Hierbij vertel ik jullie een zielenreis die ik kortgeleden met Emmy maakte en waarbij we Mahatma Gandhi mochten ontmoeten.
2010-11-26 Gandhi
Emmy en ik zien allemaal handen boven ons en we laten ons door hen omhoog trekken. De mannen die ons omhoog trekken lijken op Sikhs. We komen in een soort van tunnel en voelen ons gedragen door de armen. Als pakketjes gaan we door de tunnel en zien dan links van ons steeds meer licht komen.
Dan komen we uit de tunnel en het is een heel licht landschap, met heel veel paleizen en heel veel licht. We zien die paleizen alsof die van Ali Baba of Aladdin zijn.
Het lijkt of we op een vliegend tapijt zitten en een torentje binnen vliegen door het raam. Daar staan drie mannen met pofbroeken en kromme sabelzwaarden ons op te wachten. Ze staan in een driehoek voor ons. Als we van het tapijt af zijn, draaien ze zich om en gaan ons voor.
We worden bij iemand gebracht, die op een soort van troon zit. Maar de persoon is heel eenvoudig, draagt enkel een wit laken en zit in lotus houding op de troon. Kaal hoofd, brilletje, hij voelt als Gandhi, ziet eruit als Gandhi.
Hij wijst met zijn arm naar de grond, en Emmy en ik gaan zitten voor hem op de grond. En hij begint te praten tegen ons. Het klinks als engels indisch, hoge stem, breekbare toon. Ook in gebaren is hij echt indisch. Ik hoor “it is necessary to become whole”, en later weer “how to become whole”. Hij zegt dat ie één van de schrijvers van het boek is met de verhalen van de wereld.
Dan ziet Emmy dat ze het betreffende boek bij zich heeft. Ze slaat het open en zoekt de juiste pagina erbij. Het is een lastige tekst zegt ze. Ze hoort het hem zeggen en leest het tegelijk in het boek mee.
“Onze weg tot compleetheid is een pad van tijden dat we lopen op een soort berg, met een pad als een spiraal. De meeste mensen lopen omhoog, maar de een iets sneller dan de ander… soms lukt het niet om mensen te passeren en dan is het belangrijk elkaar niet weg te duwen, maar om samen even achter elkaar over het pad te lopen totdat het pad weer breed genoeg is om naast elkaar te lopen.”
Gandhi schetst hiermee het beeld van verdraagzaamheid, van geduld voor elkaar hebben en gedeeltes met elkaar mee lopen in het leven. Vrede ontstaat ook door acceptatie en verdraagzaamheid, geduld en liefde.
We kregen een stukje wijsheid mee, van deze wijze fragiele man. Met zijn prachtige gevoelige oranje energie