Wie o wie

Oei, zoiets is niet makkelijk, maar wel te doen
Ik heb wel iemand in de familie die hier ervaring mee heeft...

Eerst een visum aanvragen, dan een verblijfsvergunning... en dan inburgeren. Het is een lang proces.

Ik weet niet of ik je kan helpen maar je mag me alles vragen, misschien kan ik het navragen

Liefs Jorine

je hebt pm..

http://www.ind.nl/nl/inbedrijf/overdeind/veelgesteldevragen/Wet_inburgering_naturalisatie.asp

Hoe haal ik mijn buitenlandse vriend(in) naar Nederland?
In de Klantdienstwijzer staat gedetailleerde informatie over de procedures om iemand naar Nederland te halen.

Zie link:
http://www.indklantdienstwijzer.nl/

Dank je wel Bart, die info had ik al gezien, maar deze situatie heeft nogal wat complicaties, dus ik wil echt specificiek advies.
Je bent een schat! xx

Dank Karin, graag gedaan Ik denk dat je het, ondanks de moeilijke situatie, via de IND zou moeten (na) vragen. Succes ! X

Ik heb niet naar Bart zijn link gekeken dus misschien vertel ik nu dubbel. Een vriend van ons heeft een aantal jaren geleden zijn liefde ontmoet in Indonesie. Na een jaar hebben ze besloten dat zij naar Nederland zou komen. De verblijfsvergunning moet in het land van herkomst aangevraagt en de goedkeuring moet daar ook afgewacht worden. Ze mocht hier wel op vakantie komen (voor het aangevraagd was) maar niet langer dan ik geloof 3 maanden blijven. Volgens mij moesten zij ook trouwen want dan is het iets makkelijker om die vergunning te krijgen. Het is dus niet zo dat ze eerst naar Nederland kan komen en hier de aanvraag doen, dit moet echt in het land van herkomst. Bij haar was het nog niet zo makkelijk geloof ik omdat het niet bepaald makkelijk was om de gewenste papieren rond te krijgen. Het burgelijke systeem is iet wat anders dan in Nederland.

Het is een hele toer en lang wachten, maar als de liefde groot genoeg is moet dat geen probleem zijn. Het wordt wat minder makkelijk als zij het alleen moet doen (zonder vaste relatie/trouwen). Dan krijg je weer met heel andere eisen te maken./ Want Nederland wil niet zomaar iedereen binnen krijgen, ze moeten er wel wat aan hebben (qua opleiding/werk ervaring ed).
Dat klinkt hard, het is niet voor niets een systeem (heeft geen emotie en gevoel).

Succes

Het probleem is dat het het vriendinnetje van mijn zoon betreft.
Ze verwachten een kindje (ik wordt dus oma...) en mijn zoon is nog geen 21.
het kindje wordt geboren eind november en dan is hij nog steeds twintig, ik verdien net niet of net wel voldoende om eventueel borg te mogen staan.
Zou hij boven de twintig zijn en was er geen baby dan zou het verhaal inderdaad een stuk makkelijker zijn, maar dit wordt een lastige dobber.
Ze kan daar niet te lang blijven want alleenstaande zwangere meisjes hebben het niet leuk in Taiwan.

Het punt is dat *ik* binnen 4 dagen een soort van oplossing wil vinden omdat anders de kans groot is dat mijn schoondochter de zwangerschap vanwege haar ouders en ook de shit waar ze in komt als ze niet hier kan komen, af laat breken.

proficiat *oma*!!!
en heel veel succes met het vinden van een oplossing!
soms ligt die vlak voor je neus en zoekt men te ver.
Heel veel liefs van me

Tinne

Hé Karin,

Van harte!
En wat willen ze allebei zelf, jouw zoon en het meisje?

Liefs Pegasus

Dat wordt heel moeilijk.
Het liefste willen ze nu samen een gezinnetje vormen, Tim zijn studie afmaken en dan met zijn drietjes verder.
Echter...in Taiwan wordt zoiets als schande gezien, het is echt een heel andere cultuur en dat arme kind zit daar met dat groeiende engeltje in haar buik.
Ik denk dat Tim zeer snel naar haar toe moet gaan en samen met haar haar ouders gerust stellen, dat het hard werken wordt maar dat ze ervoor willen gaan.
Phyllis heeft 4 dagen de tijd om een beslissing te nemen, er schijnt door de arts tegen haar gezegd te zijn dat ze in die paar dagen nog een pil kan nemen waardoor het kindje wordt afgestoten.
Wat een onmenselijke beslissing voor zo'n jong meisje...
En dan de druk van de buitenwereld..brrr..... het liefste toverde ik haar nu hierheen.
Daarbij komt nog dat je vanuit Taiwan heel moeilijk een visum krijgt om naar Nederland te komen.

Bergen om over na te denken dus en heel weinig tijd..

Een ontzettend moeilijke situatie Karin. Ik wens jullie heel veel succes en sterkte toe hierin !

Lieverd, we lazen elkaar al via pm.
Soms weet ik niet goed wat ik moet zeggen om iemand te helpen, omdat ik geen idee heb hoe het moet voelen als je meemaakt wat jij doorworstelt! Komt nog eens bij dat je telkens te maken hebt met grote afstanden, waardoor alles zo bemoeilijkt wordt!

Op dit moment brand ik een kaars voor je. Zullen we je rugzak samen tillen vandaag???

Ik hoop dat de oplossing er snel aankomt. Maar ik denk wel dat het een kwestie van accepteren wordt voor jullie van wat die oplossing dan ook mag zijn.
Maar ik ben ervan overtuigt dat als een kind er moet komen, dan komt het er. Zoniet, dan heeft dit alles een ander doel en betekenis. (misschien iets met verantwoordelijkheid dragen/zijn, ookal telt dit ook als het kind er komt)

Ho vergat ik helemaal; sterkte, en een dikke knuf voor jullie allen.

Ja inderdaad als het kindje komt, ze is er nog niet uit, ze wil ons niet tot last zijn...
Het is geen last, alleen erg ingewikkeld (maar zo voel ik dat).
Ik ben als de dood dat ze het kind niet laat komen alleen vanwege alle sores, haar ouders, de last voor mij en wat dies meer zij.
Ik moet haar beslissing respecteren maar vind het wel heeeeeel moeilijk als ze zou besluiten om het kindje weg te laten halen...

Maar dan is het bovenal haar keus. Ookal lijkt het dat anderen die keus beinvloed hebben. Het is dan net zo goed de beinvloeding van anderen als ze een andere keus maakt.
Zij moet er mee dealen (en je zoon natuurlijk ook wel deels want hij is de vader en heeft hier ook zijn verantwoording in.)
Ik begrijp jouw heel goed Karin. Het liefst haal je haar direct hier naar toe om de invloed van de anderen weg te halen. Want het gaat uiteindelijk om een leven (niet één maar iig twee).
Als dit de bedoeling is van dit nieuwe leven dan zal het zo gebeuren.
Mag ik je één ding op het hart drukken; als ze besluit het weg te laten halen, veroordeel haar daar niet om maar steun haar waar je kan. Wees neutraal.
Sterkte.

Welke keuze ze ook zal maken, er zal altijd (min of meer)sprake zijn van beïnvloeding van buitenaf. Of dat nu van haar vriendje en Karin is, of van haar biologische ouders en huidige omgeving. Hoe kun je nu hierin weten wat juist is?
Poeh, heftig. Voor haar, maar ook voor haar ouders; en ook voor hem en zijn familie...

Maar zoals ik al schreef, ik vind het moeilijk om iets zinnigs te zeggen... wel weet ik, dat Karin een tijger is, die zich vastbijt en niet meer loslaat. Een sterk karakter, en verschrikkelijk lief.

Wat je ook kiest in zo'n geval, zwaar is het altijd.
Ik heb het zelf met de oudste en ook bij mijn tweede kind meegemaakt, dus ik weet precies hoe ze zich voelt.
Ik woonde niet in een ander land, maar ben tweemaal gedumpt in het begin van een zwangerschap, is niet helemaal hetzelfde maar de beslissing houden of niet daar ben ik wel mee bekend.
Ik zal haar keuze beslist respecteren Syl, al zal het een hele bittere pil worden.
Ik zelf zou het nooit kunnen, maar dat wil niet zeggen dat een ander deze keuze niet zal en kan maken.
Heel diep in mijn hart besef ik, dat het voor hun een hoop ellende zal schelen.
Phyllis is een enorm lief meisje en ze zit in mijn hart, ik zal haar nooit veroordelen.

Ja Helma, je weet nooit wat juist is als je voor de beslissing staat.
Daarom is het ook zo moeilijk.
Ik kan me hier niet in vastbijten, ik moet die twee loslaten en ze zelf hun keuze laten maken.

Phyllis weet dat ze hier terecht kan en dat we haar en Tim uit alle macht financieel willen en kunnen ondersteunen, woonruimte is er, meer kan ik niet doen.

Maarr...het blijft mijn eerste kleinkind, een kind en dat is een moeilijk voor mij te verteren snappie?

Wat fijn dat ik hier kan spuien, morgen ga ik voor het eerst sinds lange tijd weer naar de kerk, ik merk dat ik enorme behoefte aan steun heb en dan in dit geval zoek ik het in de kerk.
Een hele lieve collega van mij gaat daar altijd heen met haar man en ik heb haar gevraagd of ik mee mag.
Ik ga alles proberen om dit verdriet met de meest mooie energie te omringen.
Want als Phyllis de keuze maakt om de zwangerschap te beëindigen kan ze alle hulp gebruiken, en wij ook..

Ja lieve Karin, dat kan je zeker, al de hulp kan je goed gebruiken. Ik zal dan ook mijn kaarsje vanavond ook voor jou laten branden meis.

Knufffff