WOW!!
Thomas, dankjewel!
Dit heb je echt heel erg mooi opgeschreven.
Ben er echt een beetje stil van....
En dat je dat ziet van die vermoeidheid!
Jeetje...
Ik zal je vertellen waar dat mee te maken heeft.
Ik heb een moeilijke jeugd gehad en tot overmaat van ramp kreeg ik ook nog eens een keer de ziekte van Hodgkin (lymfeklierkanker). Toen ik genezen was ben ik nooit meer zo lichamelijk sterk geworden als dat ik was.
Ben sinds die tijd altijd vermoeid....
Bleek ook nog eens een keer manisch depressief te zijn wat het alleen maar versterkte.
En het klopt, ik moet ook meer tijd voor mijzelf nemen. Ben er op het moment echt mee bezig.
Ik denk dat ik me onbewust afhankelijk opstel, terwijl ik wel heel zelfstandig KAN zijn.
In mijn relaties voel ik me ongezien, ja.
Alsof alles vanzelfsprekend is wat ik doe....
Een doorzetter en uithoudingsvermogen heb ik zeker, anders had ik t niet gered.
Ik sta voor mijn echte vrienden altijd klaar.
Niet meer voor iedereen. Dat heb ik afgeleerd.
En ja, ik cijfer mijzelf daarvoor helemaal weg op dat moment.
1 ding heb je niet gezien en dat is mijn grote liefde voor dieren. Alles wat ik bij mensen niet kwijt kan, kan ik bij dieren wel.
T is soms alsof ik ze versta.
Heel erg bedankt Thomas.
Je bent een toppertje!
Liefs,