Adhd/Autisme/what's in a name: hoe denk jij erover

Beste,

ik zelf heb pas een jaar terug de dyagnose gekregen van ADHD en EEn vorm van autisme. Ik ben nu 29 jaar.Na een hectisch leven en veel problemen op het werk en soms ook in de relatie, heeft de vrouw mij met de neus op de feiten geduwd met een zware depressie tot gevolg. Dit was voor mij de moment om verder te gaan met al de gevoelens die ik had en waarom dat ik deze gevoelens had en waarom ik op sommige dingen abnormaal, voor het zo maar te zegen, reageerde. Met die dyagnose tot gevolg. De beide ziektes staan heel dicht bij elkaar maar vechten eigenlijk voortdurend in men hoofd. onverwachte gebeurtenissen, ruzie's, drukte' feesten, ... ga ik uit de weg. (autisme) Kick's zoeken, chaos, impulsiviteit, is eigenlijk het tegenover gestelde en dit creeer ik dan zelf door de ADHD. Voor mij niet gemakkelijk, maar voor mijn partner en kinderen nog moeilijker!

Als je meer wil weten, wil ik je wel eens een mail sturen over mijn ervaringen als kind tot nu.

Groetjes

Helleuh,

Bedankt voor je reactie! Wat ik mij steeds meer af begin te vragen..is zo'n diagnose wel 'terecht'? In mijn opinie wordt er maar gemakshalve een labeltje toegewezen zodat bijv. de reguliere geneeskunde ineens 'weet' hoe een 'aandoening' behandeld moet worden. Immers, als iets onderverdeeld is, kan men het 'behandelen' met medicijnen. Volgens mij begint er steeds meer van alles te schorten aan dit systeem. Ik vind het heel erg dat adhd of autisme etc als een 'ziekte' wordt gedefinieerd!
Het komt op mij over alsof iets 'abnormaals' 'normaal' moet worden dmv idiote behandelingsmethoden. Maar...wat is 'normaal'...?

Steeds meer mensen en kinderen worden tegenwoordig onder dit kopje geschaard (abnormaal), maar als deze diagnoses steeds vaker gesteld (moeten) worden, dan begint het toch heel normaal te worden?
En heeft een zogenaamde behandeling dan nog wel nut? Is het niet gewoon zo, dat mensen gewoon steeds gevoeliger beginnen te worden, en vallen ADHD/Autisme/PDD-NOS en zo niet gewoon onder het kopje 'hoogsensitief'? Behoort dat niet gewoon tot onze evolutie?

Het gevaar wat in mijn ogen schuilt in de huidige geneeskunde, is dat deze evolutionaire ontwikkeling de kop wordt ingedrukt, terwijl we juist moeten gaan kijken naar de hoogsensitieven omdat ze ons als mensheid nog veel te leren hebben. Want 'abnormaal' is juist heel normaal.

Als je het als ziekte bestempeld wordt het ook een ziekte
Ik zeg altijd, ik heb dezelfde afstandsbediening als wie dan ook, alleen de mijne is in het Japans en dat spreken veel mensen niet.
Ik ben niet ziek en heb geen beperking (zoals de meeste hulpverleners het graag noemen) je moet ermee leren omgaan en dat gaat best hoor. Zolang jij maar niet aan het idee vasthoud dat iedereen volgens de algemene normen en waarden moet functioneren
Er zijn er maar weinig die dat echt kunnen en die normen en waarden zijn door mensen verzonnen hoor, dus..

Ja Mare abnormaal is juist keinormaal!