Sorry

Nu zie ik de humor er wel van in .. of bedoelde je dit nu net niet zo? Als ik het verdraai, laten we het gewoon rusten.

Even time- out!!

Lieve ondergrond... als je niet goed in namen bent, okee.. maar ik neem aan dat Bart en ik heel anders aanvoelen..

Om mijn opmerking even toe te lichten... jij zegt wat, mensen interpreteren dat en reageren erop.. Als jij dan het gevoel hebt dat je jezelf moet verdedigen.. dan zeg jij al snel iets van 'ik ben hoogbegaafd' of 'ik ben een kristalmens'. Dat kan, maar dat is geen excuus om bepaalde te dingen (mogen) zeggen!

Hummm...zeker time-out....ik ben moe na pak hem beet 6 uur discussie.....ga ff slapen en miss tot later...Bedankt iedereen !!! Vind het hier erg interessant !!! LIEFSSS...

Ik ben klaar Angel !!! Ik heb zo een beetje iedereen wel gehad hier. Het gaat om de inhoud en niet om de vorm...

Goed zo!! slaap lekker.. enne neem vaker time-out. Merudi is geen verhoorkamer waar een maraton-discussie wordt gehouden!
Wat belangrijk is volgens mij, is dat er gedeeld kan worden, en dat je voor jezelf uithaalt wat van tel is.


Liefs,
Tinne

Ik ben, net als Tinne, ook blij dat jullie de discussie zo opgelost hebben. Soms is het eenmaal beter om er geen energie meer in te steken. Anders breng je die negativiteit over aan iedereen die het leest.

Het ego wordt graag gevoed door nodeloze discussies. Maar we zijn heel goed in staat om hier een halt aan toe te roepen en dat hebben jullie gedaan. Chapeau!

Lees E.t.H....Ben bezig...nieuw onderwerp...

Ik kan je miss beetje op weg helpen met je vragen eth....

Niet iedereen reageerd lieve ETH, maar het word wel gelezen hoor

Het is voor mij niets bijzonders telepatisch (ongeacht afstand) in contact te staan met iemand....Mij ma heb ik het gehad dat we min. 10 keer exact op zelfde seconde elkaar opbelden...aardig gek...Heeft ook wel zijn nadelen, kan erg lastig zijn in een relatie (kan beklemmend werken).

Waarom zou dat beklemmend zijn? Mijn man en ik hebben dit meerdere keren per dag en we vinden dat geweldig!

Zet ons in een meubelzaak en we kiezen (zonder het van elkaar te weten) hetzelfde. Ik denk aan hem (of omgekeerd) en 10 seconden erna gaat de telefoon, over situaties denken we hetzelfde, als hij aan een situatie denkt dan begin ik er op dat moment over te praten, e.d.

Dat is toch fijn? Of niet?

Ik vind het ook fijn... ben je het ook sneller met elkaar eens en heb je minder botsing.. ook snap je eerder wat in de ander z/h hoofd omgaat.

Humm...het word lastig als de persoon in kwestie niet eerlijk en open is. Ik weet wat ik voel en kan het dan niet uitstaan als b.v. mijn partner (of vriendin, vriend) leugens verteld of niet eerlijk is (of open). Ik vreet mezelf dan van binnen op. Dat had ik b.v. een jaar geleden met een vriendin. Moest haar aan de kant zetten omdat ze behoorlijk wat verzwegen had (voelde het wel). Op zo een moment kan alles stuk lopen van vriendschap of relatie (zeer regelmatig gebeurd). Daarnaast positief is idd als je weinig woorden nodig hebt, gevoelsmatig elkaar haarfijn aanvoelt. Kan erg mooi zijn...Ook zulke ervaring deel ik...

Maar als je het idee krijgt dat iemand liegt of iets achterhoudt, dan kan je dat toch vragen? Dat is wat in mijn ogen openheid is. Alles kunnen vragen en vertellen aan elkaar.. Wie weet schaamde hij/zij zich voor iets en wilde hij/zij er pas over praten als het echt tot de orde kwam?

Ze wou het niet zeggen (dame van jaar geleden). Ik kan moeilijk iemand dwingen. Dus einde oefening vriendschap (en waarschijnlijk klik, begin van iets) en zo is dat vaker gelopen. Ze zei tegen mij dat ze niet zo lekker in haar vel zat. Wat bleek is dat ze gruwelijk aan gort was vanbinnen...Niet lekker in je vel is iets heeel anders dan wat ik voelde....Ik ben 2 maanden naar de klote geweest met verwerken van troep waarvan zeker de helft niet van mij was...

Tja, dan kan je inderdaad weggaan, of je toont zelf liefde en vriendschap en blijft iemand steunen.

In de eerste instantie is liefde voor jezelf altijd prioriteit nr. 1. Het kwam op een zeer ongelegen tijdstip waarin ik de kracht er niet voor had. Als iemand mij doelbewust schade toebrengt is het sowieso over. Als vertrouwen weg is slaat dat een krater die niet meer te dichten valt. Op een bepaalde manier moet je erg voorzichtig en behoedzaam zijn als je hyper sensitief bent. Zij gaf een totaal verkeerde waarde op een moment waarop ik sinds lange tijd weer open stond. Dan ben je heel erg verkeerd bezig met mij. Ik ben erg lief maar je moet me niet over het randje trekken. Als ik kwaad ben kan je beter een andere planeet op gaan zoeken....

Ik begrijp je ergens wel hoor. Als je zo hypergevoelig bent, zie je de mooiste kanten van een mens, maar ook de minder mooie. Maar begrijp dat iedereen zijn eigen lessen te leren heeft en dat geen mens perfect is.

Zelf had ik in mijn jeugd het heel moeilijk om vriendschap te sluiten met leeftijdgenoten. Ik doorzag hen en dat maakte het moeilijk. Nu ik ook de schaduwzijden van mezelf en anderen accepteer, is het veel eenvoudiger. Ik denk wel eens: "ach, je weet wie het zegt he".

Die kwaadheid die je voelt kan een werkpunt zijn. Allee, zo was dat bij mij toch. Het voelt echt veel fijner als je in alle situaties "zen" kan zijn. Wees niet zo boos op een ander, want die persoon is aan het leren. Het is simpeler als je een mens vanuit hoger perspectief bekijkt ipv met het ego.

Ik wil niet belerend overkomen hoor. Dat recht heb ik trouwens niet. Maar ik herken die boosheid en daar komt niets goeds van.

Soms is iemand er nog niet aan toe om het te vertellen. Ik weet ook altijd als mijn man wat dwars zit. Mijn ervaring heeft me geleerd om er dan niet naar te gaan hengelen, hij komt er zelf mee als hij daar klaar voor is. Op die momenten steun ik hem met mijn liefde, maar geef ik hem wel de ruimte om er zelf uit te komen.
Heel naar voor je vriendin dat ze zo beschadigd is van binnen. Ik snap heel goed dat je dat oppikt en meeneemt in jezelf, maar is dat nou juist niet een teken dat je daar nog wat werk te doen heb. Dat je dat juist als les moet zien dat je daar mee moet leren om gaan. Ik herken het heel erg hoor het overnemen van dingen van anderen. Afsluiten is geen optie, dat heeft me juist verder van mezelf gebracht. Nu probeer ik daar een weg in te vinden. Een manier te vinden om daar mee om te gaan en bij mezelf te blijven.

Soms is het inderdaad nodig om je aandacht bij jezelf te houden. Dan is het erg moeilijk om ook nog anderen te helpen, maar het is wel mogelijk hoor. Misschien niet zo intens als je zou willen, maar toch. De laatste jaren heb ik heel erg aan mezelf gewerkt, heb ik heel veel en hard moeten werken om te komen waar ik nu ben. Van totaal niets kunnen en in een rolstoel zitten, ben ik nu zo verder dat ik meestal redelijk goed functioneer. Het had sneller kunnen gaan als ik geen gezin had, geen kinderen en man die ook aandacht en verzorging nodig hebben. Aan de andere kant zou ik dan ook niet geleerd hebben wat ik nu geleerd heb.
Het heeft me in elk geval heel dicht bij mezelf gebracht, sterker gemaakt en beslist ook gelukkiger.