beste larapinta,
je hebt wel gelijk...
ik maak me zorgen om het onbekende, ik moet op 24 augustus op intake gesprek voor IVF te starten, ik vraag me af of ik het wel allemaal ga aankunnen, fysiek en emotioneel
ik heb 2 beebjes moeten afgeven, waarvan het eerste heel bruusk werd afgepakt van me door een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, ik ben binnen gegaan in spoed met buikpijn en het volgende wat ik me herinner is het wakker worden van een operatie met een heel leeg gevoel; maar op die moment hing mijn leven aan zijden draadje, het 2e heb ik moeten afgeven met een miskraam, maar dit kon ik makkelijker verwerken, doordat ik elke week bloed liet afnemen, en zo zag ik mijn waarden zakken ipv stijgen, dus wist ik al dit is niet goed, en het gevoel toen van er zit een dood beebje in me, het moet eruit, met mijn bbz, leefde het vruchtje nog, dus voelde het aan als een soort verplichte abortus,...... en ik heb inderdaad geen geloof meer in mezelf om opnieuw te kunnen zwanger worden, met een gezond beebje als uitkomst, ik ben er precies zeker van dat het weer gaat verkeerd lopen.....
wat bedoel je met zoeken naar antwoorden, want hier volg ik je niet echt vrees ik.
ik ben heel rap kortademig, vanals ik teveel stress op panikeer krijg ik geen lucht meer, en val ik zonder adem....
kalmeren is het enige die helpt dan
ik heb een enorme jeugd gehad, veel problemen met moeder en vader die tot op vandaag nog aanslepen
dus dat + heel mijn zwanger worden historie is inderdaad een hele zware rugzak om te dragen en ik weet niet hoe ik hem moet legen
bij vermoeidheid is het eerste wat ik voel mijn benen, en idd dat gevoel beschrijft het wel...
ik zou gewoon graag een kindje willen, en alles erop en eraan en er rond, maakt van mij een hele trieste persoon. moest ik nu gewoon weten dat er een dag komt waarop mijn wens zal uitkomen....