Estherrrrrr je bent zo grappig!! ik ervaar het idem, ja echt alles!!
Als een vlinder fladder ik overal heen, van de hak op de tak en nog een rondje erom heen! ^^
Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die zo prettig gestoord door het leven gaat, ik vind het een vrolijke manier van leven want achteraf kan ik lekker om mezelf lachen, en dat vind ik leuk, ook als mensen meelachen en mij op mijn fouten wijs en dan de draak met me steken, nou dan met z'n alle lachen erom tot we tranen in onze ogen krijgen en kramp in onze buik van het lachen, ik vind dat toch zo leuk!!!
^^
(Maar belachelijk maken daarin tegen weer niet dat maakt me verdrietig en onzeker, daar houd in niet van.
)
I Love our Angels to, Justlove! ^^
Ik heb zelf ervaren wat een baat ik bij hen lieverds heb en ben recent aan het oefenen en kleine stapjes maak ik en soms een stapje achteruit om vervolgens een grote sap vooruit te doen, voelt heel prettig en fijn aan.
Ik voel me gezegend met hen die mij helpen, echt vertroeteld en geliefd.
Bij mensen ervaar ik ook rond hun hartstreek een energie vanaf stralen wellicht omdat waneer men vanuit hun hart handelde door hun borstkast ademen en iets meer rechtop lopen met hun hoofd iets meer omhoog zodat men de boel (beter) kan overzien en daaruit een goede daad kan doen vanuit een verstandig-hart (helpt men dan, vind ik) en ik vind dat zo aandoenlijk, zo lief en liefdevol, dan voel ik mezelf echt gezegd dat iemand dát voor mij over heeft, ge-wel-dig gevoel! ^^
Die briefjes is een goed idee, en ook erg leuk, ik las ergens dat een moeder een briefje bij de kookplaat had gehangen met daarop in de gedachten van: 'ik houd van mijn kinderen en heb de kracht en wijsheid om geduld te tonen.'
Geschreven omdat tegen etenstijd iedereen in huis moe was en zij zelf een (voor haar gevoel) nare moeder werd die kort af en kribbig naar haar kinderen was en dat wilden ze niet, ik vond dat toch zo'n liefdevolle oplossing, je zou dat maar zelf kunnen bedenken, echt goed van die moeder, al zeg ik het zelf! ^^
Dus ik had mezelf voorgesteld om waneer ik moe was ook geduldig en liefdevol te trachten te blijven omdat ik dat wil voor mijn kind. (Punt)
Dus ik ging oefenen, iedere keer waneer ik moe was en door had dat ik moe was ging ik letten op mijn spraak, ik was te moe voor woorden dus zette ik door, vanuit mijn kracht, sprak ik de woorden toch duidelijk uit door goed te articuleren daardoor was ik bewuster bezig met mijn woorden en ook daarmee met mijn woorden keuzes (Eureka moment toen.) daarna deed ik de draak steken met mijn kind's gedrag, hihihi zo grappig om te doen.
Daarna probeerde ik er een spel van te maken en mocht dit niet lukken dan legden ik uit met woorden en gezicht uitdrukkingen en geluiden en lichaamstaal dat mama erg moe was en ik vroeg aan mijn kind of hij ook moe was en meestal kwam er 'ja' uit dus met een begrip volle toon gingen we een plan bespreken, en met een knuf en een kus gingen we daarna het plan uitvoeren en dat werkt (nog steeds) ge-wel-dig, al zeg ik het zelf! ^^
Alleen moet ik mezelf er af en toe wel weer aan herinneren en met behulp van de gidsen kom ik dan weer op dat idee maar het kan ook gewoon mijn innerlijke stem zijn, denk ik, maar goed die twee dingen liggen ook zo dicht bij/met elkaar verbonden dus het ook eigenlijk niet zo uit zolang het maar werkt. ^^
Spreken is zilver, zwijgen is goud; Zo blijf je ook lekker dicht bij jezelf plus met gedachten kracht kan je de meest bevoordelijkste situatie zelf creëren en daarmee hoef ik dan niet 'het idee' zelf (persoonlijk) te hebben uit gesproken, ik wil een ander dat 'gelukzalig moment' ook geven, dus het is niet erg zolang het maar werkt, (Eureka moment 'nu') mooie oefening voor onbaatzuchtigheid, hummz.