amethist

Hallo Allemaal, het is alweer een tijd geleden dat ik hier gepost heb.
Heb in tussen tijd wel eens gekeken op dit duidelijke en rustgevende forum.
Aug 2008 verhuist. het afgelopen jaar en eind 2009 is het met mij in een stroomversnelling gegaan qua therapieen en ontwikkeling. nov 2009 basis cursus Universele energie, waarbij de chakras open gemaakt zijn. Dat heb ik gemerkt tijdens de cursus, kreeg een enorme huilbui. En kwam 'toevallig' in contact met therapeute. Zij vertelde over haar werk en zei; je gaat de diepte in. Bij haar heb ik de Gevoelstherapie gevolgd. 10 dagen elke dag van 10-12 een sessie. Daar kwam uit dat ik de eerste weken van mijn moeder haar zwangerschap, niet alleen ben geweest in de baarmoeder. Een broertje in de lichtsfeer.
In de dagen van de therapie, droomde ik, dat ik een muur en vloer zag. De muur en vloer zat een paar centimeter ruimte tussen, sloot niet aan op elkaar. Ook een droom, dat ik een jonge vrouw uit haar, nieuwe huis zag lopen, met een jonge boom, die zij ging planten in de tuin waar nog niks stond.
(Nu pas, besef ik dat deze dromen mij wilden duidelijkmaken dat ik geen basis heb ontwikkeld. Nu begrijp ik ook, dat ik vaak niet voel, wat ik wil of mag zeggen, hoe mijn houding mag zijn, veel onzekerheid over veel en mezelf!

Nei sessies gedaan bij zelfde therapeute, omdat ik druk op mijn borst had en het vaak vast zat in de buik. Waardoor ik me doods voelde en elke ochtend een opgave om met mijn gevoelens om te gaan.Ook soms voel ik dat ik me somber s ochtends en gaat de gedachte en gevoel door me heen, ik wil niet meer leven. Na het wakker worden, als ik beneden aan de tafel zit, voel ik, hoe ik me voel. Nog vaak ervaar ik een gesloten gevoel in borst en buik.

Sinds begin November ben ik gestart met Ademtherapie. De tweede sessie, zag ik een beeld via regressie. De ouderlijke huiskamer. Ik zat bij het raam en vlka bij mij zaten rechts mn moeder en links mn vader. Mn zussen(ik ben de oudste) zaten tegen over mij. Maar ik zag mn zussen niet, er zat een mist voor. Het gevoel wat het bij mij opriep, ik hoor er niet bij. In het gesprek erna, vertelde ik, dat ik vorig jaar en ook jaren er voor soms. Dat ik geen zin had om Kerst te vieren met mijn familie. Vorig jaar voelde ik me vlak rond eerste kerstdag, niet goed. Nu ben ik me bewust geworden, dat het Ziektewinst was. Ik creerde zelf onbewust een, niet goed gevoel om maar niet mee te hoeven naar mijn familie om kerst te vieren. Ik begrijp nu ook, waarom ik me weer lekker voelde, toen mijn man en onze dochters op weg waren naar mijn familie, ik wilde niet!
Dit jaar heb ik bewust, gevoeld dat ik weerstand voelde om kerst te vieren met mijn famlie. Heb niet gewacht tot kerst, maar heb een week van te voren, mn moeder gebeld ,m et de boodschap dat ik er dit jaar ook niet bij was, maar dan met een beuste reden. In kort verteld dat ik (weer) in therapie ben en geen zin had. Zij was erg teleurgesteld. Begrijp ik ook wel, het is toch fijn als je kinderen er allemaal zijn. Accepteren wilde ze het, maar mijn keuze repcteren wel. Ik was erg opgelucht na dit telefoontje, vond het ook eng om te doen. Voelde de angst ook erna nog in mijn lichaam, angstzweet tot en met, en ook twijfel heb ik het wel goed gezegd. Poosje erna voelde ik me trots op mezelf. Ik heb voor mezelf gekozen, en ben in actie gekomen. Ik wilde niet met de twijfel blijven zitten wel of niet gaan, steeds dat gepieker ervover. Bellen nu of morgen of overmorgen of vlak voor kerst. Die avond dat ik mijn moeder belde had ik ervoor gepraat erover met mn man, wat me altijd goed helpt om duidelijkheid te voelen ergens over.
In een gesprek met de adem therapeut zei hij, dat ik in het contact met mijn zussen het gevoel mis. Dat ik het graag anders wil het contact, vandaar de mist en boosheid om het feit dat het niet een gevoels contact is en niet een band voel.
Ik heb bij dromen een droom geplaatst, over een zus, die ik niet wil begroeten in de droom. In real live heb ik niks met haar, en voel zelfs weerstand over hoe zij is.
Door deze ademtherapie heb ik gemerkt dat ik een boven ademhaling had. Ik moet nu een paar keer per dag, een paar minuten buik ademhalen. In de eerste weken voelde ik dat de blokkades vaak open waren en het lichter voelde. De afgelopen tijd voel ik de buik en borst blokkade weer. Ik ben dan wel bang dat ik iets niet goed doe, me te druk ergens over maak, of me te veel aantrek van iets. De afgelopen tijd voel ik ook een druk op mn hoofd, wat soms weggaat als ik bewust buik adem. Ik ben nogal een denker en controle tut. Dat moet ik leren loslaten, dat ik het contact met mezelf verlies door het denken. Tijdens deze therapie waar ik contact maakte met mijn innelijk kind, voelde ik dat zij en ik elkaar erg gemist hebben. Deze therapie heeft een verwerkings tijd. Dat vind ik een lastig thema, want dan zou ik al minstens 10 jaar in een verwerkings tijd zitten...
Vannacht droomde ik dat ik een vrouw net voor ik eraan kwam en rechtdoor liep, voor mij langs liep naar links. Ik had een tomtom bij mij en sloeg haar met de punt v/d tomtom op haar hoofd. Haar man pakte me bij de arm. Ik zat op een muurtje en was boos en schaamde me.
Ik heb het gevoel dat ik nog boosheid in me heb, wat via lichamelijk geweld er in droom uit kwam.
De volgende sessie dan is het de bedoeling dat de ik van nu en het kleine meisje van vroeger één gaan worden, althans dat is wat ik heb begepen van de therapeut.
Ik wil nog graag zeggen dat ik een lieve echtgenoot heb, bij wie ik alles kan uiten en niks te gek is, mij respecteerd in mijn doen en laten(waar ik zelf niet een 10 op scoor)
Ik vind het fijn om hier terug te zijn.

Lieve groet van Amethist