Lieve Lin, ik maak gebruik van dit topic om enkele dingen even van me af te schrijven rond een bepaald vorig leven.
Heb dit samen met een hele lieve vrouw deze namiddag, via een zielereis doorgekregen, ervaren..! Een gebeurtenis dat ik tegenhield, en niet meer wist ook, maar nog moest verwerken..
Dit verwerken is nu aan de gang!
Ik zie me rennen in een bos (groene bladeren en takken die ik van me afweer, sommige takken snijden in m'n armen, maar dat deert me op dat moment niet)Ik hoor m'n eigen adem, piepend, snikkend.
Ben ik vluchtend? Nee ik zoek.. koortsachtig, snel.. ik moet snel zijn. Ik hoor wolven..
Ik ben naar iets op zoek, naar wat.. ohhh een kind, mijn dochter! Ik weet dat ze hier ergens moet zijn, intuitief weet ik het..
Ik wil weten waarom ik zoek.. wat was er gebeurt..
*we gaan samen nog even ietsjes trug in de tijd, vlak voor dit gebeuren*
Er is plek in het bos, met uitgedoofd vuur... hier zijn ze niet zo lang geweest, maar wel al weer weg!!!
Achter een grote boom zie ik twee mooie donkere kinderogen, een jongen ongeveer 9 a 10 jaar! Zich verstopt.. enachter hem een klein meisje van een jaar of 5. Aan hun voeten hangen kettingen, ik begrijp hun taal niet.. ze spreken anders!
Ik voel intuitief aan dat het croatisch kan zijn, of slovenie!
We weten wat er is gebeurt, kinderen worden ontvoerd, meegenomen.. voor allerlei doeleinden! Het is een bende, ze zijn arm.. en zien zo enkele centjes of goedkoop werkkracht te krijgen!
Deze twee, de jongen en het meisje zijn kunne vluchten, ze zijn van ons dorp! Maar het is niet mijn dochter..
*we gaan weer terug verder in tijd, op het moment dat ik in het bos ren*
Nu weet ik wat ik zoek, m'n kind, mijn dochter is dood! Dat heb ik begrepen van de twee kinderen, en ook krijg ik dat bevestigt door Engel Michael die steeds bij zulke healings aanwezig is (hij komt steeds als ik hem roep)
Ze had zich verweerd en gespartelt, en een van die ontvoerders heeft haar te hardhandig aangepakt! Ze is op een bepaalde manier niet meer uit die wurggreep gekunnen en ze is dus dood!
Ze lieten ze achter.. in het bos..
en ik hoor wolven.. ik moet snel zijn,
ik voel me schuldig, terwijl ik geen schuld heb! Ik was te laat.. heb haar niet kunnen redden! Had ik moeten kunnen, ging er door m'n hoofd!
Maar het was onoverkomelijk wat er gebeurt was, ik had het nooit kunnen tegenhouden, dat weet ik nu!!
En dan het verschrikkelijke tafereel..iets om een moederhart te breken!! Wolven scheuren haar in stukken!!! En ook dat heb ik niet kunnen vermijden, ik kom overal te laat!!!
Ik voel een klop op m'n kop en val bewusteloos, maar er is hulp.. m'n man is er, die zocht mee.. en kan me weer rechthelpen.
..........