fotolezing van mijn (overleden) oma

Hoi Janus

Als ik probeer kontakt te maken merk ik dat ik maar heel ingebonden informatie krijg.
Dat kunnen een aantal dingen inhouden...maar als ik van mijn intuitie uitmag gaan is zij recent overleden.
Blijkt dit zo te zijn is er vaak tijd nodig zodat ze op een later tijdstip wel de mogelijkheid hebben om te communiceren via derden.
Het kan heel goed dat ze zich wel kenbaar maakt met "aanwezigheid"

Mag mss vragen waaraan ze is overleden,
het eerste wat ik voelde is namelijk steek in mijn hoofd/schouder...en heel gek kwam het woord "stroke" in me op (een infarct).
Had zij de laatste jaren ook erg last van reuma ?

n afwachting van je reactie

Hoi Janus,

Het was een vrouw die erg op zichzelf was. Wat ingehouden en niet altijd open over haarzelf, bijna gesloten. Ze had soms het gevoel niet vrij in haar gedachten te zijn. Soms deed ze de zaken volgens de geldende regels, vooral omdat het zo hoorde. Dit kan allerlei oorzaken hebben gehad, misschien heeft ze dit voorbeeld in haar jeugd gehad in combinatie met haar leefwijze. Niet klagen, maar dragen. Was ze altijd bezig, en vertelde ze graag aan anderen wat er wel kon en niet, en hoe dit het beste aangepakt moest worden? Aan de andere kant kende ze zichzelf wat dit betreft goed, en kon ook wel eens die gedachten laten vieren waardoor ze het van bovenaf kon bekijken. Dan besefte ze dat het anders kon en wilde dit ook op de (klein) kinderen overbrengen, want ze had toch een klein hartje. Ze hield van de tuin en van bloemen. Heeft ze langere tijd "alleen" geleefd? Voel niet direct een man om haar heen. Ze was een echte denker, veel bezig in haar hoofd. Had ze wel eens last van haar maag/darmen? Er was een sterke passie, en hierdoor een duidelijke mening. Het leek alsof ze een bepaalde droom wilde najagen en die ze met een voldaan gevoel wilde afsluiten. Ze had twijfels of ze de dingen goed heeft gedaan zoals ze dat wilde, en eigenlijk is dit wel zo, maar ze zag het zelf niet, heel erg lief eigenlijk!

Misschien heb je nog een iets duidelijkere foto?!

Groetjes,
Bart

Hallo Lin,

Bedankt voor je lezing.
Mijn oma is in 1999 overleden. Een tijdje geleden dus al weer. Zij is overleden aan een hersenbloeding. Ze heeft nog een aantal dagen in coma gelegen, maar kwam er niet meer bovenop. Ik weet niet precies of ze last had van reuma, maar ik weet wel dat ze de laatste jaren moeilijker kon lopen en vaak moe was.
Kun je misschien voelen of ze mij iets wil vertellen? Ik heb het gevoel dat er iets belangrijks is wat ik moet weten, maar ik kan er niet bij komen.

Liefs Janus

Hallo Bart,

Bedankt voor je lezing. Ik ben blij dat je schrijft dat ze een lieve vrouw was. Doet me goed!
Ze is wel altijd getrouwd geweest. Mijn opa is vier jaar nadat zij overleden is, oveleden aan kanker. Ik weet niet of ze last had van haar maag of darmen, dat heb ik nooit meegekregen. "Niet klagen, maar dragen", klopt. Heb mijn oma nooit horen klagen over dingen.
Kun je misschien voelen of ze mij iets duidelijk wil maken?
Ik zal vanavond nog even kijken of ik ergens nog een andere foto kan vinden waar ze beter op staat.

Liefs Janus

Hoi Janus,
Dank voor je antwoord, ik wacht even af of je eventueel nog een andere foto kan vinden.
Liefs terug, Bart

Hallo Bart,

Nee hoor, ik vond de lezing niet te 'hard'. Ik wil graag weten hoe ze was en hoe ze dacht en waar ze mee zat. Ik denk dat het overige wat je hebt geschreven wel klopt. Maar ik moet ook zeggen dat ik nog maar net 2 weken 16 was toen ze overleed, dus ik was zelf nog te jong om een heel duidelijk beeld te vormen. Ik heb een andere foto gevonden en heb deze in gescanned. Het is een oude foto van mijn oma en mij samen. Misschien dat je hier iets meer mee kunt?

Liefs Janus

Hoi Janus,

Fijn om te weten. Dit is een mooie foto om verder meer te gaan. Dank voor het plaatsen. Je hoort z.s.m. weer van mij !
Groetjes,
Bart

Hoi Janus,
Op deze foto zie ik ook een meelevende, lieve oma die van haar kleinkinderen geniet. Er is wel iets wat heeft gespeeld, en wat een soort van stil is gehouden, er is nooit echt (veel) over gepraat. Het lijkt alsof zij er echt mee gezeten heeft. Je hebt hier zelf bepaalde ideeën over, en voelt het heel goed zelf aan. Eigenijk "weet" je. Voor de dag van vandaag is het toch minder van belang, behalve dat jij zou moeten accepteren wat is geweest en dat dat uiteindelijk bij het verleden hoort. Begrijp het zoekende gevoel, alsof je een stukje mist dat geplaatst moet worden. Met de tijd komen de antwoorden vanzelf waardoor het duidelijk wordt! Hoop dat ik je in ieder geval een beetje verder heb kunnen helpen.

Groetjes, Bart

Hallo Bart,

Dank je voor je lezing. Geeft mij weer wat meer inzichten. Ik vroeg me alleen af of je misschien kunt voelen/zien of hetgeen dat er stil gehouden werd (en nu nog steeds), misschien met mij te maken heeft. Ik heb zelf het gevoel dat het met mij te maken heeft en dat dit 'iets/ding/geheim' er voor heeft gezorgd dat ik die band met mijn oma voelde, alsof zij mij ergens tegen probeerde te beschermen en dat ik me daardoor veiliger voelde. Zit ik hiermee een beetje op het goede spoor? Of zoek ik nu echt te veel achter dingen?

Liefs Janus

Janusbananus (lachen nick ;)),

Jouw oma wil jou juist vertellen dat het niks met jou te maken heeft. Anderzijds wil ze jou duidelijk maken, dat jij bent zoals zij is/was. Ik denk niet, dat je de antwoorden bij jouw familie zult vinden; dat is wat altijd is 'stilgezwegen'. Jouw band met jouw oma is het paranormale. Het intuïtieve zijn. Dat is 1 ding wat ik jou wil meegeven. Dit heeft zij namelijk sterk in jou herkend.

Er is ook iets over een geboorte. Heb je een (tweeling-)broer/zus gehad, die bij geboorte gestorven is? Of ben je geadopteerd?
Anywayz....jouw oma is bij je, en ondersteunt je. Als je vragen hebt, dan zijn die al lang en breed beantwoord door haar
Je weet het, maar je wil er nog niet aan, heb ik het idee.
Het is zaak voor jou, hier niet teveel bij stil te staan, en gewoon verder te gaan.
Oma was overigens een hele toffe oma, hahaha. Een flinke dosis humor, en recht door zee. Neem er notie van, dat ze er is, en dat je haar kunt aanspreken. Je krijgt heus antwoorden.
Verder, neem het zoals het is...niet alles zal kenbaar worden. Want niet alle mensen staan zo open als jij en jouw oma.
Groetjes aan jouw oma ;)Praat maar gewoon met haar, en probeer te luisteren naar wat er terug gezegd wordt (dat kleine stemmetje in je achterhoofd).

Mooi verwoord!

Hallo Marenubium,

Heel erg bedankt voor je lezing! Ik denk dat ik er nu wat meer van snap, al komen er ook weer nieuwe vragen naar boven.
Je schreef dat ik mijn oma echt vragen kan stellen, maar ik weet niet hoe ik dit moet doen. Het voelt heel raar om dingen hardop te zeggen en ik weet niet hoe ik de antwoorden 'op moet vangen'. Ik denk niet dat het op die manier bij mij past. Maar ik weet ook niet hoe ik het anders zou moeten doen. Heb je daar misschien tips of ideen over? Misschien weet mijn oma een manier?

Je schreef ook dat er iets met een geboorte was. Ik heb warschijnlijk en broertje of zusje gehad die na een paar weken is gestorven. Het was nog een hele kleine foetus. Ik denk dat dit ongeveer zes jaar na mijn geboorte is geweest. Is dit hetgene dat je bedoelt? Of gaat het echt om mijn geboorte en of ik eventueel onderdeel van een tweeling ben geweest? Ook schreef je of ik eventueel ben geadopteerd. Ik weet dit niet, maar ik weet wel dat de band met mijn moeder niet klopt en raar is. Heb altijd gedacht dat ik er niet bij hoorde. Dit heb ik altijd al zo gevoeld, het voelt niet natuurlijk. Kun je misschien hier iets meer over lezen of voelen?
Ik hoop dat je misschien nog wat meer antwoorden of tips hebt. In ieder geval echt bedankt voor je lezing!

Liefs Janus

Janine (niks geen janusbananus, dit is wat er doorkwam),

je bent te veel (!!) zoekende. De antwoorden zitten in jezelf. De antwoorden KUN je niet via ons hier op Merudi vinden, omdat deze 'gekleurd' zijn door de persoonlijke instellingen van ons. Zie het als een filter. Jouw vragen kunnen wij dan noooooit objectief beantwoorden. Want die zitten in jouzelf.
Wat je kunt doen, is gewoon 15 minuutjes per dag stilte nemen voor jezelf. Echt, absolute stilte waarbij je niet afgeleid wordt door geluiden, etc. Misschien helpt zelfs wel een rustige muziek op de achtergrond voor je, zonder gezang.
Ik heb niet aangegeven dat je 'hardop' vragen moet gaan stellen, dat is ook nergens voor nodig. In die 15 minuten stilte voor jezelf, kun je in gedachten een conversatie aangaan. ELK antwoord wat jij 'in je achterhoofd' doorkrijgt, IS EEN ANTWOORD VAN HET HOGERE. Als jij een duidelijke vraag stelt, komt daar antwoord op. Dit vergt wat oefening, en heel vaak zul je denken dat het gegeven antwoord jouw fantasie is. Dat is in heel veel gevallen niet het geval
Ga ermee oefenen, de komende paar maanden.

Jouw vraag 'of je eventueel onderdeel bent geweest van een tweeling', ik denk (!!!! dat denk IK!) van wel. Wat geeft jouw eigen gevoel hierin aan? Dat hoef je hier niet neer te zetten, maar denk er gewoon over na. Er is gewoon iets met een geboorte, en een verlies van een broer/zuster. Dat is alles wat ik je kan zeggen. Soms komt je 'tweelingziel' in de vorm van een broertje of zusje, dan HOEF je niet persee een tweeling te zijn. Je oma heeft hier veel verdriet over, dat is wat ik voel. Wellicht had ze gehoopt op dat broertje of zusje voor je. Het is iets, wat zijzelf gemist heeft.

Uiteraard heb jij altijd gevoeld of gedacht dat je er 'niet bijhoorde'. Daarvoor is jouw oma nu bij je, en kan ze jou hierin ondersteunen. Want, wat ik al eerder zei, dat 'stukje' is iets van jouw oma en jou. Het is een stukje (dat paranormale), wat NOOIT geaccepteerd is door jouw familie, en dus stilgezwegen is.

Ga werken aan die band met je oma, op jouw manier. Ga ontdekken wat voor jou 'werkt'. Hernieuw het contact met je oma, en je zult zien dat je echt en heus wel de antwoorden krijgt en hebt gekregen, waar je naar zoekt
Ga stil zijn...en luister wat meer naar dat stemmetje in je achterhoofd. En ga wat minder hard zoeken. Want als je iets heeeeeel erg hard zoekt, zul je het nooit vinden.

Iedereen heeft zo zijn of haar Gids, en iedere Gids 'praat' met zijn of haar 'protegé', op zijn of haar niveau.
Daar kan niemand anders tussen gaan zitten, en niemand anders kan voor jou die boodschappen interpreteren. Dat is godsonmogelijk.
Omdat iedere Gids erg persoonlijk is. Wat ik, of een ander, doorkrijg, hoeft niet per definitie een boodschap voor jou te zijn. Leer dus jouw eigen manier kennen, en leer op jouw eigen manier te converseren met jouw Gidsen. Alleen en dan op die manier, komt de boodschap goed over.

Liefs

Mooie reading(s)!
Om contact te maken met je oma, ken je in gesprek gaan zoals je met ieder ander in gesprek zou gaan. ga zitten en vraag haar bijvoorbeeld hoe het met haar is en waar ze nu is. Keep it simpel! Zeker in het begin is het fijn als je een plek zoekt waar je ongestoord met haar kunt praten, zodat onwennigheid, ongemakkelijkheid er eerst mag zijn, dat is heel normaal, en duurt totdat je voor jezelf weet en accepteert dat we werkelijk contact kunnen maken en daarvoor gaat staan. Het verstand wil heel graag uitleggen dat het 'vreemd' is wat je doet en waarom dat zo is, als er mensen om je heen zijn kan dat die gedachten versterken. richt je met je aandacht op jezelf en je oma, praat met haar alsof ze naast je zit.
vergeet niet dat het ook voor haar inspanning kost om jou te bereiken, help elkaar om tot communicatie te komen. Ze zal jou helpen te verstaan, help haar jou te verstaan. Ze glimlacht waaruit ik opmaak dat zij zich verheugd op je 'komst'.
Liefs, Petra

Hallo Marenubium,

Bedankt voor je reactie en lezing. Ik zal zeker gaan proberen om beter contact te krijgen en ik snap wat je schrijft over dat ik de antwoorden niet op dit forum kan vinden. Op dit moment ben ik zelf behoorlijk moe van alles en de dingen die allemaal gebeuren. Ik zal wanneer ik weer wat fitter ben echt eens gaan nadenken over hoe ik het zelf allemaal aanvoel. Misschien dat ik dingen over het hoofd heb gezien of dat ik dingen nu anders zie. Ik zou alleen graag antwoorden op dingen willen hebben, en het feit dat ik daar niet naar moet gaan zoeken, voelt en beetje frustrerend. Ik wacht namelijk al zo lang.
Ik heb ook nagedacht over je zin "wellicht had ze gehoopt op dat broertje of zusje voor je'. Ik heb zelf het gevoel dat het hier gaat om iemand die echt dicht bij mij staat, of stond. Maar ik heb twee broers en een zusje, en toen ik geboren werd, was mijn broer al een jaar oud. Dus ik denk ook niet dat het om hen gaat. Ik heb ook niet echt het gevoel dat mijn broers en zusje echt mijn volledige broers en zusje zijn. Het voelt alsof ze echt heel ver van mij weg staan. En mijn zusje (waar ik echt heb geprobeerd om te helpen en voor te zorgen) levert mij zulke gemene streken, dat ik niet meer geloof dat zij echt volledig familie van mij is. Er zitten in mijn broers en zusje dingen die ik echt niet snap en ook niet kan plaatsen. Ik voel mij heel anders. Ik heb ook geen band met ze, althans zo voel ik dat niet. Mijn moeder heeft ook nog een miskraam gehad, maar daar weet iedereen van. Dus ik denk ook niet dat het om deze geboorte gaat. Het houdt mij allemaal ontzettend bezig en zou echt heel graag dingen willen weten. Het voelt alsof ik heel veel dingen in moet halen. Ik weet alleen niet waar te beginnen. Ik heb het gevoel dat mijn broers en zusje (en ouders natuurlijk ook) veel meer weten, maar niemand zegt hierover iets tegen mij. Ik loop continu tegen een murr op. Maar goed, als ik niet meer moet gaan zoeken, zal ik dat ook niet meer doen. Maar het zit wel de hele tijd in mijn hoofd en het gaat er maar moeilijk uit. Werkt allemaal erg vermoeiend. Aan de andere kant vind ik het ook spannend omdat ik het leuk vind om dingen uit te pluizen enz. En ik hoop altijd dat ik dingen vind, of meer te weten kom. Lastige combinatie :-)
In ieder geval heeft je reactie mij weer aan het denken gezet en wat dingen duidelijker gemaakt. Heel erg bedankt voor je lezingen en je tijd, ik heb er echt veel aan!

Liefs Janneke (mijn echte naam)

Hallo Petra,

Bedankt voor je reactie. Vooral de laatste zin waarin je schrijft dat mijn oma zich verheugd op mijn komst, doet mij goed. Ik ben er heel erg blij mee, maar het is ook emotioneel! Ik had eigenlijk nog een vraag. Is het voor mij misschien een idee om naar een medium te gaan en op die manier proberen om het contact met mijn oma te versterken? Of is dit iets wat ik helemaal niet moet proberen?

Liefs Janneke