Euthanasie en abortus

Klopt helemaal, Isebel!
Ik ben het met je eens...

Wat in de bijbel staat is sowieso onzin
(vind ik)
Want we leven in 2012... en alles wat de bijbel aan "regels" oplegt is allemaal achterhaald...

lang leve vrijheid...

Behalve dat ze met hun poten van kinderen en de dieren moeten afblijven dan!
Dat soort dingen doe je gewoon niet!
( wetten van de kosmos )

groetjes moonflowertje

Ik ben het er ook me eens en zelf ook moeten ervaren hoe het gevoel is als je als "zieke persoon liever naar het hiernamaals gaat" toen ik tussen leven en (dood) lag heb ik een mooie bijna-doods-ervaring gehad. Maar toen ik aan de mooie heldere poort kwam moest ik terugkeren 'het was mijn tijd nog niet, en ik had zelf ook nog graag geleefd' maar toen ik wakker werd en nog weken aan de beademing lag wist ik dat als ik niet meer zonder zou kunnen dat ik liever heen ging...

Helaas zeggen bepaalde wetten dat euthanasie niet altijd kan want de persoon kan het wel op papier hebben staan deze mensen moet het zelf nog kunnen zeggen op het moment dat ze de procedure van euthanasie starten... Ook nog een uitgebreid gesprek word er gedaan om te zien of de persoon wel weet wat hij zegt en of hij/zij nog helder van gedachten is.
Dit is dus een min punt, mijn ziekte word bvb niet als ernstige aandoening aanschouwd dus zou ik het niet klaar krijgen op een redelijke manier dus geen jaren procederen.

Wat ik wel weet... Is dat indien ik ooit nog zo ziek zou worden en in het ziekenhuis tussen leven en dood hang, dan weet ik dat als ik niet meer wil geen enkel medicijn zal helpen om mij erdoor te halen.

Het klinkt misschien verkeerd maar mijn medicatie bestaat uit morfine dus als ik vind dat het genoeg is zal ik wel gaan en zal geen een rechter me kunnen stoppen, ik zou zachtjes en vredig kunnen gaan in mijn thuis omgeving met erbij een brief dat bvb m'n moeder niet aansprakelijk kan zijn tot moord.
Ik wil hier absoluut niet bedoelen dat ik depressief ben of geen zin meer heb in mijn leven.

Deze 'visie' heb ik al van toen ik voor m'n leven vocht (13jaar), en op school konden ze er vroeger niet mee om want ze stuurde mij naar een psycholoog omdat ze vonden dat ik het niet verwerkt had.
Ze dachten dat ok een trauma had na die bijna doods ervaring.
Maar eigenlijk was dat een geschenk, sinds dat moment zag ik in wat ik moest of wou doen in m'n leve. Ik besefte toen dat ik meer moest gaan leven in plaats van studeren voor een diploma ookal kon ik nooit gaan werken later door mijn fysieke beperkingen.

Dus ik ben sinds dien denk ik geworden wie ik echt ben, een levensgenieter en een vechter voor mijn rechten

Ik hoop dat ik hier niemand mee raak of kwets het is puur mijn beeld en visie dus niet kwetsend bedoeld ofzo

Vele lieve groetjes
Mieke

Het is en blijft iets wat toch in een land als Nederland ook moeilijk is...
daarmee bedoel ik niet de euthanasie of de abortus zelf... maar meer het hele gebeuren eromheen...
Mensen met (voor)oordelen en mensen die (zwaar)gelovig of gewoon anti zijn...
Wat nu als je continue moet leven met helse pijnen?
... Dag en nacht... ben je gefocust op de pijn.
Schreeuwende pijn noemen ze dat!
Is dit niet gewoon de hel op aarde?
vooral als je geen enkele uitzicht hebt op beterschap...
en zelf niet meer verder wil? omdat de pijn on-dragelijk is en er geen medicijnen meer zijn waarmee je de pijn kan onderdrukken?
Pijn is een lijdensweg die het leven alleen maar langer maakt...
Je bent niet meer in staat om "normaal" te functioneren.
Je kan een ander alleen maar afsnauwen... Elk dingentje is dan te veel!
Sommige pijnen zijn zo erg, dat je lichaam en geest zich scheiden...
(flauw-vallen)
Die mensen zijn daar al overheen vaak... die vallen niet meer flauw...
Omdat er in de bijbel staat: Gij zult niet doden... moet je dan diegene die door de hel gaat, en zelf graag
dood wil, laten lijden?
Heel veel mensen die door deze pijn gaan, plegen zelfmoord...
Persoonlijk vind ik het voor zulke mensen, eigenlijk wel goed dat er iets als euthanasie bestaat!
Als je geen enkele andere uitweg meer hebt, continue pijn hebt, dat is gewoon de hel!
Waarom staat er in de bijbel dat zo iemand niet naar de hemel zou mogen?
Niet letterlijk natuurlijk... maar het komt er wel op neer...
Ik heb nog een prachtige tekst gevonden op internet een tijdje terug...
wel in het Engels, en persoonlijk geloof ik niet in hoe God in de bijbel wordt beschreven...
Maar deze tekst raakte me in mijn hart, ....zo ontzettend mooi!!

God looked around His garden and He found an empty place.
He then looked down upon this earth and saw your tired face.
He put His arms around you and lifted you to rest.
God's garden must be beautiful, He always takes the best.
He knew that you were suffering.
He knew you were in pain.
He knew that you would never be well, on earth again.
He saw the road was rough and the hills were hard to climb.
So He closed your weary eyelids and whispered "Peace Be Thine".
It broke out hearts to lose you but, you didn't go alone.
For part of us went with you, the day God called you home.


groetjes moonflowertje

Ik ben het niet geheel eens met de kreet "Wat in de bijbel staat is sowieso onzin". Het is meer de manier waarop het gelezen en begrepen word die fout is.
Het is een prachtig boek, vol met verhalen over liefde en mededogen richting iedereen.
Helaas vond de schrijver het ook nodig om zeer uitgebreid te beschrijven wat er gedaan moest worden met de volkeren die anders denkend zijn.
Dat er mensen zijn die alleen de negatieve kanten willen lezen is gewoon erg jammer.

Maar even terug ontopic, en uit mijn eigen poel van herinneringen: Net voor de kerst is mijn opa overleden na een lang ziektebed, op de laatste dag dat hij nog bij ons was gilde hij het uit van de pijn, met dank aan de huisarts die meteen morfine begon te geven waardoor hij in een kunstmatige coma gleed, en niet veel later overleed kon dit moment voor hem zo kort mogenlijk worden gehouden.
Ik ben daar blij om, dat er zoiets bestaat als Euthanasie.
In mijn geloof en denkwijze zou een God dat alleen maar fijn moeten vinden, je wil toch zeker niet dat iemand die in jou evenbeeld geschapen is, sterft van de pijn? Met al het verdriet dat zijn geliefde dan mee moeten maken?

er staat onder "vind ik"
Tuurlijk staan er zeker wel mooie, en ware teksten in...
Maar over het algemeen is het voor mij gewoon allemaal een beetje krom beschreven
net als de wet (het recht-systeem)
Het is zo vaak (her)schreven en mooier gemaakt in de woorden...
Het wordt te vaak, te letterlijk genomen allemaal...
dit kan toch nooit de bedoeling zijn?

over abortus vind ik het goed geregeld hier in Nederland...
Je heb tot een bepaalde tijd de keuze of je het wil houden ja of nee
Dit zijn strenge regels...
Toch snap ik wel dat er mensen anti zijn...
Misschien zien deze mensen niet dat het moeilijk is soms
Waarom zou je een kind geboren laten worden als je het kind niets te bieden hebt,
als je bijv. zelf nog kind bent... of het uit een verkrachting is gebeurd?
Ik kan wel 100 dingen opnoemen waardoor je het kind laat "weghalen"
Zelf heb ik een kinderwens en kon het ook absoluut niet begrijpen eerst...
Tot ik tot inzicht kwam...
Als je een kindje in je meedraagt waarvan het al duidelijk is, dat het niet gezond is...
een ernstige afwijking heeft...of als je op straat leeft...
Als je er nog niet aan toe bent (veel te jong)
of als je zwaar aan de drugs bent...
Ik denk dat als je zwanger bent, dat het voor zo'n moeder ontzettend moeilijk is om zo'n beslissing te moeten maken... dit zal ontzettend veel verdriet doen...
Misschien blijven ze hun levenlang een schuldgevoel houden...
Toch nemen ze zo'n beslissing meestal wel in het belang van het kind...
Gelukkig is er in Nederland en België een Abortus-wet
In sommige landen doen vrouwen het zelf
Met alle nare gevolgen die er aan vast zitten...
Er zijn wel regels voor hier...
Als een vrouw langer dan 12 weken(volgens mij) zwanger is... zal ze het moeten "uitdragen"
in die tijd kan ze beslissen of ze het houd of dat ze het laat adopteren...
Voor abortus worden de vrouwen eerst gescreend zegmaar...
Ook worden er allerlei suggesties bekeken die mogelijk zijn...

groetjes moonflowertje

Abortus lijkt me een vreselijke keuze, gezien je eigenlijk moeten kiezen tussen "the better of two evils" (er van uitgaan dat het gebeurt in een relatie, en niet na een verkrachting/misbruik)
Kies je voor het leven van het kind, een kind dat je niet kent, dat nog geen echte ziel heeft.
Of ga je voor het leven van jezelf en je partner. Stel dat je allebij nog op school zit, of pas net begint met je plekje in het web te maken.
Moeilijk...

Dit soort keuzes zijn hoe dan ook altijd verschrikkelijk moeilijk. Het is vrije wil, maar wat is de hoogste keus? Ga je voor leven of voor dood. En voor wie is het de leerweg die je creëert?
Euthanasie ben ik in principe wel voor, op mijn werk kom ik af en toe in gesprekken met mensen die eigenlijk niet meer willen, zieke mensen die niet zelfstandig kunnen eten en eigenlijk zelfs in het hoofd niet altijd de wil nog hebben, die je dan toch moet voeren. Bij een nee toch een hap erin stoppen enz.
Terminaal zieke mensen ben ik nog niet tegengekomen, maar ook in dat geval lijkt het me zowel voor de persoon zelf als de familie fijn als degene wordt bespaard van ondraaglijk lijden.

Abortus vind ik ook een moeilijk punt. Als een kind niet welkom is, geen mogelijkheid heeft om in een veilige omgeving, zonder stabiliteit en zonder zekerheid op te groeien, dan zou het in mijn ogen de hoogste keuze zijn om abortus te laten plegen.

Maar stel ik zou nu zwanger raken, dan zou ik het zelf niet weten wat ik moet doen. Nog zoveel dingen te doen, zoveel te willen, nog geen opleiding enz. dus dan zou het rationeel een keus voor abortus zijn. Maar dan speelt ook de gevoelskant nog mee... En daar zou ik nu niet over kunnen beslissen...

Ik denk, dat mensen altijd moeten afwegen van wat is voor mij op het bepaalde moment de hoogste keus, vanuit gevoel en rationeel. Ik denk dat je in elke weg een leermoment weet mee te pakken.

Het zijn zware levenslessen (die je ook niet meer kan terugdraaien)

Dit is wel typisch een voorbeeld van bezind eer gij begint...
(behalve door een verkrachting natuurlijk... dat wordt niet van te voren aangekondigd)
Er zijn genoeg manier om je tegen zwangerschap te beschermen, denk ik...
hmmz toch gebeurd het ook dwars door de pil heen en dat heb je niet in de gaten.... dat is ook weer een punt, inderdaad!
Tja een ongelukje zit in een klein hoekje zeggen ze wel eens...
Toch is het geen ongelukje... meer een levensles, waar je als het goed is, weer sterker uit zal komen...
Wat je ook besluit...
Het maakt je sterker en wijzer

groetjes moonflowertje

@troplinake: dat heb ik ook altijd gezegd en sta er nog steeds zo in: als ik wil gaan is er geen medicijn die me weer terug kan brengen.



Ik weet dat ik er zelf heel veel moeite mee zal hebben om abortus te plegen. Zeker als het kund voortkomt doordat ik en degene met wie ik sex had(nu dus mijn man uiteraard ) niet goed hebben opgelet.
Bij verkrachting weet ik niet wat ik zal doen.