In zeer veel relaties is het zo dat de één houdt en de andere van zich laat houden, het is pas als het wederzijds is dat echte liefde kan ontstaan.
Dit is erg waar in mijn mening. Ik mag me graag in een relatie storten, ik hou van je is ook zeker iets wat ik zeg mocht ik de eerste keer met iemand naar bed gaan, dit zeg ik niet omdat ik daad werkelijk van diegene hou, of zal houden, nee ik vind het fijn om te zeggen.
Het liefst zou ik iemand leren kennen en dan langzaam het uitbouwen maar de meeste vrouwen in mijn geval, hebben best wel een hypocriet visie daarop. Allerlei vooroordelen over mannen, willen met iedere vrouw naar bed! Maar dan kennen ze jou een week en dan wel zonder hoe of iets bij je in bed
. En eerder werd ik daar best verdrietig van maar ik heb gelukkig eelt opgebouwd daar tegen en bepaal zelf wat ik uit zoiets wil halen.
En wat er jammer aan is, die vrouwen beleven dat dan ook echt op die manier, zij hebben het gevoel dat ik al echt helemaal voor hun onder de indruk ben en meestal is dat meer... meh...
Niemand laat zijn eigen ik toch meteen zien of wel? Meestal leer ik later dan weer dan ze iemand krijgen wie dat totaal niet interesseert. Das dan weer karma.
edit: imo kan echte liefde alleen maar zijn als je allebei zegt wij willen echte liefde. En daarna ook aan toegeven. Maar zoals gezegd is eerlijkheid + liefde voor een hoop mensen exclusief.