Hallo,ik ben 34 en ik wil weten of mijn dochter en ik nieuwetijdskinderen zijn.
Dit zijn de kenmerken die we als kind hadden.
Druk,maar ook soms rustig iets kunnen doen,erg snel uit concentratie zijn(mijn dochter heeft op school een stilte plek om rustig te werken)Niet tegen grote veranderingen kunnen.Niet tegen te veel/tegelijk prikkels kunnen.
Als kind zijnde was ik erg fantasierijk en leefde ik volgens mijn vader in een fantasierijke wereld.
Als volwassenen,kan ik op een feestje ook geen gesprek volgen,omdat er te veel mensen praten.
Verders is het zo,dat mijn vader ook voorgevoelens heeft.Bijv als hij me voor iets waarschuwde,dat het niet mij,maar iemand vlakbij gebeurde en daar schrok ik van,dat hij zei dit had jou ook kunnen overkomen.
Wat ik verder een paar keer heb gehad zijn deze situaties.
Mijn vriendin was zwanger van haar kind.Deze zou rond 20 Januari geboren worden,maar omdat de placenta voor de uitgang zat,moest het kindje gehaald worden met een keizersnee.Dus zei zegt,dat ze het meisje 3 Januari gingen halen.Ik floepte er zowat uit,dat het kindje niet 3 Januari,maar 24 December gehaald zou worden.Zij verklaarde me voor gek,maar uiteindelijk werd het kind ook op 24 december geboren.
Vorig jaar werd ik zwanger van mijn 2e kindje bij mijn oudste had ik het niet,maar bij haar droomde ik van een jongetje(geloof 5 minuten)dat werd langzaam weggeduwd door een beeld van een meisje(totdat ik wakker werd)Ik wist dat ik zwanger was van 1 kindje.Deze droom bleef ik houden tot ik de 20 weken echo kreeg en ze aan mij vroegen,of ik wilde weten,wat het geslacht werd.Toen werd het al duidelijk dat ik een meisje kreeg.Sinds dien heb ik die droom niet meer gehad.In dat zelfde jaar ging ik op dezelfde dag als mijn schoonmoeder(dec 2010) naar het ziekenhuis.Ik omdat mijn groeiecho niet goed was en mijn schoonmoeder omdat ze ziek was.
Ze is een dag na mijn verjaardag in december geopereerd.Toen mijn man in de maand december in zijn nachtdienst had,moest hij plots naar het ziekenhuis toe,want het ging niet goed met mijn schoonmoeder.Ze lag op het randje van haar overlijden.Gelukkig haalde ze het.Maar vanaf die dag bekroop mij een angstig gevoel.Ik werd zeg maar depri,terwijl ik in mijn laatste 6 weken moest genieten van de rust en zwanger zijn.Ik zei tegen mijn man:"wat nou als ma overlijd,als de baby op die dag geboren moet worden."Moet ik nu blij of verdrietig zijn,want allebei tegelijk kan niet.
Ook tegen mijn schoonzussen en mijn vader vertelde ik dit.Mijn vader waarschuwde mij,dat ik met dit soort uitspraken iemand zeer kan kwetsen.En mijn schoonzussen zeiden,dat het allemaal goed zou komen met ma. Uiteindelijk hebben we in overleg met de gyn,overwogen om mijn bevalling voor mijn schoonmoeder eerder in te leiden.
op 11 Januari werd ik ingeleid,tegen half 3 kwam de gyn binnen,om te vertellen dat het slecht ging met mijn schoonmoeder.Ze had nog een paar uur te leven.Mijn man is daar de hele middag gebleven en een vriendin kwam naar mij(we lagen in 2 verschillende ziekenhuizen)Eigenlijk was de gyn een voorstander van,dat ik ook afscheid nam van haar,maar ze was zo sterk vermagerd,dat ik haar eigenlijk wilde herinneren,zoals ik haar op mijn verjaardag zag.In de nacht is mijn man bij mij gebleven en tegen 23.00 kwam de nachtploeg...Ik zei tegen hun,dat ik om de 4/5 min weeen had,maar volgens hun kon het nog van de inleiding zijn.Toen ze weg waren,zei ik al,dat mijn dochter de 12e geboren zou worden en niet de 13e.Uiteindelijk moest ik half 3 naar het toilet,welliswaar met begeleiding(vanwege puffen).Daar braken mijn vliezen en zijn we naar de verlostsuite gegaan.Op 12 Januari van dit jaar is om 4.02 mijn dochter geboren.Mijn man belde naar het andere ziekenhuis naar mijn schoonzus,die nog aan het waken was op mijn schoonmoeder,die heeft het aan haar verteld.Volgens artsen krijgen ze het toch mee,ondanks dat ze in slaap zijn gebracht.Op 12 Januari om 7.15 kregen we een telefoon,dat mijn schoonmoeder is overleden.Geboorte en overlijden op 1 dag.En weer keek mijn man mij aan,om wat ik heb gezegd.
dus wie kan mij helpen