Onze Lieve Heer Beestjes

niets is toeval lieve Vari, toeval brengt God en je gids naar jou...

Laat het maar op je afkomen, bij mij is het ook begonnen met altijd eenzelfde teken te zien, een 8 als teken van eeuwig..
Voor je het weet laat hij je meer zien..

Ik denk dat je te geforceerd hiermee bezig bent. Alles op zn tijd ;-) Als je gids zich aan jou kenbaar wil maken, komt dat vanzelf ;-). 'leren communiceren' is niet iets wat je van de een op andere dag kan, dat is een geleidelijk proces;). Zoek niet teveel achter allerlei kleine dingen. Je weet wanneer het zover is en je weet ook dat dan dan zo is.

Inderdaad ik moet het volledig op me af laten komen en niets forceren. Openstaan voor wat komen gaat en niet alles onder controle willen houden.

Hoi Vari,

Ik lees nu 2x het woord controle in jouw berichtjes. Mag ik je vragen wat jij hebt met controle en waarom je het zo vast wilt houden? Waar ben je bang voor als je de controle los laat?

Misschien is het goed om te beseffen dat zodra je denkt controle te hebben over het leven, je er achter komt dat je helemaal geen controle hebt. Dat is juist wat leven betekend .

Hehe, Nims, ik ben nogal een controle freak. Dat is altijd al zo geweest en dat verleer je niet zo snel.
Maar je hebt volkomen gelijk. Het leven is niet voorspelbaar en je moet het op je af laten komen. Op bepaalde vlakken denk je alles te weten maar dan gebeurt er iets waardoor je opnieuw beseft dat je infeite niets weet

Waarom ben je een controle freak? Wat wil jij zo graag onder controle houden?

Ik geef niet graag de controle uit handen. En dat manifesteert zich op ieder vlak. Werk, thuis, ... Ik ga meestal heel goed nadenken alvorens ik iets ga doen. Impulsief handelen is niet direct aan me besteed. Meestal belicht ik alle mogelijkheden van een probleem alvorens ik een beslissing neem. Ik geef niet graag dingen uit handen omdat ik denk dat ik het beter en sneller kan. Het is al veel verbeterd maar ik ben het nog steeds.

Wat voor gevoel krijg je als je de controle verliest?

Het hangt ervan af in welke context.
Op m'n werk bv soms een beetje verbittering, soms frustratie, ... Ik voel me dan minderwaardig omdat men me niet gevolgd is. Maar dit duurt nooit heel lang omdat ik vind dat je niet bij de pakken moet blijven zitten maar verder moet gaan.
Thuis of in gevoelsmatige kwesties ga ik me eerder hulpeloos voelen, niet goed weten wat ik moet doen, ... Maar ook hier ga ik direct weer nieuwe plannen maken.

Ok, misschien is het goed om eens niet direct nieuwe plannen te maken of verder te gaan, maar dit gevoel dat je hebt dieper te onderzoeken om te voelen waar het nu eigenlijk vandaan komt en wanneer dit gevoel voor het eerst in je leven is ontstaan. Je kunt dan namelijk veel beter naar de kern van je "controle-willen-houden", gaan.

Wel lieve Nims, ik ga dat eens uitproberen.

Ik ben benieuwd. Laat je weten hoe het is gegaan?

Wel lieve Nims, ik heb het pas vanmorgen ingezien maar gisteren is er me toch iets overkomen. Op het werk zijn we een belangrijk contract aan het afwerken. Iedereen doet een stukje van de opdracht. Het contract moet maandag aan de klant voorgelegd worden. Ik moet een stukje tekst schrijven. Niemand weet goed wat, hoe en waarom maar er moet iets in. Dus ik schrijf een tekst van een blad of 3 en stuur hem aan de betrokkenen door met de opmerking het ter goedkeuring aan de directeur voor te leggen. Dat was dinsdag avond. So far so good. Vrijdag rond 16u wordt ik op het appel geroepen Er is een stukje tekst toegevoegd door één van m'n collega's. Het toegevoegde stuk trekt er niet op en dat wordt nu pas opgemerkt. Ik kan dat stukje tekst niet schrijven want ik ben niet op de hoogte van dit onderdeel. Toch krijg ik door m'n overste de vraag om het te doen. In eerste instantie weiger ik en ik geef aan dat ik niet weet wat ik moet schrijven. Maar ik voel me rusteloos, ik zeg niet graag neen, ik stel de mensen niet graag teleur en ergens voel ik me verantwoordelijk voor situatie, al kan ik er niets aan doen en was dit laatste stukje tekst m'n taak niet.
Dus wat heb ik gedaan, ik heb het stukje tekst samen met m'n overste geschreven. Op het moment zelf heb ik er niet bij stilgestaan waarom ik het gedaan heb want ik was niet in de fout gegaan. Maar deze morgen besefte ik opeens dat ik me op dat moment schuldig voelde. Maar waarom? Dat is zo moeilijk te plaatsen. Ik voelde me verantwoordelijk voor iets dat ik niet kon verwezenlijken. En ik voel me schuldig indien de persoon die het wel kon (of moest kunnen) faalt.