hoe diep kan een put zijn?

Jawel. Maar een put is als een tunnel.. op een gegeven moment zie je het lichtje van het einde. Een put kan je ook weer uitklimmen.

Je weet dat het goed bedoeld is.... daar gaat het om
laat je niet van je wijs brengen, omdat iemand jou niet begrijpt!
trek je op aan het feit dat iemand het goed met je voor hebt...
en dan maakt het niet eens uit wat iemand schrijft...
kijk alleen naar het gebaar
groetjes moonflowertje

Klinkt als hormonen (uit balans).

hihihi kunnen inderdaad hormonen zijn ,ja;.
vandaag iets beter..
en ,ja ..k heb de neiging om alles wat iemand zegt zeer letterlijk op te nemen ;.
dus...tja
liefs aan jullie!

Hihihi ik vat helemaal wat je bedoel en ik ervaar zulke dingen ook idem, soms ben ik me ervan bewust en dan probeer ik het uit te blazen maar waneer ik er dan (oke op een andere manier dan wel) mee bezig bent kan ik het niet los laten dus probeer ik dan afleiding te zoeken of een liedje te zingen! ^^

Ja dat letterlijk alles op nemen heb ik ook maar ik weet niet wat het is wellicht in mijn geval een communicatie probleem die ik heb maar meer mensen hebben dit merk ik heeeeeel soms op.
Wellicht voelt men zich aangevallen of hebben die mensen faalangst of hebben die mensen hele gevoelige oren en horen ze een stukje waarheid waar ze normaal gesproken Oost-Indisch doof voor zijn! ^^

Al met al zijn er vele mogelijkheden en iedere mogelijkheid heeft zo zijn eigen aanpak nodig om maar inzicht en begrip ervoor te krijgen totdat men het niet meer nodig vind om zo te reageren, geen behoeft meer aan hebben en het nut van zo te reageren niet meer hebben.
Maar moeilijk blijft het wel, ben wel blij dat het je is opgemerkt want mensen zeggen dit tegen mij ook maar ik zie dat nóg niet in…
Ik merk het nog niet op zeg maar.

Hoi Tatora,
Fijn dat je je inmiddels weer wat beter voelt.

Ik heken veel in wat jullie hier zeggen over dingen letterlijk opvatten: humor-stijlen met enigszins negatieve lading zoals sarcasme en cynisme heb ik dan ook veel moeite mee.
Jullie ook?
Het lijkt mij (voor mezelf) heel fijn om het hier eens over te hebben, want ik vraag me namelijk af waarom we daar zoveel moeite mee hebben.

New Moon

Hey New Moon

ik heb daar ook zo een last mee met humor-stijlen met negateve lading en die stijl komt veel te vaak voor in mijn vriendenkring
Ik voel me daar ook niet gelukkig mee omdat het zo kwetsend is . De laatste merk ik wel dat hun "grapjes" over mij steeds kwetsender worden en kan er echt niet meer tegen. Ik voel echt dat telkens wanneer ik de deur achter mij toetrek ze over mij roddelen. En ik weet dat daar toe in staat zijn omdat ik hen dat al met iemand anders zie doen. Ik wil hen echt de rug toekeren want ik voel me steeds meer en meer minderwaardig aan hen,maar ik ben bang om volledig alleen te staan en te maakt me bang.Blijkbaar heb ik me hardgrondig in hen vergist
Sorry dat ik hiermee alle aandacht op mij vestig maar het moest er even uit

Ik kan het van sommige mensen helemaal niet hebben en van sommige wel.. Maar bij de personen waar ik het niet van kan hebben, ligt het vooral aan de lading die ze eromheen leggen.. Dat hun opmerkingen uit hun eigen pijn voortkomt...

@ NewMoon, ja ja en nog een ja ik heb dit ook en ik vind het zooo vreselijk want ik voel denk ik 'afkeer' tegen mij of mijn actie of gedrag of wat dan ook.
Echt heel kwetsend en soms zelfs vernederend vind ik dat.

@ Niels, ahhhh lieverd toch ik herken je verhaal (idem dito meegemaakt) ik had zulke vriendinnen ook en ja het is zwaar kwetsend en als je niet uitkijkt kan je gaan denken dat het ook daadwerkelijk aan jouw legt, je kan idd een minderwaardigheidsgevoel ervan krijgen.
Zoek het vervelende niet meer op lieverd je bent alleen het leuke waard, je leeft om leuke dingen te doen en niet om maar de vervelende dingen te 'overleven'.
Toen ik afstand nam van die vriendinnen voelden ik me kut en alleen en na verloop van tijd en niet door thuis te blijven maar er lekker erop uit te gaan leerden ik weer wat ik leuk vond ipv steeds te moeten aan te passen aangezien ik dacht dat het aan mij lag ipv hun.
Op die manier kom je mensen tegen die ook nog eens de zelfde interesses delen, een overeenkomt levert praatstof op waar je je lekker helemaal kan uiten.
Ik werd zelfs geslagen en bedreigd en ging uit angst op een vecht sport met als resultaat dat ik 10kilo afviel (incl. honger-dieet) en die vriendinnen keken groen van jalousie en diegene die dat niet deed en gewoon trots op mij was die hielt ik als vriendin, en ja ze is nog steeds erg lief en gunt anderen ook het geluk, mooier kan ik het niet maken.
Maar ja met mijn werk kon ik niet meer op die sport blijven en in een jaar tijd kwam het er ook weer bij aan maar ik vond het niet erg want ik at vrij netjes en bewoog ook vrij netjes en tadaaa ik was zwanger dus voor mij begon een ander soort gelukkige periode aan.
Anyway breken met die meiden was zoooo goed ik kon daarna meer en meer mezelf zijn en ik was sterker dan hun althans ik heb me niet laten kennen. ^^

@ EMuca, sommige mensen zie ik dat hun een grote mond hebben uit onzekerheid en die laat ik lullen en probeer ze op hun gemak te laten voelen, daarna voelen ze zich op hun gemak en lieten ze hun ware zelf zien, best sweet om mee te maken. ^^
Bij de mensen waarbij ik echt zie dat ze je willen pakken met woorden of dat ze je expres klem zetten uit eigenbelang bijvoorbeeld om populairder te worden over jouw rug heen, die personen geven meer om zichzelf en die heb je niet nodig.
Maar ik hoor het in hun stem plus ik zie hun mimic en zie of ze er lol in hebben om zo respectloos met een ander om te gaan, ja die mensen bestaan ook nog.
En waarom, ik weet het niet maar ze hebben oprecht lol.

ben blij dat er meerdere zijn,die het zelfde ervaren als ik.
tja...HSPertjes hey..
Over gevoelig zegt de maatschappij..
enfin;.wij weten beter..
Gevoelig ja ...over gevoelig..hmm
of is de maatschappij Ongevoelig?

Hey
Ik weet ook hoe naar dat kan zijn
(en ook hoe eng het kan zijn je "vrienden" achter je te laten die je als grof vuil behandelen)
Maar ik weet ook uit ervaring dat er altijd iets moois op je wacht achter de deur, vrienden die precies bij je passen en als het ware je familie zijn.
Ik kan je alleen maar aanraden (en dit weet je al van binnen), de sprong te wagen.
Als je iets loslaat wat vervelend is en je verlangt naar iets beters, dan komt er ook iets beters.
Alleen ben je nooit, en eenzaamheid verdwijnt als je jezelf vindt. (in mijn geval op dit forum bijvoorbeeld :))
We zijn er hier voor je!

New moon
ps: geen sorry meer zeggen hoor!

@ Iedereen: inspirerend om jullie antwoorden te lezen, jullie raken ook mijn eigen waarheid....
Ik denk inderdaad dat "wij" deze mensen spiegelen en met hun eigen rottigheid confronteren door zo serieus op deze "humor" ingaan dat ze op ons willen terugspugen (we hebben immers een gevoelige snaar geraakt op zo'n moment...)

Ikzelf ben groot fan van ironie, ik noem het zelf omgekeerd sarcasme. Het is humor zonder drama eromheen, in de vorm van een metafoor, je kent het wel.
(voor de wikipedialiefhebbers, Miri? ;)) http://nl.wikipedia.org/wiki/Ironie
Want sarcasme en cynisme, is drama (niet altijd maar vaak wel)
Als ik na een sarcastische opmerking een ironische opmerking maak, houden mensen hun mond, gaan ze lachen (is er weer liefde) of lopen ze weg.
Ik heb een tijdje geprobeerd sarcasme te leren, en kreeg het commentaar dat ik "het gevoel" er niet goed in kon leggen. Dat "gevoel" is dus een negatieve lading die ik andere mensen weiger mee te geven.
Ik ben daar nu dus mee gestopt en ga lekker door met mijn eigen, droge gevoel voor humor, want dat hoort bij mij

Liefs, New Moon
ps: het is nu 1.11.... ik kom die tijd echt zooo veel tegen de laatste tijd (terugkoppelend op het bericht van Groene Heks in het grote hoe voelen wij ons vandaag topic)

Waarschijnlijk kan je heel ver de put in vallen...
Ik vind het eigenlijk belangrijker dat, als je in de put zit...
(hoe diep dan ook) er weer uit kan komen
En ik weet dat het kan
Waarschijnlijk hoort dit namelijk bij het leven! de ups en downs maken je wijzer, het is een levensles!
Het is altijd zo, dat na regen zonneschijn komt, maar ook weer regen na de zonneschijn!
Het is belangrijk dat je jezelf aanvaard zoals je bent, en dat
je lak hebt aan wat anderen van jou vinden...
Kijk, een ander mag best wel een mening hebben over je, maar ze hoeven je niet compleet te veranderen, dat doe je bij andere mensen ook niet!?
Het grootste probleem in relaties ontstaat doordat, je iemand probeerd te veranderen, of degene probeerd jou te veranderen...
Hierdoor creeër je weerstand, en daardoor groei je uit elkaar!
Ook als je juist doet wat iemand van je verwacht, terwijl je het er niet mee eens bent, dit creeërd uiteindelijk ook weerstand.
En dit kan in allerlei soorten relaties, zoals collega's, klasgenoten, in een liefdes-relatie, als buren, ouders en hun kinderen (tot aan de pubertijd, zijn kinderen nog te sturen), en ga zo maar door!
Want wat er ook gebeurt, uiteindelijk blijf je toch jezelf
Met die wetenschap, kun je anderen in hun waarde laten, en een andere er op wijzen, dat ze jou ook in je waarde moeten laten!
Het is gewoon kinderachtig om iemand de grond in te trappen, omdat ie iets kwetsbaarder is, of gevoeliger!
Kinderen onder elkaar kunnen doen dit ook verschrikkelijk erg!
Dit is vaak uit onwetendheid, want een kind denkt niet na, over waarom een ander kind kwetsbaarder of gevoeliger is dan hun!
Als je nog jong ben, dan ben je bezig met het neerzetten van je eigen personage...en dat gaat vaak over de rug van andere kinderen, met name de wat gevoeligere kinderen die geen weerwoord hebben...
Kijk naar de dieren, die veranderen elkaar niet... het klikt gewoon wel, of het klikt niet, als het niet klikt, tja dan wordt er soms behoorlijk gevochten, tot de ander zich er bij neer legt, bij kinderen is het anders, want hoe klein ze ook zijn... ze hebben duidelijk het gevoel van, dat kan wel en dat kan niet! vandaar dat er ook zo erg gelachen wordt door "andere kinderen".
juist omdat ze duidelijk weten van, wow, dit kan je eigenlijk niet maken! Het staat zo verticaal op wat ze van thuis uit hebben meegekregen, dat het gewoon aan de ene kant shockerend is, maar aan de andere kant wordt daarom nu juist gelachen...
Misschien zou je, als je het gevoel hebt dat je in de put zit eraan kunnen denken dat er altijd nog ergere dingen te bedenken zijn... tenminste dat doe ik in zo'n geval, op de een of andere manier helpt me dit, altijd!
Ook besef ik op zo'n moment: met zelfmedelijden kom je er echt niet!... er moet iets gebeuren nu!
Maar natuurlijk snap ik dat niet iedereen zo (kan) denken! soms wordt het gewoon te veel! dat je denkt, ik ben nu wel op de bodem... en dat blijkt dan gewoon niet de bodem, maar opgedroogde modder en bladeren, en dat je dan nog verder de put in valt, dat je zelfs geen lichtpuntje meer ziet! Op zo'n moment bedenkt ik me; ik heb al voor hetere vuren gestaan! Achteraf is het eigenlijk een raadsel hoe ik eruit geklommen ben?!
Op de een of andere manier, kom je er weer uit, en vaak veel sterker en wijzer, dan dat je er in gekomen bent!

ik kan zo eindeloos door typen... en ik hoop dat dit berichtje goed aankomt, want het is een berichtje in het algemeen, niet op 1 persoon gericht, ofzo
het is gewoon hoe ik er tegen aan kijk...

groetjes Moonflowertje

oja iedereen heeft wel iemand waar die op kan bouwen, een vader of een vriend(in) ook al is het er maar 1, soms mag je best wel hulp vragen als je er zelf niet uitkomt
dat is gewoon menselijk en dus niet raar
juist in zulke situaties leer je je vrienden kennen!

Mooi om te lezen Moonflowertje!
Dat lees ik nog eens als ik om welke reden dan ook in de put zit

Groetjes New Moon

Bij sommige mensen zal dat werken ja, dat ze zich zo gedragen door ongemak. Maar er zijn inderdaad genoeg mensen die graag op jou rug staan om zichzelf hoger neer te zetten. Maar daar hoort sarcasme of cynisme natuurlijk niet altijd bij.
Cynisme en sarcasme is natuurlijk niet hetzelfde, maar je kan aan de persoon wel merken hoe hij/zij zich voelt als hij deze vormen van humor gebruikt. Een cynist, was vaak erg negatief is, zou je vaker kunnen zien als iemand die de wereld door een donkere bril bekijkt en eerder het negatieve in de situatie opvalt dan het positieve.

Sarcasme kan 1 kanten op. Het gemeende (dat wat een ondertoon heeft van eigenwoede of frustratie) of het plagende. Het plagende is bij vrienden/kennissen/personen waarbij je het kan hebben, omdat je weet dat hun reden en ondertoon niet gemeend is maar gewoon een luchtige grap. Bij mij meestal zijn het dan opmerkingen over en weer... en dat is juist goed voor de luchtige sfeer. Het is geen ironie, want de dingen die dan gezegd worden zijn niet altijd heel zacht.
De mensen waarbij je het dus niet kan hebben, hebben vaak een soort frustratie om zich heen die we niet altijd begrijpen. Die mensen stralen iets vreemd uit waar mensen die gevoeliger zijn voor sferen en stemmingen, met hun pet niet bij kunnen. Die mensen stralen het namelijk uit alsof het de ander hun schuld ook echt is. Waar natuurlijk nergens op slaat... maar dat is niet jou schuld.. en ook niet direct van de uitzender... Die persoon weet gewoon niet waar hij mee bezig is en hoe hij moet dealen met z'n eigen gevoelens.

Okee.. een hoop gezwam van mij op deze vroege ochtend... maar zo zie ik het.. Omdat ik merk dat ik bij de ene sarcasme niet gekwetst wordt en bij de andere wel. En dat dat vaak ligt aan de persoon en hoe hij/zij zijn eigen gevoelens en gedachten in toom houdt. Hoe je daar mee omgaat? Ik zeg gewoon: dat vind ik niet grappig. Je kwetst me daar mee.

Eerst werd er toen gereageerd met: ja joh, jij vind nooit wat grappig!
Ik zei: nee, ik vind deze grapjes die jij over mij maakt niet grappig, want ik snap niet waarom je ze over mij maakt.

Uiteindelijk heeft het er toe geleidt dat er meer nagedacht wordt over wat er gezegd wordt. Dusssss... vooral aangeven als je iets te ver vind gaan! Wordt geen slachtoffer van je eigen gevoel.

Nu maar hopen dat het helpt...
Sommige mensen vinden het hard als ik zeg: kop op, met zelfmedelijden kom je nergens!
Ook vinden ze het egoïstisch ben als ik zeg: Denk aan jezelf! Jij bent het belangrijkste in je leven!
Sommige kunnen het echt niet begrijpen, want hun kinderen zijn dan bijvoorbeeld belangrijker!
Dan geef ik ze een stukje uitleg: Wat als er iets met hun jou gebeurt, omdat jij zonodig niet aan zichzelf toegaf, op een moment dat het belangrijk was? Dat je chagrijnig wordt, of depressief wordt en het op de kinderen afreageerd? Je kinderen begrijpen dit niet, hoor! uiteindelijk kom je dan op een soort PAAZ- afdeling terecht, omdat je het niet meer aan kan! (overspannen, of burn-out) wie gaat er dan voor die kinderen zorgen?
En dat terwijl je elke dag een stukje meer inleverde, voor je kinderen... Is het egoistisch als je iets meer tijd voor je zelf neemt, ( de kinderen een half uurtje eerder naar bed doet, zodat je ff je hoofd leeg kan maken?)
^^ misschien een stom voorbeeld, maar wat ik hiermee probeer te zeggen is, dat het zo belangrijk is dat je goed bent voor jezelf...
want als je goed bent voor jezelf, voel je je lekkerder in je vel...
en dat is de basis, om voor een ander te kunnen zorgen!
Als je voor een ander zorgt, met de gedachte: het moet maar, of ik ben zo moe... laat ik ff snel opschieten! of echt gewoon met zware tegenzin, dat werkt niet...
Mensen zien het aan je, en juist je kinderen voelen het!
Beter gewoon zelf de ruimte nemen... om uiteindelijk weer te kunnen geven
En dat is niet egoïstisch, maar eerder gewoon een slimme manier om zo lang en goed mogenlijk voor je kinderen te kunnen zorgen!
(Misschien is dit wel makkelijk gezegt van mij, ik heb geen kinderen)
Maar ik zie wel hoe sommige mensen met hun kinderen omgaan... alles moet gewoon in 1 x goed gaan, de kinderen mogen niet zeuren... sommige moeders gaan ontzettend te keer tegen hun kinderen!
Terwijl als ze zich iets meer interesseren in hun kinderen, ze zullen merken, waarom de kinderen zeuren!

Ik moet wel lachen om Hans Teeuwen in zo'n verhaal van hem waar hij beweerd dat ie een goede vader zou zijn...
Als z'n zoontje bij hem komt met een tekening, en zegt: Kijk eens papa, ik heb een tekening voor je gemaakt, waarop Hans Teeuwen dan geïrriteerd zucht en zegt: Ik sta uit het raam te kijken, man!
Vervolgens grist ie de tekening uit de handen van zijn zoon, en gaat de tekening af staan kraken!
Mijn moeder keek niet eens vroeger, als ik thuis kwam met een tekening... maar zei: ja hoor, mooi...
ik werd hier zo verdrietig van, soms, maar wist ook dat het mijn moeder te veel was om ff te kijken! Het ging gewoon langs haar heen!

Een tijdje geleden zat ik naar reportage te kijken, het ging over een meisje van 17, die werd ontvoerd, tijdens het liften!
Dat meisje werd door een jong stel meegenomen, die ook een baby hadden... Dat meisje werd van haar vrijheid beroofd, gemarteld, verkracht, en lag in een soort doodskist onder het bed van haar ontvoerder... mocht er 1 uurtje per dag uit, om een beetje te eten en gemarteld te worden, ik zal ff zoeken om welke aflevering het gaat!
Dat bedenk ik me op zo'n moment, als ik in de put zit!
http://www.sbs6.nl/web/show/id=389059/langid=43/media=159659/page=1

Dan weet ik: het kan altijd erger!
groetjes moonflowertje