wat ik weet over het leven en hoe ik het ervaar.
wat ik weet over het leven, is dat het leven mooi moet zijn.
dat er sprookjes moeten bestaan... dat er liefde is, en ook oprecht moet bestaan... dat als we allen geven in dees leven, waarvan we even mogen proeven zogenoemd ons bestaan!! dat de wereld perfect zou zijn en een zonde zou zijn moesten het ooit vergaan!! als ik denk over het leven zo als het nu gaat...
of als ik denk over het verleden zelfs het vere verleden. going from the big bang, jesus christ, darwin en nu wij in de moderne tijd... dan vraag ik men eigen af ? where did we gone wrong ? een paar vb met wat ik juist bedoel.
we hebben de egyptenaren gehad... een van de eerste grote beschavingen en volkeren die wisten tot wat ze in staat waren... pyramides gebouwd die tot op vandaag nog steeds bestaan..er werden goden gecreerd om het mysterie te kunnen verstaan...maar zoals het lot het wil laten verstaan! hoe groots we ook gaan, wij die de pyramide hebben gebouwd zullen ook vergaan. dan het onstaan van het geloof... jesus christus...
de man van liefde en begrip... de zoon van je weet wel !!! de genezer en simpele timmerman... iemand zo krachtig dat anno 2010 zijn naam nog altijd verder zal bestaan. een beetje later duikt er nog een man op.. de man van de arabieren... mohhamed die de bergen kan verzetten... met een boodshap, hetzelfde als jezus
of eendere andere boodschapper dat ons zegt wat de reden is van ons bestaan...leef je leven met liefde, respect, en zonder al te veel blaam... wees dankbaar voor het wonder van ons bestaan. wat ik denk moesten die groten die onder ons geleefd hebben en jezus, mohhamed enz.. nu rond een grote ronde tafel zitten en kijken wat er van ons is gekomen mss toch wel een beetje beschaamd zijn.als de predikers van de liefde en de reden van ons bestaan nu de dag van vandaag zien dat we hun woorden gebruiken gebruiken in blaam... voor oorlog en rechtvaardeging voor ons bestaan dat wij suprieur zijn aan ons bestaan. ik heb respect voor elk geloof dat er nu bestaat. en ook al heb ik geen god die ik kan noemen bij naam...
ik voel in men ziel en het nietige bestaan... dat wij mensen hier op aarde... de perfecte achter de ooh zo machtige dinosaurius hier op aarde mogen bestaan...
we zijn geen goden...
we weten de reden van ons bestaan niet...
we hebben goden, idolen, presidenten timmermannen en nog miljoenen mensen te gaan... het lijkt me gewoon een beetje zonde hoe we met het leven omgaan...
aangezien je nu toch even op het internet zit... google even john lennon, met het liedje imagen, luister aandachtig en laat je even gaan...