Ontwikkeling van begrip

Tja, zo'n situatie is ook weer op veel manieren te interpreteren. Laat ik me er wijselijk buiten houden

je was on-topic.. Tittel is "ontwikkeling van begrip"
staat nergens bij.. voor wie!

Hahaha, je kunt ook leren begrip te hebben voor het onbegrip van anderen

Whehe, 2second that ... maar dat neemt niet weg dat er 'in the moment' met vlagen emotie-en-frustratie geantwoord mag worden

Zolang je het ziet als iets dat uit jouw zelf komt maar getriggerd wordt door een ander

Ja, klopt

ook al is die scheidingslijn soms niet herkenbaar of soms ff wazig

dan is het toch allemaal maar saai...
ik denk niet dat het hart een halve leugen is...
maar alleen waarheid.....

Het lijkt mij dat het menselijke er niet veel aan kan doen dat je denkt. Als je dat denken waarmee je begrijpt of begrip hebt los laat word het toch ook wel een saaie boel met overal kasplantjes.

precies en die hebben toch water nodig

Dus jij bent alleen maar je gedachten? een soort van; Ik denk dus ik besta!

Ik combineer die gedachte "ik denk dus ik besta" het liefst met wat mijn hart me vertelt, maar soms is het verstandig niet naar je hart te luisteren als het gaat om angst bijvoorbeeld. Het gaat bij mij om het vinden van balans, zoals begrip.

Als ik zie dat een man een andere man doodt (nooit gezien maar ik neem even een extreem voorbeeld), zou ik in eerste instantie huilen van angst, medelijden, afgunst en huilen om de familie die de dode man achterlaat. Maar ik zal ook denken aan de omstandigheden, de moordenaar, waarom hij moordt. Het zit in de natuur van de mens om zichzelf te beschermen, of misschien is hij gewoon gestoord. Vanuit die beredenering sus ik mijn hart en zou ik daar mee kunnen omgaan.

liefs

je zit al uit je hartscentrum als je angst hebt,
als je jezelf dan nog eens de raad geeft dat het verstandig is niet naar het hart te luisteren.. (terwijl het je terug roept, naar je hartskern, om de dingen van daaruit te kunnen begrijpen, zeg je "nee, das niet verstandig"
Ergens zegt me dat dit een aangeleerde conditionering, een zin die in de volksmond misschien vrij aanvaard is,
doch themoon, naar je hart luisteren is altijd goed, in gelijk welke omstandigheid.

Heel veel Gast en voor sommige dingen heb ik ook best begrip en ik vind dat ik voldoende rekening houd met.
Ik ben best benieuwd naar jouw gevoel eigenlijk...

Hm bedankt voor de raad Heb daar namelijk problemen mee. (vanuit angst teruggaan naar liefde)

Laat ik het zo zeggen; beide partijen hebben hun eigen beweegreden. Wie ben ik om daar over te oordelen.

Ik vraag niet om een oordeel, hoe kan dat nu, je was er niet bij immers en dan nog kun je geen mening vormen lijkt mij.
Ik was gewoon benieuwd hoe jij daar mee om zou gaan.
Maar geeft niet hoor, wellicht kan iemand anders een lichtje laten schijnen.

Ik begrijp je
Ik weet niet hoe ik met deze situatie zelf om zou gaan, omdat ik niet in die situatie zit. Maar uit ervaring met andere situatie waarbij iemand niet aardig doet (zacht uitgedrukt) heb ik wel geleerd dat mensen reageren vanuit hun geschiedenis. Dat doen ze niet bewust, maar hebben een schild omzich heen geworpen die vaak geboren is uit "niet begrepen worden" in eerdere levensfases. Vaak als je vraagt aan deze mensen waarom ze iets doen hebben ze niet eens door dat ze het doen of waarom ze het doen. De oorzak van hun reactie (jouw buren op de leefgeluiden van jullie) kan heel goed vanuit een vroegere situatie zijn gekomen. Het kan zelfs zo zijn dat ze zelf met buren te maken hebben gehad die op hun leefgeluiden heftig hebben gereageerd. Die dus geen begrip hadden voor hun. En nu hebben zij geen begrip voor hun buren.
Misschien is het ver gezocht, kan me overigens goed voorstellen dat je er van baalt. Zou ik denk ik ook doen. Onze buren hebben ook wel geklaagd over de honden als die teveel blaften, en daar baalde ik ook van. Maar zij zijn geen honden gewend en vinden het n=blaffen hinderlijk. Ik vind het vrij normaal dat een hond blaft als er iets is wat ie niet vertrouwd. Maar ik zie de reden van het blaffen, zij heeft alleen de ergenis ervan.

Mijn moeder zegt vaak; ik begrijp niet waarom je geen kinderen wil. Ik heb het haar al zo vaak uitgelegt maar ze wil en kan mij niet begrijpen omdat zij er anders over denk dan ik. Tegenwoordig doe ik er geen moeite meer voor en zeg haar; je hoeft het niet te begrijpen, je hoeft het alleen maar te accepteren dat het zo is.
Misschien is accepteren ook niet het goede woord.......want daar heb je eigenlijk ook weer begrip voor nodig. Of niet?

volgens mij is accepteren zoiets als " aanvaarden dat het is zoals het is " , net zoals je al eens eerder schreef..

Het is wel goed om naar de diepere beweegredenen te kijken en wellicht begrip te hebben, maar ook belangrijk om niet voorbij te gaan aan wat in het hier en nu aan gedrag en reacties getoond wordt.
Eerst de deur open doen, voordat je de kamer binnen stormt. Om het even beeldend uit te drukken.