Kiezen voor onduidelijkheid

Niets is pijnlijker dan het onbekende.
Niet wetend wat er komt, en vooral niet wetend wat er moet.
Je gevoel is toe aan wat nieuws, maar bang tegelijkertijd.
Waarom zou je iets weggooien dat goed is?

Het oude is zo ernorm vertrouwd,
Het onbekende zo enorm spannend.
Kies je voor jezelf, of voor de ander?
Kies je voor de twijfel, of voor de spanning?

Waarom zou je eigenlijk kiezen?
Is wachten soms niet een beter alternatief?
Wachten op het juiste moment.
Totdat de tijd er rijp voor is?

Alleen hoe weet je nou wanneer het het juiste moment is?
Dat je niet te lang gewacht hebt,
En dat je kans al is verkeken.
Wie kan dat nou weten?

Het heeft ook niet veel zin om hierover na te denken.
Je hebt alleen jezelf ermee.
Een knoop doorhakken heeft ook geen zin.
Neem geen beslissing om iets te forceren!

Gevoel en verstand zijn in oorlog met elkaar.
Het is een slagveld met maar 1 gewonde.
Jij bent het slachtoffer dat daar ligt.
Hulpeloos en niet begrepen.

Niemand die je komt redden,
Niemand die je begrijpt,
Niemand die er voor je is,
En niemand die jou de weg kan wijzen.

Je bent op jezelf aangewezen,
Want degene om wie het gaat begrijpt het ook niet.
Het is wachten op het juiste moment.
Maar niemand weet, of dat moment ook wel echt bestaat.

Toch zal je iets moeten doen.
Kies je voor verandering,
Kies je voor de veiligheid,
Of kies je voor de onduidelijkheid door niets te doen?

Voorlopig kies ik de onduidelijkheid.
Dat is wel zo veilig.
Ook al is de pijn die ik hiervan heb erg groot,
Ik ben wel de enige die de pijn moet dragen.