1-2-2011 de kleine diamant

1-02-‘11

Diana spreekt me aan op msn en heeft het gevoel dat we op reis gaan. Ook had ze al in een eerdere reis een diamantje gevonden dat wellicht voor mij bestemd was… En ik als nieuwsgierigaagje kon dat natuurlijk niet laten ontgaan.

Ik zocht Diana’s ziel snel op, die in een enorme piramide was. Een heel gangenstelsel leidde naar een grote ruimte met nog een piramide. Op die piramide was een gouden trap. Diana gaf aan er niet naar boven te kunnen, maar ik kon dat wel. Snel begon ik aan de tocht naar boven. Diana vroeg zich af of Carrie mee wilde, dat gevoel had ik ook wel, maar we zagen haar nog niet online. Mijn ziel kwam boven aan en het was daar heel erg rustig, stil en leeg. Maar op een fijne manier.

Toen kwam Carrie erbij. Ze zei echter dat ze een beetje rondliep als een blinde, dat ze het niet kon vinden en niets kon zien. Diana ging naar haar opzoek en nam haar mee naar de ruimte, waar alles zichtbaar werd.

AA kwam ook bij Diana staan, maar bij mij was er niemand. Carrie zei dat er nog iemand was verschenen in een soort mantel van schapenvel. Diana zei dat het die Ian was, of hoe zijn naam ook was. Uiteindelijk werden we het erover eens dat hij Juan was, een ziel vol passie en energie.

Ikzelf focuste me niet op Juan, voor mij was hij nu geen prioriteit. Ik richtte mij op het diamantje, wat bij mij op de grond lag. Het lag een beetje in een soort van zand en hoewel Diana het dus eerder niet kon oppakken, lukte mij dat wel toen ik bij het schitterende ding neerknielde. Het was een kleine diamant, nog geen cm groot. Heel helder doorschijnend, maar een blauwe gloed uitstralend. Heel erg mooi vond ik hem, hij sprankelde ook helemaal.

Toen vloog er opeens uit een gang iemand naar boven en die verscheen bij mij boven aan de piramide. Hij had een witte mantel met kap aan, maar toch leek ik hem te herkennen. Natuurlijk! Het was Undrill. Hij pakte mijn hand vast met het diamantje erin en drukte die tegen mijn borst, op de plaats van mijn hart. Meteen voelde ik een drukkende energie die zich naar binnen boorde, alsof het diamantje zich een weg baande naar mijn hart. Ik voelde mijn ziel naar adem happen van de plotselinge energie. Ik werd er behoorlijk mee overspoeld. Hoewel ik het zelf niet goed kon zien, zei Carrie dat ik begon te gloeien en groter en krachtiger werd. Diana gaf aan dat ze een staf bij me zag, eentje die leek op diegene die ze ook bij de vuurinitiatie bij de feniks zag. Daar leek hij inderdaad op. Het was een beetje een combo tussen de staf van Hermes en een Druïde staf, maar dan van metaal, hoogstwaarschijnlijk.
Diana keek toen naar mij en leek een soort powerengel te zien met enorme vleugels. Ikzelf kon mezelf nog steeds niet zien… ik hoorde alleen de energie rond mijn oren suizen en voelde me stralen, alsof de energie zich door mijn ziel trok.

Carrie begon toen met Undrill te channelen, en die legde uit waar de diamant voor was: dat het, hoewel het een klein ding is, een enorme kracht heeft en omdat het nu met mijn ziel versmolten is een enorme invloed uit zal oefenen. Het zou me behoeden voor dingen die niet meer nodig zijn en me de weg wijzen naar de plaats waar ik toebehoor. Tevens geeft het me een gloed die vertrouwen uitstraalt, die mensen het gevoel van thuiszijn geeft. Dit is zeker zichtbaar voor de buitenwereld en zal helpen met het aansteken van kaarsjes.
Ik zeg Undrill dat ik me niet klein kan maken. Uiteindelijk komt dat omdat ik nog moet wennen aan de energie van de diamant, die ervoor zorgt dat ik groter ben.. later kan ik mijn gewone uiterlijk weer tevoorschijn ‘toveren’. ☺ Als blijft het vertrouwelijke gevoel wel hangen.