Mijn oude taal

Voor mijn gevoel heb je gelijk. Ik voel hierbij hetzelfde als wat ik voelde toen ik tekst van jou Iverinn las.
Het maakt me emotioneel, er komt heel veel naar boven, maar het voelt goed ondanks de lading erachter.
Hoewel ik de woorden niet ken, niet kan praten of vertalen, heb ik heel sterk het gevoel deze taal ooit gesproken te hebben. En iets in me zegt me dat ik deze taal weer zal gaan spreken. Hoe raar dat ook in mijn eigen oren klinkt.

Komt ook heel erg in de buurt! dankje wel voor de info.
Het zou me niks verbazen als wat ik als mijn taal bestempel geen taal is. maar wat Tinne al eerder aan gaf, dat het een verzameling is van meerdere talen.

Hier weer twee woorden.

Ancona
Emacura

Je spreekt de taal al, door hem toe te laten in je hart. Dat is alles wat nodig is. dus zo raar klinkt dat niet! als je je laat mee gaan met muziek die de taal triggerd denk ik dat je hem ook zou kunnen voelen in je. en je hem ook zou spreken!
Mocht je daar wat voor voelen en je ingevingen krgijgen mag je het gerust posten .

ik geloof dat er in een boek van Meester Morya iets staat over een "bepaalde taal" die weer komt, ik ga eens opzoeken..

*duurt effe he, want ik heb zeven boeken van hem en weet niet meer in welk boek het staat*

Dankje wel! ik ben benieuwd!

Hier weer 3
Grediun
Gradeina
Mercra

het klinkt idd voor mij als die van de anuhazi, begon bijna mee te zingen maar ging wel de fout in. dus helemaal ken ik het lied niet, ik herkende dan alleen psonn of urtha.

Liefs Bloempje die er ook weer herrineringsbeelden bij boven komen, heel gek.

hujanahi sujadama kalimara dujasu-nu de de debadana kulusana emadana du ja nuse baladeja kaladamaaremanu

dat zing ik geregeld en komt zo in me op de uu spreek je meestal als oe uit. dit is voor het eerst dat ik het ook weet neer te typen.

ik weet overigens niet of ik het juist geschreven heb en klinken is anders dan schrijven.... dus weet niet of jullie er wat mee kunnen zo.

Liefs Bloempje

nog een los word ook trouwens, namelijk jepreya spreek als: je pre ja de betekenis was voor mij oudste.
voor de verdere woorden weet ik niet, het lijken gebeden en ook susliedjes als je bent veilig en wees niet bang.
klinkt gek maar ook weer niet, ik ging altijd in deze taal zingend naar school, waar ik door een bos moest waar ik best (niet onterecht) bang was. zo kwam ik er gemakelijk doorheen. dus het was soms alsof het niet door mij maar voor mij gezongen werd door mijn mond.

Liefs Bloempje

Het zal misschien de taal van de ziel zijn. In de taal van de ziel kan onmogelijk gelogen worden. Er kan ook geen verschil gemaakt worden tussen dingen en daarom is deze taal onbruikbaar in onze huidige situatie. Ons hele wereldbeeld is namelijk opgebouwd op de vooronderstelling dat er verschil is tussen jou en mij en alles om ons heen. Het is daarom ook praktisch onmogelijk om deze taal te vertalen naar het huidige alfabet en alledaagse talen. Kudos als je het toch probeert!

Ik denk dat je gelijk hebt. Of eigenlijk weet ik het zeker.

hoe graag ik ook zou willen, vertalen met zekerheid gaat mij nooit lukken, want ik heb geen referentiekader dus kan ook niks bewijzen, alleen mijn gevoel er bij geven. dus het zou goed de taal van de ziel kunnen zijn, jammer dat ik hem niet verstaat:)

maar ja komt tijd komt raad:)

Liefs Bloempje

De taal der zielen, hmm en dan dat deze taal voor ieder verschillend kan zijn wat echter niet uit maakt. Het gaat om de intentie van de taal! dat is dus duidelijk inmiddels

Ik ben het er mee eens dat vertalen niet hoeft, het is immers toch niet noodzakelijk. Wat wel kan is zeggen wat we bij de woorden voelen.

Je verstaat hem wel, alleen komt het niet in woorden over. Ik begrijp nu opeens ook waarom ik zo bezig moet zijn met wat ik voel, mijn gevoel vertrouwen en leren uitspreken.
Ik voel me blind en doof als ziel, maar begrijp dat ik eerst mijn gevoel moet volgen en leren vertrouwen.
Het gevoel geen referentiekader te hebben, het niet te kunnen bewijzen klinkt heel bekend. Bij alles wat ik voel, weet en wat me momenteel overkomt heb ik dat. Het lijkt onwerkelijk, verzonnen zelfs en toch weet ik dat het waar is.

ja klopt helemaal.

Liefs Bloempje

De gids van mijn vriend Core zei het volgende over deze taal.

Het is de taal van het spirituele zijn in het universum. De verandering die plaats vind met de fase heeft steeds een naam met omschrijving. De tekst haalt deze fases naar voren als je ze leest, denkt of zegt.

Hoewel dit een oude post is vind ik het wel verbijsterend.
Van sinds ik kind was sprak een soort van wat ik brabbeltaal noem (kan het nog steeds hoor) niet vaak maar af en toe als ik er mij goed op concentreer weet ik wel wat ik zeg.
Ik dacht altijd dat het een eigen taaltje was die niemand anders kon spreken en komt ook in mijn eigen geschreven verhalen voor als het gaat over de mythologie rond de godinnen van het licht. Omdat die ik die mythologie als Anvakeleria had genoemd noemde ik die taal het Anvakeleriaans , enorm vindingrijk .
Om jullie een idee te geven van hoe die er uit ziet:

Arak na es de goelia
me na de rana que goetran
Askeleen de nara
Askeloon de sara
Anvaleria dé kar
Valé

Ligt het aan mij of lijkt het een beetje op de stukjes die hier boven staan beschreven.

Heel veel liefs
Niels