Uit die vierkantjes denken, uit de hokjes leven, lijkt mij zo mooi maar ik heb het op verschillende manieren geprobeerd en iedere keer lijkt het wel te mislukken.
Lijkt wel alsof ik een denkpatroon hebt wat is gevormd door mijn opvoeding
en omgeving en ervaringen maar niet naar mijn gevoel want als ik dat mix dan klopt het voor geen meter meer. ^^
ik vind dit stukje heel mooi, omdat je eigenlijk jezelf zegt wat het lastig maakt.
Ik zou graag een boekentip willen geven.
Het drama van het begaafde kind - Alice Miller.
Hierin word beschreven dat je van jongs af aan al bepaald gedrag en waarnemingen van je ouders oppikt. helaas weten veel ouders niet precies wat nou daadwerkelijk belangrijk is voor een kind.
ook doordat veel ouders zelf nog met onverwerkte trauma's zitten vanuit hun eigen kindertijd.
Die weer voortkomen vanuit de voorouders.
dit uit zich weer in een bepaald gedrag.
een baby is afhankelijk van zijn ouders.
dat het gevoed en verzorgd word.
En uit pure overlevingsdrang zou het kind zich dan ook kunnen gaan aanpassen..(voldoen aan de verwachtingen van de ouders ipv eigen behoeftes).
een klein, maar veel voorkomende overgegeven trauma is al de angst voor bijvoorbeeld insecten:
als kind wil je graag een beestje bestuderen, wanneer je die voor het "ëerst" ziet.
is 1 van je ouders hier zelf bang voor, dan kan je snel een paniekerige reactie zien. zoals bijvoorbeeld gillen..
het kind neemt de angst van de opvoeder waar en volgt diegeen zijn blik.
de blik/energie is op het insect gericht.
dus nu refereert het kind naar gillen/angst bij het zien van dit dier.
aangezien de ouder/voorbeeld dit gedrag laat zien..
zo zijn er nog duizenden voorbeelden hiervan..
hiermee zeggende dat elk minuscule gebeurtenis een invloed op je ratio en visie kan hebben.
Het is alleen erg lastig om je hiervan los te rukken, omdat het een eigen identiteit is gaan aannemen.
juist ook, omdat dit veelvuldig en in zowat elke omgeving voorkomt.
alleen al omdat je overal om je heen de verwachtingen hebt.
en er worden constant aannames gemaakt aan de hand van ieder zijn eigen referentiekader.
waardoor een pure communicatie moeilijk haalbaar is geworden.
en er niet meer echt naar elkaar geluisterd word.
pas het boekje op jezelf,ouders,opa en oma's, vrienden toe en je kijkt als het ware al buiten de lijntjes.
zo kan je ook verder op de onderwerpen gaan borduren.