Tja....hoe ga je zit vertellen?
Mijn hele leven heb ik het gevoel dat ik informatie ''mis''.
Maar in april 2010 was de informatie eindelijk compleet.
Lastig om hier over te beginnen.
1 april ging ik langs mijn vader in het verzorggingshuis....ik was nog buiten en zag doorzichtige kleuren....(je ziet het wel...maar het is er ook niet.)
Ik had het gevoel dat ''ze'' bezig waren met de overgang.
Dat ze bezig waren met de overgang van mijn vader.
Maar in min hoofd bleef het rondspoken dat ik het heel raar zou vinden als mijn vader op 1 april zou overlijden......ik zou het niet serieus kunnen nemen omdat het als een 1april grap gebruikt zou kunnen worden.
(Datums zijn voor mij sterk symbolisch....maar ik vind het ook leuk om mensen op een leuke manier in de maling te nemen op 1 april)
En wat gebeurd en dan????? Hij overleid op 2 april.....oeps.
Ik wist dat de overgand bezig was....de voorbereidingen voor de goede begeleiding van mijn vader om zijn ziel te begeleiden.
Ik wist dit verdikkie......maar was het alweer vergeten op het moment dat ik naar binnen stapte.
Nog een rare ervaring.
Toen mijn vader in 2009 een hartinfarct kreeg....wist ik dat hij in de bank zat...terwijl de ambulancepersoneel met hem bezig waren.
Ik zag hem niet......maar ik wist dat hij op zijn plek in de bank zat te kijken.
(Met een flinke hersenbeschadiging vanwegen zuurstoftekort...heeft hij het uiteindelijk wel gehaald)
Weer iets anders.
Toen ik mijn oude en trouwe vriend Banjer (hond) in moest laten slapen bij de dierenarts omdat die zooooveel pijn had....
Ik liep naar buiten in tranen nadat hij was ingeslapen en dood was...en ik zag hem buiten staan....bij de dierenarts op de dam
niet wetend wat er gebeurd was.
ik willde terug rijden om de achterklep van de auto open doen om hem zo mee te nemen.
Maar ik voelde ineens dat ik me niet mocht bemoeien met de dode....
Dus ben ik met enorme pijn in mijn hart doorgereden naar huis toe.
Maar tot op de dag van vandaag heb ik er nog steeds spijt van dat ik hem niet meegenomen had.
Ik ben ondertussen meerdere keren bij de dierenarts nog geweest omdat ik nog een hond heb....maar ik heb Banjer niet meer gezien.
Verder ook nog een raar gevoel.
Op het moment dat ik in de zorg werkte...kreeg ik telkens de zin te horen....ze kunnnen me niet ontslaan......
De reden daarachter is dat ik een heftige burnout daar gekregen heb..ik er alles aan deed om daar te blijven werken...ondanks dat mijn gezondheid er onder begon te leiden.
En uiteindelijk hebben ze me op een vuile manier proberen te ontslaan.
Maar na tussenkomst van een goede advocaat en een rechter....ben ik in mijn gelijk gesteld.
En inderdaad konden ze me niet ontslaan.
Dit is allemaal in een periode van 5 jaar gebeurd.
Maar op de momenten dat ik deze kennis/informatie kreeg...voelde ik me compleet.
Alsof ik toen wel alle informatie had......maar ik werd er een emotionele wrak voor.
Maar ik voelde me echt compleet.
Hoe kan ik nu vaker deze ervaringen hebben?
Natuurlijk zal het extreem moeilijk zijn...maar aan het einde van de dag voel ik me compleet.
Het lijkt wel alsof iets me probeert te bescheren of bewust blokeren van deze gevoelens.
Hoe kan ik dit doorbreken zodat ik me vaker zo voel met het gevoel dat ik dan wel eindelijk voel??
Het lijkt echt wel een enorme stuk informatie die ik door mijn normale zintuigen niet krijg.
Maar door iets anders wel.....
Ik '''mis'' informatie
Delen:
Papillon-Blanc
jan 27 '12
Ik vind dit een heel mooi verhaal!
Prachtige belevenissen ondanks dat het ook met afgeven/verlies te maken had. Maar toch........koester dit!
Ik kan je maar één advies geven: luister naar je gevoel!
Je zult het steeds meer gaan vertrouwen en God weet wat het je nog allemaal kan brengen in je leven!
Mooi, heel erg mooi, krijg er echt kippenvel van.
Namasté
Elrian
Prachtige belevenissen ondanks dat het ook met afgeven/verlies te maken had. Maar toch........koester dit!
Ik kan je maar één advies geven: luister naar je gevoel!
Je zult het steeds meer gaan vertrouwen en God weet wat het je nog allemaal kan brengen in je leven!
Mooi, heel erg mooi, krijg er echt kippenvel van.
Namasté
Elrian
MoonFlowertje
jan 27 '12
Hoi Ilona...
Jou verhaal is herkenbaar... tenminste de manier hoe je het
Waarneemt, ziet, voelt, en in je eigen gedachten hoort...
Het waarnemen gaat via jou gids...
In de moeilijke periodes in je leven, staat ie voor je klaar, om je te waarschuwen, of je alvast in te lichten...
Zoals bijvoorbeeld bij de doorzichtige kleuren die je zag...(Aura's van de overledenen die al aan gene zijde zijn, maar terug kwamen om hem te halen... )
Vooral de gedachten daarbij van: Ze zijn met hem bezig, en de overgang (dat waren niet jou gedachtes, maar van je gids!
die via jou gedachten, met jou gedachten-stem tegen je praat)
Das best verwarrend, omdat je denkt dat je het zelf denkt!?
Het is allemaal herkenbaar...
3 dagen voordat mijn katertje, Kruimeltje (pas 1 jaar oud), werd aangereden door een auto zag ik een zacht-roze kleur bij hem hangen...
Ik was met hem en onze andere kater (Minky) boven, de was aan het opvouwen... toen het me opviel...
Ik weet zeker dat Minky het ook zag, want die was er naar aan het blazen...
Ik weet nog dat ik doorkreeg dat de moeder van kruimeltje hem kwam halen...
Dat was de roze kleur die ik zag ( wat ikpersoonlijk associeer met zuivere moederliefde )
Mijn vriend was een huisje aan het timmeren voor Kruimeltje... omdat hij altijd onder de parasol lag te slapen... (buiten om alles in de gaten te houden en droog).
Die parasol maakte nogal herrie als het waait, dus kon als het huisje klaar was de parasol dichtgeklapt worden...
Mijn vriend riep me die avond om te kijken naar het huisje... het was nog niet helemaal af....maar toch,
Ik vond het een kei-stoer huisje! dat zei ik ook... Zelfs dak-leer op het dak... en zijn mandje paste er precies in...
Mijn achterliggende gedachten waren: jammer genoeg, zal hij er nooit van kunnen genieten! deze gedachten heb ik niet hardop gezegt...
Dit was een rare gedachte van mij en wist niet waar het vandaan kwam...
Ja... achteraf pas, na 3 dagen toen hij was aangereden... maar toen was het al te laat !
daar baal ik van... omdat ik een schuldgevoel heb, want...misschien had ik het kunnen voorkomen ?!
Dagenlang ben ik van slag geweest... boos op mijn gids!
Die liet me weten dat ik het niet had kunnen/ mogen voorkomen....
Het was meer een soort van boodschap, om me er op voor te bereiden...
Ook het stukje wat je schreef over jou hond....
Wat een emotie kwam daar vanaf zeg, ik zit met tranen in mijn ogen, en een brok in mijn keel, nu...
Want wat je zag ( jou Banjer, welliswaar zijn geestje) is voor jou een boodschap van: Meisje het is goed zo, je hebt de juiste beslissing genomen!
Want lichamelijk was het lijden voor Banjer gewoon te groot...
Zijn geestje heeft geen pijn... en leeft voort...
Het is was niet de bedoeling dat je hem als geestje mee naar huis nam... al kan ik me heel goed voorstellen dat je daar spijt van hebt...
Het is de bedoeling dat je doorgaat met je leven zonder Banjer.... Dit is in het begin ontzettend moeilijk...
Voor jou is dit iets wat je zal moeten leren... of je hebt het al geleerd inmiddels... ( de inzicht dat sommige mensen of dieren een stukje mee lopen op jou "levensweg")
Maar uiteindelijk is het een komen en gaan van personen en dieren... dat is iets van de aarde... niet van het hier(nu)maals!
Het is de bedoeling dat je deze mooie momenten koestert... dat je het een plekje geeft en verder loopt op je levensweg...
Dit doe je al
Wat je zou kunnen doen is, bewust contact maken met jou gids...
Gewoon in gedachten dingen vragen aan jou gids... En je zal merken dat je antwoord krijgt
(ook in jou eigen gedachten)
Het lijkt alsof je dit zelf denkt... alleen de antwoorden die je zelf niet had kunnen bedenken... zijn het bewijs voor jezelf dat het jou gids is!
Zorg wel dat je "relax" bent in een rustige omgeving... zodat je het antwoord ook laat binnen stromen in je gedachten...
De kleuren die je ziet, zijn aura's die zowel bij "levende" als bij "overledenen" te zien zijn!
Ook bij dieren
Als je vragen hebt, Ilona, stel ze gerust...
Ik wou dat ik zelf 25 jaar geleden iemand was tegen gekomen, die me kon vertellen wat ik allemaal zag, voelde, droomde en dacht...
Al die tijd lag het antwoord zo dichtbij... alleen omdat ik me "anders" voelde dan anderen van mijn leeftijd... heb ik er nooit zo bij stil gestaan...
Persoonlijk ben ik er van overtuigd, dat op Merudi een hoop dingen duidelijker zullen worden, voor jou
En als het niet duidelijk genoeg is, vraag het gewoon hoor!
Iedereen heeft zijn/haar eigen ervaringen, die we allemaal graag willen delen...
zo leren we van jou ervaringen, en jij misschien van die van ons
groetjes moonflowertje
Ps het is wel een lang verhaal... maar ik weet zeker dat je er wel iets aan zult hebben!
Ook wil ik je een boekentip geven om te lezen...
waarin een hoop dingen voor jou op zijn plaats zullen vallen...
-Gewoon Marion van Marion Berendsen
-Wonderen via een medium... ook van Marion Berendsen
groetjes
Jou verhaal is herkenbaar... tenminste de manier hoe je het
Waarneemt, ziet, voelt, en in je eigen gedachten hoort...
Het waarnemen gaat via jou gids...
In de moeilijke periodes in je leven, staat ie voor je klaar, om je te waarschuwen, of je alvast in te lichten...
Zoals bijvoorbeeld bij de doorzichtige kleuren die je zag...(Aura's van de overledenen die al aan gene zijde zijn, maar terug kwamen om hem te halen... )
Vooral de gedachten daarbij van: Ze zijn met hem bezig, en de overgang (dat waren niet jou gedachtes, maar van je gids!
die via jou gedachten, met jou gedachten-stem tegen je praat)
Das best verwarrend, omdat je denkt dat je het zelf denkt!?
Het is allemaal herkenbaar...
3 dagen voordat mijn katertje, Kruimeltje (pas 1 jaar oud), werd aangereden door een auto zag ik een zacht-roze kleur bij hem hangen...
Ik was met hem en onze andere kater (Minky) boven, de was aan het opvouwen... toen het me opviel...
Ik weet zeker dat Minky het ook zag, want die was er naar aan het blazen...
Ik weet nog dat ik doorkreeg dat de moeder van kruimeltje hem kwam halen...
Dat was de roze kleur die ik zag ( wat ikpersoonlijk associeer met zuivere moederliefde )
Mijn vriend was een huisje aan het timmeren voor Kruimeltje... omdat hij altijd onder de parasol lag te slapen... (buiten om alles in de gaten te houden en droog).
Die parasol maakte nogal herrie als het waait, dus kon als het huisje klaar was de parasol dichtgeklapt worden...
Mijn vriend riep me die avond om te kijken naar het huisje... het was nog niet helemaal af....maar toch,
Ik vond het een kei-stoer huisje! dat zei ik ook... Zelfs dak-leer op het dak... en zijn mandje paste er precies in...
Mijn achterliggende gedachten waren: jammer genoeg, zal hij er nooit van kunnen genieten! deze gedachten heb ik niet hardop gezegt...
Dit was een rare gedachte van mij en wist niet waar het vandaan kwam...
Ja... achteraf pas, na 3 dagen toen hij was aangereden... maar toen was het al te laat !
daar baal ik van... omdat ik een schuldgevoel heb, want...misschien had ik het kunnen voorkomen ?!
Dagenlang ben ik van slag geweest... boos op mijn gids!
Die liet me weten dat ik het niet had kunnen/ mogen voorkomen....
Het was meer een soort van boodschap, om me er op voor te bereiden...
Ook het stukje wat je schreef over jou hond....
Wat een emotie kwam daar vanaf zeg, ik zit met tranen in mijn ogen, en een brok in mijn keel, nu...
Want wat je zag ( jou Banjer, welliswaar zijn geestje) is voor jou een boodschap van: Meisje het is goed zo, je hebt de juiste beslissing genomen!
Want lichamelijk was het lijden voor Banjer gewoon te groot...
Zijn geestje heeft geen pijn... en leeft voort...
Het is was niet de bedoeling dat je hem als geestje mee naar huis nam... al kan ik me heel goed voorstellen dat je daar spijt van hebt...
Het is de bedoeling dat je doorgaat met je leven zonder Banjer.... Dit is in het begin ontzettend moeilijk...
Voor jou is dit iets wat je zal moeten leren... of je hebt het al geleerd inmiddels... ( de inzicht dat sommige mensen of dieren een stukje mee lopen op jou "levensweg")
Maar uiteindelijk is het een komen en gaan van personen en dieren... dat is iets van de aarde... niet van het hier(nu)maals!
Het is de bedoeling dat je deze mooie momenten koestert... dat je het een plekje geeft en verder loopt op je levensweg...
Dit doe je al
Wat je zou kunnen doen is, bewust contact maken met jou gids...
Gewoon in gedachten dingen vragen aan jou gids... En je zal merken dat je antwoord krijgt
(ook in jou eigen gedachten)
Het lijkt alsof je dit zelf denkt... alleen de antwoorden die je zelf niet had kunnen bedenken... zijn het bewijs voor jezelf dat het jou gids is!
Zorg wel dat je "relax" bent in een rustige omgeving... zodat je het antwoord ook laat binnen stromen in je gedachten...
De kleuren die je ziet, zijn aura's die zowel bij "levende" als bij "overledenen" te zien zijn!
Ook bij dieren
Als je vragen hebt, Ilona, stel ze gerust...
Ik wou dat ik zelf 25 jaar geleden iemand was tegen gekomen, die me kon vertellen wat ik allemaal zag, voelde, droomde en dacht...
Al die tijd lag het antwoord zo dichtbij... alleen omdat ik me "anders" voelde dan anderen van mijn leeftijd... heb ik er nooit zo bij stil gestaan...
Persoonlijk ben ik er van overtuigd, dat op Merudi een hoop dingen duidelijker zullen worden, voor jou
En als het niet duidelijk genoeg is, vraag het gewoon hoor!
Iedereen heeft zijn/haar eigen ervaringen, die we allemaal graag willen delen...
zo leren we van jou ervaringen, en jij misschien van die van ons
groetjes moonflowertje
Ps het is wel een lang verhaal... maar ik weet zeker dat je er wel iets aan zult hebben!
Ook wil ik je een boekentip geven om te lezen...
waarin een hoop dingen voor jou op zijn plaats zullen vallen...
-Gewoon Marion van Marion Berendsen
-Wonderen via een medium... ook van Marion Berendsen
groetjes
Marije22
jan 28 '12
Wat een mooie tekst van jou, moonflowertje. Ook voor mij erg herkenbaar.. inspirerend!
Serenity
jan 28 '12
Mooi verhaal zeg, lijkt me wel erg moeilijk om alles te plaatsen, gelukkig gebeurt dit dikwijls toch nog achteraf.
Petra
jan 28 '12
@Ilona, geniet van deze ervaringen, dit is onze nabije toekomst. In contact met anderen zijn, werkelijk in contact zijn op deze manier, is in contact zijn met jezelf zijn en dat creéert verbinding. Op die momenten voel je de kracht,de eenheid en de volledigheid van alles wat leeft. In onze huidige maatschappij is/was daar niet altijd ruimte voor, mind-stuff! Na zo'n ervaring wordt je daar weer direct mee in aanraking gebracht, laat dat je nooit van je stuk brengen in de vorm van een gemis of gevoel van onvermogen. Maar geniet van die andere realiteit die steeds meer hedendaagse realiteit aan het worden is. Step by step. Waardeer en koester dat je (al) op dit punt staat, het punt dat je 'weet' en 'bent', een essentieel onderdeel van álles dat wij zijn, connected living beïngs.
MoonFlowertje
jan 28 '12
Hoe kan ik nu vaker deze ervaringen hebben?
Natuurlijk zal het extreem moeilijk zijn...maar aan het einde van de dag voel ik me compleet.
Het lijkt wel alsof iets me probeert te bescheren of bewust blokeren van deze gevoelens.
Hoe kan ik dit doorbreken zodat ik me vaker zo voel met het gevoel dat ik dan wel eindelijk voel??
Het lijkt echt wel een enorme stuk informatie die ik door mijn normale zintuigen niet krijg.
Maar door iets anders wel.....
Dit kun je dus "trainen", Ilona...
Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is erkennen dat het je gids is die jou deze info geeft...
En daar bewust mee aan de slag gaan...
dmv dingen vragen, (in gedachten)
Ook kan je dmv te mediteren ook een goede band krijgen met jou gids...
De band is er al, dit zal je je ook bewust worden
het is goed dat je de symbolen wel op vangt...
En dat de dingen die je mee maakt, vragen oproepen...
De dingen die je meemaakt, komen ergens vandaan...
alleen je vraagt je misschien af: wáár vandaan?
Dit zal de komende tijd waarschijnlijk allemaal op zijn plaats gaan vallen...
en als je iets niet op zijn plaats kan krijgen, kun je dat altijd vragen hoor
groetjes moonflowertje
Zo gaat het in principe wel!!
Alleen hij legt niet uit waarom een gids soms contact maakt...
Maar dat is gewoon, omdat het op dat moment nodig is, bijv. om je te behoeden, te waarschuwen
of te kunnen verklaren...
En ook om de band sterker te maken, denk ik
Heel vaak krijg je achteraf de les die erin zat door...
( dat is terug denken en inzien)
Natuurlijk zal het extreem moeilijk zijn...maar aan het einde van de dag voel ik me compleet.
Het lijkt wel alsof iets me probeert te bescheren of bewust blokeren van deze gevoelens.
Hoe kan ik dit doorbreken zodat ik me vaker zo voel met het gevoel dat ik dan wel eindelijk voel??
Het lijkt echt wel een enorme stuk informatie die ik door mijn normale zintuigen niet krijg.
Maar door iets anders wel.....
Dit kun je dus "trainen", Ilona...
Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is erkennen dat het je gids is die jou deze info geeft...
En daar bewust mee aan de slag gaan...
dmv dingen vragen, (in gedachten)
Ook kan je dmv te mediteren ook een goede band krijgen met jou gids...
De band is er al, dit zal je je ook bewust worden
het is goed dat je de symbolen wel op vangt...
En dat de dingen die je mee maakt, vragen oproepen...
De dingen die je meemaakt, komen ergens vandaan...
alleen je vraagt je misschien af: wáár vandaan?
Dit zal de komende tijd waarschijnlijk allemaal op zijn plaats gaan vallen...
en als je iets niet op zijn plaats kan krijgen, kun je dat altijd vragen hoor
groetjes moonflowertje
Zo gaat het in principe wel!!
Alleen hij legt niet uit waarom een gids soms contact maakt...
Maar dat is gewoon, omdat het op dat moment nodig is, bijv. om je te behoeden, te waarschuwen
of te kunnen verklaren...
En ook om de band sterker te maken, denk ik
Heel vaak krijg je achteraf de les die erin zat door...
( dat is terug denken en inzien)
Ilona83
jan 28 '12
Moonflower......ik lees je verhaal en de tranen springen in mijn ogen.
Hoe je alles uitlegd....verteld....
En jou diepgaande verhaal over je lieve kat....wow.
De tranen rollen over mijn ogen.
Inderdaad kwam dit gevoel alsof het kwam vanuit mijn eigen gedachtes.
Hoe weet je dit????
Sorry,,,ik ben teveel onder de indruk....ik zal morgen opnieuw reageren als ik alles een beetje op een rijtje heb kunnen zetten.
Hoe je alles uitlegd....verteld....
En jou diepgaande verhaal over je lieve kat....wow.
De tranen rollen over mijn ogen.
Inderdaad kwam dit gevoel alsof het kwam vanuit mijn eigen gedachtes.
Hoe weet je dit????
Sorry,,,ik ben teveel onder de indruk....ik zal morgen opnieuw reageren als ik alles een beetje op een rijtje heb kunnen zetten.
MoonFlowertje
jan 29 '12
bedankt, Ilona (h)erkenning...
En een hoop is me de laatste paar jaar duidelijk geworden,
Alleen wist nog niet precies wat het allemaal betekende zegmaar!
Ik ben op deze site terecht gekomen en kom hier allerlei onderwerpen tegen me aanspreken...
soms ook vragen...
Ik praat ontzettend veel
Maar waarschijnlijk omdat ik hier zoiets heb van ,hier kan het!
Naja... over spirituele dingen dan!
In het dagelijks leven praat ik ook best veel, eigenlijk
Op de verhalen en de vragen van anderen komen de antwoorden vanzelf, soms uit een herinnering, soms een soort herkenning...
Soms weet ik zelf niet waar ik de informatie vandaan haal, maar voor mijn gevoel klopt het dan, zegmaar...
Ik weet dat dit laatste mijn gids is... terwijl ik dit typ, heb ik dat gevoel ook...
Ik ben blij voor je dat je je erin kan vinden...
wat dat betreft vind ik het fijn als ik iemand kan helpen...
ik weet echt wel wat het is, als je deze dingen meemaakt, en
het met niemand kan delen...
Dat ze je aan gaan kijken of je iets nieuws hebt uitgevonden
Ik ben niet iemand die een ander op zijn woord geloofd, ik heb zelf de bevestigingen nodig!
En die vind ik hier op merudi vaak wel...
Groetjes moonflowertje
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
