Hoe zit het nu met jou...

Wat een fijn en ook wel geruststellend gevoel om te weten dat meerder mensen het zo ervaren. En wat mooi dat jullie door jullie gidsen hierin begeleid worden. Zelf ervaar ik dat niet zo, maar hoogstwaarschijnlijk doen ze het wel, alleen is het contact nog niet open of zo.

Zonder dalen geen bergen. Zonder eb geen vloed.
Ik herken waar je over schrijft Tinne. Voor mij is dit het leven in z'n geheel. Er zijn verschillende manieren om het te ervaren. En dat is per persoon weer anders doordat we het allemaal interpreteren naar dat wat we geleerd hebben en wat we overge-erft hebben. De belangrijkste les die ik in deze geleerd heb is dat het dient om het midden te vinden. Niet dat dit midden het geheel moet gaan vormen maar om zo in te kunnen zien dat het twee delen van het geheel zijn en niet een dualiteit (goed/kwaad denken) is maar een paradox(schijnbare tegenstelling). En dat het in dit midden is dat de dalen en de toppen ervaren kunnen worden zonder te lijden.

Begrip voor het proces van anderen en inzicht in het leven zelf komen er voor mij uit voort.

Ik zit een beetje met een twee strijd, aan de ene kant herken ik er zoveel in en ander zijds zijn die pieken en dalen er geweest maar zijn inmiddels een rustpunt geworden.

Ik doel in 1e instantie op m'n persoonlijke vlak, hormonen,"menselijke"gedachtes, gevoelens enz enz....
worden de pieken en dalen alles behalve rustiger, word steeds onrustiger in mijn hele lijf.Voel ik me goed in mijn vel dan gaat het heel goed en voel ik me slecht dan voel ik me ook mezelf het recht van bestaan ontnemen en wil dan ook het liefst alle kontakten verbreken.

Terwijl het moment dat ik terug in mezelf keer en kontakt maak met het hiernamaals/gidsen enz enz...een thuis komen is, waarin ik mezelf kan zijn en kan ontplooien .

Hoop dat je dit bedoelde , anders hebik de plank misgeslagen en lees je stukkie nog maar een keer...

Liefs Lin

Helemaal mee eens. Je kan ze inderdaad niet ontkennen of ontlopen. Het is meer de vraag hoe je ermee omgaat en hoe herken je dat het je eigen daal is, en niet die van iemand anders?

Het is meer de vraag hoe je ermee omgaat en hoe herken je dat het je eigen daal is, en niet die van iemand anders?

goede vraag.. heeft iemand hier een antwoord op ??

Zoals ik het zie; het is niet alleen van de ander want als het niet in jou zelf zou zijn zou je het ook niet kunnen ervaren/herkennen. En alles is met elkaar verbonden. Het heeft denk ik ook met resonantie te maken. En die is te beinvloeden door anderen maar ook jijzelf bent in staat die bij anderen te veranderen. Het gaat er dan voor mij ook om of je mee gaat in de resonantie van de ander of dat je de ander mee neemt in jou resonantie. En dat is denk ik weer afhankelijk van je gemoed op dat moment. Hormonen spelen daar ook een grote rol in mijns inziens. Wanneer je je er bewust van wordt kun je het ook makkelijker loskoppelen en heeft het niet zo'n grote invloed meer op jouzelf. (tenzij je er voor kiest om wel mee te gaan in de resonantie van de ander)

duidelijk, dank je
maar is dat dan ook niet gelijk het nadeel van een "dal",
dat je dan wat minder in je eigen kracht staat ?

Het dal is niet te zien als een nadeel, het is een onderdeel. Mooiste is al als je zelf los bent van de toppen en dalen in die zin dat je beide bent vanuit het midden. Moeilijk uit te leggen....

kijk dat snap ik juist weer wel

Gast beschrijft natuurlijk vanuit haar kijk op het leven en pieken en dalen.

Ik sprak over golven maar het zijn eerder bochten van een rivier.
Alle bochten hebben hun specifieke lessen.. en een van die bochten brengt me verder van het licht om dan de andere bocht weer dichter bij het licht te brengen! Beide bochten zijn inderdaad een onderdeel van een geheel van het pad dat ik bewandel, zo zie ik het eveneens.
M'n Gids had jaren geleden gezegd, dat ik zo nog drie bochten weg van het licht zal meemaken om dan telkens weer terug in het licht te staan, en zo zijn er twee bochten al voorbij..
en deze laatste derde bocht daar zit ik nu in! Maar het betekent dat ik doorheen de jaren van wijsheid, licht en liefde het nu zelf heb te doen..(maar niet alles kan ik alleen, dus vandaar m'n oproep aan de Gidsen en de wezens om hulp hierin, doe ik via deze weg..)
Daarna zal het een recht stuk zijn.. in het volle licht, voor altijd! Dat weet ik en kijk ik naar uit..

Het is mijn manier van onder woorden brengen daar heb je helemaal gelijk in Tinne. Ik hoop voor je dat wat je verwacht dat dit ook werkelijkheid wordt voor je.
Even een vraag ter verduidelijking Tinne; wat is het Licht voor jou? Is dat de alles vullende Liefde of zie je het anders?

" wie hoopt, twijfelt nog een beetje.wie het weet, die weet het!"

Wat betreft jouw vraag om duidelijkheid! Weetje Gast, op dit moment is het een thema van me dat ik merk dat woorden om iets uit te leggen, niet altijd de lading van wat is, weergeeft!
Daarom zijn woorden die staan te lezen kwa gevoel en zelfs kwa inhoud inderdaad verschillend!
Je kan vragen wat het woord dan voor elkaar betekent, uiteraard!

Dit is misschien weer een ander onderwerp doch ik ben bezig met het zoeken én vinden van andere manieren om iets over te brengen dan via Woorden, op een forum. Heb het in het verleden al gedaan, en dit is aan het hervormen! Aan het vernieuwen.. en zoekt ruimte..
Dan heeft iedereen de mogelijkheid om het in woorden voor zichzelf om te zetten. Dat kan.. en dat zal zo zijn..want ieder mens is uniek in zijn vertaling! en dat is goed!

liefs
Tinne.

Heel mooi.

Tinne dat woorden de lading niet dekken is niet zo gek omdat woorden de verpakking zijn, niet dat wat IS (de inhoud dus). Wat ik geleerd heb is dat het moeilijk is om mensen die die inhoud nog niet kennen door de verpakking heen te krijgen. Het is vaak zo dat mensen de verpakking aan gaan zien als de inhoud, gewoon omdat ze de inhoud nog niet kennen. Vandaar dat ik niet iemand ben die de verpakking "mooi" wil maken, maar mensen wil triggeren verder te kijken, door die verpakking heen. Ik wil ze uitleggen hoe ze de verpakking kunnen doorzien om zodoende de inhoud te ontdekken.
De inhoud is iig heel iets anders als je zou denken, en dus ook niet te vinden als je er al een beeld van hebt. Vandaar dat ik dat dus ook niet in woorden probeer te vangen.

Maar iedere z'n manier en ieder z'n weg.....

Symptomen van een spirituele krisis





Een typische "donkere nacht" reeks gebeurtenissen kan de volgende dingen zijn...

De dingen in het leven gaan redelijk vloeiend.

En dan plots...

De persoon heeft een serieuze levenscrisis zoals een mislukking van de carrière, een scheiding, een gezondheidsprobleem, een serieuze verslaving, financiële instorting, een bijna dood ervaring, enz. of een combinatie van zo'n gebeurtenissen.



Op sommige punten wordt de crisis en de angst zo intens dat hij of zij op de vloer valt, en in wanhoop roept
God, help me!

God begint onmiddellijk te helpen... maar meestal op manieren die het tegenovergestelde zijn van wat we verwachten. (doe je gordel aan!)

De crisis is over het algemeen een start voor het zoeken naar spirituele waarheid. Elk nieuw inzicht dat we krijgen brengt de dood van een oud vals geloof dat geprogrammeerd was om te aanvaarden in ons leven.

Hij begint ons ego serieus te bedreigen...

Er begint een medogenloze vertrouwenstest en die kan maanden of jaren duren.

De meest belangrijke vraag die je jezelf kan stellen tijdens een spirituele crisis is... 'Kan je geloven in God wanneer de nacht het donkerst is?'

Tijdens een donkere nacht crisis kan een persoon een combinatie hebben van al de volgende symtomen:

* Gevoelens van depressie, wanhoop en eenzaamheid

* Het verlies van energie

* Chronische uitputting die niet fysiek is

* Het verlies van persoonlijke of professionele controle in het leven

* Abnormale gevoeligheid voor licht, geluid en andere milieu-factoren

* boosheid, teleurstelling, gebrek aan geduld

* Verlies van persoonlijkheid, doel, en een bedoeling in het leven

* ontwennigsverschijnselen van de dagelijkse routine in het leven

* Gevoelens van krankzinnigheid

* Een besef van verlatenheid door God

* Gevoelens van onvolledigheid

* Verminderd gevoel van verbinding met familie en vrienden

* Verlies van aandacht, zelfvertrouwen en zelfachting

* veelvuldige huilbuien

Deze symptomen lijken op die van een gewone klinische depressie, hoewel er een groot verschil is. Spirituele krankzinnigheid is een innerlijk ding tussen jou en God waarin diepe, rijke spirituele groei gebeurt. Antidepressiva kunnen je beroven van deze miraculeuze (en toch pijnlijke) ervaring.

Vele van de symptomen hierboven werden genomen uit het boek 'The Stormy Search for Self' 'De stormachtige zoektocht naar het Zelf' van Christina en Stavislav Grof, M.D.

Tips voor vrienden en familie! :

Family and friends may not know the signs and symptoms of spiritual emergence. People undergoing transformation often change their appearance, habits and behavior. Introverts may become extraverts, and vice versa. Mood swings are common. Such people may reject the world as trivial and mundane, and spend time on activities removed from daily reality. They may passionately discuss their visions, dreams or insights, and may become impatient with those who do not share their interests, or hurt that they receive negative or neutral feedback. They will feel isolated or invalidated upon learning that the listener cannot relate to them, having had no corresponding experiences, or may become judgmental when a family member (who perhaps already has a workable belief system) shows no interest in "cosmic" topics. They may give unsolicited inspirational or spiritual books as presents, believing others would desire the wisdom therein, if only they knew about it. Those undergoing the transformative process, already experiencing loneliness and isolation from peers, often disown their feelings. They frequently project emotions, such as blame, onto people or circumstances. They may also project positive emotions, such as love, mistakenly feeling that love is coming from someone other than themselves. In this and other ways, the inner and outer worlds get tangled. Family and friends may become symbols of restriction, so the person leaves home, confusing inner limitation with outer limitation. In fact, the call for internal changes is often acted out externally, which is not always necessary. Persons undergoing transformation may be preoccupied with death. They may change sexual responses, or use sex as another way to access transcendent feelings. Episodes of clairvoyance and other psychic abilities are common. They may feel guided by coincidences.

Family/friends may respond with denial, confusion, helplessness, fear, guilt, judgement, or other emotions. Here are some suggestions for dealing with the situation. Make sure you want to help because you care about the person, not for curiosity, drama, or need to control or engage in false nurturing. Develop trust in the end result, and patience, allowing things to unfold. Transformation takes time. Be open, receptive, and willing to listen. Again, beware of the temptation to control the other’s thoughts or behavior. Be honest (not the same as brutally forthright). Suspend your judgement. Offer frequent assistance. Use your intuition. Do not use such words as "sick," "crazy," "psychotic" or "manic." Talk about manifestations, not symptoms; opportunity or adventure, not crisis; excitement, not fear; and episode, not illness. Offer physical comfort— holding, hugging, touching. Let yourself be flexible, and playful, not overly anxious and concerned. Give up on the idea that you can fix the situation. Some episodes, such as the reliving of trauma, may require the presence of the other sex (other than you) to help in the healing process. Last, be kind to yourself, and keep pursuing activities that are healthy and pleasurable.



Chapter 10: Who Can Help and How?

Support for active spiritual emergency would ideally include special facilities and therapists, a spiritual guide, open minded physicians, supportive family, etc. But few people have access to such an ideal assembly. At best, those in emergency can try to avoid tranquilizers, which are counterproductive and add confusion and disorientation. They can look for a therapist trained in Gestault therapy or Holotropic Breathwork (415-479-4703), or someone who has undergone a spiritual emergency. Call the Spiritual Emergence Network at 415- 327-2776. At the very least, seek professionals or friends who are versed in the transpersonal approach to life, and with whom it is easy to establish rapport. Avoid those who are dogmatic, rigid, limited, arrogant, or exclusive (who claim to have all the answers). Interview therapists as though they were applying for a job.



Chapter 11: The Homecoming

Transformation is short-circuited if the seeker cannot successfully return to ordinary life as a changed and reintegrated being, like the shaman or initiate. Reintegration can happen over a period of time, or rather suddenly. The seeker has probably had a sift in values, a resolution of personal problems, and a broader grasp of spirituality. These new qualities may not find understanding or be especially welcomed, and the seeker may find the "real world" pointless and boring. However, the mundane is also an instrument of transformation. In some cases, a new life may have to be formed if the old one proves to be too incompatible.

Here are some problems you or a friend may face during reintegration. Your new strange self will emerge automatically if you allow it space and time, so don’t get wrapped up in guilt, sense of duty or the self serving expectations of other people. Nurture yourself through diet, exercise, plenty of sleep, time alone, etc. Avoid over-stimulating or unpleasant groups of people or activities. Understand that your intensity and emotional vulnerability at this time can lead to unwise choices in partners or sexual relationships, so tread lightly. You may find yourself vulnerable to manipulation, or you may swing the opposite way and become demanding. Understand that waves of emotion and emergence flashbacks may occur. Do not project these emotions or feelings onto others (for example, leftover anger), or blame others for your circumstances.

Your new insights (if verbalized) will threaten some people and cause them to react negatively toward you. Many will not understand or be interested in your insights (having had no such transformative episodes themselves) so be prepared to face a certain amount of hostility or loneliness. Employers will likely not understand, or be receptive. To eliminate needless suffering be careful how much you tell, and to whom. Seek out others who have also undergone (or who are asking questions about) transformation.

If you suspect that you did or said embarrassing things while in the grips of spiritual emergency, accept that you were under the sway of the unruly unconscious mind, and try not to dwell on guilt or alarm. Strive for self acceptance and do research into spiritual emergence. Others have gone before you. You will learn that you have not "arrived," however. The transformative process continues to new levels as you age and grow. You will probably find yourself more grounded in the present, with less desire to prove yourself to the world, or to be recognized or appreciated. You may find new appreciation of other human beings, and a realization that you cannot hurt another without hurting yourself. You will probably have an intimate or different relationship with the divine. Many at this stage stop struggling against the universe and become more trusting of what happens. Seeking the Spirit may become a way of life in the midst of the mundane where, as the Zen master said, even after enlightenment, it behooves one to still chop wood and carries water.

uit : The Stormy Search for the Self
by Christina Grof & Stanislav Grof

-----------------------------------

Digest by Linda Cornett

Bij mij houden de "donkere nachten" de lichte in balans. Ik voel het hele proces meestal ook niet als een golf, maar zelfs vaak als iets wat tegelijktijd plaatsvind.

Lieve Tinne,

Weer veel herkenning. Dank je voor het delen van de tekst.

Ik vind een deel wel herkenbaar. Ik heb ook wel van die periodes gehad, waarin ik me extreem eenzaam voelde, waarin alles verkeerd leek te gaan, en ik totaal niet werd begrepen. Tsja, het is dan even 'overleven' voor mijn gevoel en ja het is heftig. Ik wist alleen niet dat dit ook een soort van spiritueel proces was.

Heb afgelopen week ook van alles te gelijk te verduren gekregen binnen de familie, met mijn vader en met beide jongens met problemen, ziektes en ruzies en noem het maar op, dat ik ook even uitgeput op de grond ben gaan zitten met het idee van waarom moet dat nu allemaal, en waarom allemaal tegelijk en dan ook nog ongesteld zijn ... lol het zal er wel bijhoren denk ik dan later, ik geef me over, ik weet het niet meer...

En dan later zal ik toch weer door moeten, het leven gaat door hier in huis. Er moet eten gekookt, geholpen worden waar kan en het gewone door laten gaan. Soms wordt je dan totaal terug in het nu geworpen, als enige mogelijkheid. De dingen doen die je moet doen... misschien wel als afleiding.

Tja, heftige processen, het valt niet altijd mee om te groeien.
Veel sterkte lieve Tinne.

Ja, toch wel veel symptomen die me bekend voorkomen... heb geloof ik in het voorjaar zo'n crisis gehad... buckel up inderdaad, het is zwaar!!!