Ff een dipje.

Probeer in je eigen kracht te blijven, zoals ik nu lees zit je in de energie van anderen en dat voelt niet fijn.

Dank je, is wel erg lastig hoor! Zeg steeds nee, nee, nee! Is niet van mij!

Ja het is moeilijk ik weet het, je moet het eigenlijk voelen het gevoel om in je kracht te blijven ...dus jou energie! je kunt het wel zeggen maar dat werkt bij mij niet zo, het voelen van mijn eigen energie en dat vasthouden Nou ja oefening baart kunst, zo ben ik zelf ook begonnen en het lukte me ook niet de eerste keer.
Maar naar mate ik bleef oefenen ging het me steeds beter af, probeer het maar.

Moet ik ook maar eens gaan doen, want dit is geen fijn gevoel! Thanx!

Lieve Butterfly,

Ik merk dat je tussen de regels door wat last heb van een thema’s die jouw raken. ‘Het gehoord willen worden’, ‘uit eigenliefde voor jezelf keuzes maken die goed voor jou zijn’. Wanneer je ‘niet gehoord wordt’ en ‘niet het gevoel hebt dat je mag/kan doen wat je het liefste wilt’ en 'daarmee er dus niet mag zijn', doet dat jou enorm veel pijn en raak je uit balans.

Ik herken dit omdat ik precies in hetzelfde proces zit. Ik heb het opgegeven om ‘in gevecht te gaan tegen de mensen die mij ervan weerhouden mezelf te zijn’ vanuit bescherming, zodat ik geen pijn voel. Daarentegen ben ik gaan luisteren naar mijn hart, ben ik gaan voelen wat ik echt nodig heb en heb ik ‘mijn ruimte’ weer ingenomen. Niemand heeft iets te zeggen over jouw lichaam, jouw ruimte, jouw behoeftes. Jij weet wat je nodig hebt en wat een ander daarvan vindt is helemaal niet belangrijk. Anders geef je ‘jezelf weg’ en blijft er niets van jou over;-). Mijn tip is dan ook dat je eerste ingeving altijd goed is. Luister er naar en ‘Geef je Grens aan’ bij anderen. Je hebt alleen maar verantwoordelijkheid naar jezelf toe en niet naar anderen;).

Vertrouw erop dat ook jij ruimte mag innemen voor jezelf, ook jij mag er zijn, zoals je bent!

Sterkte en liefs!

Lieve L'arbe de vie,

Klinkt zo makkelijk hoe je het zegt. En ben steeds bezig om te zeggen dat het mijn keus is wat ik doe en wil. Maar ze blijven doorpraten. Omdat het familie is, vind ik het moeilijk om hard te zeggen: HOU JE MOND! Als je begrijpt wat ik bedoel? Ze zeggen letterlijk, kan je je eigen gevoel niet aan de kant zetten en blij zijn met wat je hebt? Beginnen mijn rugharen overeind te staan. Doe ik al mijn hele leven!Zit in een huwelijk dat meer een broer en zusrelatie is. En wil hieruit stappen. Maar het niet meer houden van is niet te begrijpen voor anderen. Moet mezelf steeds hervinden en gelukkig heb ik sindskort mensen om me heen die me respecteren hoe ik ben en in soortgelijke situaties zitten.

Bedankt voor je hartelijk reactie!

Liefs Butterfly78

Ik herken jouw hele verhaal...alleen ligt het al een deel achter mij. Ik weet inmiddels ook dat mensen die spiritueel zijn ingesteld véél ontvankelijker zijn voor energieën van anderen. En dat is een heel moeilijk punt, dat zal ook een punt zijn waar je ALTIJD alert op zult moeten blijven.
Ook ik zat een poos geleden gevoelsmatig op een "rotonde" en draaide maar rondjes zonder te weten welke afslag ik moest nemen.
Nu ben ik zo ver dat ik soms een afslag neem maar soms ook weer terug kom op die rotonde.
Ook ik heb moeten "boksen" tegen anderen, ik werd niet gezien, gehoord en er werd geen rekening met me gehouden. Ik was immers dat gemoedelijke mens! Op een gegeven moment was het gewoon echt GENOEG (en dat moment zal er voor jou ook komen >> meestal onverwachts) en voelde ik me groeien en sterk staan als een boom.
Dit is niet zonder slag of stoot gegaan, in de eerste plaats omdat de mensen mij niet herkenden. Ik heb alle verwensingen gehoord: van slecht humeur tot gespleten persoonlijkheid!
Probeer je hierin dan niet te verdedigen, het is geen onwil van de mensen maar ze begrijpen het gewoon echt niet!
Vroeger kon ik mij vreselijk ongelukkig voelen als iemand mij weer eens beledigde of iets naars naar mijn hoofd slingeren. En ik zou liegen als ik zei dat het me nu niks meer doet. Maar het is anders, als iemand mij negatief benaderd plaats ik mij direct in een gouden, met licht gevuld, ei. Dan besef ik: "dit is niet mijn frustratie maar de zijne/hare". Ik neem het even waar om het daarna van me af te laten glijden. Komt het later weer eens in mijn gedachten mag ik er 5 minuten aan denken en dan moet ik het loslaten van mijzelf. Vroeger zou ik er uren, dagen, weken mee rondlopen!
Zelfs de broer/zus relatie herken ik. Dat is hier ook zo en ik heb er tegen gevochten. Nu heb ik het los gelaten. Ik heb een goed leven, een goed huwelijk ondanks de broer/zus relatie.
Dat is misschien niet de ideale situatie maar als je het los laat dan brengt het wel een soort rust. Het "moet" niet meer zo, niks wordt meer geforceerd. En wie weet wat de toekomst brengt.....alles komt zoals het komen moet!

Succes, blijf in jezelf geloven en vooral: neem en gun je de tijd om dit te leren!

liefs,
Elrian

Lieve Butterfly78,

Wat je vertelt over je familie herken ik heel goed. In mijn geval heb ik me jarenlang ingehouden maar kon dat niet meer; geestelijk en lichamelijk teveel pijn die daarmee eruit kwam. Ik heb uiteindelijk een half jaar geleden mijn mond open gedaan, mijn grens aangegeven en toen daar niet naar geluisterd werd, heb ik afstand genomen en sta ik er op dit moment alleen voor. Dat is voor mij een zwaar proces geweest, maar het heeft me nu enorm veel vrijheid en rust teruggegeven die ik heel hard nodig heb/had. En besef me ook nu pas hoeveel lichamelijke en geestelijke pijn ik van de situatie kreeg. Wat ik je dan ook kan zeggen tegen jou, is dat het heel belangrijk is om je af te vragen wat jouw familieleden jou nog te bieden hebben, als er van jou niets overblijft en je naar hun waarheid moet leven…Verdienen ze dan nog wel de plek in jou leven als ze jou niet in jouw waarde laten?

‘De ander’ vertaalt dat makkelijk als ‘niet meer houden van’, maar je kunt ze uitleggen dat dat daar los van staat. Jij houdt zoveel van jezelf, genoeg van jezelf om jezelf te bevrijden uit een situatie/omgeving die jou enorm veel pijn doet en dus heel duidelijk niet goed voor jou is. Dat de ander probeert de situatie om hem/haar te draaien, jaa dat is jammer voor de ander, maar alleen jij hebt de verantwoordelijkheid naar jezelf toe om te zeggen: ‘tot hier en niet verder’…

Ik hoop dat mijn verhaal jou wat steun kan geven en ook duidelijk maakt wat het doet als je uiteindelijk wel voor je eigen geluk en welbevinden kiest;-) Het maakt mijn leven in ieder geval een stuk beter voor mij. Misschien dat ik later wel weer contact op kan nemen, maar voor mij kan dat pas als de ‘angel’ er bij mij uit is, zodat ‘woorden’ mijn niet meer raken, maar op dit moment kan ik dat nog niet. En dat accepteer ik ook dat dat zo is.
Veel sterkte met jouw proces!

Liefs!

Ow, Papillon-Blanc!!Ja ja ja! Precies hoe je het beschrijft. Zo ervaar ik het ook! Doet me erg goed om te lezen dat er meer mensen zijn, zoals ik.
Vandaag weer tegengas gehad van mijn kant familie. Ik raak uit balance, voel me onzeker, maakt me boos. Wat ik ook zeg, komt toch niet binnen bij ze. Ik vraag me werkelijk af hoe ze tegen mij aankijken, zowel vroeger als nu. Willen ze niet dat ik gelukkig ben ofzo? Ik heb een afkeer op mijn vader, alhoewel ik respect heb hoe hij ons groot heeft gebracht zonder moeder. Maar hij was er niet en na hertrouwen mij en zus/broer als een baksteen laten vallen. Ik ga echt niet naar zijn wijze raad luisteren! Lijk net of ik als klein meisje tegen hem aan het schreeuwen ben, maar hij hoort me toch niet. Ga er binnenkort heen, samen met me man om te vertellen dat we gaan scheiden. Als hij nog zo reageert, dan is het klaar. Gelukkig reageert zijn familie begripvoller.
Ik gebruik jou methode even om te kijekn of ik me hierin kan beschermen. Ik moet wel zeggen die onzekere periodes worden wel steeds korter.
Ja, ik heb onderhand ook borderline, depressief naar me hoofd gekregen. Nee, ik ben een indigo die erkennig zoekt!
Nogmaals bedankt voor je emotionele herkenning!

Liefs!

Hoi L'arbe de vie!
Ik hou het ook niet lang meer vol. Heb me altijd als de stille gehouden, net of ik sliep ofzo? Nu ik wakker ben, heb ik de neiging om tegengas te geven. Ik denk dat ik ook afstand van mijn vader doet. GGgg, moet zeggen dat die afstand er allang was sinds hij 15 jaar geleden hertrouwd is. Toen heeft hij mijn zus/broer en mij als een baksteen laten vallen. En nu met zogenaamde goed advies komen. Nee, dat komt niet binnen, maar dat gespuug wat er aanhangt wel. Ik voel dat dit een soort les voor mij gaat worden en als het enigsinds voorbij is me sterker en gewaardeerd voel. Jammer dat het eerst negatief moet worden belicht en dan uiteindelijk positief zal eindigen. Gelukkig ben ik wel zo helder, als is het best lastig om 100% voltehouden en 24/7!
Ik heb heel veel aan jouw verhaal, omdat het zo herkenbaar is. Geeft me net meer zekerheid, dat ik niet alleen ben.

Veel liefs!

Wow, Butterfly78...

wel herkenbaar allemaal wat je schrijft!
Ik zit momenteel ook in zo'n periode van mijn leven
(overal tegenaan schoppen)
Vooral het gevoel dat ik altijd over me heen liet lopen, door iedereen, maakt me razend...
Al die zog. goede adviezen...
Dat sommige mensen beter weten wat goed voor je is, dan jijzelf...
voor mijn gevoel zijn mijn ogen geopend, en vind ik het belangrijk wat ik vind!, wat ik voel...
Wat ik de laatste tijd vaak doe, is gewoon lekker een flink eind wandelen, ff lekker tot mezelf komen...
Het is voor mij belangrijk om de informatie die ik binnen krijg
(in beelden) om te zetten in gedachten...
En dat kan alleen als ik alleen ben, met mijn gids...
ondertussen geniet ik van de natuur, en voel me er 1 mee

Het zou toch niet zo mogen zijn, dat juist je "paranormale" gave je in de weg loopt?
nou de psycholoog waar ik bij loop, zegt dat ik vooral daar last van heb! niet van het "weten", maar meer van het niet kunnen uiten!
ik ben een soort van tijdbom

groetjes moonflowertje

Hey Moonflowertje!

Ik vind het zo bijzonder dat er meer mensen zijn die in deze situatie verkeren. Dacht bijna echt dat ik gek werd! Nee, niet helemaal hoor. Ha, sindskort loop ik me ook suf. In het bos en gewoon hier in de wijk waar ik woon. Ik was altijd binnen en vond kou niks. Maar nu krijg ik het gewoon warm in de kou. Gisteren mezelf opgeladen door naar de sterren te kijken en heen en weer springen om energie kwijt te raken. En gedachten van anderen te ontladen. Ben nu opgeladen om vanmiddag het nieuws te vertellen aan familie dat mijn man en ik gaan scheiden. Maar geniet nu ff van het fijne gevoel dat ik nu heb.
Ik heb nog wat moeite om mijn ego en mijn gids te onderscheiden. Dan praat ik met mezelf om dingen te overwegen en uit te sluiten.

Super fijn je verhaal!
Suc6, komt vast goed met iedereen! Als we maar in ons zelf blijven geloven!

Lieve groet
Butterfly78

Hé Butterfly78, ik wens je veel sterkte voor vanmiddag!

Lief dank je!

Viel gelukkig mee! Ze hadden het al eerder zien aankomen dat we langs elkaar heenleefden. Tja, heel respectvol! Pfff, een hele opluchting! Nu mijn kant va de familie nog. Die leven heel anders en zeggen dat ze geen problemen hebben. Jaja, als indigo zie ik het echt toch heel anders. Maar ja, dat is hun probleem.
Ben vandaag geen 1 keer uit balance geweest!

Succes iedereen!

liefs!

Fijn dat het zo goed gegaan is!
Meestal verwacht je problemen en dan valt het achteraf allemaal reuze mee.
De rest zal ook wel lukken! Je had het goed voorbereidt!

liefs
Elrian

Goeiemorgen,

Mede dankzij jullie! Voelde me krachtig, met de achterliggende gedachten dat ik niet 'alleen' ben.
Super gevoel!

Lieve groet!

Even een update, de dip heeft even een drastische vervolg gekregen..... vandaar mijn tijdelijke afwezigheid hier op merudi.
Mijn tz en ik zijn helaas betrapt. Auw auw! In alle bochten zitten wringen om hier goed en redelijk uit te komen. Dat mijn tz en ik enigsinds normaal en soepel onze scheidingen kunnen regelen. De beide partners van ons, eisen dat we elk contact verbreken met elkaar. Ja, hebben het echt geprobeerd. Maar is gewoon onmogelijk! We zakken dan in een soort depressieve toestand, onze hersenen werken dan niet gezond meer. Klinkt erg drastisch, maar zo voelde het wel. Nu gaan we op rustige voet verder en weten wat we aan elkaar hebben. Als het echte liefde is dan blijft het bestaan. Ookal zit er een pijnlijke afstand in. Gelukkig hebben we wat dekmanteladresjes.
Overdags gaat het wel, maar snachts! Komt in alle hevigheid het gemis en verdriet eruit. Echt een mega oergevoel, zo zwaar op het hart.

Probeer weer 'n beetje actief op Merudi te worden, maar lijkt door heel het gebeuren dat ik mijn spirituele/paranormale feeling kwijt ben. Ben weer begonnen mezelf reiki te geven in de hoop dat alles weer gaat stromen.

Liefs van mij!