Een oudere topic, maar wil er toch even op reageren.
Allereerst wil ik themoon bedanken voor deze prachtige mandala. Mij is verteld dat de kleur roze helend en koesterend voor me is en kom ineens hier uit. En zie, de kleur roze is erg aanwezig.
Was deze mandala uit het oog verloren. Dank je wel. Ik ga deze mandala gebruiken bij meditaties. Je zegt niet veel te snappen van de oosterse wijsheid. Als dank voor de mandala zal ik proberen iets uit te leggen door middel van verschillen aan te wijzen.
Wat ik mij aldoor af vraag bij dit soort dingen ( maar mijn al gehele persoonlijke mening)
Wat snappen wij met onze eeuwen oude Westersen cultuur van deze nog oudere Oosterse culturen .
Die op een totaal andere voor ons dieperen en onbekende wijsheden is gebaseerd.
Mij is opgevallen dat de Westerse mens met bovenlichaam vooruit gestoken loopt.
Dat wil mij zeggen "extravert" (open dus)
En de Oosterse met de buik vooruit en bovenlichaam naar achtere wat ik zie als "Introvert"
Wij kunnen nooit het gehele univers van deze culturen begrijpen al doen we als of.
Romni, je snapt er al veel meer van dan je zelf denkt.
Je zegt zelf al : westen is
extravert, en het oosten
introvert. Deze zijn beide nodig om samen tot een universeel doel te komen. ( Verlichting )
Het is moeilijk om hier kort een uitleg over te geven maar ga toch een poging wagen.
Ik ben van mening dat het
precies zo heeft moeten zijn. Twee totaal verschillende soorten focus op het leven, met als einddoel een juiste balans te vinden, het uitwisselen van de twee, het leren van elkaar en de beste dingen eruit halen die de twee bieden. En dat is precies wat er op het moment gaande is.
Het westen is gericht op
hechten aan en het
verwerven van( o.a. materialistische zaken, geluk, het ego, status, macht, controle hebben over je omgeving ). Om dit te bereiken hebben we over het algemeen een zeer praktische, nuchtere instelling om zo snel mogelijk dat te verkrijgen wat we wensen. En als we het verworven hebben,
klampen we er ons aan vast.
Het oosten ( in dit geval Tibetaans Boeddhisme) is gericht op
loslaten van ( o.a. materialistische zaken, geluk, het ego, status, macht, controle hebben over je omgeving ). Dit word gedaan door zich
niet te hechten aan met het onomstotelijke feit in gedachten dat alles vergankelijk is. Als alles vergankelijk is, zo denken zij, heeft het geen zin om er aan te hechten omdat dat uiteindelijk leid tot teleurstelling en pijn. Hier word gezocht naar
de meest innerlijke natuur van de geest.( rigpa ) Een soort gewaarzijn waar niks op zich zelf staat, maar alleen maar (één)
zijn (met alles), waar alles verweven met elkaar is. Een soort kosmische gewaarwording.
Het opgeloste ego.
Hier een mooie vers die dat mooi illustreerd, van William Blake :
Hij die een Vreugde aan zich bind,
Vernietigd het gevleugeld leven.
Hij die de Vreugde kust in haar vlucht,
Leeft in Eeuwige zonsopgang.
Het maken van de mandala's is hier een goed voorbeeld van. Het gaat hier niet om het eindresultaat, maar om de weg er naar toe. Als het af is, geniet van het moment, en laat het los. ( Soms zijn ze er weken mee bezig, kijken er een minuut naar en vegen het weg). Vergelijk het met eten dat je erg lekker vind. Als je dat elke dag eet, dan word dat geleidelijk aan toch echt minder lekker. Als je het maar af en toe eet, weet je het veel meer op waarde te schatten, en blijft het zalig.
Het gaat hier om het herkennen en op waarde schatten van de gelukkige momenten, en je tegelijkertijd realiseren dat ook geluk vluchtig is. Dus je geniet ervan, en laat het vervolgens los.
Het westen zoekt geluk buiten zichzelf, waar het Oosten dat doet in zichzelf. Waarom? Omdat alles wat je buiten jezelf zoekt uiteindelijk weg gaat, maar jezelf behoud je altijd. Dus, als je het geluk binnen jezelf hebt gevonden, zal je dat (bijna) nooit meer verliezen.
Ik zelf voel me erg aangetrokken tot het tibetaans boeddhisme. Ik ben in veel in onze ogen arme landen geweest en wat me het meeste opviel was dat ondanks dat ze in onze ogen een hoop missen, ze veel gelukkiger overkomen. Ik denk dat dat komt omdat ze minder te verliezen hebben. In het westen zijn we bang om iets te verliezen, de dood bijvoorbeeld lijkt wel een soort van taboe. Maar zonder de dood is er geen leven.
Ook vind ik het prachtig dat ze zien hoe de dingen gewoon
zijn. Om een voorbeeld te geven, als je voor een boom staat en hem zou moeten beschrijven, dan zou een prototype westerling ( als je dat zo mag noemen) de boom zelf in al zijn pracht zien en beschrijven. Maar alleen de boom zelf. Het boeddhisme ziet ook de boom in al zijn pracht, maar ziet tegelijkertijd ook de aarde die hem voed, de regen die op hem is neergedaald, de wind die door de bladeren waait, de zon die op hem schijnt
om hem te maken zoals hij nu is. En dat dit allemaal tijdelijk van aard is. Alles is continue in beweging, en dus veranderlijk van aard.
Is de ene zienswijze dan beter als de andere? Nee. Ze hebben elkaar nodig. Het westen heeft veel technologie, medische vooruitgang, wetenschap, kunsten en inzichten met zich meegebracht. Dit komt door de praktische manier van aanpak.
Als de mensheid dit weet samen te voegen, en te integreren in het leven dan maken we gigantische sprongen vooruit. Maar dat is slechts mijn visie op het geheel. Ieder zijn ding, zeg ik altijd maar.
Pfoe..... Toch wat langer geworden als ik had gepland. Hoop dat het een beetje duidelijk is allemaal.
Ik hoop dat je inziet dat je er al veel meer van snapt als je denkt, en dat dit hopelijk iets duidelijk heeft gemaakt. Romni, Ik hoop dat ik niet ben overgekomen zoals je zei :'doen alsof je deze cultuur begrijpt'.
Uiteindelijk heeft iedereen een soort van eigen waarheid...
Namasté.
Geshe.
Hier nog een filmpje over Mandala's :
youtube
