Omdat het weer alle kanten uitgaat behalve de goeie (welkom terug Mirko, nog niets geleerd, blijkbaar?), hier een ontopic antwoord:
Beste Assepoester, wat een snoezig beestje
Ik heb een vermoeden waarom je de eerste vraag stelt. Dit hondje mist wat sociale en typische 'hondse' vaardigheden, correct?
Ik kan geen exact antwoord geven op je vraag, maar het heeft naar alle waarschijnlijkheid te maken met dat ze te vroeg bij de moeder is weggehaald. Het vertrouwen in de mens is ook een beetje een issue bij haar. Ze kan wat wantrouwend zijn, onzeker en angstig. Ze is heel gevoelig voor haar omgeving, en reageert ook direct op bijv. jouw 'state of mind'.
Ze begrijpt ook heel vaak dingen niet, ik zie haar gewoon in het wilde weg eens blaffen, nerveus om zich heenkijkend, en eigenlijk ook niet wetend waarom ze blaft. Ze heeft nu eenmaal die mogelijkheid om te blaffen, dus sjah, waarom niet gebruiken dan?
Ze kijkt veel weg. Ze is heel erg onderdanig (interpreteer ik zo), en heel erg onzeker. Aankijken (in de ogen) vindt ze eng, en zal ze zelf ook niet zo gauw doen bij een andere hond, of bij een mens. Dan verschuilt ze zich het liefste.
Het is zeker geen hondje wat de confrontatie opzoekt.
Ze probeert veel contact met je te zoeken. Alsof ze naar jou opkijkt en je graag wilt 'beschermen', je vriendje wil zijn. Maar ze denkt ook vaak onterecht dat ze iets 'verkeerds' doet. En daar komen die sociale vaardigheden bij kijken, die ze mist. Ze is/gedraagt zich eerder als een mens dan een hond, heb ik het idee. Maar dat verwart haar.
Ze is nerveus, ook in haar 'gedachten', ze zoekt...alsof ze de hele tijd zich afvraagt: Wie moet ik zijn, wat moet ik zijn, wat moet ik doen, wat wordt er bedoeld'. Grinn, het lijkt een beetje op ADHD.
Ik weet het, het is soms lastig om haar dan als een hond te behandelen, als ze zulke menselijke trekjes heeft of vertoont.
Maar probeer het toch maar, wees consequent, geef haar zekerheid en laat haar zien dat ze gewoon hond is en mag zijn.
Ze moet dus eigenlijk weer leren om hond te zijn. Met een mens als haar enige voorbeeld (jij in dit geval), snapt ze er niet veel van
Dus erm...ga zelf ook wat meer hond wezen... wordt de roedelleidster, want dat heeft ze nodig.
Jouw tweede vraag...
Ik ben niet zo goed in lichamelijke kwesties, en ik waag me er dan ook niet aan. Pas wanneer het erg duidelijk naar voren komt, en dat is in deze niet het geval. Misschien kan iemand anders daar nog meer over vertellen.
Als je je echt zorgen maakt, bezoek dan eens de dierenarts. Zelf kun je ook controleren of ze ergens pijn heeft, door haar regelmatig te masseren (met de nodige rust, anders vindt ze het maar niks...bouw het op), en haar hele lijfje te 'voelen'. Bij plekjes waar ze op reageert door om te kijken, te happen, te piepen, zich weg te drukken, kun je er vanuit gaan dat dat pijnlijke plekjes zijn. Een hond ontspant zich meestal door aaien/masseren, en wordt gespannen bij het aanraken van gevoelige plekjes. Trekken met de vacht behoort daar ook vaak onder.
Nu ja, dat was het wel voor zover! Heel veel plezier met deze kleine meid, en succes jullie beidjes.
Hopelijk heb je er wat aan gehad
Een heel goede jaarwisseling!
