Gezichten die veranderen op foto's en in het algemeen.

Ik heb wel eens dat ik bijvoorbeeld de mondhoeken zie veranderen, en dan verdrietig kijken..

maar ik heb het niet in extreme vormen (zoals jij het ziet veranderen in een mooie dame of mannelijk gezicht).

ik weet niet wat het zou kunnen zijn

interessant en boeiend Ik heb dat ongeveer ervaart alleen maar net iets anders
Diep in je eigen ogen als je van dichtbij diep in de spiegel kijktleek ik mijn geest en ziel te kunnen werkelijk te kunnen ervaren.Dus toen ik diep in de spiegel in mijn beide ogen keek
zag ik bv een brandend licht diep vanuit mijn netvlies us er zit wel een kern centrum plek.

Kort uitgelegt nog.
In mijn linkeroog leek mijn geest te verschuilen vermomt en verstopt.Maar ik leek mijn geest ooit ervaart te hebben.
In mijn rechteroog zat mijn ziel.
Dus diep binnen mijn linkeroog zat mij ziel verschuilt.
En diep binnen mijn rechteroog zat mijn geest verschuilt.
Of andersom maar 1 ding is mij opgevallen wel.

mijn geest en ziel lijken elkaar te bestrijden.
Van goed en slecht
gezegend of gevloekt.
Alleen als jij je geest en ziel weet te bereiken.
dan zou het goed mogelijk zijn dat je soms je ziel en geest te zien krijgt ,misschien zelf van een vorig leven .
Maar je hebt over vorige leven.
Dat is geschiedenis en behoort tot het verleden.
Dus ik zou liever mijn volgend leven willen zien in spiegel.

begrijp wel ik denk dat alleen als je in een spiegel naar je ogen kijkt dan pas zal je misschien je ware geest en ziel te zien krijgen.
alleen je geest en ziel kunnen je verleden en toekomst bepalen.geest en ziel zitten ver uit balance dat denk ik persoonlijk.
geest en ziel zijn concurenten,vijanden.
je geest en ziel zitten in je ogen verstopt.
dus als je wel eens diep in je ogen kijkt en je hebt een goddelijk ervaring dan zal je zeker je geest en ziel vinden in je zelf.
Ik denk alleen dat je die mogelijk hebt om je geest en ziel te zien het moment is dat je heel erg beroeft geestelijk ziek vervloekt getraumatiseert.alleen dan denk ik je dat zoiets kan meemaken.heb ik het verkeeerd laat me weten.

Hej wendy..
Het is wel een begin denk ik dat je ziet dat mondhoeken veranderen en dat je mensen verdrietig ziet kijken..
Misschien leer je vanzelf er beter in te worden
Groetjes anNe

Brainscan..
wat je zegt zit wel waarheid in denk ik...in je ogen lijkt een soort kern te zitten soort centrum dat gevoel heb ik er ook bij.
Dus je denkt misschien ook wel dat het met je vorige leven te maken kan hebben/?
Ik weet alleen niet wanner je dat kan meemaken om je gezicht te zien veranderen of die van anderen het hoeft niet omdat je getraumatiseerd ben ofzo denk ik.
Groetjes aNNe

Men zegt niet voor niets de ogen zijn de spiegel van de ziel.
Dat je veranderingen ziet, kan zeker te maken hebben met dat je een persoonlijkheid ervaart vanuit een ander leven, echter voor mij is hetgene wat men een "vorig" leven noemt niet iets uit een verleden, je kan ook persoonlijkheden zien in een "toekomstig" leven of een "paralel" leven

Al deze dingen spelen zich voor mij op hetzelfde moment af, dat je je er bewust van bent, heeft te maken voor mij op welke tijdlijn je bewustzijn op dat moment gefocusd is.

De geest is een creatie van je ziel, net als je lichaam, en de enige angst die de geest heeft is om op te lossen in het grote geheel, en daarmee zijn bestaansrecht te verliezen. Hierdoor de strijd die vaak ervaren wordt door de geest met de ziel.

Beelden worden door de geest gecreerd, door de energie die het ervaart te vormen en te benoemen. Energie is echter neutraal, heeft geen vorm en kan ook niet benoemt worden. Het is

Als de geest dus energie ervaart zal het steeds voor zichzelf op zoek gaan naar een herkenningsvorm van de energie. Heeft het er een "negatieve" betekenis aangegeven, dan zullen de beelden negatief zijn, heeft het een "positieve" betekekenis aangegeven dan zullen de beelden die je ervaart positief zijn

sterre

Hej sterre,
Dus je zegt dat het kan zijn als ik mijn gezicht zie veranderen in de spiegel of iemands gezicht op een foto dat ik dan iemand uit een vorig leven zie.
Heb jezelf wel eens zoiets meegemaakt?
Groetjes aNNe

Hallo Anne

Ja voor mij is het heel normaal geworden dat ik verschillende persoonlijkheden zie en ervaar, zowel van mezelf als bij anderen.

Het hoeft niet altijd te maken te hebben met andere levens, het kunnen ook deelprsoonlijkheden zijn uit een paralelle wereld

VERANDERENDE GEZICHTEN / SPIEGEL KIJKEN

Ik deelde onlangs weer een ‘veranderende gezichten’ ervaring met iemand en daardoor ben ik eens gaan uitzoeken wat dat nou eigenlijk is. In eerste instantie kwam ik weinig informatie tegen op internet. Op deze site stond wel wat informatie, maar ook vrij summier of ze verklaarden de fenomenen voor mij onvoldoende. Uiteindelijk zette Enigma me met de term ‘soulgazing’ (‘zielenstaren’) op het goede spoor en kon ik voor mezelf, aangevuld met mijn eigen ideeën, mijn ervaringen verklaren. Laat ik eerst eens een aantal ervaringen delen die ik in de loop der jaren heb meegemaakt.

a) 12 jaar geleden op een cursus had ik mijn eerste bewuste ervaring die ik me herinner met veranderende gezichten. Een man vertelde emotioneel aan een vrouw een deel van zijn levensverhaal. Ik met een aantal medecursisten keren toe en luisterden geconcentreerd. Ineens zag ik zijn gezicht veranderen. Niet zijn gelaatstrekken, maar er verscheen geleidelijk een heel ander hoofd. Gedurende zijn verhaal heb ik zijn hoofd in 6 a 7 verschillende ‘personen’ zien veranderen: de meeste mannelijk, enkele vrouwelijk, jonger en ouder, zonder en een enkele met gezichtsbeharing (baard en snor). Ik was echt verrast dit zo te zien.
b) Op dezelfde cursus deden we een zogenaamde oefening ‘groot lichaam’, waarin medecursisten op een plek in de zaal worden gezet die een persoon vertegenwoordigen uit het leven van de cursist die in het midden van de zaal stond (bijv. medecursist 1 staat links voor op 2,5 meter afstand en vertegenwoordigt de moeder, medecursist 2 staat recht achter op 1 meter etc.) en dan als het ware onverwerkte emoties verwerkt tijdens die oefening (later ben ik daar zelf ook in opgeleid; erg leuk). Toen ik aan de beurt was om in het midden te gaan staan (ogen dicht) en mijn ‘groot lichaam’ uitzette en mijn ogen weer opendeed, zag ik dus echt het gezicht van bijv. mijn moeder i.p.v. mijn medecursist. Ik vond het wel verrassend, maar niet schokkend of zo… het paste wel. Pas later ben ik me gaan afvragen of alle medecursisten dat ook zo zagen.
c) De eerste (en laatste) keer dat ik erg schrok. Ik zat met een vriendin relaxt een beetje onderuit en we kletsten wat. Zij had rond haar mondhoeken / bij haar wangen van die (lach)groeven (hoe noem je dat vriendelijk…) en ik zag die ineens verdwijnen. Ik zei haar dat ik zag dat ze jonger leek. Verder geen aandacht aan besteed. Later stonden we samen voor een spiegel en ik zei zo voor de vuist weg, wijzend op de spiegel: “Kijk, dat bedoel ik. Je lijkt veel jonger.” Op dat moment in een fractie van een seconde veranderde zij van een vrouw van ca. 29, van 28, 27, 26 etc. in een meisje van een jaar of 8. Ik schrok zo en keek meteen weg van de spiegel. Op dat moment was ik bang dat als ik was blijven kijken dat ze misschien was verdwenen of iets dergelijks. Het bizarre was, zij had precies hetzelfde gezien en was kwaad en geschrokken en zei: “Wil je dat nooit meer doen.”
d) Nieuwe inzichten. Jaren hierna kwam ik voor het eerst bij een meisje/vrouw thuis, die haar levensverhaal vertelde. Ik luisterde aandachtig, stelde vragen en gaf haar desgevraagd mijn visie. Na afloop zei ik dat ik terwijl zij sprak haar gezicht zag veranderen in een oudere man, die ik vervolgens beschreef. Zij stond op, liep de trap op naar boven en kwam terug met een ingelijste foto van haar grootvader, met wie ze een goede band had gehad en die enkele jaren geleden was overleden. De man op de foto was de man die ik had gezien. Dit was de eerste keer dat ik besefte dat de gezichten die ik zag dus van ‘bestaande’ personen waren. Dat deed me terugdenken aan de eerste keer (tijdens die cursus) en ik vermoedde dat de vele gezichten die ik destijds zag langskomen waarschijnlijk mensen waren die van belang waren in het leven van de verteller.
e) Geen veranderende gezichten; wel een gedeelde ervaring. Inmiddels was ik aardig vertrouwd met dit verschijnsel , ook al had ik nog geen flauwe notie wat ik hiermee kon of moest. Ik kan het oproepen wanneer ik wil, maar doe het eigenlijk nauwelijks. Ik vertelde mijn verhaal aan mijn toenmalige vriendin en we wilden kijken of zij dat ook kon zien. We gingen tegenover elkaar zitten in de kamer, een meter of vijf uit elkaar, en we keken elkaar aan zonder te spreken. In het midden van de kamer, tussen ons in, zag ik het beeld ontstaan van iemand die ik herkende van een oud briefje van 25 gulden, maar zijn naam viel niet meteen binnen. Na afloop beschreven we aan elkaar wat we hadden gezien. Zij had een man gezien uit de historie en een slinger/pendule. De man die zij beschreef kwam niet helemaal overeen met wat ik had gezien. Omdat ik niet op de naam van de meneer die ik had gezien kon komen, zocht ik het op op internet: Christiaan Huygens, de uitvinder van o.a. het slingeruurwerk. In de portretten van de jongere Christiaan herkende mijn vriendin het beeld wat zij eerder had gezien.
f) Fotolezen. Mensen plaatsen hun foto op internet om gelezen te worden. Leuk, dat wilde ik ook weleens proberen. De dames die mij hebben gelezen zaten behoorlijk goed in de richting en ik was erg blij met hetgeen zij beschreven. Ik wilde ook eens proberen of ik dat kon, maar vond het lastig om mijn gedachten stil te leggen (kan ik het wel; verzin ik het niet; het moet wel goed zijn want mensen hechten er vaak een grote waarde aan). Uiteindelijk heb ik een aantal foto’s gelezen en het resultaat en de reacties vielen niet tegen. Op een gegeven moment ontdekte ik dat de gezichten op de foto’s ook veranderden (in dus totaal ‘andere’ vormen/mensen; niet blij of droevig o.i.d.). Of dat mensen zijn uit dit leven die van belang zijn voor die persoon, of voorouders, of de persoon in vorige levens zoals ook wel wordt beweerd, ik heb geen idee.
g) Elkaars gezicht zien veranderen. Onlangs was ik met m’n zus aan het werk en na afloop wilde ik haar nog wat vertellen. We stonden een meter of twee uit elkaar en tijdens dat gesprek zag ik haar gezicht veranderen (we keken elkaar in de ogen en er werd niet/weinig geknipperd). Ik zag ook dat zij mijn gezicht zag veranderen, waar ze in eerste instantie wat van schrok (haar eerste ervaring). Ik spoorde haar aan te blijven kijken, in de hoop dat zij misschien een soortgelijke ervaring zou hebben die voor mij inmiddels al gewoon geworden was. We bleven elkaar echter aankijken en ik zag haar gezicht veranderen in onze overleden vader. Ik vroeg haar was zij zag in mijn gezicht. “Pa!”, zei ze. Precies wat ik al had voorvoeld.

Hoe zit dit nu allemaal in elkaar? Laat ik beginnen met wat ik wist. Ik had ontdekt (b+d) dat de gezichten die ik zag bestaande personen zijn, die soms zijn overleden. Wat ik nog niet kon verklaren is hoe ik (in relatie met een ander) die transformerende beelden/gezichten ook zichtbaar kon maken voor anderen (c (vrouw wordt meisje in spiegel), e (Huygens in de kamer) en g (zus ziet pa in mij)). Door de term en uitleg over ‘soul-gazing’ (wat o.a. wordt gebruikt in het sjamanisme, maar ook in tantra seks) en ‘mirror-gazing’ (spiegelstaren; zie daarvoor o.a. osho.nl… kijken tot je zelf uiteindelijk verdwijnt in de spiegel) viel het kwartje. Door een bepaalde concentratie en verbondenheid, resoneer je met de (gedachten)golven en vang je die op of zend je die uit en die golven materialiseren eenvoudigweg weer, m.a.w. het beeld ontstaat. Simpel eigenlijk.

Groet,
Mars

EERDERE ERVARINGEN OP DIT BERICHT / ELDERS OP DEZE SITE:
1 maart 2007 Anne: in de spiegel veranderde mijn gezicht
1 maart 2007 Nims: het gezicht van een vriendin veranderde in een oudere vrouw
6 maart 2007 Jo: spiegelkijken
6 maart 2007 Marina1987: ik zag een ander gezicht in het gezicht van een vriendin
27 maart 2007 Anne: veranderende gezichten bij fotolezen
13 mei 2007 Sterre: gezichten/persoonlijkheden/beelden uit een ander leven (vorig, verleden, toekomstig, parallel), die zich in het nu afspelen, gecreëerd door de geest door de energie die het ervaart te vormen en te benoemen (energie is neutraal, maar de geest gaat op zoek naar een herkenningsvorm van de energie)
15 juni 2007 Es: bij yoga-les moesten we elkaar minutenlang in de ogen kijken en de vrouw tegenover me veranderde in een oud mannetje en nog meer gezichten
8 augustus 2008 Maris1976: ik keek mijn toenmalig vriend heel lang aan en zomaar begon zijn gezicht te veranderen en andere vormen aan te nemen en die van mij ook

Tja... ik ken het
het komt me allemaal bekent voor...
Alleen zie ik vaak mijn stiefvader "verschijnen"
Wat ik merk is dat ik me ogen dicht doe, het beeld er
nog steeds is...
dus dan heb ik 2 verklaringen...
of het is het geesten-oog waarmee ik het zie
of het is hallucineren
(ja ik blijf sceptisch )

vaak is het s'avonds als het gebeurd
Het licht is niet overal...
En in de schaduw (waar je dus helemaal niets ziet gaan de hersenen zelf iets erbij bedenken)
je hersenen vullen als het ware, het beeld aan!
Zo heb ik mensen zien veranderen in (on)bekende mensen
Ook mezelf voor de spiegel zien veranderen in zowel mannelijke als vrouwelijke figuren, ouder en jonger
Het gekke is dat je in die toestand niet eens schrikt...
Het is gewoon, denk ik...

Dat de hersenen het beeld aanvullen heb ik van een jongen die zo goed als blind is... met het ene oog ziet hij alleen donker en licht, en met het andere oog ziet hij alsof hij door een beslagen raam naar buiten kijkt...
(hij heeft wel ooit goed gezien)
Dus de personen die hij goed kent ziet hij gewoon
(zijn hersenen halen het beeld uit het verleden terug)

Terwijl de keren dat ik de geest van een overledenen zag... er bij mij meteen alle toeters en bellen gingen rinkelen
(mijn gids denk ik)
Toen ik 2 was... bij de opa die ik nooit heb gekend (in dit leven) op de trap...
Ik was nog maar 2... ik kan het me zo weer voor de geest halen...
Maar alleen omdat het gevoel wat ik op dat moment had,(opgelaten) zo sterk was, dat ik meteen als ik er aan denk, spontaan terug ga naar toen...

dit is wat het bij oproept...
Bedankt Mars, voor jou duikel in de oude doos
vind het een interessant onderwerp!

groetjes Moonflowertje

Jij vindt het simpel klinken Mars maar ondergetekende simpele dame niet
Hoe kan het dan dat je een foto bekijkt van een totaal onbekende, die op het moment dat jij naar de foto kijkt met heel andere dingen bezig is, dat jij je dan toch afstemt op "de gedachte???" van die persoon en allerlei mensen ziet verschijnen die met die persoon te maken hebben of die die persoon geweest is? Omdat je op dat moment in de energie van die persoon bent verschijnen in gedachten de personen waarmee hij/zij (on)bewust bezig is of de personen die nog in zijn/haar aura hangen uit een vorig leven of die zij in een vorig leven geweest zijn?
Hoe dom voel ik me als jij dit simpel vindt klinken ......

Lieve groet, Sarah

Wat jij doet, Sarah... is iets totaal anders
Jij doet invoelen in een foto, of intunen in de persoon op de foto
Dit kan jij, omdat je als je concentreert op de foto je de energie meemaakt vanuit het bewustzijn waarmee we allemaal in verbinding staan... beelden of gedachten stromen binnen en het is aan jou, hoe je het terug brengt bij de persoon...

spiegel-staren doe je niet met opzet...
het gebeurd gewoon soms? waarom weet ik niet
maar ik denk dat de hersenen daar een hele grote rol in spelen
terwijl bij foto lezen je hersenen pas echt aan het werk gaan,
wanneer je het op schrijft of typt...

dus zo dom is het niet hoor, wat jij doet...

Dank voor je informatie Moonflowertje. Ik heb zelf ook een onderzoekende geest en neem niet zomaar iets voor waar aan. Dus ja, je ogen (hersenen) kunnen je 'bedriegen'. Ik heb zelf een nuchtere verklaring gevonden op een andere (paranormale) site:

Die ervaringen van jou met dat spiegelbeeld is een bekend fenomeen. Ik heb hier overigens een zeer nuchtere verklaring voor. Je spiegelbeeld verandert doorgaans pas wanneer je jezelf een tijdje in de spiegel aanstaart. Doordat je tijdens dat indringende staren je ogen automatisch minder knippert, wordt er vocht aangemaakt dat zich over je oogbol beweegt. Dat oogvocht vertekent het beeld dat je ziet. Daardoor lijkt het dat je gezicht in de spiegel verandert in iemand anders. Doordat de uitdrukking in je gezicht wordt versterkt doordat de rimpels nog dieper lijken en de vormen vertekenen door het vocht op je oogbol, is het alsof een eng, streng, bedroefd, boos, kwaadaardig figuur je aanstaart. Mensen hebben hier hele verhalen omheen bedacht zoals het zien van je tweelingziel. Het feit dat je jezelf weer ziet nadat je geschrokken bent en daarna weer in de spiegel kijkt, komt omdat je in die tussentijd al weer 1 of meerdere malen met je ogen hebt geknipperd. Door deze "ruitenwissers" is het overtollige vocht, dat de vertekening veroorzaakt, weer weggeveegd. Ik hoop dat je open staat voor deze nuchtere verklaring en niet per se een paranormale verklaring verwacht.

Deze uitleg was voor mij onvoldoende om alle fenomenen te verklaren wat ik zag. Vandaar dat ik verder ben gaan zoeken en een verklaring heb gevonden. Om het heel simpel uit te leggen maken wij het ingewikkeld omdat de beelden die je nu ziet (je lichaam, de pc, het hele universum om je heen) als 'echt' worden ervaren, hetgeen is gebaseerd op de veronderstelling dat alleen materie echt is (identificatie: "Ik ben Moonflowertje, x jaar, vrouw etc.) en de geest een bijverschijnsel (epifenomeen) van materie (die a.h.w. ontstaat in de hersenen = materie). Alles is materie noemt men het materialistisch monisme. Daar tegenover staat het psychisch monisme: alles is geest/bewustzijn. Vanuit dat laatste beredeneert, is alle materie een illusie (maya) door de geest gecreëerd.

Sterre zei het wel mooi (13 mei 2007):
Beelden worden door de geest gecreëerd, door de energie die het ervaart te vormen en te benoemen. Energie is echter neutraal, heeft geen vorm en kan ook niet benoemt worden. Het is. Als de geest dus energie ervaart zal het steeds voor zichzelf op zoek gaan naar een herkenningsvorm van de energie.


Of Albert Einstein: "De werkelijkheid is louter illusie, maar wel een hardnekkige."

Mensen die beelden zien veranderen, die ze niet kunnen verklaren, worden dus vaak bang (door identificatie). Je leest het hier ook... "Ik was bang dat ze me voor gek zouden verklaren." Toch is dit wat we de hele tijd doen, beelden creëren. Maar wat je werkelijk bent, is de aanwezigheid zelf, waarin alles komt en gaat. En die aanwezigheid in onveranderlijk, buiten tijd en ruimte (in 'tijdtaal': is er altijd geweest en zal er altijd zijn). Ik geloof dat steeds meer mensen die nu nog gevangen zitten in afgescheidenheid gaan herkennen dat ze eenheidsbewustzijn zijn. Of zoals Pierre Teilhard de Chardin (pater jezuïet en theoloog): "Wij zijn geen menselijke wezens met een spirituele ervaring. Wij zijn spirituele wezens met een menselijke ervaring." Zijn denkbeelden werden door de kerk in de ban gedaan... Om spiritueel te kunnen zijn hebben we als mens wel een lichaam nodig. Maar het is niet wat je bent.

Groetjes, Mars

Hi Sarah,

Ik heb geenszins de indruk willen wekken dat ik slim ben en jij je daardoor dom zou moeten voelen. Met het woordje 'simpel' bedoelde ik dat ik er voor mezelf in mijn zoektocht eindelijk (na 12 jaar) uit was hoe het voor mij (!) werkt. Ik kon de fenomenen voor mezelf verklaren, net zoals jij dat doet op jouw eigen unieke wijze.

Groet, Mars

Ja, het kan soms ineens gebeuren, maar je kunt het wel degelijk oproepen. Ter info toch maar even de tekst van osho.nl:

Spiegelstaren. Doe de deur van je kamer op slot en ga voor een grote spiegel zitten. Het moet donker zijn. Plaats dan een kaarsje naast de spiegel, maar zo dat de kaars niet rechtstreeks weerspiegeld wordt. Alleen je gezicht wordt in de spiegel weerkaatst, niet de vlam. Blijf dan in de spiegel in je eigen ogen kijken. Knipper niet. Doe dit veertig minuten per dag, dan ben je binnen twee of drie dagen in staat het zonder te knipperen te doen. Het geeft niet als er tranen komen, laat ze komen, maar zorg dat je niet knippert en blijf in je eigen ogen staren. Verander je starende blik niet. Als je in je eigen ogen blijft kijken, word je binnen twee of drie dagen iets heel vreemds gewaar. Je gezicht gaat er anders uitzien. Dat beangstigt je misschien. Het gezicht in de spiegel begint te veranderen. Soms verschijnen er in de spiegel volkomen andere gezichten dan die je van jezelf kent. Maar echt, dat zijn allemaal jouw gezichten. Het onderbewuste komt nu tot uitbarsting. Die gezichten, die maskers, zijn van jou. Soms kan er zelfs een gezicht opdoemen dat je in een vorig leven hebt gehad. Als je een week lang veertig minuten per dag ononderbroken staart, zie je in de spiegel een stroom van gezichten, als een film van gezichten. Talloze gezichten komen en gaan. Na drie weken herinner je je door al die gezichten die je hebt zien komen en gaan, niet meer wat je eigen gezicht is. Als je doorgaat, gebeurt er na drie weken plotseling iets vreemds: plotseling zie je geen gezicht meer in de spiegel. De spiegel is leeg, je staart in de leegte. Er is helemaal geen gezicht te zien. Dit is het moment: doe je ogen dicht en ga de ontmoeting aan met het onbewuste. Je bent naakt – volkomen naakt, zoals je bent. Alle zelfbedrog is ten einde.

Nog één aanvulling op het bovenstaande verhaal (met dank aan Enigma), dus als er geen gezicht meer is te zien in de spiegel:

This is the reality, but the society has created many, many ayers, not to be aware of it. Once you know yourself in your nakedness, your total nakedness, you begin to be a different person. Then you cannot deceive yourself. Now you know what you are, and unless you know what you are you can never transform, because any transformation becomes possible only in this naked reality.

This naked reality is potential for any transformation. No deception can be transformed. Your original face is now here, and you can transform it. And really, just a will to transform it, will affect the transformation.

But you cannot transform your false faces. You can change them, but you cannot transform them. By change I mean you can replace them with another face. So, a thief can become a monk. A criminal can become a saint. It is very easy to change, to replace the masks, the faces. These are no transformations at all. Transformation means becoming that which you really are. The moment you face the unconscious, encounter the unconscious, you are face to face with the reality of your authentic being.

dat je die beelden ziet, is niet voor niets!
Misschien om ons geesten-oog langzaam te trainen
Ook in een toestand als je wakker bent
En misschien ook wel om ons bewust te maken dat je soms
kan schrikken van het beeld( het is vaak niet erg leuk wat je te zien krijgt) Toch zal je de emoties onder controle moeten houden, hoe erg het ook is...
De beelden gaan vaak veel te snel, om een gesprek met de andere jij te beginnen...

Het vraagt om aandacht,
Het geeft aan dat je je mag focussen (ook op jezelf)

Misschien is het wel een ontastbaar bewijs van dat we allemaal in het zelfde bewustzijn leven (en ook niet leven)
we zijn allemaal 1 ... 1 bewustzijn

^^ dat laatste dat voel ik heel sterk ^^

maarja ik ben ervan bewust dat iedereen het op zijn eigen manier beleeft... maar zo zie ik het

Groetjes

@ Moonflowertje, dank je wel voor je lieve reactie.

@ Mars. Ok, het is goed! Interessante discussie.

Ik ga deze discussie rustig volgen. Gaan jullie vooral door, heel leerzaam!

Wil iemand me alsjeblieft simpel uitleggen wat er precies gebeurt als je het gezicht van een levend persoon ziet veranderen (dus niet op een foto).

Normaal zie ik de gezichten op foto's veranderen. Daar ben ik ook aan gewend. Nog nooit zag ik een gezicht van een levend persoon veranderen. Misschien omdat ik er nooit op lette maar kan ook natuurlijk dat ik anders ben gaan kijken.

Een tijdje geleden was ik met iemand aan het praten. Gewoon praten. Ik luisterde aandachtig terwijl die ander sprak. Ineens zag ik het gezicht veranderen. Ik probeerde niets, was ook zonder aanleiding, ik was gewoon geïnteresseerd aan het luisteren en het ging over iets heel anders. Het gezicht veranderde meerdere keren. Tegen die persoon heb ik niets gezegd en ik schrok ook niet omdat ik het hier al gelezen heb. Maar toch ... al een paar keer heb ik het hier gelezen maar het kwartje valt nog niet.

Het is niet belangrijk denk ik, maar wil graag mezelf begrijpen. Hoe kan het dat je een gezicht ziet veranderen (in het echte leven), gewoon tijdens het praten, terwijl je luistert en met hetgeen je hoort bezig bent en kan je er iets mee?

Ben benieuwd!

ik denk nu dat het optische illusie is...
een soort hallucinatie eigenlijk...
ik weet toevallig van een blinde jongen dat de hersenen beelden gaan invullen...
de jongen heeft wel altijd kunnen zien...
vanaf zijn 18de zijn zijn ogen achteruit gegaan, en ziet met 1 oog alleen donker en licht, met het ander oog alsof je door een beslagen raam heen kijkt!
de hersenen zijn in staat om de beelden in te vullen tot een volledig beeld...
met foto lezen, enof spiegel staren doen je hersenen eigenlijk precies het zelfde...

groetjes Moonflowertje