden aan de dijk. Gebruik die gesprekken met hoe jij je voelt, werkelijk voelt en vertel wat je wilt in je leven. Vraag concreet aan iemand die je vertrouwd of iig ziet zitten:
Wat kan ik doen om me gelukkig te voelen en mijn dromen te bereiken? Weet je dat veel mensen stil vallen als je dat vraagt? Heel veel mensen in deze wereld doen maar wat en denken van alles te weten (: - )). Wil jij één van die mensen zijn?
Probeer door alles heen bij jezelf te blijven, je kunt je soms teveel mee laten nemen door anderen, laat je dan door anderen van je eigen pad af brengen 9soort ondergeschiktheid van jou naar de ander).
Dit is moeilijk voor mij, dingen die anderen doen/zeggen die ik niet kan bespreken/uitten blijven in mijn hoofd malen en kunnen (zoals ik de afgelopen tijd heb meegemaakt) in extreme gevallen mijn leven overnemen.
** Mijn sterrenbeeld is weegschaal.
Zie je ik wist het wel (not dus)
Je weet volgens mij van jezelf niet altijd dat je een heel goed leider bent die mensen op een positieve manier kan stimuleren. Onderwijzende kwaliteiten, maar ook zou je goed 'probleemkinderen~jongeren' kunnen begeleiden.
Ik kan dit en wil dit heel graag, weet ook al langere tijd dat dit wel degelijk in me zit, en voel dat over probleem kinderen/-jongeren zelf ook al langer. Maar over het algemeen wat betreft mensen leiden en positief stimuleren moet men me wel de kans geven om dit te doen. Dat wilt zeggen: Eerlijk en open tegenover mij zijn. Mij vertrouwen, alhoewel dat gedeelte van vertrouwen bij anderen meestal wel makkelijk verloopt, t.o.v. mij.
Begeef je in de buurt van mensen die het beste in zichzelf zien en dus ook in staat zijn het beste in jou te zien en je positief uitdagen om jezelf verder te ontwikkelen. Zelfvertrouwen heeft niets met arrogantie te maken, zelfvertrouwen zit van binnen en neemt mensen zoals ze zijn.
(studie/werk gebied).
Ik wou dat ik dezen kon vinden. Ik voel wel erg de behoefte hiervoor.
Meen dat je dat Tomtom? dat klinkt als een rare vraag, maar dan wil ik je uitnodigen om die plannen ook NU, vandaag te gaan maken. Kijk niet te ver vooruit, maar kijk of je iemand kan vinden (mentor, opleiding, coach) die jou kan helpen die plannen te realiseren. Leer in de eerste plaats om jezelf te vertrouwen en straal dat uit, het kan geen kwaad als iemand waarvan jij het gevoel hebt dat die je werkelijk ziet jou daarbij te helpen. Spreek je onzekerheden in die band ook uit. Zeg dat je bang bent het niet te kunnen, in de steek gelaten te worden, weerstand te vinden etc..
Wat betreft jeugdwerk.
Jij hebt als kind zelf ingrijpende dingen meegemaakt, ik weet zeker dat jij kinderen die na jou komen en ook dingen meemaken door jou begrepen zullen worden. Daardoor zul je ook je eigen innerlijke kind verder kunnen genezen. het zal je enorm steunen als je merkt dat er heel veel kinderen zijn die iets hebben meegemaakt wat effect op hun leven heeft.
Maar als jij geen stappen zet kom je er niet.
Laat jezelf niet tegenhouden door twijfelende gedachten, denk niet te ver vooruit, maar zet een stap in je toekomst en GELOOF erin, dan gebeurd het ook. Niet meteen morgen maar wel gaandeweg. Het leven is als een spaarpotje, als je er wat in stopt wordt het op een zeker moment vanzelf meer.
Het sociale ligt jou goed.
In bepaalde opzichten weet ik van mezelf dat ik hier veel beter in ben dan meerderen, maar end-of-the-day is het voor mij moeilijk om iemand die wat voor me voelt mee te nemen naar een niveau van vriendschap of contact buiten werk/school/waar-ik-diegene-ook-van-ken. Het lijkt alsof men op mij wacht, maar ik sta open voor elk willekeurig mens die naar me toe durft te stappen en zich open stelt... Naar mijn idee weet je dan dat je altijd naar me toe kan komen, alleen maakt niemand
die stap, in de omgeving waar ik de afgelopen tijd in heb gezeten.
Misschien sta je wel té open voor iedereen? Ik denk dat er een misverstand in jou leeft over, wat het betekend en wat het is om voor jezelf te kiezen. Hoe je een vetrouwens band aan gaat met anderen. Het is helemaal niet erg als je mensen op afstand houdt, niet aardig vind of niets met ze kunt. 15 miljoen nederlanders (alleen al) op je verjaardag is wat veel van het goede toch?
Er blijft altijd maar een kleine groep mensen over in je leven waar je echt mee wilt delen, mensen die jou beter kennen en van je houden zoals je bent, met de positieve dingen en minder positieve dingen die daarbij horen. Zoals jij ook van hen houdt.
Als jij anderen begrijpt, zullen ze jou ook (al duurt dat soms even) ook proberen te begrijpen. Maar je hoeft niet iedereen te begrijpen. Dagelijks passeren er ook veel mensen in je leven die helemaal niet passen bij de dingen die jij belangrijk vind. 'Lach vriendelijk en wandel door', niets mis mee toch? Richt je op die paar die wel bij je passen en net zo positief in het leven willen staan als jij.
Die vriendschappen ontstaan gaandeweg, omdat je elkaar ergens herkend en vind, en met vallen en opstaan wordt dat met een beetje geluk dan een vriendschap, maar zeker weten doe je dat nooit. Pas na langere tijd weet je, die mensen voelen goed daar wil ik voor gaan en aandacht aan besteden, al het andere mag ik los laten.
Wat bedoelde je eigenlijk oorspronkelijk met die zin?
Dat jij heel goed met mensen om kunt gaan, goed kunt luisteren en ze aanvoelt, alleen vertrouw je daarin nog niet 100% op jezelf, je zet de mening van anderen uiteindelijk nog steeds boven die van jezelf. Zie dat als gelijke waarden en voel je veilig daar je eigen oordeel over te hebben. Je hoeft niet altijd overeenstemming te bereiken er bestaan zoveel verschillende meningen in de wereld en niet iedereen heeft het zo voor met jou als jij met hen. Je kunt nu eenmaal alleen sturen over je eigen leven en hopen dat je daar anderen in vind.
Leer wel ook met negatieve dingen van mensen om te gaan, dat is een beetje een allergie van jou, je kunt niet tegen negativiteit.
Ik kan er alleen niet tegen als het niet bespreekbaar wordt gemaakt... Zeker met langdurige passief-agressiviteit. Daar heb ik simpelweg een hekel aan. Je mag me verder uitschelden en tegen me schreeuwen, als je mij maar de kans geeft om erop te reageren.
Vertrouw erop dat jij het op dat moment goed ziet, maar haal ook je schouders op
Goed dat je dit tegen mij zegt.
Volgens mij ben jij heel creatief, ik zie grafity achtige schilderingen, ben je daar goed in, of houdt je daar misschien gewoon van?
Ik ben zeker creatief op meerdere gebieden, al weet ik niet precies wat je met die schilderijen bedoelt. Digitaal gezien heb ik vroeger korte tijd graffiti-achtig "geschilderd", foto's bewerkt en meer maar op creatief gebied moet je bij mij eerder aan muziek denken. Ik speel piano.
In het eerste stukje schreef ik dat ik muziek hoorde, alsof je met pianospelen helemaal jezelf kunt zijn.
Ook zie ik een soort tante die belangrijk voor je is, ik vermoed een zus van je moeder, het voelt alsof zij/er een vrouw is in de familie die veel voor je betekend en er steeds voor je is als het nodig is, iemand waar je altijd terecht kunt. Zij voelt heel warm en gezellig aan, neemt mensen zoals ze zijn.
Dat kan of mijn moeder zelf zijn (dit is dan van toepassing voor de afgelopen 2 jaar), of het kan een beste vriendin van haar zijn waar ik heeeeel close mee was, maar die is al misschien meer dan 10 jaar geleden al overleden...