In het verleden heb ik wel geprobeerd om me uitvoerig met het eerste chakra bezig te houden, maar het was frustrerend, ik kreeg er paniekaanvallen van en begreep mezelf niet meer.
Door de weg langzaam van boven naar beneden te gaan (ondanks mijn ongeduld), gaat het me beter af.
Dat is mijn persoonlijke ervaring, mijn beleving. En ik zie het ook terug bij een aantal anderen in mijn omgeving.
Ah ik snap wat je bedoeld. Het kan zeker heel erg moeilijk zijn om vol te werken aan je eerste chakra, als deze helemaal niet zo veel kan hebben. Dan kan je behoorlijk snel van slag raken, omdat deze chakra wonden behoorlijk diep kunnen binnenkomen.
Heb je er ooit over nagedacht om voorzichtig aan je eerste chakra te werken? Want uit jouw eerste stukje zal ik even de zinnetjes neerzetten die ik heb gelezen en volgens mij gaan over jouw eerste chakra:
" Ik probeer te leven zoals zij, te ervaren zoals zij. Maar het raakt de dood in mij aan, want het is niet mijn leven. "
"Dat ik niet gezien word, of dat ik mij steeds opnieuw probeer te voegen in het beeld dat een ander van mij heeft."
"Proberen te voldoen aan verwachtingen, want gezien worden is leven."
"En dan met name gezien worden door een moeder die zelf nooit gezien is. Een moeder die weet wat het is een levende dode te zijn en die daar toch geen afstand van kan doen."
"Een moeder die mij niet heeft kunnen leren wat leven is. Een moeder die juist IK mag leren wat leven is, juist door gewoon mijn leven te leven en mijn zijn te ontdekken in het hier en nu. "
"In alle doodsheid mag ik leven gaan scheppen en in alle leven de dood."
Als ik hier wat uitzoom, zie ik hier vooral het thema: "Er mogen zijn" doorschemeren, wat het belangrijkste doel van de eerste chakra is.
Er zijn hele simpele aarde-oefeningen die je kunt gebruiken voor je eerste chakra. Deze zijn vooral lichaamsgericht, en lichaamsbewust. Misschien dat je er iets aan hebt?
Dit was overigens wat mij opviel hoor, niet dat ik jouw gekozen weg niet snap.