Nieuwe tijd tegemoed, dus nieuwe foto :)

Kijk goed in de spiegel en leer jezelf eerst goed kennen.

Jaa... ik weet vrij zeker dat ik wel weet wie ik ben nu. Nogmaals, ik heb een hoop achter me gelaten, goede dingen die ik in mezelf zag gehouden en ruwe kanten zijn er nu eigenlijk wel af. Wat blijkt nou? Fonkelende diamant. Ik heb gevoel dat hoop haat van mijn schouders is en wrok over dingen die in het verleden liggen.

En ik was laatst op bruiloft en ik werd gewoon overvallen door zon bitter diep troostloze smaak. Gewoon alles. De mensen, het eten, de muziek... en zeker niet dat het aan die bruiloft lag nee gewoon in het algemeen. Dat is ook niks voor mij.
Ik ben een jonge, jaa toch wel redelijk, knappe gozer? Goede lach slimme kop... waar klaagde ik over?! Ik had echt zon waanzinnig gevoel. Of ik een poepert gelaten had. Een hele goede.

You can't always get what you want, but sometimes you get what you need!


Maar zoals ik zei, zou erg leuk vinden als iemand me foto kon lezen...

'pas als je alles bent kwijtgeraakt ben je op de goede weg'
(boedistisch gezegde, waarmee niet alleen materie maar zelfs dierbaren bedoeld worden, eerst op jezelf om van daaruit de verbinding met anderen aan te gaan vanuit het zelf)

Mooi dat je een goed gevoel hebt over jezelf en wat je hebt bereikt, trots kan je veel kracht geven en is helemaal niet verkeerd, mensen zijn soms te weinig trots op zichzelf als zij zichzelf overstijgen mag je daar heel dankbaar voor zijn. Zeker na de ingrijpende dingen die jij hebt meegemaakt, waarin liefde en vertrouwen zijn ernstig beschadigt zijn geraakt.

Deze soms pittige weg bewandeld jouw ziel om juist iets belangrijks in jezelf te vinden (liefde toelaten). Ik heb wel de indruk dat je behoefte om gehoord te worden nog steeds groter is dan je behoefte om de ander te horen. Dus dat je in een soort nervösiteit of gewoonte, behoefte hebt aan de reflectie van anderen over jezelf en je die (innerlijke) stilte nog niet helemaal toe kunt laten. Er is maar één weg, de weg van het hart, in alles wat je tegenkomt, iedere keuze, brengt de vraag voor jou:

Was/is dit mijn hart dat spreekt of mijn gedachten? Ben ik iemand of probeer ik nu iemand te zijn die mijn gedachten me vertellen dat ik zou moeten zijn? En als dat laatste het geval is, klopt dat met wat ik daar van binnen bij voel?

Kun je daar iets mee?

Hallo Petra, bedankt voor het lezen en kan ik inderdaad wel wat mee. Het is natuurlijk ook niet zo makkelijk als zeggen BOEM nu ben ik anders. Ging beetje bij beetje en nog dat ik het soms weleens vergeet.

Als mag ga ik er iets dieper op in...

Ik was altijd iemand die heel goed wist wat ie wou, wat belangrijk voor mij was en ik trok mij heel weinig aan van de mensen om mij heen. Niet die waar je om geeft hoor, die kende mij wel maar die mensen waar je mee om moet gaan kwa werk etc die mensen kon ik zo waanzinnig op fucken, alleen door mezelf te zijn. Door gewoon zo mezelf te kennen dat je me ook niet aan het wankelen kon brengen.

En dat had ik verloren. En nu naar dikke 2 jaar zie ik dat eigenlijk pas in en, gelukkig, ben ik er al heel ver in omdat weer terug te krijgen maar je moet op blijven passen dat je dat idee, dat kleine foldertje in je kop altijd goed in de gaten houd zodat ik niet terug valt in gedrag waarvan als ik nuchter denk, te slim voor ben.
Mocht je ideeen hebben hoe je zoiets doet laat me weten want elke hulp is welkom hoor!
En zie het ook aub niet als arrogantie maar meer gezonde arrogantie dat iedereen moet hebben om goed je weg te kunnen vinden.



Je bedoelt op een manier als dat ik iemand mijn ideeën en opvattingen zou opleggen?
Want dat valt best mee, mijn probleem als het op relaties aan komt ik niet snel genoeg en niet hard genoeg ben naar mezelf om duidelijk aan iemand te kunnen zien, deze past wel bij mij en die niet.

Ik ging er altijd te diep in terwijl als je kwa seks, communicatie en in je dagelijkse leven totaal verschilt... dan is dat eigenlijk wel genoeg om er gewoon een punt achter te zetten.

Maar komt misschien ook gewoon door me verlangen naar iets als een gezin. Iets echtst. Iets wat aan mij kant staat. Ik weet van mezelf gewoon dat ik daar zoveel kracht en gevoel uit zou kunnen halen. Ik zou een beter persoon zijn maar wat heb ik aan die wetenschap als ik mijn leven er op dit moment door verziek?

Ik ben al heeeel lang aan het sparen, voor "het" plan. Maar ik heb me laatst een bedrag er van af gebroken, nieuwe auto (voor mij dan :P) gekocht, en ik zit gewoon lekkerder in me vel. Tijd terug naar Elf beurs geweest, zon fantasie gedoe was wel grappig. Maar gewoon nieuwe dingen gaan ontdekken, erop uit. Maar heb ik daar geen zin in, ja dan niet. Mijn leven.

Ik dank je heel erg dat je me even wou lezen Petra maar zijn er nog meer mensen die mij misschien kunnen helpen het juiste pad voor mij te vinden, hoor ik het graag!