Hallo allemaal,
Bij deze een wat uitgebreidere versie van mijn verhaal, zoals geplaatst op het voorstel topic (http://nlforum.merudi.net/ubbthreads.php/topics/91865/Hallo_allemaal.html#Post91865). Deze tekst schrijf ik als een vervolg/uitbreiding daarop.
Laat ik bij het begin beginnen; ik heb een zorgeloze jeugd gehad, geen tegenslagen, alles behaald zonder er veel voor te hoeven doen, veel mooie momenten meegemaakt, liefdevolle ouders gehad, veel vrienden gehad, beter had ik me mijn jeugd niet kunnen wensen.
Tot na mijn pubertijd heb ik altijd van steriele, modern ogende omgevingen gehouden, zonder al te veel detail erin (vraag me niet waarom). De natuur zocht ik niet met plezier op. Nog altijd heb ik een flinke afkeer van insecten. Ook was ik als kind vreselijk bang voor sommige elementen, zoals water, storm, onweer.
Rond mijn 18e sloeg dit vrij abrupt om, ik kreeg een afkeer voor steriele omgevingen, ging de natuur enorm waarderen, mijn angst voor water en storm zijn verdwenen. Eigenlijk ben ik niet snel meer bang voor wat dan ook (behalve voor insecten haha). Op dat moment begonnen de stemmen/gedachtes (zie voorstel topic) ook te komen (geen idee of ik die daarvoor onbewust al had trouwens). Vlak daarna ontmoette ik ook mijn eerste vriendin, waarmee ik ruim 5 jaar een relatie heb gehad. Zij was erg onzeker toen ik haar leerde kennen. Langzaam begon ik een gevoel te krijgen dat ik hier met een doel was, ik begon enorm zeker van mezelf te worden en heb vele deja-vu momenten in die periode gehad.
Ik heb vanaf de helft van die relatie het gevoel gehad dat ik er was om haar te helpen en dat dat in vorige levens een flink aantal keer mislukt was. Uiteindelijk ging de relatie een bepaalt punt voorbij, waarna ik juist het gevoel kreeg dat we een bepaalde drempel over waren. Daarna zijn onze wegen langzaam uit elkaar gegaan.
Toen is het een tijdje stil geweest, de stemmen/gedachtes waren weg op een paar uitzonderingen na en mijn leven kwam weer in een stroomversnelling. Heb op werkgebied toen een paar enorme stappen gemaakt, een huis gekocht, tijd voor mezelf genomen en genoten van het leven.
Daarna begon het stem gebeuren in mijn hoofd weer, ik heb een flink aantal relaties gehad, die iedere keer nadat een probleem overbrugt was op zijn eind liepen. Toen ontstond ook echt de zekerheid dat ik hier was om mensen te helpen. Dit hielp mij ook door de pijn en leegtes die achterbleven na de relaties. Ook de stemmen in mijn hoofd stelden mij hierin gerust, die hebben toen ook de fase aangegeven waarin ik nu zit; Een langere periode een relatie die ons beide van energie zou voorzien. Die stemmen zijn er nog wel op sommige momenten, maar ze geven nu vooral antwoord op vragen die ik stel, hoewel ze meestal niet erg concreet zijn.
Momenteel mis ik het wel om mensen te helpen, dit brengt ook weer een soort leegte/doelloosheid. Ik help mijn vriendin wel op sommige punten, zoals met zekerheid, assertiviteit, werkgerelateerde zaken, etc. Dit voelt echter niet echt als ‘helpen’ in de zin die ik gewend was. Ik vraag mijn vooral af wat de bedoeling is van deze periode en wie/wat de stemmen/gedachtes zijn.
Groetjes,
Raymond