Hoi Pauline,
dat is waarschijnlijk ook de reden dat ik jou wilde lezen. Dat wat jij vertelt: over je ouders die zorgen op jou projecteren, de irritatie die daar op zit bij jou, het gevoel dat je 'je last' kwijt wilt raken, het gevoel dat je een eigen plek zoekt,
resoneert ook in mij!
Voor mij speelt dit al een jaar en ik heb wel een aantal tips die jou kunnen helpen:
Over je moeder: het is heel belangrijk dat je voor je zelf gaat staan en niet het 'afvalputje' wordt van jouw moeder. Ik weet daar alles van! Dat heeft met mij heel veel gedaan en ik heb heel veel moeite gehad om dit door te hebben en MIJN GRENS hierin te stellen.
Tip: spreek je moeder aan op haar gedrag, en ga niet in op details waar ze het over heeft. Maar zeg wat je denkt en voelt: het voelt voor jou niet prettig dat zij haar problemen bij jouw dumpt, maak haar gedrag bespreekbaar en wees daar consequent in, dit werkt echt goed op de lange termijn!
Over het witte licht, jaa heb daar niet echt een duidelijk antwoord op. Maar ik heb het gevoel dat er een hele mooie energie in jou zit, maar dat is iets wat je nog gaat ontwikkelen..kan er niet echt meer over zeggen.
Over je pad vinden: Je hoeft de dingen niet 'snel' te willen, alles is een proces. Het is belangrijk dat je vooral voor jezelf weet wie je bent, wat belangrijk voor je is, waar jou grens ligt, als je daarin oefent kom je al dichter bij jezelf;)
Heb het gevoel dat je miss de neiging hebt om van dingen weg te lopen. Maar probeer die dingen juist aan te gaan, uit mijn ervaring brengt dat zoveel verandering met zich mee, wat juist heel positief werkt op de lange termijn..je komt dan juist dichter bij jezelf.
Liefs!