Help!! Loslaten tweelingziel

Hey

Ik heb ervaring met mijn tweelingziel en ben ook door dat proces gegaan (heb het als lastig en frustrerend ervaren) .. wat ik je zou willen meegeven: druk het niet weg... je zegt dat je het "probeert te accepteren", maar dat moet je gewoon doen. (anders komt dat gevoel zoals je zei als een stroomstoot net zo hard weer naar boven) Tweelingzielen zijn er om hetgene wat er in je mist op te vullen.. misschien een idee om dat nare gevoel van hem bij jezelf op te lossen. Het is van jou, omdat hij je tweelingziel is. Als je dat accepteert denk ik dat je dat gevoel kan oplossen of er iets mee kan doen. Als jullie balans weer gelijk is (qua gevoel), kan je hem zonder teveel moeite loslaten en komt hij niet meer op ongelegen momenten als het goed is... Wat ik dus doe is mijn tweelingziel zien als een radar voor mezelf en wat ik mis. Ik zie hem als mezelf. Als er iets mis is met mezelf begint hij daar zonder schaamte energie van uit te stralen of stelt me op een andere(erg confronterende) manier op de hoogte. Ik heb sinds kort geleerd om daar (bij mezelf) wat aan te doen, en hem te accepteren, juist dankbaar te zijn ipv boos te worden. Als ik mezelf heb gevonden neemt hij weer contact met me op op een gelegen moment, met wel humor en liefde (ik kan je zeggen dat dat erg de moeite waard is om door dat loslaat proces te gaan) Begin dus bij jezelf en zoek het niet in hem, dan kan je er zowiezo niets in oplossen
Het loslaat gedeelte is niet zo moeilijk voor je bewustzijn, maar het acceptatieproces is nogal onbegrijpelijk. Blijf het dus proberen!

Succes en liefs,

the moon

Dank je wel lieve themoon voor je uitleg. Je beschrijft het heel logisch. Het brengt me een stap vooruit. Zoals je zegt, ik ben bezig om het gevoel in mij te accepteren. Vorig jaar heb ik de tijd genomen om alles met mijn twin uit te spreken. Voorgaande jaren waren nogal heftig, dat ik alles ben kwijtgeraakt zowel mijn bezittingen als mezelf. Doordat ik het met mijn twin heb uitgesproken, ben ik nu zover gekomen dat ik het verleden met hem heb afgesloten en een plekje heb kunnen geven. Beiden wilde met een nieuwe start beginnen danwel samen. Ik heb sinds kort definitief afstand genomen van mijn twin doordat hij me naar zich toetrok en dan weer afstootte. Door mijn proces heen heb ik vele inzichten gekregen en naar gehandeld, kwam bij mij het besef dat het verlangen in mij met mezelf te maken had. Onvoorwaardelijke liefde betekent voor mij ook grenzen trekken. Dat heb ik nu ook gedaan door het contact met hem te verbreken. Nu voel ik me verlost en heb er een beter gevoel door gekregen. Nu doet zich het volgende voor; Hij kan het niet accepteren dat het voorbij is en trekt enorm aan me dat ik zelf er hoofdpijn van krijg. Per dag verergert het. Dit stukje zit dus ook in mij!? Dit begrijp ik niet, hij is toch die aan me trekt? Of heeft dit te maken dat ik dit moet leren accepteren dat dit in me leeft. Tenslotte is het een deel van mij maar toch ook van hem? Dit stukje is een moeilijke materie voor mij.

Waar ik een paar jaar geleden in zat, daar zit hij nu in. Datgeen voel ik heel duidelijk bij hem en dit heb ik in voorgaande tijd van hem bevestigd gekregen. Daarom vraag ik me af, waarom ik dit gevoel voor de 2e keer moet meemaken. Is het zo waar ik toen in zat een paar jaar lang, krijgt hij dat nu op zijn bordje?

Hoever ben jij in het proces?

Liefs Sanne

leuk onderwerp altijd,
mijn gids geeft me door:
Er is geen mens op de aarde precies het zelfde
iedereen is weer iets anders, zelfs al lijk je uiterlijk op elkaar
toch zijn er verschillen...
iedereen is uniek in het plaatje van het leven...
sowieso verschillen we van inzicht...
zo is dat hier ook (aan gene zijde)
Elke ziel, heeft zijn eigen plekje waar we mee verbonden zijn
voor altijd
Dat plekje is zoiets als: onderbewustzijn
Het kan zijn dat je ziels-herkenning hebt op de aarde...
vandaag de dag spreken mensen het zelfs uit
dat je elkaar aangetrokken voelt tot elkaar (heel sterk)
dat wil niet zeggen dat je zuster-ziel of tweelingziel bent...
uiteindelijk zijn we allemaal 1...
We zitten in het zelfde bewustzijn...
het zou zomaar kunnen dat je geliefden bent geweest in een vorig leven... of wat vaker gebeurt: broer of zus...
(je wil niet weten hoeveel mensen bij elkaar zijn (getrouwd)
en in een vorig leven waren ze broer en zus )

als je zegt: tweelingziel, dan zie ik een beeld voor me van 2 personen die 1 ziel delen (gesplitst)
dat komt wel voor... maar heel erg weinig
2:10.000.000

schokkend:


(misschien ben ik mijn tweelingziel nog niet tegen-gekomen dat ik daarom zo denk? )

groetjes Moonflowertje

Ik denk dat ik 2 zaken door elkaar haal, maar toch zou ik graag op dit topic willen reageren.
Tijdens een bioresonantiesessie, kwam aan het licht dat ik met een broertje in onze moeder baarmoeder gezeten heb, maar alleen ik ben daar als levend mens uitgekomen.
Ik heb nooit geweten van het fenomeen, maar toen dat aan het licht kwam kreeg ik wel inzichten in het gemis wat ik altijd gevoeld heb, iemand missen die dichtbij je staat, maar er geen contact mee krijgen.
Ik ben toen een tijdje heel blij en verlicht geweest, als ik naar bed ging wenste ik mijn bro een goede nachtrust en als ik opstond wenste ik hem goedemorgen. (dit topic brengt die fijne herinnering weer terug) Maar zoals denk ik in de meeste zaken die ontastbaar zijn, probeer je toch verbanden te leggen en antwoorden te krijgen en ga je ze zoeken in het leven. Ik heb dus lang gedacht dat ik mijn tweelingziel teruggevonden had in een vriend van mij.
We ontmoette elkaar en het voelde meteen alsof we broer en zus waren, zo hebben we ook jarenlang geleefd, soms leek het wel een trent, want rondom ons heen ontpopte er steeds meer mensen die elkaar broers of zussen noemde om hun vriendschap een beetje kracht bij zetten.
Ook van deze bro heb ik afscheidt genomen, maar we hebben daar onze tijd en ruimte voor genomen. Waardoor het nu enkel soms voelt als praktisch gemis.
Met het lezen van jullie tekst, wordt ik gezekerd in de gedachte die ik altijd eigenlijk wel een beetje gehad heb. Mijn tweelingbroer is me in levende lijve nog eens op komen zoeken, om op een normale manier afscheidt van elkaar te nemen. Goeiemorgen bij het opstaan en welteruste bij het slapen gaan was niet meer nodig.
Jòh ik was het allang vergeten! Dankjewel voor de herinnering die jullie oproepen, want is een heel dierbare.

Ik kan mijn tz ook nog steeds niet loslaten...en ik denk dat het zo blijft en die liefde voor mijn tz niet weggaat. Op dit moment ben ik boos op hem omdat hij geen aardse contact met mij wilt en niet uit willen praten...steeds weer het trekken en afstoten. communiceren met gevoel zonder woorden en soms kan het fout uitlopen of misverstanden. Laatst had hij mij verkeerd begrepen en denkt dat hij uit mijn gevoel zover kan lezen en soms gaat het echt niet. Hij begrijpt mij nu dat ik boos ben omdat hij een andere partner heeft en probeerde het goed te maken. Ik weet mij geen raad wat ik moet doen omdat ik getrouwd en kinderen heb. Je kan je tz toch niet aan het lijntje houden? Vooral als je tz zo jong is? Ik heb ook geen gewldig relatie met mijn man..Moet ik hem loslaten?of laten wachten?Wat is het leven toch moeilijk om een keuze te maken.

Het stukje over mijn tweelingziel was in 2010, 3 jaar verder. Het is me gelukt om los te staan van mijn tweelingziel. Begin dit jaar heb ik hem een warme afsluitbrief gestuurd, waar hij verder niet op heeft gereageerd, zo met de andere mails die ik hem heb gestuurd. In die periode ben ik echter wel door een dal gegaan en er bovenop gekomen. Wat wil het geval dat ik vorige week plots een mail van hem krijg dat er nog post op zijn adres komt van mij. Ik was even uit balans, wel te verstaan dat mijn gevoel naar hem is veranderd maar de band enorm sterk is. Ik heb ook even getwijfeld of ik wel terug zou reageren. Ik heb het wel gedaan en kreeg de volgende dag een hele lieve mail terug en me liet weten nog altijd de diepe gevoelens voor mij te hebben. Al er wel een band tussen ons is, is het niet wederzijds. Een terugkeer is voor mij niet meer mogelijk, er is teveel gebeurd en verdriet gevloeid. Daartegen wil hij het op zijn voorwaarden terug. Zelfs dat is voor mij geen optie. Als je mij vraagt of ik het contact wil onderhouden of een relatie, zegt mijn gevoel nee. Wat ik links en rechts hoor, dat tweelingzielen bij elkaar terugkomen, zie in mijn geval de intentie er niet van. Naar mij idee heb ik het verwerkt, vind het goed zo. Is het nu zo dat ik tweelingziel af ben of is er een andere reden. Wat gebeurt hierna met hem en mij?

Ps. bleek het om 1 poststuk te gaan, dat verder geen belangrijke informatie bevatte.

Mooi hoe dit een duidelijk signaal was om goed te voelen hoe je nu tegenover elkaar staat. Het hoofdstuk is afgesloten en er mag ruimte ontstaan voor iets nieuws!