Ik heb nog niet alles gelezen en geef bij deze blanco door wat in me opkomt.
In het verleden ben je altijd een opgewekt jochie geweest dat wegkroop als het te gortig werd. Je hebt al heel jong onbewust geleerd het negatieve te ontkennen. Als ik doe alsof het er niet is, heb ik er ook geen last van. In de loop van de jaren ben je om die reden al heel wat confrontaties met jezelf aangegaan. We hebben zo allemaal onze fases die we doorlopen in ons leven, deze voel ik nu bij jou.
Antw; Ja ik was een heel blijmoedig kind, opgewekt altijd vrolijk en speelde met iedereen. Ruzie had ik nooit en begreep daar ook niets van. In het onveilig nest waarin ik opgroeide, bedacht ik mij van alles om het mijzelf – en anderen – naar de zin te maken. Ik tekende eindeloos veel en vaak en had een onuitputtelijke fantasie. Zo ontkwam ik aan de spanningen thuis.
Mijn vader vertrok toen ik 3 jaar was en mijn moeder verviel tot psychiatrisch patiënt. Veel pillen moesten haar rustig houden; ze werd suïcidaal. Meerdere keren werden mijn (enige) broertje en ik uit huis geplaatst en bij andere gezinnen (en scholen) ondergebracht. Het was zo, zag er allemaal niet zo een drama in en ik maakte overal het beste van……………
Al heel jong werd er van mij verwacht dat ik al allerlei klusjes in huis ging doen die eigenlijk een volwassene toebehoorde en zo ontstond er uiteindelijk een discrepantie met verantwoordelijkheid. Doen alsof dingen niet zo waren was een puur overleven. Later is deze manier van overleven nog een heel grote rol gaan spelen, die mij door heel zware situaties heen heeft getrokken…………
Confrontaties schuw ik niet. Niet met mijzelf en niet met anderen. Eerlijkheid is altijd uitgangspunt. Dit begon ergens bij het begin van mijn pubertijd. Ik veranderende van een lief en altijd meegaand kind in een soort van enfant terrible die telkens als hij iets moest, het tegenovergestelde deed. Ik reed op mijn 16de op een motor en had op mijn 17de mijn eerste auto. Ook ging ik flink blowen en zocht die scene op. Gelukkig was ik zo wijs om het bij blowen te houden. Ik voelde mij thuis bij dat relaxte groepje mensen die bovendien nogal artistiek en onderzoekend waren. Tegenwoordig ben ik selectiever in wel of niet confronteren en bekijk het meer per situatie of persoon. Meestal voel ik dan ook wel aan of het gaat werken of niet. Rechtvaardigheid (was en) is altijd het kader.
Ik geloof niet dat er zoiets als rechtvaardigheid bestaat. Rechtvaardigheid is iets van mensen en zet je in beide gevallen in het gevang omdat ook dat van waardeoordelen afhankelijk is. Het verdwijnen van rechtvaardigheid of onrechtvaardigheid opent meer vrijheid.
Verder kan ik je heel goed volgen hier, dat is ook hetgeen wat ik voelde, ´als ik het ontken, kwetst het me niet zo heel hard´. Een nuttig en goed overlevingsmechanisme dat toen essentieel voor je was. Echter soms blijven we in dat patroon en zoeken dus situaties of mensen in dat oude patroon omdat ons dat vertrouwd is. Groei ligt in het doorbreken daarvan, hoewel dat een vrije keuze is. Maar tegen wie zeg ik dat 
De eerste fase die me zo opvalt, ben je in je relatie(s) al tegengekomen en die hadden met het nemen van verantwoordelijkheid te maken. Dat heeft niet alleen te maken met het nakomen van verplichtingen, maar ook zorgen dat je krijgt wat je toekomt.Jij wat geneigd om dingen uit te stellen en hebt iig één partner gekend die er dan extreem bovenop zat. Beiden uitersten, maar beiden hebben er van kunnen leren, dus het is precies goed dat jullie met elkaar een stukje leven gedeeld hebben.
Antw; Ja als er een relatie was die binnen bovenstaand raam past, dan was het wel de relatie die in dec. ’07 beëindigd is. Wat er tussen Saray en mij ging werd ook veel te heftig en het was ook niet langer verantwoord om daar nog mee door te gaan. Nu zijn wij goede vrienden geworden en bespreken nu nog steeds zaken die tot verdere verdieping kunnen leiden. Bijzonder dat dit mag zijn. het leek nog het meest op een zielsliefde relatie waarbij alles eerst opgeruimd moest worden om met de geheelde zielen verder te kunnen. Alle condities, trauma’s, spelletjes, overlevingstechnieken kwamen open en bloot op tafel te liggen. Oh wat hebben wij lopen stuiteren zeg. Nu is het goed en kunnen we elkaar goed respecteren en helpen elkaar verder zichtbaar te worden voor onszelf (ziel). Slechts weinigen begrijpen hier iets van.
Bijzonder is dat ik bij de eerste ontmoeting – intuïtief - wist dat deze relatie heel erg belangrijk voor mij zou worden. Ik wilde haar heel graag leren kennen en het resultaat was dat ik mijzelf juist heel goed heb leren kennen – jij schrijft dit ook in iets andere bewoording.
Prachtig zoals jullie dit samen hebben kunnen uitwerken, daar heb ik bewondering voor.
Het nemen van verantwoording kan ik wel heel goed, maar ben toch wel zo dat dit vanuit mijzelf moet komen en niet van hogerhand opgelegd moet worden. Mensen die mij ‘in gang willen zetten’ , komen snel van een koude kermis thuis.
De opvoeding van mijn kinderen kwam grotendeels op mij neer (een verhaal apart) en ik heb er jaren alleen voorgestaan, maar hun moeder was niet meer in beeld. Zo had ik lange tijd en een eigen bedrijf en 2 kinderen om voor te zorgen. Een geweldige en duidelijke levenstaak was het begeleiden van mijn kinderen wel en onze onderlinge band is heel intens en vol wederzijds vertrouwen. Ik ben echt supergek op ze en heb door de jaren heen ook bijzonder veel van hen geleerd.
Verantwoording is wel iets waar ik echt aan heb moeten werken, maar wel selectief in ben. Zo had ik jarenlang een eigen bedrijf – goudsmederij/winkel – en 90% van wat wij verkochten kwam uit eigen atelier en was ook eigen ontwerp. Ik had personeel en leerling goudsmeden van het Zadkine college konden bij mij hun praktijk gedeelte doen. Ook gaf ik les aan verschillende academisch. Dit was toch niet altijd even gemakkelijk. Mensen die bij mij voor hulp aankloppen laat ik niet snel in de kou staan. Maatschappelijke verantwoording in de zin van wetjes en regeltjes vind ik lastiger. Zal wel iets te maken hebben met mijn nogal anarchistisch denken.
Een andere fase is, dat je voor de volle 100% mág en durft zijn wie je bent (van jezelf!). Jezelf serieus nemen en durven te gaan staan waar je staat, dan merk je ook dat anderen je nóg meer zo gaan benaderen. Je hebt een enorm goed relativeringsvermogen, dat heeft je ook gebracht waar je nu bent, maar je schiet ook door in bagatelliseren en daarmee bagatelliseer je ook jezelf wel eens weg op momenten dat je júist je gevoel zou mogen uiten en kwetsbaar zou mogen zijn. Je wordt dan wat bereikbaarder voor anderen en daar pluk je zelf ook de vruchten van. Je vind er rust in.
Antw; Ja dat zie je goed en ik ben mij er ook ten volle bewust van dat dit zo werkt. Ja ja ik maak er wel eens een bagatel van. Ben erachter gekomen dat ook dit – al is het lastig – verkapte boosheid is………… komt goed!!!! Ik stel mij absoluut kwetsbaar op en dat voelt heel goed. Verstoppertje spelen waarachter dan ook heb ik helemaal niets meer mee.
Ja heel begrijpelijk, sommige dingen zijn ook gewoon zoals ze zijn. Boosheid is meestal nog wat onverwerkt verdriet wat op komt borrelen. Een signaal dat zegt: ´Hee hallo zie je me nog?´ 
Waar je vroeger braaf moest zijn en je mond dicht moest houden, zodanig dat je soms niet eens meer wist dat je een mening had, heb je later in je leven geleerd om je expressie meer te gebruiken en je voelt nu ook hoeveel energie je dat geeft.Ook je hang naar perfectionisme heb je al een heel eind losgelaten (het stukje wat er zit, uit zich soms in nét even wat te ingewikkeld doen). Je hebt jezelf en het kind in jezelf teruggevonden en ontdekt dat je eigenlijk enorm spontaan en creatief bent. Een mooier cadeau had je jezelf niet kunnen geven. Het raakt me ook heel diep terwijl ik dit schrijf (brok in mijn keel). Daar mag je echt heel trots op zijn, het is een kracht in jou..
Antw; Nou Pacho, mijn perfectionisme heb ik niet echt losgelaten hoor ;-). Tja ingewikkeld doen is toch ook een beetje een oordeel toch?
Daar heb je helemaal gelijk in, dank je wel dat je dat aangeeft. Iets ingewikkeld vinden is inderdaad maar een waardeoordeel wat bij deze ook iets zegt over mij. Excuus daavoor.
In mijn werk ben ik juist door er mij niet te gemakkelijk van af te maken, heel erg ver gekomen; heb erg veel gerealiseerd in zowel vormgeving als in techniek.
Ja ik ben de weg teruggegaan naar mijn innerlijk kind. Het was voor mij de weg om terug te keren naar mijn eigen authenticiteit. Ik denk dat elk mens dat zou moeten doen om zichzelf beter te kunnen be-grijpen c.q. te kunnen ver-staan. Het innerlijk kind is altijd in alle HEELHEID in een ieder aanwezig en wij zijn zelf degene die het innerlijk kind hebben losgelaten (door omstandigheden die vaak erg onplezierig waren). De weg terug is een weg naar heelheid en innerlijke vrede…………………
Voor mij voelt dit als een waar meester die spreekt en raakt me bijzonder.
Nog een fase is dat je meer mag vertrouwen op jezelf en je intuitie. Je bent soms nog erg bezig met de vorm in dingen, dus hoe iets over komt en hoe het eruit mag zien. Dat zit niet in kleding of materieel opzicht, maar dat zit em meer in wat je van jezelf wilt laten zien of hoe je je visie wilt vormen. In je visie wil je soms een goed iemand zijn, terwijl je gewoon al een goed iemand bent. Soms zoek je ook veel in allerlei visies van anderen om jezelf nog dieper te leren kennen. Best goed, maar je kunt het ook overdrijven.
Antw; Dit zit wel goed Pacho en ben hier al heel veel mee bezig geweest. Het is ok. Thanks
Je bent dus nu in een fase beland waarin het nóg minimalistischer mag. Je hebt ook steeds meer behoefte aan die stilte en die rust. Die rust zit en vind je alleen in jou, blijf bij jezelf maar laat jezelf gerust zien op momenten dat dat goed voelt. Zoek geen antwoorden die je van binnen al lang weet. Je bent al te wijs om je nog op de reflectie van anderen te verlaten, ze brengen je soms alleen maar in verwarring, ópen minded´ als jij bent. Vertrouw op datgene wat in je zelf opkomt en stap die fase in, reflecteer nu maar eens wat meer terug.
Ja raak blokje alweer!!!
Je komt voor je omgeving heel zelfverzekerd over en bent ook zeker een authentieke, sterke, kritische (soms nemen we dingen mee van vroeger thuis die eerst negatief zijn, maar ook positief blijken te kunnen zijn ;)) warme en oprechte persoonlijkheid. Je mag trots op jezelf zijn. Toch zit er ook nog steeds een kwetsbaar jochie in jou, dat best wel eens even geleid zou willen worden. maar ja dan krijg je ook weer te maken met leiding op de momenten dat je zelf keuzes wilt maken.
Antw; Ha ha, trots ben ik op mijn kids en dankbaar ben ik dat ik het allemaal aangegaan ben. Ik heb het mijzelf bepaald niet gemakkelijk gemaakt en vreselijk veel onderzoek verricht. Je zou mijn boekenkast eens moeten zien! Haha. Het leven is prachtig en soms moet er werk voor verzet worden om het te kunnen zien. Beauty is in the eye of the beholder………………
Niks mis met kwetsbaar zijn Pacho dat weet jij gelukkig ook.
Kracht is mijn kwetsbaarheid en kwetsbaarheid is mijn kracht, schreef iemand eens. Ik voel mij prima thuis binnen deze mooie woorden.
Ja, dat zijn ware woorden, zo voel ik dat ook. Al besef ik nu ook dat het een levenskunst het inzicht te bewaren en bewust te zijn welk effect het op anderen en daarmee op onszelf heeft. Wat je uitstraalt komt meestal in een of andere vorm terug..
Een ´lat´ is daarom een fijne vorm van relatie voor jou, dat geeft genoeg ruimte in vrijheid en verbondenheid. Je lost dan niet op in de relatie, waardoor je anders snel neigt tot terugtrekken.
Antw; Herkenbaar wat je hierboven schrijft. We gaan het uitzoeken. Er is een bijzonder fijne vrouw in mijn leven nu en dat wil ik graag zo houden……………….
Het is heerlijk om te vliegen, het ultieme gevoel van vrijheid en deelname aan het universum. Geef je dromen niet alleen vleugels, maar ook voeten om (samen) een zachte landig te kunnen maken. Inzicht en doorzicht, beide beentjes op de grond geeft een fantastische basis voor time-beiing.
Bedankt voor jouw inspirerende lezing. Je inspireert me echt en dat overkomt mij niet zo heel vaak, ondanks de vele vele mensen die ik tegenkom. Grappig ook dat jouw manier van fotolezen erg veel op die van mij lijkt ; -)
thomas zou bijna mijn foto hier nog wel eens willen plaatsen na deze lezing van jou.
