Het klinkt zwaar en het is ook zwaar, ik ben de laatste die dat zal ontkennen, maar je moeten leren leven met een langdurige of blijvende ziekte.
Ik kon in april 2008 van de ene op de andere dag ineens niet meer opstaan vanuit mijn bed, lage rugklachten en enorme uitstraling naar mijn beide benen. Bleek een accute ontsteking in mijn onderrug te zijn en een kleine hernia. Nou medicijnen, therapie en dan gaat het wel weer over dacht ik.
Niets was minder waar en na heel veel onderzoeken in verschillende ziekenhuizen bleek dat ik naast de hernia en de toen nog onschuldige ontsteking, de ziekte van Bechterew heb, dit is een vorm van reuma. Artitus en artrose kwamen hier ook nog bij. Op het moment dat je dat hoort stort je wereld in, ik was toen nog pas 30 jaar en wist dat ik een ziekte had gekregen die nooit meer weg zou gaan.
Ik moet voor de rest van mijn leven 2 a 3 maal per week naar therapie, ik slik dagelijks pillen om het proces van de reuma te vertragenen en voor het slapen gaan nog spierverslappers,
tijdens de periodes van actieve ontstekingen in mijn rug en inmiddels ook in mijn handen, enkels en schouders slik ik ontstekingsremmers. En werd tot overmaat van ramp ook nog eens ontslagen op mijn werk om medische redenen.
Ik werd behoorlijk depressief en zag het even helemaal niet meer zitten.
Tot ik besefte dat er nog altijd mensen zijn die er veel erger aan toe zijn en dat deze mensen het ondanks alles toch nog in zich hebben het leven positief te benaderen.
Ik heb mijn leven weer opgepakt, omdat ik geen werk meer had ben ik met een kappersopleiding begonnen, veel mensen verklaarden me voor gek en zeiden dat ik dat toch nooit zou kunnen volhouden met mijn rug, en het klinkt gek, maar dat heeft me juist nog sterker gemaakt.
Ik ben niet van plan mijn ziekte mijn leven te laten bepalen, ik leer leven met mijn ziekte, er wordt mij wel eens gevraagd wat ik ga doen als de reuma zo erg wordt dat ik niet meer kan knippen.
Ik ben daar helemaal niet mee bezig, ik ga geen dingen laten omdat ik dat later misschien niet meer kan doen, ik ben gewoon heel dankbaar voor de periode die ik nu heb, de periode waarin ik wel kan doen wat ik graag wil.
Het is inmiddels een heel verhaal maar wat ik eigenlijk probeer te zeggen is, mensen geniet van het leven en de kleine dingen die je gegeven worden, ook al is het negatief, probeer het positief te benaderen. Denk niet teveel aan wat je allemaal niet meer kunt, maar denk meer aan wat je allemaal nog wel kunt!
Liefs Chantal.
Leren leven met een chronische ziekte
Delen:
Lena
feb 6 '10
mensen geniet van het leven en de kleine dingen die je gegeven worden, ook al is het negatief, probeer het positief te benaderen.
niet makkelijk voor velen maar wel een hele mooie gedachte
niet makkelijk voor velen maar wel een hele mooie gedachte
admin
feb 6 '10
Sta er helemaal achter. Ik weet alleen niet hoe jij het proces van acceptatie van je chronische ziekte hebt benaderd. Het wordt voor mij nu makkelijker, het is zo, ben dankbaar voor de kleine dingen in mijn leven die gebeuren, leef per dag. Ik wéét dat ik nu een zware periode inga mbt mijn werk, maar ook daarbij leef ik per dag en neem de dagen zoals ze zijn. En ik ben GELUKKIG!!!
Positieve gedachten zijn Krachten, waarmee je elke dag aankunt!! Daar ben ik inmiddels van overtuigd.
En Chantal, heel veel succes met je kappersopleiding!!
Liefssssss
Positieve gedachten zijn Krachten, waarmee je elke dag aankunt!! Daar ben ik inmiddels van overtuigd.
En Chantal, heel veel succes met je kappersopleiding!!
Liefssssss
Talleke
feb 8 '10
Makkelijk is het zeker niet, maar als je eenmaal zo ver bent geniet je er des te meer van.
Talleke
feb 8 '10
Origineel bericht van: ~~Larapinta~~
Sta er helemaal achter. Ik weet alleen niet hoe jij het proces van acceptatie van je chronische ziekte hebt benaderd. Het wordt voor mij nu makkelijker, het is zo, ben dankbaar voor de kleine dingen in mijn leven die gebeuren, leef per dag. Ik wéét dat ik nu een zware periode inga mbt mijn werk, maar ook daarbij leef ik per dag en neem de dagen zoals ze zijn. En ik ben GELUKKIG!!!
Positieve gedachten zijn Krachten, waarmee je elke dag aankunt!! Daar ben ik inmiddels van overtuigd.
En Chantal, heel veel succes met je kappersopleiding!!
Liefssssss
Positieve gedachten zijn Krachten, waarmee je elke dag aankunt!! Daar ben ik inmiddels van overtuigd.
En Chantal, heel veel succes met je kappersopleiding!!
Liefssssss
Dank je wel Larapinta,
Fijn om te horen dat je gelukkig bent, ondanks jouw ziekte.
En wat je zegt "Positieve gedachten zijn Krachten, waarmee je elke dag aankunt!!" daar ben ik het ook helemaal mee eens.
Ik was zeker in het begin heel negatief, ik had nergens meer zin in. Mijn relatie stond onder een enorme druk.
Alleen maar omdat ik dacht dat ik de hele wereld wel aan kon in mijn eentje.
Ondanks deze moelijke periode waarin ik echt geen gezellig gezelschap ben geweest zijn ze altijd voor me blijven klaar staan, of ik dat nu wilde of niet, en daar ben ik ze heel erg dankbaar voor.
Ik heb me vanaf dat moment voorgenomen alles op een positieve manier te gaan bekijken en ik merkte dat dat heel goed werkte. Net zoals jij leef ik ook van dag tot dag, neem ik alles zoals het komt. Ik weet dat er geen dag is waarop ik geen pijn heb, maar ook daar leer je mee leven, het klinkt mss raar, maar je went aan de pijn, de pijngrens wordt steeds weer een stukje verlegd. Accepteer ook dat je de ene dag meer kunt hebben als de andere dag. Ga je niet afvragen waarom het zo is, je kunt er toch niets aan veranderen.
Luister naar je gevoel en lichaam, ik weet dat als mijn lichaam me zegt dat ik een stapje terug moet doen, ik dat dan ook echt moet doen. Doe ik dat niet, heb ik alleen mezelf daarmee.
Van binnen ben je nog steeds dezelfde persoon alleen moet je het leven op een wat andere manier doorlopen!
Liefs terug!
admin
feb 8 '10
Je kan een chronische ziekte ook zien als een iets wat je nog moet uitwerken. Ik ga niet dood aan mijn ziekte, en daarom zie ik dat het een andere bedoeling zal hebben. Ik kom er wel achter en inderdaad verder dag bij dag leven.
Liefsssss
Liefsssss
Talleke
feb 8 '10
Ja precies! Ik zeg ook altijd, alles gebeurd met een reden, al lijkt het soms wat hard om iets op een bepaalde manier moeten leren, de reden kom je wel een keer tegen op je pad.
Dat wij het op deze manier moeten leren zal wel betekenen dat we het aan kunnen en dat is dan eigenlijk ook wel gebleken, we hebben er mee leren leven, kunnen het aan en zijn allebei gelukkig.
Liefs Chantal.
Dat wij het op deze manier moeten leren zal wel betekenen dat we het aan kunnen en dat is dan eigenlijk ook wel gebleken, we hebben er mee leren leven, kunnen het aan en zijn allebei gelukkig.
Liefs Chantal.
Netwerk
© Copyright Merudi.net - Alle berichten op deze website zijn eigendom van de verschillende auteurs die een bericht geplaatst hebben. Het overnemen of kopiëren van deze inhoud is niet toegestaan.
