Wow Solaria, ik herken echt veel van mezelf in jouw verhaal
afgezien van het gedeelte waar je zegt nogal wat meegemaakt te hebben.. mijn leven lijkt wel vrijwel van een leien dakje te zijn gegaan als ik het met anderen vergelijk...al liepen relaties bij mij altijd in de soep.
Bij mij is dat bewustzijn er ook met vlagen altijd geweest, maar ik heb het eerder nooit zo serieus genomen.. pas sinds ik een aardse engel heb ontmoet die me vertelde dat ik net zoals hij was (afgelopen november), weet ik het 'vast te houden' en maakt het deel uit van mijn dagelijks leven. Ook door het lezen van een boek vorig jaar was ik er van overtuigd dat engelen, en zoveel meer dat wij niet zien, bestaan. Toen kwamen er steeds veertjes op mijn pad, die duidelijk aan mij gericht waren (eentje bleef gewoon een tijdlang in de lucht hangen en viel daarna op de grond voor me neer), en steeds op belangrijke momenten (bij afrijden kreeg ik de eerste).
Na het einde van mijn relatie zit ik ook gedwongen thuis (bij mijn ouders) en zijn de gesprekken in mijn hoofd in volle gang. Ik heb ook de drang om alles te proberen, orakelkaarten, pendel, auras, boeken. En ik wil een Reiki cursus volgen omdat ik geloof dat het me dichterbij mezelf zal brengen. Ik denk ook dat ik in een tussenfase zit, dat voelt zo.. alsof ik nog niet half heb gezien wat er staat aan te komen.. in mijn leven gaat ook alles veranderen, woonplaats, werk. En gaat ondertussen het gewone leven door terwijl mijn innerlijk ineens de grootste rol speelt. Ik betrapt me er steeds vaker op dat ik niet luister naar degene die praat omdat ik zo ver in gedachten verzonken ben..
Volgens mij heb ik nog een hele lange weg te gaan als ik jou zo hoor...