.Ik heb een snee in mijn arm die gehecht moet worden. Het is mijn linker arm. De snee loopt over mijn onderarm vanaf mijn pols tot aan mijn elleboog, dus bijna over mijn hele onderarm. Hij is niet echt meer open, het is een oude wond. Ik ga naar de dokter en het blijkt dat mijn eigen dokter er niet is maar een vervanger. De dokter herken ik als een vrouwelijke donkere collega van mijn werk, en die blijkt dus de dokter te zijn.
Ik vraag nog of het niet eerst schoongemaakt moet worden, ook omdat ik vreemde bultjes zie zitten. Misschien dat er nog vuil in zit. Maar ze zegt dat dat niet nodig is. Het moet wel gehecht worden, de wond moet dichtgemaakt worden. Gelukkig word ik wel verdoofd. Ze pakt een hele dikke spuit met donkerblauwe vloeistof erin. Ze zet de spuit in mijn pols, om me te verdoven. Ik wacht totdat ik geen gevoel meer heb, en ondertussen steekt ze om dat te testen, allemaal spelden in mijn hele arm. Toch blijf ik het voelen dus ik zeg dat tegen haar. Ze gaat rustig door, dus ik besluit na een tijdje mijn arm maar op te tillen. Dit omdat ik gewoon nog gevoel in mijn arm heb en ik denk dat het niet klopt zoals het nu gaat. Ze pakt nog een verdovingsspuit en zet hem naast die andere. Om te controleren of die eerste wel goed zat, kijkt ze door de spuit heen. Omdat er bloed in zit, moet hij goed zitten. Ik zie er idd ook wat roods inzitten. De 2e spuit zit er ook in, en ze gaat verder met het insteken van de spelden. Ik zeg dat ik ze nog steeds voel. Dus ze besluit om mijn arm niet te hechten. Ze haalt weer alle spelden eruit. Ik voel dat vrij goed, en sommige spelden doen ook flink pijn bij het eruit halen. De extra verdoving helpt dus helemaal niet. Alle spelden zijn ondertussen verwijderd, dus ik vraag haar hoe dit nu weer kan. Ze zegt dat ze echt een man nodig heeft om dit te hechten. Ik ben zo sterk dat ik mijn controle niet verlies, dat ik het blijf voelen.
