Zal ik nou eens tegen dat meisje wat mij echt waar nog steeds naar aan het hart ligt zeggen wat ik normaal voor mezelf bewaar?
Bemin. Belet jezelf op geen enkele manier daarin. Maar was mijn toestemming dan nodig? Ben ik dan werkelijk een soort god voor jullie waar jullie aan moeten vragen jullie leven te leiden?
Ook ik geef gewoon mijn mening net als ieder ander. En leeuwen brullen soms, maar moet je toch niet voor weg rennen? Ik wou ook heel graag voor jullie brullen.
En het spijt me als jullie denken dat ik levens bepaald heb met mijn woorden. Echt waar. Als jullie verdriet dan door mij gedaan is. Vergeef me. Maar nu word mij al mijn hele leven gezegd dat ik meer moet gaan voor wat ik écht zou willen. Zijn jullie dan niet zelf de fout in gegaan als jullie liefde als "onvoorwaardelijke liefde" word beschreven en jullie nog steeds niet er voor uit durven komen?
Ik weet mijn weg nu... hoop ik tenminste maar sommige dingen zijn waard om op je bek voor te gaan...
Seks moet branden, seks is passie en vuur. Een grote bos vuur.
En ik heb het gevoel dat ik een leeuwin ben tegen gekomen, ik dacht dit in haar ogen te zien en haar lach maakt mij gek in mij hoofd. En ik denk steeds vaker aan haar en deze leeuw snapt nu eindelijk dat als je iets echt wilt, moet je het zelf pakken.
Maar je moet in een gezouten nest leven om in balans te blijven.
En zou ik het mogen schreeuwen, geef mij nog heel even. En als je daarna een dag bij me blijft, of een week, of een maand - ik zal ervan genieten. Ik zal liefde in mijn hart toe laten en ik zou echt alles doen om jou liefde te mogen ervaren x