Ik vraag Michaël om me een beetje op weg te helpen naar boven toe; de laatste reis van 27-01-2011 zit me nog vers in het geheugen namelijk. Tevens vraag ik hem mij bij mijn zielsmoeder te brengen, want haar heb ik nog altijd niet mogen ontmoeten.
Ik bevind me aan het begin van een heuvel, het lijkt een weide met groen gras en bloemetjes. Links van me is een kronkelpad wat omhoog leidt, en uitkomt bij een heg op schouderhoogte. Er bevindt zich een rozenboog met een hekje aan het einde van het pad.
Het lijkt hier wel wat op:
Erachter bevindt zich een enorme tuin vol met kruidenbedden, fruitboompjes, kronkelpaadjes, bloemen, etc. Keurig en liefdevol onderhouden. Het ruikt lekker en de hele omgeving voelt liefdevol en warm aan.
Als ik het pad verder af loop tussen alle bloesemtakken en kruidenbedjes door, word ik begroet door een wolk vlinders. Ze dartelen vrolijk om me heen, en ze zijn zo verschillend en kleurrijk!
Groot, klein, alle kleuren van de regenboog. Even zetten ze zich neer op mijn lichaam; hun pootjes kriebelen op mijn huid. Dan maken ze zich los en dartelen voor me uit.
De tuin is werkelijk waar heerlijk om in te vertoeven.
Aan het einde van het pad is een terras met een houten overkapping, zo 1 waar de zonnestralen doorheen komen. Klimstruiken en planten sieren de overkapping.
Er zit een vrouw aan een houten tafel. Ze heeft vuurrood haar en draagt een groen gewaad. Om haar hals draagt ze een gouden medaillon. Ze glimlacht als ze me ziet en staat op om me te begroeten.
- Ik had je al verwacht, kom.
Ze neemt mijn handen in de hare en leidt me naar een stoel. Haar handen zijn zacht en teder.
Op de 1 of andere manier voelt zij aan als een moeder, maar of ze de mijne is? Ik weet het niet, maar ik voel me meteen thuis bij haar.
Ik vraag wie ze is, en ik krijg de naam Birgid of Brigit door, maar ook iets met Sai of Shai nogwattes. Birgid?
Ze glimlacht en knikt.
- Ben jij mijn zielsmoeder?
Ja.
- En Metatron mijn zielsvader?
Ja. We hebben ervoor gekozen alle elementen bij elkaar te brengen. In jou zit lucht, water, vuur, aarde en ether.
Huh? Vijf elementen…
- Waarom zijn jullie niet bij elkaar dan? (Metatron zit steeds in het ‘paleis’ uit mijn dromen, en daar zie ik nooit een vrouw bij).
Haha, ik heb ander werk te doen, zoals hier in de tuin.
- Ja, dit is zeker een mooie tuin, een echte droomtuin, mijn droomtuin! En zoveel vlinders!
Ik zorg voor de tuin, en de tuin zorgt voor de vlinders. Het zijn zieltjes die hier tijdelijk hun rust vinden of wachten voor ze weer verder gaan.
Ben jij Metatrons tweelingziel dan, als hij mijn zielsvader is?
- Nee, ben je gek! Niet alleen tweelingzielen kunnen creëren. Soms komt dat besluit om te creëren ook omdat bepaalde eigenschappen moeten ontstaan op het juiste moment, en stukjes van zielen vertegenwoordigd moeten worden in een nieuwe ziel. We hebben een hele Zielenzee aan keuze!
Euh… dus je kunt met elke willekeurige ziel stukjes uit de Zielenzee uitzoeken en samenvoegen tot een nieuwe ziel?
- Haha, jullie menselijke redenatie blijft me verbazen. Maar ja, het komt er wel op neer ja.
Jee, ik heb echt nog zoveel vragen aan je.
- Dat weet ik, en die zullen ook allemaal beantwoord worden op zijn tijd. Ik wil je eerst wat meegeven, kom mee.
Birgid voert me naar een waterbron. Er staan een gemetseld muurtje omheen, en overtollig water stroomt als een klaterend beekje de tuin in.
Het water heeft een zilveren glans, en sprankelt.
Birgid doopt haar handen in het water en tekent met haar natte vingers op mijn gezicht. Geen idee wat ze tekent, maar als ze klaar is neemt ze mijn gezicht tussen haar handen en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Warmte en liefde stroomt door me heen, en ik voel haar ziel in heel mijn wezen…ik kan het niet goed uitleggen, het voelt aan als thuis.
De watertekens op mijn gezicht beginnen te tintelen, en een sprankelend gevoel trekt door mijn lichaam; alsof er bubbeltjes of vlinderpootjes onder mijn huid kriebelen en hun weg naar alle zenuwen vinden, waarbij elk spiertje zich ontspant onder hun aanrakingen.
Ha, wat een sensatie ook weer dit! Zo anders…
Birgid glimlacht:
- Dit water heelt en brengt genezing en vruchtbaarheid. Vruchtbaarheid in de creatieve zin en groei.
Ik weet niet echt wat ze ermee bedoelt, en kan mijn ogen niet van haar afhouden. Ze voelt zo heerlijk bekend aan, alsof we elkaar al jaren kennen! Ik probeer elk detail van haar te zien en te onthouden.
Ik kan alleen maar kijken en alles in me opnemen.
Birgid draait zich om en pakt een aardenwerken kruikje, waar een leren riempje aan vast zit. Ze vult het kruikje met het bronwater en sluit het kruikje af met een kurkje.
Ze hangt het kruikje om me heen (over de linkerschouder; het kruikje hangt op mijn rechterheup).
Vervolgens pakt ze her en der takjes en zaden en bloemen, waar ze handig een krans van in elkaar vlecht. Haar handelingen zijn zo soepel en vaardig, en ik kan zien dat ze hier erg veel plezier in heeft; ze neuriet en glimlacht terwijl haar vingers vlechten.
Uiteindelijk is de krans klaar en houdt ze deze trots omhoog.
- Kijk! Deze is voor jou!
Ze legt de krans op mijn hoofd en stapt dan achteruit. Kritisch bekijkt ze me en zegt dan:
- Zo, je bent er helemaal klaar voor, lieverd.
Klaar voor wat?
- De strijd.
Welke strijd?
- Die nog komen gaat, schatert ze.
Het mag dan wel mijn zielsmoeder zijn, maar ze is vol mysterie voor me…
Wat gaat er gebeuren dan?
- Licht, duister, angst, liefde, zegt je dat wat?
Ja, dat is de dualiteit…
- Juist! Dat gaat veranderen, en dat brengt wat strijd met zich mee.
Eh…hoe moet ik dat opvatten dan, wordt het gevaarlijk??
- Niets waar je niet op voorbereid bent, wees gerust.
Oh… Maar hoe zit dat nu met die vijf elementen???
- Ooh, dat. Ja, ook daarvoor ben je gecreëerd, lieve schat! Zodat je in staat zou zijn vanuit alle elementen te kunnen ZIEN. Vanuit alle hoeken, zonder oordeelsvorming. Want dat is nodig de komende tijd. Maar er zijn nog veel meer elementen, die kan ik je alleen nog niet zeggen. Die komen vanzelf wel tot de mensheid.
Wat is ether dan voor element?
- De Geest, en pure liefde.
Oooh…heb ik dat moeten leren, mij eigen moeten maken in dit leven?
- Onder andere. Kijk, een element komt voort uit een ander element, zonder element A zou element B niet bestaan, enzovoorts. Iedereen heeft alle elementen in zich. De ene is de weg naar de andere, en jij hebt het vijfde element bereikt of gevonden bij Ra.
Yuh…dat is 1 ding wat zeker is…
- Het is ook een onderdeel van het groeiproces.
Alles staat met elkaar in verbinding…
- Ja precies! Je hebt soms een schop onder je kont nodig, ik ben blij dat Ra dat op zich genomen heeft. We hebben lang op je gewacht lieverd.
Ik krijg nu opeens de naam Deirdre door, maar dat laat ik even bezinken. Ik heb nog teveel andere vragen aan Birgid. Haar antwoorden en woorden creëren nog meer vragen en vraagtekens…eigenlijk teveel om op te noemen, en ook teveel om nu te vragen. Ik wil liever van het moment genieten en van deze wonderbaarlijke vrouw. Ik heb haar gemist in mijn leven besef ik me. Iemand die me aan de hand nam en me onderwees, iemand van wie ik kon leren, iemand die mijn wezen begreep. Dat heb ik gemist. Alsof ze mijn gedachten leest begint Birgid mijn gedachten plots te onderbreken:
- Ja…je moest het echt even alleen doen, er zelf allemaal achter komen. Je eigen weg vinden. Dat gaat niet, als alles je voorgekauwd wordt, schat. Hoewel ik bij je was, we zijn altijd bij je, niet vergeten. Nooit vergeten!
Birgid lacht en knuffelt me stevig. Haar omhelzing voelt reusachtig goed, en ik krijg de neiging om me als een klein meisje onder haar rokken te verschuilen, lekker veilig wegkruipen bij mama
Birgid schatert het uit en maakt een rondedansje met me.
- Ik ben zo blij je weer te zien! Je bent hier altijd welkom, en neem je vrienden ook eens mee.
Birgid en ik lopen hand in hand naar de rozenboog en het hek.
We nemen afscheid, en ik loop het pad af naar beneden. Het beeld vervaagt en ik ben weer terug.
Birgid is frivool, vertegenwoordigt het vrouwelijke, is grappig en spontaan. Ze staat bij weinig dingen echt stil, is mijn indruk, en leeft van moment op moment. Eigenlijk wel de eigenschappen die ook in mij vertegenwoordigd zijn. Het onderzoekende, het mannelijke en analytische, verbanden leggen en altijd op zoek naar de achterliggende reden heb ik van Metatron. Kennis en wijsheid tezamen met het frivole en het spontane.
Hmzz…ze hebben er weer wat moois van gebakken, daarboven
Ik ben zielsgelukkig nu mijn zielsmoeder te hebben mogen ontmoeten, en ik hoop haar zeker nog vaker te kunnen bezoeken!
