Al mijn hele leven lang heb ik een soort van "levensmotto" en dat klinkt als volgt:
Ik Moet helemaal niets!
Ik ben een vrij mens, die graag in zijn eigen vrijheid beslist over dingen wel of niet doen. En zodra een ander mij iets opdraagt zonder overleg, zonder uitleg van de bedoeling ervan, dan ga ik "steigeren". Want ik accepteer geen "moeten" van anderen omdat zij dat willen of nodig vinden. Ik accepteer alleen een "moeten" vanuit eigen inzicht, van uit het inzien van het belang van iets, vanuit liefde voor mezelf en of voor de ander. Ook accepteer ik een "moeten" vanuit oorzaak en gevolg en verder "moet ik helemaal niets!" En als ik op die manier leef, dan kan ik dus leven vanuit willen...
Mijn vraag aan jullie is het volgende: Is dit een motto vanuit mijn Ego of vanuit mijn Hart....