hoi iedereen
ik zit met iets lastig.....
al 8 j heb ik een nieuwsamengesteld gezin .
met al de regelingen die waarschijnlijk elk samengesteld gezin hebben valt het goed mee maar...
de zoon van mijn man is nu 12j en sinds zijn 4j zeg ik al dat er iets niet klopt aan de energie rond hem.
maar het word erger en erger en blijkbaar ben ik de enigste die dat zie .
met als gevolg dat het eerder bestempeld word dat ik jaloers ben op zijn zoon en zijn ex!
maar ik ben helemaal geen jaloers type en ergens weet mijn man dat ook maar hij wil niks anders horen.
vroeger (tot een 2j geleden) kwam dylan (de zoon) elk weekend naar ons zoals mijn kinderen ook elk weekend kwamen.
dat was een drukte niet te overzien.
wat normaal was omdat ze de regels vande ander kant volgde en bij ons dus andere regels waren.
mijn kinderen hadden daar weinig probleem mee (ook al deed mijn ex het tegenovergestelde van mij) de punten op school zijn steeds goed geweest maar de punten van dylan was om te huilen.
ok elk kind is anders...
maar als je dylan hielp kwam hij met 10/10 naar huis maar door de week was hij bij zijn mama en dan werd er niks gedaan aan het huiswerk.
ze is nogal iemand die problemen heeft met de juiste man te vinden.
met als gevolg als de school de mama op haar vingers wees dat dylan met niks in orde was .... kreeg ik dus van haar naar mijn voeten omdat ze wist dat ik met dylan bezig was.
dat ging van woorden als "abnormaal jaloers geval, dikke koe, stomme kuisvrouw, serpent enz"
wat natuurlijk in de wind geslagen werd door mijn man omdat hij haar kent en niks meer met haar wil te maken hebben .
dylan begon meer en meer negatief te doen tegen mij en hij duwt mij letterlijk weg .
knuffelen doe ik ontzettend graag maar wij knuffelen elkaar maar 1x per jaar.
omdat ik die negatieve energie rond hem voel en je merkt dat hij zich na al die tijd nog steeds niet wil binden.
nu 2j wonen mijn kids bij mij door de week en dylan om de week omdat zijn punten echt slecht waren maar sinsdien zeer verbeterd zijn.
het eerste jaar dat dylan bij ons in de week was , was een ware hel.
uren en dan ook uren zat ik enkel met hem aan zijn huiswerk.
's morgens vroeger opstaan om de lessen te overlopen maar dat was een ramp omdat hij zich in niks concentreerde lukte het niet.
hij "vergat" huiswerk in school ....ach teveel om op te noemen.
nu ik zeker weet dat ik alleen in mijn gevecht sta tegen dat negatief gedrag ben ik beginnen zoeken "hoe en waarom"
en meer en meer kom ik tot de conclusie dat de mama het is die die negativiteit stuurd via haar zoon naar mij.
door de jaren heen zijn er wel eens verhaaltjes van dylan aan onze oren gekomen van wat zijn mama allemaal zegt( hij verteld dat niet tegen mij maar tegen zijn papa) zijn mama wil ons uiteen omdat ze mijn man dus terug wil .
dat moet een fantastisch gevoel zijn voor dylan , de hoop dat zijn ouders terug bijeen zijn.
zo heeft ze al geprobeert om de familie van mijn man tegen mij op te zetten enz.
maar dat is mislukt omdat ze zagen dat ik wel liefdevol met dylan omging en het dus niet klopte wat ze zei.
nu heb ik al een gesprek gehad met zijn mama omdat ik het niet meer aankon zien welke leugens er door dylan verteld werden maar die hij totaal ontkend tot het histerische toe.
hij liegt op elk moment en elk verhaal draait hij naar zijn hand zodat het spectaculair word ... dat zijn de verhalen die zijn mama wil horen .
ik wil echt niet zijn mama slecht maken .
de week dat dylan hier is zijn een ramp van in het moment dat hij de auto instapt voel ik mij leeggezogen... ik vergeet mij dikwijls te beschermen... de kinderen beginnen onmiddelijk met ruzie maken en pesten ook al was er 5min daarvoor niks aan de hand.
die week houd het niet op met roepen en tieren in huis van 's morgens tot 'savonds iedereen tegen iedereen.
dylan vertrekt en de rust valt van de ene op de andere moment.
dylan speelt het slachtoffer op elk moment en geeft mij altijd de schuld als ik boos ben op hem als hij weer de kleinste voor de zoveelste keer tegen de muur geduwt heeft omdat omdat hij per toeval in de weg van dylan stond.
ik weet dat het dylan zijn gedrag is dat aangesproken moet worden en hulp buitenshuis mag ik niet zoeken ... de papa vind het zo erg nog niet en houd dylan "kort" als die het gedrag ziet en de mama zou het leger op mij af sturen.
we hebben hulp gehad van een kidspsy maar die zei heel duidelijk dat ik niks zeggenschap heb over dylan maar ik heb nooit mogen praten met die psy en na een paar keer zijn ze gestopt omdat ze niks vonden .
het begon in mijn zoektocht naar de hoe en waarom op te vallen dat als de mama een zoveelste "nieuwe liefde voor het leven" had dat dylan rust had een super lief kind ... dat waren de momenten dat er wel gepraat kon worden en geknuffeld.
zijn punten super goed ...; ach alles was dan oke.
ik kreeg dan geen verwijten van haar enz
das ook omdat ze op die momenten niet aan mij of aan mijn man dacht.
maar ik kon het voorspellen wanneer haar gedrag begon te veranderen .
dylan zweeg dan plots tegen mij en de leugens begonnen dan weer op te duiken en je voelde dan die spanningen terug komen.
nu zijn mama is super lief tegen mij sinds ons gesprek maar je voeld dat dylan meer en negativiteit begint te krijgen naar mij en de kids toe niet naar zijn papa.
ik weet al langer dan vandaag dat dylan niet de schuldige is van heel het verhaal maar zijn mama die gewoon is om te krijgen wat ze wil en daar ook in lukt maar niet mijn man kan terug krijgen ;
dylan is een kind met een gave en dus overgevoelig voor energieën , zijn mama is zijn alles (wat heel normaal is).
nu mijn vraag
ik kan het niet meer aan om alles hier te beschermen van die negatieve invloed van haar dat telkens binnen gebracht word door dylan.... ik wil dat manneke een week rust geven en plezier en liefde van een gezin maar het lukt me geen enkele dag om dat huisje hier te zuiveren als hij hier is.
soms heb ik dagen dat ik 6x mediteer om mij toch maar te beschermen .
ik heb hem al 100x in het witte licht gezet
het huis met wierook en engelen gezuiverd maar de negatieviteit is te sterk aanwezig .
je voeld de dag dat dylan vertrekt dat de energie al veranderd en dat zijn gedachten veranderen.
ik vermoed dat dylan een serieuze haat tegen mij heeft dat erger en erger word .
die haat vind ik ook terug in de mama haar woorden.
ik weet ook dat dylan moederliefde zoekt maar het van de verkeerde mama krijgt!
en dat hij mij daarom verstoot.
ik heb eens gehoord om een omgekeerde spiegel boven de deur te hangen om kwade energieë buiten te houden en zoverder?
maar heeft nieamnd geen tip die ik nog kan gebruiken ?
al moet ik in elke kamer een kruis hangen laat het maar weten maar ik wil voor dylan rust vinden en dan volgt de rest wel;
hoe kan ik de energie van zijn mama buiten houden?
terug sturen doe ik steeds maar het komt steeds terug en meestal op een onbewaakt moment (natuurlijk)
kan ik niks onder dylan zijn bed leggen ?
dylan staat in het begin van zijn pubertijd wat nog extra spanning meebrengt .
groetjes
negativiteit buiten houden
Delen:
Tinne
feb 16 '11
gelezen, en ik kan je natuurlijk maar raad geven vanuit mijn perspectief op de situatie aan de hand van je hier schrijft.
Zoals je schreef, de psy heeft jou niet gehoord, maar in dit verhaal hoor ik ook niet de andere mensen hun kant, dus blijft dit een subjectief verhaal van één kant.
Hoe zou ik handelen...
Ik zou de negatieve energie LOS laten! Tot duizendmaal beschermen is niet hetzelfde ams loslaten. Dat is zeggen" ok negativiteit is hier aanwezig, en ik moet me beschermen "..
Nee, loslaten is loslaten, en naar je innerlijke gaan, en in je kracht blijven. Maar niet alleen die energie loslaten, ook het idee dat het allemaal op m'n schouders ligt, of dat ik dat moet oplossen. Het terug naar afzender brengen, sturen, en dat zou ik omdenduur oook letterlijk doen. Eerst zou ik zeggen tegen de moeder dat ik niet meer mee doe met het "spel".. en dan zou ik tegen de vader , die m'n partner is, zeggen dat hij vanaf nu volledig verantwoordelijk is voor de gang van zaken met zijn zoon.
Daarna zou ik kijken hoe het loopt, ik zou me meer afzijdig houden. Me focussen op alle goeie dingen, en daarin m'n best doen, en de rest.. is voor diegene die verantwoordelijk zijn voor hem.
Mocht de zoon omdenduur niet meer willen komen, zou ik dat zo laten. Meestal leren ze zo het snelst..
Zoals je schreef, de psy heeft jou niet gehoord, maar in dit verhaal hoor ik ook niet de andere mensen hun kant, dus blijft dit een subjectief verhaal van één kant.
Hoe zou ik handelen...
Ik zou de negatieve energie LOS laten! Tot duizendmaal beschermen is niet hetzelfde ams loslaten. Dat is zeggen" ok negativiteit is hier aanwezig, en ik moet me beschermen "..
Nee, loslaten is loslaten, en naar je innerlijke gaan, en in je kracht blijven. Maar niet alleen die energie loslaten, ook het idee dat het allemaal op m'n schouders ligt, of dat ik dat moet oplossen. Het terug naar afzender brengen, sturen, en dat zou ik omdenduur oook letterlijk doen. Eerst zou ik zeggen tegen de moeder dat ik niet meer mee doe met het "spel".. en dan zou ik tegen de vader , die m'n partner is, zeggen dat hij vanaf nu volledig verantwoordelijk is voor de gang van zaken met zijn zoon.
Daarna zou ik kijken hoe het loopt, ik zou me meer afzijdig houden. Me focussen op alle goeie dingen, en daarin m'n best doen, en de rest.. is voor diegene die verantwoordelijk zijn voor hem.
Mocht de zoon omdenduur niet meer willen komen, zou ik dat zo laten. Meestal leren ze zo het snelst..
willow
feb 16 '11
bedankt voor je raad tinne
loslaten is waar ik het inderdaad moeilijk mee heb .
ik heb ondertuss tegen de vader gezegd dat ik mij niet meer ga bezig houden met dylan en dat het zijn verantwoordelijkheid is.
werkt het ?
ik weet het niet omdat verlopig nu de vader op de toppen van zijn tenen begint te lopen.
maar omdat ik elke dag de meeste uren bij dylan ben zie ik meer dat ik op den duur niet meer durf te vertellen tegen de papa omdat ik die ruzie wil vermijden tuss mij en hem.
en het is toch steeds het zelfde.
hij weet dat zijn zoon een zeer gevoelig persoontje is en hij weet ook dat hij onder de invloed van zijn mama zit maar hij wil daar niks aandoen omdat hij vind dat dylan het zelf moet ontdekken.
hij zal daar dus gelijk in hebben.
pfff ik heb het daar moeilijk mee .
miss is dit dylan zijn pad voor hij verder kan en hou ik hem nu tegen ppfffff
ik weet ook en dat zeg jij ook dat ik de gene ben die het moet loslaten en nu besef ik nog meer dat hoe harder ik vecht voor dylan hoe harder de weerstand word.
als ik tegen zijn mama zou zeggen dat ik niet mee aan die spelletjes meedoe ... oei nee ik heb soortgelijke woorden ooit al eens gebruikt en die reaktie was als hel in den hemel.
waar door ik zo'n slag had gekregen dat ik een paar dagen niet kon funktioneren zoals het moest.
ik probeer mij te focussen op de goede dingen daarin ben ik door dylan al zo dikwijls bedrogen dat ik het daar moeilijk mee heb .
waarom ik de andere hun verhaal niet breng ?
das moeilijk omdat het uit mijn standpunt word neergepent!
en ook al zie ik en hoor ik hun reakties daarom weet ik nog altijd niet wat ze echt voelen.
daarom ga ik enkel in op mijn gevoelens en wat ik er wil aan veranderen en veranderen is miss hier niet meer het juiste woord.
ik ben hier in dit gezin de draaiende spil en ik moet zorgen dat iedereen mee draaid en dat er rekening gehouden word met iedereen zijn mening maar als er 1 factor niet draaid of omgekeerd draaid, loopt heel de molen stil of verkeerd.
met de mama kun je niet praten maar moet je daden laten zien.
pas op we hebben nooit ruzie waar dylan bij staat en infeite word de ruzies tussen moeder en vader uitgevochten met dylan als hoofdfiguur en tussen figuur.
ik begin in hier andere kijk te krijgen maar kan het nog niet plaatsen .
ik mag het eigelijk niet zeggen maar ik zou willen dat hij eens even niet zou komen , ik denk inderdaad dat het dan anders zou lopen en dat hij dingen gaat beseffen.
maar ik vermoed nu echt dat het aan mij ligt en als ik het loslaat dat er dingen gaan en zullen veranderen .....
het is dus echt niet aan mij om te bewijzen wie fout doet en wie niet maar aan de personen zelf ! amai das een zware les voor mij.
en ik maar denken dat ik steeds goed deed en in feite deed ik meer fout ....
bedankt tinne
loslaten is waar ik het inderdaad moeilijk mee heb .
ik heb ondertuss tegen de vader gezegd dat ik mij niet meer ga bezig houden met dylan en dat het zijn verantwoordelijkheid is.
werkt het ?
ik weet het niet omdat verlopig nu de vader op de toppen van zijn tenen begint te lopen.
maar omdat ik elke dag de meeste uren bij dylan ben zie ik meer dat ik op den duur niet meer durf te vertellen tegen de papa omdat ik die ruzie wil vermijden tuss mij en hem.
en het is toch steeds het zelfde.
hij weet dat zijn zoon een zeer gevoelig persoontje is en hij weet ook dat hij onder de invloed van zijn mama zit maar hij wil daar niks aandoen omdat hij vind dat dylan het zelf moet ontdekken.
hij zal daar dus gelijk in hebben.
pfff ik heb het daar moeilijk mee .
miss is dit dylan zijn pad voor hij verder kan en hou ik hem nu tegen ppfffff
ik weet ook en dat zeg jij ook dat ik de gene ben die het moet loslaten en nu besef ik nog meer dat hoe harder ik vecht voor dylan hoe harder de weerstand word.
als ik tegen zijn mama zou zeggen dat ik niet mee aan die spelletjes meedoe ... oei nee ik heb soortgelijke woorden ooit al eens gebruikt en die reaktie was als hel in den hemel.
waar door ik zo'n slag had gekregen dat ik een paar dagen niet kon funktioneren zoals het moest.
ik probeer mij te focussen op de goede dingen daarin ben ik door dylan al zo dikwijls bedrogen dat ik het daar moeilijk mee heb .
waarom ik de andere hun verhaal niet breng ?
das moeilijk omdat het uit mijn standpunt word neergepent!
en ook al zie ik en hoor ik hun reakties daarom weet ik nog altijd niet wat ze echt voelen.
daarom ga ik enkel in op mijn gevoelens en wat ik er wil aan veranderen en veranderen is miss hier niet meer het juiste woord.
ik ben hier in dit gezin de draaiende spil en ik moet zorgen dat iedereen mee draaid en dat er rekening gehouden word met iedereen zijn mening maar als er 1 factor niet draaid of omgekeerd draaid, loopt heel de molen stil of verkeerd.
met de mama kun je niet praten maar moet je daden laten zien.
pas op we hebben nooit ruzie waar dylan bij staat en infeite word de ruzies tussen moeder en vader uitgevochten met dylan als hoofdfiguur en tussen figuur.
ik begin in hier andere kijk te krijgen maar kan het nog niet plaatsen .
ik mag het eigelijk niet zeggen maar ik zou willen dat hij eens even niet zou komen , ik denk inderdaad dat het dan anders zou lopen en dat hij dingen gaat beseffen.
maar ik vermoed nu echt dat het aan mij ligt en als ik het loslaat dat er dingen gaan en zullen veranderen .....
het is dus echt niet aan mij om te bewijzen wie fout doet en wie niet maar aan de personen zelf ! amai das een zware les voor mij.
en ik maar denken dat ik steeds goed deed en in feite deed ik meer fout ....
bedankt tinne
Tinne
feb 16 '11
Lieve Willow,
De raad die ik ook nog kan geven is :
Kinderen zullen altijd voor de moeder 'kiezen", jijzelf zult altijd op de tweede plaats komen, en af en toe zelfs op geen enkele plaats.
De echtscheiding ligt daarin aan de grondslag. Toen moesten kinderenplots ineens gescheiden leven van moeder en vader..of ze nu wilden of niet.
Ze werden in twee verdeeld, en het ene deel leeft bij de moeder en het andere deel bij de vader. Je zult nooit, tot ze groter zijn, een totaliteit zien. ZE zijn daarom ook verschillend in gedrag, bij moeder zo en bij vader Zus.
Vanop het moment dat het kind zich laat manipuleren, of laat trouw beloven aan de "echtheid" van de moeder (of vader) kunnen ze niet meer naar hartelust en vrijheid aanwezigzijn in het andere gezin. Innerlijk zal het dan altijd met het gevoel rondlopen ontrouw te zijn aan de moeder, wanneer het zich goed wil voelen bij je, en geliefd wil voelen. Vandaar dat het kind zichzelf dan blokkeerd, en zich gaat gedragen hoe hij/zij denkt dat de moeder (of vader) graag heeft dat het zich voelt bij het andere gezin.
Je hebt niets verkeerds gedaan, je hebt je uiterste best gedaan..meer dan je uiterste best. Nu mag je het in handen leggen van diegenen die verantwoordelijk zijn voor heel deze situatie, en je mag leuke dingen gaan doen in je leven!
Ga voor de fijne dingen van alledag, en ik las dat je zelf kinderen hebt, focus je daar op en laat je niet intimideren.
De raad die ik ook nog kan geven is :
Kinderen zullen altijd voor de moeder 'kiezen", jijzelf zult altijd op de tweede plaats komen, en af en toe zelfs op geen enkele plaats.
De echtscheiding ligt daarin aan de grondslag. Toen moesten kinderenplots ineens gescheiden leven van moeder en vader..of ze nu wilden of niet.
Ze werden in twee verdeeld, en het ene deel leeft bij de moeder en het andere deel bij de vader. Je zult nooit, tot ze groter zijn, een totaliteit zien. ZE zijn daarom ook verschillend in gedrag, bij moeder zo en bij vader Zus.
Vanop het moment dat het kind zich laat manipuleren, of laat trouw beloven aan de "echtheid" van de moeder (of vader) kunnen ze niet meer naar hartelust en vrijheid aanwezigzijn in het andere gezin. Innerlijk zal het dan altijd met het gevoel rondlopen ontrouw te zijn aan de moeder, wanneer het zich goed wil voelen bij je, en geliefd wil voelen. Vandaar dat het kind zichzelf dan blokkeerd, en zich gaat gedragen hoe hij/zij denkt dat de moeder (of vader) graag heeft dat het zich voelt bij het andere gezin.
Je hebt niets verkeerds gedaan, je hebt je uiterste best gedaan..meer dan je uiterste best. Nu mag je het in handen leggen van diegenen die verantwoordelijk zijn voor heel deze situatie, en je mag leuke dingen gaan doen in je leven!
Ga voor de fijne dingen van alledag, en ik las dat je zelf kinderen hebt, focus je daar op en laat je niet intimideren.
Tinne
feb 16 '11
Daarom ook nog effe bijzeggen :
Praat waar Dylan bij is, altijd vol lof over zijn moeder! Als hij enthousiast is over haar, deel deze enthousiasme. Als hij zegt dat het eten bij zijn moeder lekkerder is, beaam dat.. al deze dingen, vanuit je hart zullen ervoor zorgen dat je het makkelijker gaat kunnen loslaten.
Het is jouw angst die vasthoudt nl. Kinderen mogen lessen leren vanuit de sitatie waarin ze zich bevinden, het is misschien inderdaad zoals je zelf al aanvuld een ervaring voor Dylan zelf dat hij een relatie heeft met de moeder zoals het is.
Praat waar Dylan bij is, altijd vol lof over zijn moeder! Als hij enthousiast is over haar, deel deze enthousiasme. Als hij zegt dat het eten bij zijn moeder lekkerder is, beaam dat.. al deze dingen, vanuit je hart zullen ervoor zorgen dat je het makkelijker gaat kunnen loslaten.
Het is jouw angst die vasthoudt nl. Kinderen mogen lessen leren vanuit de sitatie waarin ze zich bevinden, het is misschien inderdaad zoals je zelf al aanvuld een ervaring voor Dylan zelf dat hij een relatie heeft met de moeder zoals het is.
Sundance
feb 16 '11
(Daarom ook nog effe bijzeggen :
Praat waar Dylan bij is, altijd vol lof over zijn moeder! Als hij enthousiast is over haar, deel deze enthousiasme. Als hij zegt dat het eten bij zijn moeder lekkerder is, beaam dat.)
Juist! dat wilde ik graag horen/lezen!!
Dank hiervoor!!!
Praat waar Dylan bij is, altijd vol lof over zijn moeder! Als hij enthousiast is over haar, deel deze enthousiasme. Als hij zegt dat het eten bij zijn moeder lekkerder is, beaam dat.)
Juist! dat wilde ik graag horen/lezen!!
Dank hiervoor!!!
willow
feb 16 '11
tinne,
"kinderen zulle altijd voor de moeder kiezen!" daar ben ik niet mee akkoord maar das nu niet van toepassing.
dat ik bij dylan op de 2de of de 100 ste plaats kom daar heb ik geen enkel probleem mee.
ze hebben inderdaad allemaal een verschillend gedrag
""Vanop het moment dat het kind zich laat manipuleren, of laat trouw beloven aan de "echtheid" van de moeder (of vader) kunnen ze niet meer naar hartelust en vrijheid aanwezigzijn in het andere gezin. Innerlijk zal het dan altijd met het gevoel rondlopen ontrouw te zijn aan de moeder, wanneer het zich goed wil voelen bij je, en geliefd wil voelen.Vandaar dat het kind zichzelf dan blokkeerd, en zich gaat gedragen hoe hij/zij denkt dat de moeder (of vader) graag heeft dat het zich voelt bij het andere gezin""
volledig mee akkoord!
ik praat geregeld over zijn mama met dylan en ik geef toe dat soms zoiets heel moeilijk is .
ik zeg geregeld wat voor een mooie vrouw ze is en hoe mooi hun huisje is ingericht, hij bloeit dan helemaal open.
maar ik mag dan later niet boos worden op hem want dan verwijt hij mij dat ik eerst vol lof over zijn mama enz prate en daarna boos ben op hem dat kan niet!
en hij wil dat niet begrijpen dat dat 2 verschillende zaken zijn.
en zijn enthousiasme delen met dylan als hij praat over zijn mama?
das zeer moeilijk omdat het nooit normale dingen is wat hij verteld over zijn mama...
vergeef maar ik probeer niet jaloers over te komen omdat ik dat niet ben en ik hoop dat er iemand mij geloofd .
maar het is zo moeilijk om deze situatie uit te leggen .
de verhalen zijn al vanaf zijn 6j verteld hij dat ... mannen betrappen die haar bedriegen waar dylan dan bij is op de moment dat ze haar vriend betrapt/bespied.
hoog oplopende ruzies tussen haar familie/ vriedinnen om mannen.
ze stuurd bv eerst een smsje naar dylan voor te zeggen dat er foto's van dylan in de mail van de papa zitten en dan zijn we benieuwd staan we lekker voor de pc en dan zijn het allemaal foto's van haar op bed met haar vriend ect.
dylan kijkt dan verschrikt en loopt dan weg.
ach daar gaat het niet om omdat ze nu eenmaal zo is maar ik wil hem daar voor beschermen en dat lukt mij langs geen kanten .
maar ik heb in gezien dat ik het moet loslaten en dylan liefde geven dat het er van afspat en ik ga echt geen rekening meer houden hoe zij daar overdenkt want ik doe dylan te kort door dat niet te doen en ik ga dat los laten en ik weet dan heel zeker ergens in mijn hartje dat alles goed ga komen.
en we zijn een gezin met 4 kids dus liefde genoeg om te geven ente krijgen.
weet je ik zag tot op vandaag het bos niet door de bomen maar de oplossing lag zo dichtbij ...
maar neem het nu niet te letterlijk op hé
maar ik neem nooit wraak omdat ik de terugslag niet wil krijgen maar ik heb de ultieme wraak gevonden een van de liefde ! daar kan niemand iets van zeggen xxxxxxxxxxxxx
bedankt voel de energie weer stromen
xxxxxxxxxxxxxx
"kinderen zulle altijd voor de moeder kiezen!" daar ben ik niet mee akkoord maar das nu niet van toepassing.
dat ik bij dylan op de 2de of de 100 ste plaats kom daar heb ik geen enkel probleem mee.
ze hebben inderdaad allemaal een verschillend gedrag
""Vanop het moment dat het kind zich laat manipuleren, of laat trouw beloven aan de "echtheid" van de moeder (of vader) kunnen ze niet meer naar hartelust en vrijheid aanwezigzijn in het andere gezin. Innerlijk zal het dan altijd met het gevoel rondlopen ontrouw te zijn aan de moeder, wanneer het zich goed wil voelen bij je, en geliefd wil voelen.Vandaar dat het kind zichzelf dan blokkeerd, en zich gaat gedragen hoe hij/zij denkt dat de moeder (of vader) graag heeft dat het zich voelt bij het andere gezin""
volledig mee akkoord!
ik praat geregeld over zijn mama met dylan en ik geef toe dat soms zoiets heel moeilijk is .
ik zeg geregeld wat voor een mooie vrouw ze is en hoe mooi hun huisje is ingericht, hij bloeit dan helemaal open.
maar ik mag dan later niet boos worden op hem want dan verwijt hij mij dat ik eerst vol lof over zijn mama enz prate en daarna boos ben op hem dat kan niet!
en hij wil dat niet begrijpen dat dat 2 verschillende zaken zijn.
en zijn enthousiasme delen met dylan als hij praat over zijn mama?
das zeer moeilijk omdat het nooit normale dingen is wat hij verteld over zijn mama...
vergeef maar ik probeer niet jaloers over te komen omdat ik dat niet ben en ik hoop dat er iemand mij geloofd .
maar het is zo moeilijk om deze situatie uit te leggen .
de verhalen zijn al vanaf zijn 6j verteld hij dat ... mannen betrappen die haar bedriegen waar dylan dan bij is op de moment dat ze haar vriend betrapt/bespied.
hoog oplopende ruzies tussen haar familie/ vriedinnen om mannen.
ze stuurd bv eerst een smsje naar dylan voor te zeggen dat er foto's van dylan in de mail van de papa zitten en dan zijn we benieuwd staan we lekker voor de pc en dan zijn het allemaal foto's van haar op bed met haar vriend ect.
dylan kijkt dan verschrikt en loopt dan weg.
ach daar gaat het niet om omdat ze nu eenmaal zo is maar ik wil hem daar voor beschermen en dat lukt mij langs geen kanten .
maar ik heb in gezien dat ik het moet loslaten en dylan liefde geven dat het er van afspat en ik ga echt geen rekening meer houden hoe zij daar overdenkt want ik doe dylan te kort door dat niet te doen en ik ga dat los laten en ik weet dan heel zeker ergens in mijn hartje dat alles goed ga komen.
en we zijn een gezin met 4 kids dus liefde genoeg om te geven ente krijgen.
weet je ik zag tot op vandaag het bos niet door de bomen maar de oplossing lag zo dichtbij ...
maar neem het nu niet te letterlijk op hé
maar ik neem nooit wraak omdat ik de terugslag niet wil krijgen maar ik heb de ultieme wraak gevonden een van de liefde ! daar kan niemand iets van zeggen xxxxxxxxxxxxx
bedankt voel de energie weer stromen
xxxxxxxxxxxxxx
Tinne
feb 16 '11
Ben blij dat de energie weer stroomt, dat opent het nieuwe.
Ook jij bedankt voor je openheid in het verhaal!
liefs van mij
Tinne
Ook jij bedankt voor je openheid in het verhaal!
liefs van mij
Tinne
Spud
feb 16 '11
Hoi Willow,
Ik weet niet of je iets aan mijn reactie hebt, maar ik reageer toch maar voor het geval een heel klein beetje wel.
In je verhaal, voel ik helemaal een connectie met Dylan omdat ik mezelf erin herken. Ik ben ook een kind uit een gebroken gezin en de mama en de papa hebben best geprobeerd om buiten elkaar een nieuw gezin te stichten, alleen had 1 van beiden daar toch wat moeite mee, waardoor ik als kind min of meer uitgespeelt werd.
Ik ga niet in zijn algemeenheid praten, ik ga nu praten voor mezelf.
Ik vond het best vervelend die nieuwe partners van mijn ouders, niet dat ik niet graag mijn ouders gelukkig zag, maar wat wilde die mensen nu van mij? In mijn beleving hoefde je echt niet je best te doen voor mij als je mijn mama of papa graag zag. Daar werd ik achterdochtig van, omdat je dan weleens de plek in mijn hart voor mijn echte papa en mama in zou willen nemen. En dat nooit! Ongeacht hoe boos of teleurgesteld ik in ze was. Maar dat begrepen die mensen niet, voor mij voelde die extra aandacht meer als inslijmen dan als goed bedoelt. Zekers als 1 van je ouders vanwegen zijn/haar problemen met de scheiding je wantrouwen nog voedt ook. Ik was als kind zeer trouw aan mijn ouders, ongeacht of ik bij de nieuwe partner meer aansluiting vond dan bij mijn eigen ouders.
Als je dan tot een moment komt dat iemand je veel liefde geeft dan kun je alleen nog maar terugslaan met die persoon verschrikkelijk van je af te schoppen en te zorgen dat die niks meer van je wil. Heel lastig doen dus. Want anders ben je niet meer loyaal aan je ouders.
En ja, dat vreet wel aan je. En geeft je een eenzaam gevoel, want uiteindelijk voelde ik me bij niemand meer thuis. Zelfs niet bij mijn eigen echte ouders. School kon me weinig schelen en zolang de nadruk daar niet op lag liet ik het voor wat het was. En negatief? So! Wat werd ik negatief!
Ik denk dus niet dat Dylan alleen de negatieviteit van zijn moeder met zich meedraagd, maar ook negatief wordt omdat hij tussen 2 vuren in staat. Moeder versus nieuwe partner van pa.
Als hij een beetje overeenkomt met mij, dan zou mijn advies zijn laat het rusten en laat hem komen wanneer hij eraan toe is.
En ja, dat is op de tanden bijten want wij kids kunnen lastig zijn. Maar jullie ook relatie aangaanders.
Allebei mijn ouders zijn inmiddels alleenstaand, puur omdat de partners uiteindelijk niet de gewenste acceptatie van mij en mijn broers kregen. Voor mij hoefde ze niet weg, ze moesten alleen hun plaats weten maar over zoveel kennis had ik in die tijd nog geen beschikking. Ik dacht simpel en zo zal ik nu ik 33 ben en mijn ouders nog een relatie aangaan nog steeds denken, je hebt een relatie met mijn ouder niet met mij. En als het klikt dan klikt het en anders niet, maar ga vooral niet extra je best doen.
Ik weet niet of je iets aan mijn reactie hebt, maar ik reageer toch maar voor het geval een heel klein beetje wel.
In je verhaal, voel ik helemaal een connectie met Dylan omdat ik mezelf erin herken. Ik ben ook een kind uit een gebroken gezin en de mama en de papa hebben best geprobeerd om buiten elkaar een nieuw gezin te stichten, alleen had 1 van beiden daar toch wat moeite mee, waardoor ik als kind min of meer uitgespeelt werd.
Ik ga niet in zijn algemeenheid praten, ik ga nu praten voor mezelf.
Ik vond het best vervelend die nieuwe partners van mijn ouders, niet dat ik niet graag mijn ouders gelukkig zag, maar wat wilde die mensen nu van mij? In mijn beleving hoefde je echt niet je best te doen voor mij als je mijn mama of papa graag zag. Daar werd ik achterdochtig van, omdat je dan weleens de plek in mijn hart voor mijn echte papa en mama in zou willen nemen. En dat nooit! Ongeacht hoe boos of teleurgesteld ik in ze was. Maar dat begrepen die mensen niet, voor mij voelde die extra aandacht meer als inslijmen dan als goed bedoelt. Zekers als 1 van je ouders vanwegen zijn/haar problemen met de scheiding je wantrouwen nog voedt ook. Ik was als kind zeer trouw aan mijn ouders, ongeacht of ik bij de nieuwe partner meer aansluiting vond dan bij mijn eigen ouders.
Als je dan tot een moment komt dat iemand je veel liefde geeft dan kun je alleen nog maar terugslaan met die persoon verschrikkelijk van je af te schoppen en te zorgen dat die niks meer van je wil. Heel lastig doen dus. Want anders ben je niet meer loyaal aan je ouders.
En ja, dat vreet wel aan je. En geeft je een eenzaam gevoel, want uiteindelijk voelde ik me bij niemand meer thuis. Zelfs niet bij mijn eigen echte ouders. School kon me weinig schelen en zolang de nadruk daar niet op lag liet ik het voor wat het was. En negatief? So! Wat werd ik negatief!
Ik denk dus niet dat Dylan alleen de negatieviteit van zijn moeder met zich meedraagd, maar ook negatief wordt omdat hij tussen 2 vuren in staat. Moeder versus nieuwe partner van pa.
Als hij een beetje overeenkomt met mij, dan zou mijn advies zijn laat het rusten en laat hem komen wanneer hij eraan toe is.
En ja, dat is op de tanden bijten want wij kids kunnen lastig zijn. Maar jullie ook relatie aangaanders.
Allebei mijn ouders zijn inmiddels alleenstaand, puur omdat de partners uiteindelijk niet de gewenste acceptatie van mij en mijn broers kregen. Voor mij hoefde ze niet weg, ze moesten alleen hun plaats weten maar over zoveel kennis had ik in die tijd nog geen beschikking. Ik dacht simpel en zo zal ik nu ik 33 ben en mijn ouders nog een relatie aangaan nog steeds denken, je hebt een relatie met mijn ouder niet met mij. En als het klikt dan klikt het en anders niet, maar ga vooral niet extra je best doen.
willow
feb 17 '11
hoi
spud ik heb je verhaal gelezen en kan het zeer goed begrijpen maar kan nog geen reaktie geven omdat ik het nog in mij moet laten .
ik zit met veel tranen in mijn ogen omdat ik oprechte reakties krijg om dylan te helpen en omdat ik ergens nu zie dat dylan zo'n gevecht heeft in zijn eigen ........ ik kan het nog niet vatten omdat er zoveel door mij heen gaat en dat ik dan zie dat ik zoveel verkeed gedaan heb ... in een richting duwen die hij niet wil.
maar maandag als ik hem zie gaat er een nieuw begin zijn .... ik laat dylan in zijn "zijn" en ik ga mij aanpassen .
het zal zwaar zijn voor mij maar "ik kan dat aan !" ik ga proberen een goede vriendin te worden voor hem inplaats een vervang mama bij zijn papa .
ik merk wel dat als zijn mama een nieuwe vriend heeft is dylan gelukkig en is hij zeer graag bij zijn mama omwille van die vriend en praat hij steeds over die vriend en nooit over zijn mama.
en dan hij mij ook beter verdragen want dan verteld hij heel de dag tegen mij en dan teld zelfs zijn papa niet meer .
de papa vind dat niet erg hoor we genieten daar heel erg van .
ik kom ook van gescheiden ouders en ook mijn moeder had veel vriendje maar ik sloot mij daar voor af en had mijn eigen wereld.
veel verdriet komt nu naar bovenmaar het zal zijn reden wel hebben .
bedankt allemaal xxxxxxxxxxxxxxx
spud ik heb je verhaal gelezen en kan het zeer goed begrijpen maar kan nog geen reaktie geven omdat ik het nog in mij moet laten .
ik zit met veel tranen in mijn ogen omdat ik oprechte reakties krijg om dylan te helpen en omdat ik ergens nu zie dat dylan zo'n gevecht heeft in zijn eigen ........ ik kan het nog niet vatten omdat er zoveel door mij heen gaat en dat ik dan zie dat ik zoveel verkeed gedaan heb ... in een richting duwen die hij niet wil.
maar maandag als ik hem zie gaat er een nieuw begin zijn .... ik laat dylan in zijn "zijn" en ik ga mij aanpassen .
het zal zwaar zijn voor mij maar "ik kan dat aan !" ik ga proberen een goede vriendin te worden voor hem inplaats een vervang mama bij zijn papa .
ik merk wel dat als zijn mama een nieuwe vriend heeft is dylan gelukkig en is hij zeer graag bij zijn mama omwille van die vriend en praat hij steeds over die vriend en nooit over zijn mama.
en dan hij mij ook beter verdragen want dan verteld hij heel de dag tegen mij en dan teld zelfs zijn papa niet meer .
de papa vind dat niet erg hoor we genieten daar heel erg van .
ik kom ook van gescheiden ouders en ook mijn moeder had veel vriendje maar ik sloot mij daar voor af en had mijn eigen wereld.
veel verdriet komt nu naar bovenmaar het zal zijn reden wel hebben .
bedankt allemaal xxxxxxxxxxxxxxx
Tinne
feb 17 '11
Het grijpt me ook aan, willow in wat je schrijft, ik voel met je mee.
Het heeft ook te maken met Plaatsbepaling.
Dwz, met de plaats in het geheel van de groep mensen waar het om gaat.
Het gaat om Dylan, om jou, om je kinderen, de moeder, de vader, en misschien nog wel mensen die nu niet in het verhaal voorkomen.
Je kan een soort familie opstelling doen, dat is ook leuk én verhelderend. Ik doe dat meestal vanuit m'n innerlijke, dus zo kan het ook, maar je kan dit ook echt eens op papier neerzetten.
Je neemt dan een heel groot tekenblad, en je tekent in simpele vorm, alle mensen die betrokken zijn bij het verhaal. Je zet ze in een opstelling waarvan jij voelt waar een ieder staat, tov elkaar.
Naderhand ga je kijken of de plaats die ze hebben, door henzelf is bepaald, of is het een plaats dat anderen voor die persoon hebben bepaald. Ga ook na hoeveel mensen bepalen waar iemand heeft te staan. Dan ga je ook zien, aan wie wordt het hardst getrokken.
Dat kan je zover dat jij er wat aan kunt doen, ook bijsturen, net zoals je hierboven al die intentie hebt... en met de tekening zal het nog duidelijker worden.
Je kan de oefening nog verder uitbreiden, door daarna los te komen van jezelf en (fig) op de plek te gaan staan van eenieder, en voelen wat het doet, waarom ze doen en hoe ze doen. Nog uitgebreider zou zijn, om te gaan kijken hoe het bij iedere persoon in het ouderlijke huis was. (zelf heb je het hierboven in je tekst al wat uitgediept wat jezelf betreft, maar dat kan je ook over de moeder en de vader doen, en begrijpen)
Waar was hun plek binnenin hun eigen gezin toen ze jong waren, of desnoods al wat ouder. want dat geeft weer aanleiding tot het gedrag die ze nu stellen. Het schept een enorme ruimte, en je gaat ook zo hard groeien hierdoor..
heel veel liefs,
Tinne
Het heeft ook te maken met Plaatsbepaling.
Dwz, met de plaats in het geheel van de groep mensen waar het om gaat.
Het gaat om Dylan, om jou, om je kinderen, de moeder, de vader, en misschien nog wel mensen die nu niet in het verhaal voorkomen.
Je kan een soort familie opstelling doen, dat is ook leuk én verhelderend. Ik doe dat meestal vanuit m'n innerlijke, dus zo kan het ook, maar je kan dit ook echt eens op papier neerzetten.
Je neemt dan een heel groot tekenblad, en je tekent in simpele vorm, alle mensen die betrokken zijn bij het verhaal. Je zet ze in een opstelling waarvan jij voelt waar een ieder staat, tov elkaar.
Naderhand ga je kijken of de plaats die ze hebben, door henzelf is bepaald, of is het een plaats dat anderen voor die persoon hebben bepaald. Ga ook na hoeveel mensen bepalen waar iemand heeft te staan. Dan ga je ook zien, aan wie wordt het hardst getrokken.
Dat kan je zover dat jij er wat aan kunt doen, ook bijsturen, net zoals je hierboven al die intentie hebt... en met de tekening zal het nog duidelijker worden.
Je kan de oefening nog verder uitbreiden, door daarna los te komen van jezelf en (fig) op de plek te gaan staan van eenieder, en voelen wat het doet, waarom ze doen en hoe ze doen. Nog uitgebreider zou zijn, om te gaan kijken hoe het bij iedere persoon in het ouderlijke huis was. (zelf heb je het hierboven in je tekst al wat uitgediept wat jezelf betreft, maar dat kan je ook over de moeder en de vader doen, en begrijpen)
Waar was hun plek binnenin hun eigen gezin toen ze jong waren, of desnoods al wat ouder. want dat geeft weer aanleiding tot het gedrag die ze nu stellen. Het schept een enorme ruimte, en je gaat ook zo hard groeien hierdoor..
heel veel liefs,
Tinne
Spud
feb 22 '11
Hoi Willow,
Ik weet natuurlijk niet of het klopt wat ik schrijf want in het echt ken ik Dylan niet. Je verhaal roept alleen dingen bij me op die herkenning geven.
Het zou heel goed kunnen dat Dylan erg loyaal is naar zijn ouders en daar best wat hulp bij kan gebruiken. Wederom herken ik het weer dat als beide ouders een partner hebben het zoveel makkelijker het voor jezelf is om aardig tegen die mensen te doen. Ze wel toe te laten. Het risico op je ouders pijn doen wordt dan kleiner omdat ze allebei op iemand terug kunnen vallen.
Ik hoop voor jou, je partner en Dylan dat de mams heel lang en happy blijft plakken aan deze nieuwe. Want dan krijgen jullie tenminste tijd voor jezelf.
Ik weet natuurlijk niet of het klopt wat ik schrijf want in het echt ken ik Dylan niet. Je verhaal roept alleen dingen bij me op die herkenning geven.
Het zou heel goed kunnen dat Dylan erg loyaal is naar zijn ouders en daar best wat hulp bij kan gebruiken. Wederom herken ik het weer dat als beide ouders een partner hebben het zoveel makkelijker het voor jezelf is om aardig tegen die mensen te doen. Ze wel toe te laten. Het risico op je ouders pijn doen wordt dan kleiner omdat ze allebei op iemand terug kunnen vallen.
Ik hoop voor jou, je partner en Dylan dat de mams heel lang en happy blijft plakken aan deze nieuwe. Want dan krijgen jullie tenminste tijd voor jezelf.
willow
feb 24 '11
hi
ik heb al een paar keer geprobeerd om te reageren maar het valt mij moeilijk.
omdat het confronterend is voor me.
ik durf met moeite de reakties opnieuw te lezen.
maar het is een zware week nu dylan terug is.
ik kan mij goed afschermen voor hem want het is nodig deze week maar zijn gedrag is echt aan het veranderen hij probeerd nu om zijn vader letterlijk aan zijn kant te krijgen en hij schuwt er niet van om telkens mijn woorden te gebruiken tegen mij.
het is zwaar want nu moet ik mij zelfs tegen de vader verdedigen .
ik voel echt dat hij zijn doel onbewust wil gebruiken om ons uiteen te krijgen en dat is niet dat hij mij niet graag heeft want je ziet soms aan zijn reakties dat hij mij graag heeft maar het is echt om zijn mama te plezieren.... je ziet en hoort dat aan zijn woorden.
de papa kiest nog geen partij maar je ziet dat hij begint te twijfelen aan mijn "gedrag" .
ik weet dat dylan staat te liegen tegen mij en ik weet dat hij bv speelgoed steeld om mee te nemen naar zijn mama of de school.
maar ik kan er niet meer tegenin gaan .... ik sta met een emmertje aan de zee en ik probeer de dobberende bootjes op het drogen te krijgen !!!!
echt mentaal begin ik het op te geven omdat de papa het niet wil zien .... hij weet dat ergens wel maar hij ontkend het.
ik ben nu toch op een punt gekomen dat ik dylan moet gaan negeren en los moet laten want ik kan niet meer vechten .... het constand beschermen van mij en mijn kids is momenteel een full-time bezigheid en het moet want zo enkel hebben die deze week rust.
ik heb al een paar keer geprobeerd om te reageren maar het valt mij moeilijk.
omdat het confronterend is voor me.
ik durf met moeite de reakties opnieuw te lezen.
maar het is een zware week nu dylan terug is.
ik kan mij goed afschermen voor hem want het is nodig deze week maar zijn gedrag is echt aan het veranderen hij probeerd nu om zijn vader letterlijk aan zijn kant te krijgen en hij schuwt er niet van om telkens mijn woorden te gebruiken tegen mij.
het is zwaar want nu moet ik mij zelfs tegen de vader verdedigen .
ik voel echt dat hij zijn doel onbewust wil gebruiken om ons uiteen te krijgen en dat is niet dat hij mij niet graag heeft want je ziet soms aan zijn reakties dat hij mij graag heeft maar het is echt om zijn mama te plezieren.... je ziet en hoort dat aan zijn woorden.
de papa kiest nog geen partij maar je ziet dat hij begint te twijfelen aan mijn "gedrag" .
ik weet dat dylan staat te liegen tegen mij en ik weet dat hij bv speelgoed steeld om mee te nemen naar zijn mama of de school.
maar ik kan er niet meer tegenin gaan .... ik sta met een emmertje aan de zee en ik probeer de dobberende bootjes op het drogen te krijgen !!!!
echt mentaal begin ik het op te geven omdat de papa het niet wil zien .... hij weet dat ergens wel maar hij ontkend het.
ik ben nu toch op een punt gekomen dat ik dylan moet gaan negeren en los moet laten want ik kan niet meer vechten .... het constand beschermen van mij en mijn kids is momenteel een full-time bezigheid en het moet want zo enkel hebben die deze week rust.
Spud
feb 25 '11
Lieve Willow,
Iets uit je voorgaande bericht, dat je zegt dat je verkeerd doet, raakt me, je doet niks verkeerd.
Als het opvoeden van kinderen so simpel was dan hadden ze daar allang een kant en klaar boek voor.
Jij doet gewoon wat jij denkt dat goed is en daar is helemaal niks mis mee.
Met name mijn mam en mijn stiefmam reageren zoals jij en die zeg ik precies hetzelfde. Wat kun je meer doen dan je best en je inzet geven?
Lijkt me voor jou, dat alles wat je de afgelopen tijd aan liefde weggegeven hebt aan jezelf mag geven.
Ik kan heel goed begrijpen dat het pijn doet als je zoveel liefde in Dylan gestoken hebt en het zo loopt zoals het loopt dat je dat moet doen. Maar doe het wel ajb, want je bent een mooi mens, ookal ziet je gezin dat op dit moment blijkbaar niet altijd zo.
Is je man bekend met je spiritueele kant? Kan hij je nog volgens in die zin? Daar kan namelijk ook veel onbegrip uit voortkomen.
Heel veel sterkte en ik stuur je wat positiviteit en warmte voor mij ben je een tof mens.
Groetjes,
Dees
Iets uit je voorgaande bericht, dat je zegt dat je verkeerd doet, raakt me, je doet niks verkeerd.
Als het opvoeden van kinderen so simpel was dan hadden ze daar allang een kant en klaar boek voor.
Jij doet gewoon wat jij denkt dat goed is en daar is helemaal niks mis mee.
Met name mijn mam en mijn stiefmam reageren zoals jij en die zeg ik precies hetzelfde. Wat kun je meer doen dan je best en je inzet geven?
Lijkt me voor jou, dat alles wat je de afgelopen tijd aan liefde weggegeven hebt aan jezelf mag geven.
Ik kan heel goed begrijpen dat het pijn doet als je zoveel liefde in Dylan gestoken hebt en het zo loopt zoals het loopt dat je dat moet doen. Maar doe het wel ajb, want je bent een mooi mens, ookal ziet je gezin dat op dit moment blijkbaar niet altijd zo.
Is je man bekend met je spiritueele kant? Kan hij je nog volgens in die zin? Daar kan namelijk ook veel onbegrip uit voortkomen.
Heel veel sterkte en ik stuur je wat positiviteit en warmte voor mij ben je een tof mens.
Groetjes,
Dees
willow
feb 26 '11
hoi spud
echt lieve woorden en ik ga later meer antwoorden maar 1 ding kan ik al zeggen waar ik daarstraks nog razend voor was in mijn eigen kan ik nu wel een beetje .... plaatsen/aanvaarden (weet niet wat het juiste woord is )maar mijn man en spirituele das kat en hond.
vroeger kon hij nog luisteren naar mij met geboeide oren maar nu lacht hij met alles .
(onwetendheid doet lachen)
hij lacht mij niet uit maar alles wat ik vertel word wetenschappelijk weerlegt tot het ergelijke toe maar als er dan iets spiritueel met hem gebeurt (zoals zijn dromen over zijn mama)dan is hij zo van de kaart en ontwijkt hij mijn vragen en dan word er niet meer overgesproken .
mijn uitleg is dan zo confronterend.
nu zei ik een jaar of 2 geleden dat hij in het oog moest houden dat dylan niet agressief werd naar andere toe en dat hij niet met drugs zou beginnen .
maar ik kreeg de uitbrander van hem want dat kon niet.
nu zeiden per toeval op het nieuws in de week dat wetenschappelijk bewezen is dat kinderen uit gebroken gezinnen meer agressie ontwikkelen en aan drugs geraken !
zijn reaktie zei genoeg en spijtig dat ik alleen maar kon zeggen 'tiens?"(tiens = hoe kan dat nu, das raar?)
omdat dylan meer en meer agressie tegen over anderen krijgt.
mijn man heeft zelf een gave , en moest hij die ontwikkelen zou hij serieus veranderen.
maar ik denk dat hij bang heeft dat ik te veel verander omdat ik wel met het spirituele bezig hou en hij ziet dat ik niet slimmer word (hihihi) maar wel beter en beter dingen begin op te vangen en te plaatsen .
en dingen zeg die later uitkomen ook al had ik geen bedoeling met iets te voorspellen.
ik denk eerder dat hij mij wil tegen houden met te groeien zodat hij niks confronterend hoort van mij.
ook al maken wij zeer zelden ruzie en zijn wij zeer hecht over de kids of hokuspokus mag niet gesproken worden.
a wel ik vind zelfs deze uitleg zeer inspirerend voor mij!
ik denk dat ik het nu zelf kan plaatsen waarom hij zo reageerd tegen mij.
maar ja daarmee heb ik hem nog niet overtuigd hihihi
maar het is wel zeer lastig als ik dingen zie en voel dat ik dat niet tegen hem kan zeggen zonder die verschrikkelijke lach op zijn gezicht van"daar zijn we weer !"
xxxxxx
echt lieve woorden en ik ga later meer antwoorden maar 1 ding kan ik al zeggen waar ik daarstraks nog razend voor was in mijn eigen kan ik nu wel een beetje .... plaatsen/aanvaarden (weet niet wat het juiste woord is )maar mijn man en spirituele das kat en hond.
vroeger kon hij nog luisteren naar mij met geboeide oren maar nu lacht hij met alles .
(onwetendheid doet lachen)
hij lacht mij niet uit maar alles wat ik vertel word wetenschappelijk weerlegt tot het ergelijke toe maar als er dan iets spiritueel met hem gebeurt (zoals zijn dromen over zijn mama)dan is hij zo van de kaart en ontwijkt hij mijn vragen en dan word er niet meer overgesproken .
mijn uitleg is dan zo confronterend.
nu zei ik een jaar of 2 geleden dat hij in het oog moest houden dat dylan niet agressief werd naar andere toe en dat hij niet met drugs zou beginnen .
maar ik kreeg de uitbrander van hem want dat kon niet.
nu zeiden per toeval op het nieuws in de week dat wetenschappelijk bewezen is dat kinderen uit gebroken gezinnen meer agressie ontwikkelen en aan drugs geraken !
zijn reaktie zei genoeg en spijtig dat ik alleen maar kon zeggen 'tiens?"(tiens = hoe kan dat nu, das raar?)
omdat dylan meer en meer agressie tegen over anderen krijgt.
mijn man heeft zelf een gave , en moest hij die ontwikkelen zou hij serieus veranderen.
maar ik denk dat hij bang heeft dat ik te veel verander omdat ik wel met het spirituele bezig hou en hij ziet dat ik niet slimmer word (hihihi) maar wel beter en beter dingen begin op te vangen en te plaatsen .
en dingen zeg die later uitkomen ook al had ik geen bedoeling met iets te voorspellen.
ik denk eerder dat hij mij wil tegen houden met te groeien zodat hij niks confronterend hoort van mij.
ook al maken wij zeer zelden ruzie en zijn wij zeer hecht over de kids of hokuspokus mag niet gesproken worden.
a wel ik vind zelfs deze uitleg zeer inspirerend voor mij!
ik denk dat ik het nu zelf kan plaatsen waarom hij zo reageerd tegen mij.
maar ja daarmee heb ik hem nog niet overtuigd hihihi
maar het is wel zeer lastig als ik dingen zie en voel dat ik dat niet tegen hem kan zeggen zonder die verschrikkelijke lach op zijn gezicht van"daar zijn we weer !"
xxxxxx
Lin
feb 27 '11
Origineel bericht van: willow
hoi spud
echt lieve woorden en ik ga later meer antwoorden maar 1 ding kan ik al zeggen waar ik daarstraks nog razend voor was in mijn eigen kan ik nu wel een beetje .... plaatsen/aanvaarden (weet niet wat het juiste woord is )maar mijn man en spirituele das kat en hond.
vroeger kon hij nog luisteren naar mij met geboeide oren maar nu lacht hij met alles .
(onwetendheid doet lachen)
hij lacht mij niet uit maar alles wat ik vertel word wetenschappelijk weerlegt tot het ergelijke toe maar als er dan iets spiritueel met hem gebeurt (zoals zijn dromen over zijn mama)dan is hij zo van de kaart en ontwijkt hij mijn vragen en dan word er niet meer overgesproken .
mijn uitleg is dan zo confronterend.nu zei ik een jaar of 2 geleden dat hij in het oog moest houden dat dylan niet agressief werd naar andere toe en dat hij niet met drugs zou beginnen .
maar ik kreeg de uitbrander van hem want dat kon niet.
nu zeiden per toeval op het nieuws in de week dat wetenschappelijk bewezen is dat kinderen uit gebroken gezinnen meer agressie ontwikkelen en aan drugs geraken !
zijn reaktie zei genoeg en spijtig dat ik alleen maar kon zeggen 'tiens?"(tiens = hoe kan dat nu, das raar?)
omdat dylan meer en meer agressie tegen over anderen krijgt.
mijn man heeft zelf een gave , en moest hij die ontwikkelen zou hij serieus veranderen.
maar ik denk dat hij bang heeft dat ik te veel verander omdat ik wel met het spirituele bezig hou en hij ziet dat ik niet slimmer word (hihihi) maar wel beter en beter dingen begin op te vangen en te plaatsen .
en dingen zeg die later uitkomen ook al had ik geen bedoeling met iets te voorspellen.
ik denk eerder dat hij mij wil tegen houden met te groeien zodat hij niks confronterend hoort van mij.
ook al maken wij zeer zelden ruzie en zijn wij zeer hecht over de kids of hokuspokus mag niet gesproken worden.
a wel ik vind zelfs deze uitleg zeer inspirerend voor mij!
ik denk dat ik het nu zelf kan plaatsen waarom hij zo reageerd tegen mij.
maar ja daarmee heb ik hem nog niet overtuigd hihihi
maar het is wel zeer lastig als ik dingen zie en voel dat ik dat niet tegen hem kan zeggen zonder die verschrikkelijke lach op zijn gezicht van"daar zijn we weer !"
xxxxxx
echt lieve woorden en ik ga later meer antwoorden maar 1 ding kan ik al zeggen waar ik daarstraks nog razend voor was in mijn eigen kan ik nu wel een beetje .... plaatsen/aanvaarden (weet niet wat het juiste woord is )maar mijn man en spirituele das kat en hond.
vroeger kon hij nog luisteren naar mij met geboeide oren maar nu lacht hij met alles .
(onwetendheid doet lachen)
hij lacht mij niet uit maar alles wat ik vertel word wetenschappelijk weerlegt tot het ergelijke toe maar als er dan iets spiritueel met hem gebeurt (zoals zijn dromen over zijn mama)dan is hij zo van de kaart en ontwijkt hij mijn vragen en dan word er niet meer overgesproken .
mijn uitleg is dan zo confronterend.nu zei ik een jaar of 2 geleden dat hij in het oog moest houden dat dylan niet agressief werd naar andere toe en dat hij niet met drugs zou beginnen .
maar ik kreeg de uitbrander van hem want dat kon niet.
nu zeiden per toeval op het nieuws in de week dat wetenschappelijk bewezen is dat kinderen uit gebroken gezinnen meer agressie ontwikkelen en aan drugs geraken !
zijn reaktie zei genoeg en spijtig dat ik alleen maar kon zeggen 'tiens?"(tiens = hoe kan dat nu, das raar?)
omdat dylan meer en meer agressie tegen over anderen krijgt.
mijn man heeft zelf een gave , en moest hij die ontwikkelen zou hij serieus veranderen.
maar ik denk dat hij bang heeft dat ik te veel verander omdat ik wel met het spirituele bezig hou en hij ziet dat ik niet slimmer word (hihihi) maar wel beter en beter dingen begin op te vangen en te plaatsen .
en dingen zeg die later uitkomen ook al had ik geen bedoeling met iets te voorspellen.
ik denk eerder dat hij mij wil tegen houden met te groeien zodat hij niks confronterend hoort van mij.
ook al maken wij zeer zelden ruzie en zijn wij zeer hecht over de kids of hokuspokus mag niet gesproken worden.
a wel ik vind zelfs deze uitleg zeer inspirerend voor mij!
ik denk dat ik het nu zelf kan plaatsen waarom hij zo reageerd tegen mij.
maar ja daarmee heb ik hem nog niet overtuigd hihihi
maar het is wel zeer lastig als ik dingen zie en voel dat ik dat niet tegen hem kan zeggen zonder die verschrikkelijke lach op zijn gezicht van"daar zijn we weer !"
xxxxxx
Lieve Willow
Kheb de woorden die ik wil benadrukken in het rood gezet,
want confrontatie lijkt jullie (niet jij persoonlijk) grootste vijand
terwijl dit op de meest positieve manier een hele hoop lucht geeft.
De situatie waarin je zit is heel herkenbaar,m'n moeder zat precies in dezelfde situatie alleen de jongens wat ouder, waarvan 1 zelfs stal uit de portomonnee van mijn moeder.
Heb het zelfs nog aan de stok gehad met de toenmalige vriend van m'n moeder..
want hij deed werkelijk niks aan zijn gedrag.En z'n ex- tja precies hetzelfde.
Na meerdere incidenten heeft mijn moeder er ook een streep onder gezet omdat zij kapot ging aan de relatie.Het houdt ook ergens op he!
En niet om je down te praten maar wel voor ogen te houden dat je heel lang kan door gaan maar op een bepaalde hoogte moet stoppen en je aandacht richten aan je eigen kinderen en degenen waar je je wel fijn bij voelt.
En als hij zich gedragen kan hij ook mag deel nemen. Want het lijkt en voelt aan dat Dylan de touwtjes zowel bij z'n moeder als bij jullie in handen heeft.Wat ik heel erg knap vind trouwens...
Kijk Dylan kan het heel erg moeilijk hebben maar dat wil niet zeggen dat hij het voor de rest hoeft te verpesten.Ook jou kinderen hebben het moeilijk gehad. Hij is echt geen uitzondering.Hij is
oud genoeg om te weten dat je je soms ook even aan moet passen en dat hij geen 2 meer is.
Jullie vinden het allemaal rot voor hem als hij dat z'n ouders niet meer samen zijn maar daarom hoeft de lol er nog niet af te zijn.
Dit kan je samen met je man en je andere kinderen samen met Dylan bespreken.
En dan bedoel ik niet gericht naar Dylan alleen toe maar elkaar laten spreken. Want ook dit heb ik uit eigen ervaring mogen meemaken en dat voelt heel goed, al hoefje geen vriendjes te zijn maar je weet wel van elkaar waar je staat.
khoop dat je der wat aan hebt
Spud
mrt 2 '11
Jòh Willow,
Elke keer als jij iets schrijft dan herken ik iets of iets raakt mij. Ditmaal herken ik weer iets.
Het is inderdaad lastig als je niet helemaal serieus genomen wordt in je spiritualiteit zeker niet als dat je lief is. Maar door schade en schande heb ik geleerd dat hoe lastig het ook is en soms frustrerend je je energie beter anders kan gebruiken dan je lief te willen overtuigen. Blijkbaar is hij nog niet zo ver en jij wel en is het voor jullie beiden een les om dat naast elkaar te kunnen laten bestaan.
Blijkbaar (en dat is mijn mening dus of het klopt is nog de vraag) is spiritualiteit nogal streng in overtuigen wat een ander betreft. Als het overtuigen de overhand neemt betekend dat dat je zelf nog niet helemaal overtuigd bent van waar je voor staat. Want waarom is het anders zo belangrijk dat je de ander overtuigd?
Ik heb gemerkt dat een contact met iemand die mij dierbaar is en die spiritualiteit niet begrijpt makkelijker is en minder eenzaam, als ik die grijnzen voor lief neem maar wel uiting geef aan mijn gevoel. Begrip doet dan niet meer ter zaken, ik volg mijn gevoel en dat is dan voldoende. En dat geeft mij meer voldoening en kracht dan dat ik iemand overtuig.
Hmmm, ik sta er een beetje van te kijken van wat ik nu naar jou schrijf. Blijkbaar moest ik het weer eens zwart op wit lezen.
Sterkte meid!
En ik vind je nog steeds een toffe!
Elke keer als jij iets schrijft dan herken ik iets of iets raakt mij. Ditmaal herken ik weer iets.
Het is inderdaad lastig als je niet helemaal serieus genomen wordt in je spiritualiteit zeker niet als dat je lief is. Maar door schade en schande heb ik geleerd dat hoe lastig het ook is en soms frustrerend je je energie beter anders kan gebruiken dan je lief te willen overtuigen. Blijkbaar is hij nog niet zo ver en jij wel en is het voor jullie beiden een les om dat naast elkaar te kunnen laten bestaan.
Blijkbaar (en dat is mijn mening dus of het klopt is nog de vraag) is spiritualiteit nogal streng in overtuigen wat een ander betreft. Als het overtuigen de overhand neemt betekend dat dat je zelf nog niet helemaal overtuigd bent van waar je voor staat. Want waarom is het anders zo belangrijk dat je de ander overtuigd?
Ik heb gemerkt dat een contact met iemand die mij dierbaar is en die spiritualiteit niet begrijpt makkelijker is en minder eenzaam, als ik die grijnzen voor lief neem maar wel uiting geef aan mijn gevoel. Begrip doet dan niet meer ter zaken, ik volg mijn gevoel en dat is dan voldoende. En dat geeft mij meer voldoening en kracht dan dat ik iemand overtuig.
Hmmm, ik sta er een beetje van te kijken van wat ik nu naar jou schrijf. Blijkbaar moest ik het weer eens zwart op wit lezen.
Sterkte meid!
En ik vind je nog steeds een toffe!
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
