Wat een eng sektarisch gezelschap vond ik dat en ik begreep niet wat mijn oude leraar daar te zoeken had. Ik begreep ook niet wat de mensen in die zaal zo enthousiast maakte. Maar na een nachtje dromen werd het me wat duidelijker; mensen leveren hun eigenheid in omdat ze graag ergens bij willen horen.
Ik heb vroeger vaak het gevoel gehad dat ik er niet bijhoorde.
Als ik om me heen keek, zag ik allemaal mensen die schijnbaar bij elkaar hoorden, wat het gevoel dat ik er niet bij hoorde versterkte. Dit gevoel creëerde ook een idee van afstand, wat het gevoel nog weer sterker maakte. Door de afstand durfte ik nooit te vragen aan die mensen of zij het gevoel van er niet bij horen misschien kenden.
Nu kan ik dat wel en wat blijkt; iedereen heeft dat gevoel wel eens. Dit is het verraderlijke; het gevoel hoort er gewoon bij!
Ik denk wel eens; was er vroeger maar iemand geweest die me dit soort simpele waarheden kon vertellen, maar waarschijnlijk werd het mij ook verteld, maar stonden mijn oren de andere kant op. Als je niet oplet, struikel je tien keer over dezelfde steen, tot je je aandacht richt op die steen. Dan pas blijkt het niet meer dan een enkele steen te zijn.
Op een goed moment heb ik besloten om geen moeite meer te doen om erbij te horen, omdat het me alleen maar verder weg bracht van wat ik zelf ben. Dat was de beste beslissing die ik ooit genomen heb in mijn leven. Alles waarvan ik vond dat er niet bij hoorde, kreeg de ruimte en het bleek er helemaal bij te horen; bij mij!
Ik kwam ooit bij een kerkgenootschap waar men zei tegen mij; 'Ik wil jouw vriend zijn, maar vrienden van mij geloven.' Eenzaamheid was mijn toenmalige zwakke plek, maar geloven lukte me niet. Op dat moment had ik mijn ziel kunnen verkopen en gaan geloven om mijn behoefte aan vriendschap te vervullen. Hoeveel mensen hebben hun ziel op zo'n moment verkocht? In mijn ziel staat de blauwdruk geschreven van mijn eigen daden en gedachten, zo uniek en zo krachtig als de mooiste woorden in de heilige boeken van ieder geloof; God leeft in mijn hart!
Als ik nu in een kerk kom, dan voel ik weer; hier hoor ik niet bij. Nee, ik hoor niet bij de mensen die hun eigen waarheid verloochenen.
