geïrriteerd

Dankjewel groene heks! Mischien zie ik adt zelf niet, dat ik wil horen wat mij uitkomt. Ben me niet echt van bewust, alhoewel ik wel een gevoel ken wat is, dat ik graag wil dat mensen mij zien wat ik goed doe.
Ik werd boos omdat ik het gevoel had, niet begrepen werd, maar meer, het zo raar gevonden werd door Lily. Alsof ik iemand ben die alleen maar negatief doet.

Autistische trekjes, vind je. Dat mag je vinden. Ik zie en voel het als een ontwikkelings proces

Maar dat is het sowieso, je merkt dat er wat scheelt en bent er mee aan het werkt, ergo ontstaat er een ont-wikkelings-proces, je wikkelt dingen af, pelt de lagen van de ui en probeert tot de kern te komen.

Je zegt dat je wil dat mensen je zien, dat is iets waar ikzelf heeeeeel lang mee heb geworsteld, ik realiseerde me na die heeeeele lange tijd dat ik dat alleen wilde omdat ik niet naar mezelf keek, nu ik dat beter doe is dat gevoel minder, misschien kun je er iets mee

Ja, alsof je het dan niet meer nodig vind om 'gezien' te worden omdat je al voldoening vanuit jezelf hebt gevonden, althans zo lijkt het mij.

de maat is gewoon vol! of emmer
er moet wat uit gegooit worden, dat vertelde de vrouw die me gaat helpen met mijn ademhaling...
ik voelde dat het klopte! ik krop alles maar op! en van binnen kook ik gewoon, het zal je wel niet verbazen als ik zeg , dat ik nog gewoon kan glimlachen, terwijl ik ieder moment kan ontploffen
waarschijnlijk komt het omdat ik niemand wil afvallen, zegmaar, bang om iemand te kwetsen, vaak... uiteindelijk ben ikzelf de gene die mezelf kwets... ik moet leren om voor mezelf op te komen! en dat vind ik ontzettend moeilijk! tenminste, bij de mensen van wie ik hou ik wil goed voor hun zijn, omdat ze dat ook voor mij zijn!
het inzicht is er al wel bij mij... want nu ik weet, hoe ziek ik mezelf maak, door alles maar te slikken, probeer ik toch wel te laten blijken dat ik het ergens niet mee eens ben!
en eigenlijk hoef ik niet eens uit te leggen, hoe ik me voel...
meestal hebben ze het wel in de gaten, al denk ik van niet!
ook word ik echt razend als ik merk dat iemand zit te liegen; vooral door de wetenschap dat, mensen tegen je liegen, dat doen omdat ze denken dat ik de waarheid niet aankan!
daar word ik chagrijnig van! en daardoor nog bozer!
nu heb ik ook pas ontdekt dat ik een "indigokind" ben!
en vandaar dat ik vol zit met soms onverklaarbare woede! ik weet soms echt niet waar dit vandaan komt!?
maar ik zal waarschijnlijk bij de psycholoog waar ik 30 juni weer een afspraak heb, uit kunnen zoeken, waar het vandaan komt...
groetjes moonflowertje

Balans, is je balans niet in evenwicht toevallig?
Want je doet jezelf inhouden en anderen niet afvallen vanuit een goed oogpunt alleen misschien ben je erin doorgeslagen en verlies je nu jezelf een beetje erin, het kan maar hoeft natuurlijk niet.

Mensen kunnen wel feilloos aanvoelen dat je wellicht informatie niet goed/niet gemiddeld opvangt en verwerkt en wellicht willen ze jouw beschermen of zichzelf dat ze bang zijn om je te laten ontploffen, althans zo komt het bij mij over.

De dagtekst van vandaag vind ik trouwens keigoed heb je die al gelezen?
Wellicht verklaart dat je onverklaarbare woede die in je pruttel?!

kijk lily dit bedoelde ik met je doel voorbij schieten,
het gaat nml niet om ons...en een discussie is het al helemaal niet...
amethist hoopt inzichten te krijgen in het waarom...
dus zal ze zichzelf meer herkennen in het een dan in het ander...

Ik vat 'je doel voorbij schieten' echt niet, heel die term vind ik vaag (zal wel aan mij liggen) maar ik snap er dus geen reet van!

het draait hier niet om ons lily, het is amethist haar vraag hoe wij hier nakijken...
als je schrijft stank voor dank...dan schiet je je doel voorbij...
daar waar het nml echt om gaat....

Ja het hoort eigenlijk ook niet in een discussie thuis lena, maar ik snap lily wel heel goed! Want het is natuurlijk helemaal niet leuk als je probeert te helpen, samen met iemand anders, en dat er dan gezegt word tegen die ander: Nou daar heb ik dus wél wat aan!

Je mag natuurlijk wel zeggen dat je er iets aan hebt, maar leg de nadruk dan niet op dat je aan de andere niks had. En dit is ook echt geen aanval op jou hoor Amatist! misschien is het wel een typfout of had je er gewoon niet zo goed over na gedacht.

weet dat als je je ego los kan laten,dan doet het er niet toe,met welk antwoord iemand verder kan...

ego = ik, in het latijns!
die kun je niet loslaten?

Amethist, misschien kun je iets gaan doen waar je je agressie in kwijt kan? bijvoorbeeld, hardlopen, of op een sport gaan...
het moet er uit! je kan dit beter zelf doen... dan dat het vanzelf gaat, want dan krijg je zo'n woede explosie... wat alles vernield om je heen...
tegen mij zeggen ze dat ook altijd... waarschijnlijk zou het wel helpen, denk ik dan! alleen de stap zetten...
het volgende schrijf ik hier omdat ik denk dat jij hier ook mee te stellen hebt?
ik zit nu in een leventje, waarin ik me veilig voel...maar ik voel mezelf niet "vrij" ... daardoor krop ik allerlei dingen op!
ik ben een sterke persoonlijkheid die alles aan kan, niemand zal mij zien huilen?

fietsen is ook goed... btw

groetjes moonflowertje

Bij mij is het een kwestie van me uiten op het moment zelf.
Soms of vaak eigenlijk, de afgelopen jaar, voel ik wel dat ik wil zeggen wat ik voel. Maar hou me in.
Bijv onze dochter heeft 3 maanden bij ons in gewoond(sinds 2 weken heeft zij met haar nieuwe vrien een woning en woont niet meer bij ons).
7 maanden ervoor was haar vriend overleden.
Zij moest uit de woning waar zij samen hebben gewoond.
Ik was zo blij dat ik voor haar mocht zorgen deze tijd.
5 weken geleden ongeveer, vroeg ik of zij de plasticzakjes had bewaard waar het brood in zat wat zij mee nam naar werk.
Nee, die scheur ik kapot zei zij, en lachte(niet hardop) erbij.
Waarop ik zei, dat ik dat een respectloze opmerking.
Dat schoot verkeerd bij mij, tijdens het eten.
Ik zei, je bekijkt het maar met je huis, ik help je niet.
Allebei zeiden we nog een keer iets weet niet meer prezies wat.
Ik zei tegen haar, en voelde me emotioneel bij worden, weet je waarom ik zei, ik help niet voor je nieuwe huis?
Omdat je geen 1 keer hebt gevraagd kan ik iets voor je doen(in huishouden)
terwijl ik in die tij me soms best rot voelde, wat zij ook weet.
Je had toch kunnen vragen? Dat durfde ik niet zei ik.
Ik werd nog emotioneler. Ik pakte een eetkamerstoel en wilde die kapot op de vloer gooien(heb ik 8 jaar geleden, wel gedaan, die stoel was 1 poot van af)
Mijn man zei, stop, niet doen.
Ik ben uit de kamer gelopen en de deur keihard dicht gegooid.
Ik liep de trap op en boven aan op de trap stampte ik een keer.
Ik ging boven op de rand van het bed zitten.
Ik hoop te dat er iemand naar me toe kwam. Nee kwam niemand, bijv mn man of dochter.
Ging naar beneden. Mn dochter zat t.o mij en keek opzij, ik zag dat zij het moeilijk ermee had.
Ik vroeg, hoe het ging, waarop zij huilend naar boven liep.
Haar vriend en mijn man zaten nog aan tafel.
Ik zei tegen haar vriend, eigenlijk wil ik niet naar haar toe, naar boven, omdat zij ook niet bij mij kwam.
Ok, laat haar maar even. Ik zei, nee ik ga naar haar toe.
Boven zaten we naast elkaar. Ik vroeg waar zij verdriet om had.
Zij werd verdrietig omdat ik zei, dat zij mij niet had geholpen in de tijd dat zij bij ons woonde, en dat deed haar pijn om te horen.
We hebben elkaar vast gehouden, geknuffeld.

2008 was de laatste uitbarsting op deze na 5 weken geleden.

Klinkt mij alsof je heel veel emoties opkropt en bij een uitbarsting allemaal dingen zoekt om je emoties te mogen uiten. (excuses zoeken).
Beter is om te gaan zoeken waarom je je emoties opkropt en niet meteen aangeeft als er iets niet lekker loopt. Bijv. je dochter zelf vragen iets te doen!
Anders ga je dingen zeggen waar je later spijt van krijgt.. Want wat levert "ik ga je niet helpen!" je op? Niks. Een verdrietige dochter en jij zelf zal er ook niet blij mee zijn. Je hoeft niet alles te slikken.. maar als je je emoties spreid en je gedachten op iets gewoon meteen verteld (wel blijven nadenken, niet alles eruit flappen) dan zal je ook geen oude koeien uit de sloot halen bij een uitbarsting.

Oef, heftig verhaal, ja als kind zijnde trek je het jezelf wat meer aan wat mama en papa allemaal zeggen, de toon is erg belangrijk vind ik ook zelf namelijk.
En je kan toch niet van een kind verwachten dat het achter je aan stormt naar boven toe na zo'n heftige uitspatting da's komt dan best intimiderend over lijkt mij.
wel fijn dat jullie het weer goed hebben geknuffeld, ge-wel-dig de band tussen moeder en kind en zeker dochter!^^

Waarschijnlijk is dat het ook Emuca, dat ik emoties op krop. Ik weet, en besef dat het vaak ook angst is geweest om mezelf te laten horen, te vragen wat ik nodig heb ook(het komt er de laatste tijd extreem uit, voorbeeld van de braderie)

Ik vond het achteraf ook geen goede opmerking van mij, om te zeggen, ik ga je niet helpen, het is ook raar dat ik dat zei. Ik heb mn dochter uitgelegd, hoe deze opmerking tot stand kwam. Het is ook goed om haar nog te gaan zeggen dat ik me vaak te laat of niet goed uit en dat ik dan dingen zeg die ik eigenlijk niet fijn vind, ook niet voor onze dochter omdat ik haar zo lief vind en altijd voor haar er wil zijn.

Ik ben altijd een persoon geweest die vrij moeilijk me op de 'juiste' manier te uiten, iets duidelijk maken of zeggen op een manier die duidelijk en vriendelijk is. Ik schiet dan in een manier die, die fel is en hard. Ik wil graag zachter worden. met zachtheid berijk ik ook wat ik wil of mduidelijk maak.

Ik droomde 2 geleden weken over een man die buiten op een steen of beton zat op een industrie terein, zijn werkterein.
Het was een groot terrein, erom heen zat een hoog hek. De man zat een beetje gebogen met zijn hoofd naar beneden.
Ik zelf stond buiten het hek naar de man te kijken, ik vond het zielig hem zo te zien zitten.

Deze droom is naar mijn gevoel een teken dat ik door mijn mannelijke kant de vrouwelijke buiten sluit denk ik. of dat de mannelijke en vrouwelijke, los van elkaar zijn, terwijl zij elkaar kunnen helpen, maar met hek er tussen kan dat niet...

Mooi geschreven Amethist.

Hi Amethist, Ik ga binnenkort regressie/reïncarnatietherapie doen. Dit doe ik vooral ook om het afgelopen jaar een plekje te kunnen geven. Het was een heel zwaar jaar. Misschien is dit ook een idee voor jou. Een vriendin vertelde mij dat zij zo meer inzicht heeft gekregen over eigen persoontje.

bedankt voor je reactie justlove. nee geen therapie meer. heb een behoorlijke lijst op mn cv van mn leven tot nu toe.

Waar ik me nu op richt is, niet meer in de slachtofferrol, maar mezelf leren kennen in de praktijk nu en vooral reiki is wat op dit moment wat goed voelt.

Ik hoop dat reiki rust en inzicht voor je kan creëren!
Succes

weet je hoe een grote stap dit is?
ik heb er respect voor iig

groetjes moonflowertje