Jullie kijk hier op in Merudi Forum

Ja het komt me bekend voor van een andere planeet afkomen, maar niet van mars ik weet niet welke maar als kind zijnde wist ik al dat ik hier niet thuis hoorde. En ben net als jij ...blij als ik weer naar huis mag gaan

Leuk dat er meerdere mensen het zo ervaren

#2

Jantje feb 19 '11

ik denk als je goed kijkt wie kwetsen ze nou eigenlijk,ik denk dat ze zichzelf kwetsen in hun eigen tekortkomingen in hun eigen doen en laten,en ja als ze dat eens gingen zien,dan zouden ze niemand meer kwetsen,ik zeg gewoon "'laat het zijn '"

#3

JulienMoorrees feb 19 '11

Ik snap goed wat je bedoeld als je het gevoel hebt ergens anders vandaan te komen. Eigenlijk is dat ook zo als je je nog onbewust herinnert waar je hiervoor was (het hiernamaals). Dat is niet te vergelijken met het aardse leven, en zeker wanneer jij daar al een hele tijd was, en eigenlijk al klaar was met het aardse leven (zoals bijvoorbeeld de engelmens), kan de overgang terug naar hier, een behoorlijke schok zijn.

Ga eens in jezelf naar binnen, en maak contact met de levens die jij geleefd hebt op een planeet (of dit nu aarde is of mars). Je zult dan de stukken in jezelf herkennen, die je nu hier ook tegenkomt.

#4

gast feb 19 '11

Heel herkenbaar Bep. Er zijn veel meer mensen die dit ervaren, je bent ze alleen nog niet tegen gekomen.
Wat ik wel geleerd heb van alles; alles wat ik tegen kom bij anderen zoek ik in mezelf op om te kijken in hoevere ik het zelf in me heb. En mijn conclusie was dat ik alles ook zelf in me heb maar dat niet op de voorgrond heb geplaatst. Bij mij is er gewoon een ander stukje van het geheel dat belicht werd toen ik me nog niet bewust was van de wereld om me heen. Maar iedereen heeft alles wat er is in zich want we zijn op deze aarde allemaal een (onder)deeltje van het geheel. Net als een hologram; ieder puntje heeft het hele plaatje in zich. Aan ons om dit plaatje in z'n geheel te ont-dekken.
Dat we uiteindelijk ergens anders vandaan komen is onmiskenbaar. Alleen niet iedereen herinnerd het zich.
Althans zo zie ik het....

#5

admin feb 19 '11

Als je leest in de boeken van Jozef Rulof dan komen wij idd van Mars alvorens we hier op aarde kwamen, ik kan dit niet toetsen maar ja alles is mogelijk wie weet....

#6

admin feb 19 '11

En ja Bep ook ik herken jouw gevoelens en ben daar van de week weer even met mijn neus opgedrukt.

Helemaal niet erg, maar soms wel eens vermoeiend, Wat ik eruit kan halen is geduld hebben en respecteren van anders zijn voor jezelf en ook van die ander we zijn niet allemaal hetzelfde...

Hoewel het soms wel pijn doet vooral als je gevoelig bent.
Dan kost het weer even tijd om je balans te hervinden.

Door de tijd heen zal het je al beter af gaan is mij verteld.

Het zijn kansen om te leren om dicht bij jezelf te blijven en in je liefde te blijven staan.

Wanneer we dat onder de knie hebben dan blijven we ook in Balans.

Ik heb mezelf voorgenomen om nooit meer in deze valkuil te stappen.

En zeg nu alleen nog maar, is dat zo...en ga verder in mijn eigen energie.

De storm laat ik voorbij razen in mij en probeer in het oog van de storm te gaan staan...

#7

Maryssa feb 19 '11

Herkenbaar wat je typt Bep. Ik voel me ook zo lang als ik me kan herinneren "anders" Bijna alsof iedereen een ander boek heeft gelezen dan jij. Ik keek ook met grote verbazing naar hoe de dingen gingen in de wereld waarin ik terecht was gekomen. En dat is nog steeds zo. Ik heb me een tijd geprobeerd aan te passen maar ik doe dat niet meer. Onbegrijpelijk hoe mensen met elkaar omgaan en van jou hetzelfde verwachten. Ik pas ervoor, ik probeer bewust te leven zoals het voor mij goed voelt en de lessen te leren die er zijn. En als het tijd is om naar huis te gaan hoop ik dat ik heb geleerd wat nodig was om verder te komen in de sferen en liefde in mijn hart draag die ik heb mogen ervaren op aarde.

#8

admin feb 19 '11

Ja, het is herkenbaar. En dit is juist datgene wat de wereld maakt zoals hij is. Zelfzuchtige mensen die weinig rekening houden met anderen, zichzelf niet begrijpen en daardoor een ander niet kunnen begrijpen en hun eigen gevoelens, waar ze onbewust van zijn, projecteren op de ander omdat ze niet gericht zijn op zichzelf. Zich daardoor meer en slimmer voelen dan de ander (emotie/gevoel is zwakheid), en de ander die wel bewust van zichzelf is kwetsen door juist diegene iets te laten voelen wat niet in zijn of haar straatje past omdat het niet van henzelf is, maar de ander.

En dit is juist de kracht en zwakheid van diegene die wel bewust zijn om dit te doorgronden en te kunnen doorzien en doorleven.

Boeken vol kun je hier over schrijven (helaas). Maar uiteindelijk zal de natuur hen op 1 of andere manier ook bewust maken, want deze bewustwording is juist dat wat deze aarde in stand houdt. Het doel, je keuzes, de mogelijkheid die je krijgt als je hier bent.

De 1 kan het lichtje wat hij brandende houdt een beetje laten stralen. De andere, zoekende en tastende in het donker, onbewust van zijn eigen licht, kan soms weinig anders dan zijn eigen belevenissen op deze manier laten "zien". Licht komt vaak van boven, en dat is de enige manier, erboven blijven staan.

#9

Ariel feb 20 '11

Ik heb ook vaak dit gevoel.
Een vreemde eend in de bijt.
Ik ben heel erg blij dat ik mensen om me heen heb die ook spiritueel zijn en je snappen.
Maar echt diep erop ingaan hoe ik in deze wereld sta..........
Ik weet bijvoorbeeld hoe het in de hemel is.
Dat weet ik al van kleins af aan.
Volgens mijn moeder kan dit niet ,maar ik weet het zeker.
Tegenwoordig ga ik er nog regelmatig heen om overleden familieleden op te zoeken of met God te praten.
Als kind heb ik van mijn gids ronleidingen gehad in het hiernamaals en dan kijk je toch anders tegen de mensheid aan.
Ik weet waar ik terecht kan komen als ik een bepaald pad in sla.

Je snapt ze niet omdat je ziel verder is dan de mensen om je heen.
Je weet gewoon wat goed is en wat niet.
Hou je aan dit gevoel en je komt na je heen gaan op de meest mooie plek terecht die je maar kan voorstellen.

#10

Zon feb 20 '11

Wat ben ik blij te lezen dat er meer mensen dit gevoel hebben, maakt het minder eenzaam.
Maar wat doen jullie, als je ziet, dat er een mens onterecht behandeld wordt, zoals Bepp aangaf, reageren jullie dan, of niet?

#11

admin feb 20 '11

Ik reageer meestal wel als ik zie dat het nodig is om dingen te verhelderen en om support te geven...zonder daarbij de verantwoording van de ander om te groeien weg te nemen.

Als het levensbedreigende situaties zijn dan treed er iets in mij in werking waardoor ik idd niet nadenk maar meteen handel als in een flits, heb ik al eens mee gemaakt.

Ook geef ik wel eens een hint als het nodig is met betrekking tot onderwerpen, waar niet genoeg kennis over bestaat.

Dit gaat puur op gevoel.

Maar ik grijp niet altijd in het heeft te maken met wat ik van binnen voel...soms zijn de dingen anders als ze lijken...en voel ik dat ik eraf moet blijven.

liefs Ajada

#12

Tinne feb 20 '11

Origineel bericht van: Bep

Mijn Vraag aan jullie of jullie dit ook herkenen of niet.

Ik heb vaak het idee dat ik van "mars"kom.
Ik zie mensen met elkaar omgaan en dat wordt als gewoon beschouwd ,daar wordt niet op gereageerd.
Ze vertrappen kwetsen een ander om hun eigen ik(ego) beter te laten voelen of om hun plekje op deze aardbol sterker te maken.
Het raarste vind ik dat als je er dan bijwijze van iets over zegt kijken of reageren ze naar je als of je

ben.

Zo vaak zit ik met mijn manier van denken zo ver weg van de 99% van de andere mens denkwijze.
Ik probeer hun te begrijpen maar snap er echt niets van.
Ik zeg ook niet dat mijn denkwijze DE WAARHEID is maar..
Moeilijk uit te leggen wat ik precies bedoel.
Ik weet wel,dat ik dit eigenlijk mijn hele leven heb.
En altijd mij heb proberen aan te passen aan die denkwijze.
Maar dat ben ik niet,het lukt niet.
Hierdoor liep ik op mijn tenen op deze wereld.
Ik heb het sinds een tijd loos gelaten en geaccepteerd dat ik anders ben(iedereen is anders weet ik,maar toch).

Ik blijf het niet snappen en heb dan echt het gevoel dat ik van "MARS"kom.
Jammer want hierdoor voel ik me niet thuis in de meeste gevallen op deze aardbol.
Ik kijk er dan ook naar uit om thuis te komen(ik weet thuis is in jezelf maar het zou fijn zijn om op een andere manier ook thuis te komen.)

HIHi snappen jullie me nog ik ben het ff van me af aan het tikken.
Ik ben reuze benieuwd naar jullie...

Heel herkenbaar!
Ik ben ook op aarde niet thuis.. dit is ook m'n thuis niet, de aarde is een tussenstation voor me, een plek om lief te hebben en waar liefde aanwezig is, maar waar ook een enorme confrontatie's van hardheid en grofheid kan heersen.
Ik heb gekozen om hier te zijn, en daar zijn verschillende redenen geweest, en daar zijn ook verschillende ontwikkelingen in andere levens aan vooraf geweest, die me mee klaarstoomden voor deze tijd.
Je verliest nooit of nooit het contakt met de thuisbasis, of met de Bron, maarhet kan soms lijken van wel..
Dan lijkt het ook alsof je jezelf hebt verloren, het contakt met jezelf kwijt bent, en dan krijg je het gevoel dat wat je ervaart, ( denkwijze van deze aarde, emotie's van deze aarde, handelingen van deze aarde) dat je daar middenin gesmeten bent geweest, en dat je het maar alleen hebt zien te redden.

Gelukkig is dat helemaal niet het geval dat je daar alleen in staat. Alle wezens van Thuis, vanwaar je vandaan komt, maar ook zoveel andere lichtwezens ( ook zij die terug geboren zijn op aarde in de vorm van mensen) zijn met je verbonden en hebben op subtiel niveau contakt met je, en je bent/wordt altijd gesteund en met heel veel liefde omringt!

Je zult ooit weer terug keren naar je thuis, net als ik, en dat zal een feest zijn, een wonderlijk uniek sfeest!

heel veel liefs van me

Tinne

#13

Tinne feb 20 '11

Origineel bericht van: Zon

Wat ben ik blij te lezen dat er meer mensen dit gevoel hebben, maakt het minder eenzaam.
Maar wat doen jullie, als je ziet, dat er een mens onterecht behandeld wordt, zoals Bepp aangaf, reageren jullie dan, of niet?

Ik leerde eerst van mensen om m'n mond in zulke situatie's fel open te trekken,

maar dat is helemaal niet mijn natuurlijkheid!Daarna heb ik weer moeten leren om dan m'n mond te houden! En dat voelt voor mij vele meer mezelf, als spiritueel wezen.
Zo merkte ik dat ik veel geleerd had op aarde, wat niet bij me hoort! Dat besef kwam later.. in het begin vond ik dat jammer dat ik zoveel had overgenomen, maar nu niet meer, ik laat veel los nu.,
Dus als mensen onterecht behandeld worden, zal ik meer en meer het vertrouwen leggen, in het leven zelf die uitkomsten en oplossingen biedt!

#14

Bep feb 21 '11

"Fijn"te lezen dat ik niet alleen ben in dit gevoel.

Want vaak voelt dat wel zo,ik ervaar het soms als eenzaam op deze wereld"niet dat ik zielig ben want dat ben ik absoluut niet)
Maar als de wereld zo anders doet voel je jezelf best alleen.
Mijn handelen is nog vaak er fel tegen in gaan omdat ik niet tegen onrecht kan.
Ik zie het gebeuren en voel de pijn van de ander (en waarschijnlijk mijn eigen pijn)
Uiteindelijk kun ik nog zoveel zeggen maar ik kan er niets aan veranderen.
Alles wat ik dan doe helpt niet eens een milimeter.

Maar zoals sommige van jullie zeggen laat het gaan,
voelt voor MIJ onnatuurlijk,we zijn hier om elkaar te helpen en als ik dan iemand verschopt ziet worden kan ik dit niet voorbij laten gaan.
Dat is dan voor MIJN gevoel zo egostische van mezelf ,misschien omdat ik zelf overal alleen voor heb gestaan,dat ik als ik dat herken daar voor een ander daar verandering in wil brengen.
(niet te zeggen dat wat ik doe of zeg DE WAARHEID is) maar elkaar helpen daar zijn we hier toch voor.
En ook al doen nog maar weinig mensen dat wil toch niet zeggen dat ik dat dan ook maar niet meer moet doen??

Het blijft voor mij moeilijk,
Moet ik het laten gaan en het leven het zelf laten oplossen.
Of kom ik het juist tegen in gaan omdat ik er misschien juist wat aan moet doen om te leren.

Weer lekker aan de ratel gegaan

,

#15

Tinne feb 21 '11

Lieve Bep,

We zijn hier om elkaar te helpen, maar helpen kan je op duizende manieren, en er zijn duizenden soorten problemen die je kan mee helpen oplossen.
Zich om de verschopte (zoals jij het zegt) bekommeren, ja ok, en dan is het goed dat je dan een sterk iemand bent, die in haar kern zit, en die wijs is en weet wat te doen.
Je zegt het zelf, wat betreft fel tegen in gaan " ik kan nog zoveeel zeggen, maar ik kan er niets aan veranderen, alles wat ik dan doe helpt niet eens een milimeter"
dat heb je dus al ervaren,dat weet je..
Dus.. als jij je graag inzet voor mensen die het heel moeilijk hebben, dan is je innerlijke sterkte en vertrouwen in jezelf, de cosmos en je werk, een must!!!

#16

Zon feb 22 '11

Persoonlijk kan ik er niet aan voorbij gaan, als ik onrecht zie.
Dat geeft mij een gevoel zo als van die reclame : Zinloos geweld ! Kijk je de andere kant op?
Juist zoals Bepp al zei, zijn we hier niet, om elkaar te helpen en anderen dat misschien te leren?
Want zoals je nu om je heen ziet, zijn een heleboel mensen dat vergeten.

#17

Merudi

Aanmelden

Jullie kijk hier op

Social Services

Netwerk