In de loop van de jaren heb ik vaker mensen gesproken over hun dromen, de overledenen waar zij contact mee wilden of levensvragen die daaruit zijn voortgekomen. Er wordt wel eens gevraagd: 'Hoe weet je dat?' Maar blijf niet hangen in het wonder, want waarom zouden we het niet weten? Wanneer we naar onszelf luisteren, wérkelijk luisteren, dan verstaan we ook de ander, niet de gecreëerde gedachten, maar de kern. Je bent niet je huis, je bent niet de persoonlijkheid die je rond jezelf gecreëerd hebt, je bent niet je emoties of situaties die dat voortbrengt, maar je bent die innerlijke stem. Een boodschap die daaruit voortkomt geeft vaak rust, maar is ook ongrijpbaar. Toch hoeft dat helemaal niet zo te zijn, iedereen draagt dit in zich en weet van nature hoe dit werkt. Ik las onlangs een interview met Michael Beckwith en hij vat precies de kern van die boodschap samen:
'..De meeste mensen richten zich op overleven zodra ze wakker zijn, je moet naar je werk, naar school, je hebt je gezin, noem maar op. Dan is er weinig tijd om je innerlijke stem te horen. Daarom spreekt ons innerlijke zelf ons vaak toe in onze dromen. Als je dromen regelmatig opschrijft, een schrift naast je bed legt en je dromen bijhoudt, zul je ze steeds beter gaan begrijpen. dat kan helpen om je bewust te worden van een innerlijke stem die je leid..'
'..Ik kijk wel eens om me heen en dan zie ik mensen over straat lopen. Zij denken dat ze wakker zijn, omdat zij die ochtend zijn opgestaan. Maar mensen worden beheerst dun hun gedachten waarmee ze allemaal realiteiten en emoties creëren die hen dol maken. Het is als slaapwandelen. Pas als je droomt of mediteert, de rust in jezelf vind ben je in staat je eigen innerlijke stem te horen..'
wat lief zeg! 
Zodat je de stap kan/durft te zetten? Uiteindelijk bepaal jijzelf.
