Tijdens de eerste reis met Emmy op 1 december, gaan we naar een open vlakte en worden we hoger en hoger mee genomen. Het voelt alsof we naar een hele hoge dimensie gaan. We worden dan begeleidt door een blauwe vlinder, die mijn gids is daar. Uiteindelijk komen we bij een soort van tempelcomplex of klooster uit, dat hoog tegen een rotswand aan is gebouwd. Daar is niemand, het lijkt totaal verlaten.
We vinden een bron en drinken ervan, het is fris en zuiver water, en we voelen alsof we lichter worden. Dan zien we plotseling wel zielen verschijnen. Alsof we ze nu pas kunnen zien. Maar nog steeds is het alsof zij ons niet zien.
Eén monnik echter ziet ons wel, en die staat te wachten een eindje van ons vandaan op een trapje tussen een paar gebouwtjes. Hij wenkt ons en we gaan naar hem toe. Hij draait zich om en we volgen hem, een klein gebouwtje binnen. Ik voel me groot en voel dat ik moet bukken om het gebouwtje in te kunnen.
Binnen is het een klein beetje donker, maar in het midden schijnt een felle lichtbundel naar binnen. We gaan er omheen zitten en de monnik begint een soort van thee ceremonie. Hij geeft mij en Emmy allebei een kopje warm drinken.
Ik wil een slokje nemen, maar zie dan dat er iets in mijn thee zit. Het is een soort van knikker, hij is prachtig, goud en oranje van kleur. Ik vraag wat dit voor knikker is. Het antwoord is: de kern van wijsheid.
Ik moet hem opdrinken/eten. Het is net een strepsil, zoetzuur en lekker, maar als ik hem heb doorgeslikt ook een beetje branderig.
Emmy heeft een soort van groen blaadje in haar thee. Het is een brandnetel of muntblad, ik kan het niet goed zien. Bij haar komt een hele tekst vrij over het blaadje: Gojiboomblad, het kruid van de liefde, verenigd in het koninkrijk der dalen en bergen, waar sneeuw en zon elkaar verlangen en de winden elkaar kruisen
We voelen dat de ceremonie is afgelopen en we buigen naar de monnik voordat we weer terug naar beneden gaan.
De tweede reis met Diana was op 9 december, de avond voordat de maansverduistering en volle maan was.
We begonnen op een soort van ruimte schip. Ik stond daar met Cialaar aan een ronde tafel, waarop een kaart lag en een soort kokertje. Later leek dat kokertje een soort van kristalhouder waaruit licht kwam als je het oppakte en dan een soort van aanwijsstok bleek te zijn. Diana moest opeens het ruimte schip gaan besturen en Cialaar liet op de kaart zien waar. Hij tekende een cirkel rondom een piramide. Dus Diana deed dat, terwijl ik met Cialaar en nog iemand rond die tafel bleven staan.
Toen op een gegeven moment na een aantal rondjes rond de piramide (is weer eens wat anders dan een rondje rond de kerk
) landden we en stapten we uit. Er kwam blauw licht van boven uit de piramide, een rechte straal omhoog.
Cialaar en ik liepen hand in hand naar de piramide toe. Het was dezelfde als die van Gizeh voelde ik, de piramide van dualiteit? Cialaar en ik openden samen de poort/toegang naar het binnenste van de piramide. Dat was een heel bijzonder ritueel, ik begon links met mijn handen licht te brengen in de verschillende ronde gaten, Cialaar deed dat vanaf rechts, tot we bij elkaar waren. Toen opende die deur zich. We stapten naar binnen, en in het centrum gingen we bij elkaar staan. Diana liep een stukje achter ons, die hield eerst nog een blauwe steen tegen de grond gedrukt terwijl wij met die lichtjes bezig waren.
In het midden van de piramide. Er waren meer zielen. Ze stonden samen met Diana in een cirkel om ons heen, op enige afstand. Diana telde er later 12. Terwijl Cialaar en ik in het midden stonden, werden we één, één fel licht. En ik voelde ons ook verdwijnen of opstijgen... alsof we weg waren. Diana zag ons ook even niet meer. Zij stond nog altijd in die kring, en uit haar handen groeiden witte rozen, bij alle leden van deze cirkel. Soort van witte broederschap. Om mij en Cialaar heen verscheen nog een cirkel van wit licht. Later kwamen we weer gewoon in het midden terug. We waren een soort van zacht blauw licht nog.
Er werd gezegd dat de piramide van dualiteit nu de piramide van eenheid zal worden?
Aan het einde kwam de hele groep zielen bij elkaar in het midden voor een soort van groepsknuffel, het was heel liefdevol...
En toen gaf Cialaar mij nog iets.. een zilveren ring met een ronde maansteen erop.
Ik heb bij verschillende personen al gevraagd naar hun ideeén over de betekenis van deze twee reizen. Ik zou het leuk vinden als nog meer van jullie hier hun idee over kunnen geven. Het heeft op mij persoonlijk best veel indruk gemaakt, vooral ook alweer de liefde die ik heb mogen ervaren aan het einde van de tweede reis, van de gehele groep die er om mij heen was.
Liefs Cialara.
