Gevoelloos of gewoon 'zijn'

Ik lees dit, en het eerste wat bij me opkomt, is dat je niet ongevoelig bent geworden, maar bent gegroeid in de afgelopen periode. Je hebt geleerd veel dichterbij jezelf te staan. Dat wil niet zeggen dat je geen compassie hebt voor wat er om je heen gebeurt, maar dat je het niet je leven laat bepalen. Het zijn problemen, gebeurtenissen waar een ander mee om moet gaan. En als je oudste thuis mist, kan je haar verhalen horen en de nuchterheid waarmee je het benadert, geeft je dochter juist de kans om los te komen van waar ze verder moet. Vanuit haar basis, Je geeft haar juist de gelegenheid nu om verder te gaan.
En wat die tweeling betreft, het is verschrikkelijk dat deze dingen gebeuren, natuurlijk zullen het mensen om je heen raken, meer dan bij jou op dit moment. Maar dat wil volgens mij niet zeggen dat je ongevoelig bent.
Je bent reëel en je leeft dichtbij jezelf.

Liefssssss

Ik denk dat je helemaal niet gevoelloos bent geworden maar juist heel veel ellende in je eigen systeem hebt opgeruimd.

Vanuit mijn opleiding leer ik over de wet van de resonantie. Dit is een energetische wet die bepaald, dat waar jij ZELF last van hebt, gaat meetrillen met wat er in je omgeving gebeurd.

Dus gebeurd er iets in jouw omgeving, en het lijkt op iets waar je zelf ook mee worstelt, dan gaat dit meetrillen en ervaar je die last zodat je er zelf iets aan kunt veranderen.

Het antwoord wat ik jou wil geven: Je wordt verlicht. Letterlijk en figuurlijk. De ellende van de wereld, drukt niet meer in jouw systeem en dat maakt je lichter.

Mijn reactie op het Haïti topic is hier het beste voorbeeld van. Waarom mijn reactie bij iemand zo'n heftige reactie triggert, geeft heel duidelijk aan, waar nog pijn zit. Jij hebt veel minder pijn in je systeem, waardoor dit je ook minder doet.

Mijn heftige reactie was puur en alleen omdat je wel een item neerzette, maar het daarbij liet. Je liet in verdere antwoorden verderop in de betreffende topics duidelijk blijken, dat je wel degelijk compassie en meeleven hebt. Ik lig ook niet wakker van de gebeurtenissen om me heen. Dat gebeurt om me heen ,maar ik ben wel anders dan jij, in mijn benadering om woorden op te schrijven. Ik probeer dat altijd heel voorzichtig te doen om mensen niet te kwetsen. En mij raakte wel dat jij dat niet doet. Maar ik heb het geaccepteerd en het zal met je eigen ontwikkeling te maken hebben waarom jij dat niet doet.

Maar we gaan offtopic, en dat is niet de bedoeling, wilde dit alleen je nog even meegeven.

-xxx-

Maar dat is ook een feit. We zijn anders en we hebben zo onze eigen pijnen. Kwetsen en gekwetst worden is voor mij geen pijnlijk en gevoelig onderwerp, waardoor ik het zelf ook niet met enige voorzichtigheid benader omdat ik me daar simpelweg niet bewust mee bezig houdt.

Dat dit iets is, waar jij zelf wel met enige voorzichtigheid mee omgaat, geeft al aan dat dit een gevoelige snaar is. Jammergenoeg heb ik deze snaar bij jou onbewust geraakt, en heb je hem even goed gevoeld.

Dit was absoluut niet mijn intentie toen ik de "harde" opmerking in dat topic maakte, maar toen het gebeurde had ik heel snel door dat er iets bij jou werd geraakt. Vandaar dat ik jou toen ook wilde uitnodigen, om naar binnen te gaan. Niet omdat ik jou monddood wilde maken of jou hier van Merudi weg wilde hebben, maar omdat ik het je graag wilde teruggeven.

En ja dat is ook zeker mijn eigen ontwikkeling. Vanuit mijn opleiding leren wij heel bewust te kijken naar resonantie en energetische trilling en herken ik ook heel snel iemands pijn.

Ook leer ik dat je soms eerst even iets extra pijn moet voelen, om zo goed te weten waar die zit voordat je er pas iets aan kunt doen.

Bedankt voor je reactie en ik hoop dat je begrijpt dat ik met de zuiverste intenties je iets duidelijk hebt geprobeerd te maken. Dat ik hierbij helaas even tegen je haren in moest strijken was helaas een onprettig bij-effect.

Gekwetst ... ja, dat is een oud zeer!! Maar dat weet ik, ben ik me van bewust en ben er al mee aan de slag. Donderdag weer een nieuw leerpunt, waarbij ik mijn kwetsbaarheid zal oplossen voor weer een deel.
En dat onprettig bij-effect heb ik niet alleen gevoeld, het was hard, dat blijf ik vinden en ik vind nog steeds dat het jouw leerpunt is om bij jezelf naar binnen te gaan en je af te vragen of je dat niet op een andere manier ook duidelijk kan maken. Want dat deed je namelijk wel in de loop van de rest van het topic.

Maar nu ga ik echt niet meer off-topic, sorry Helma!!
Back to waar jij je mee bezig hield, en dat vond ik een mooi topic om eens over te praten en uit te diepen!! Want ik herken me heel erg in je woorden!!

Je kwetsbaar opstellen is juist een mooie eigenschap.

Mee eens, maar zet je soms ook in het middelpunt.

Maar het toont aan dat je je niet laat leiden door angst (kijk maar naar de dagtekst).

No problemo Marjan!

Je kwetsbaar opstellen heeft als risico dat je gekwetst kunt worden: en gekwetst worden kan als onplezierig worden ervaren. Wel ben ook ik van mening dat er dan een oud litteken wordt aangeraakt. Een hele tijd geleden zei iemand hier iets over mijn mannelijke kant, in 'hoe voelen wij ons vandaag' (ik zeg lekker niet op welk paginanummer ). Het werd me daardoor rap duidelijk dat daar nog 'troep' zat bij mij, één stinkende brij van binnen.

Door het aan te gaan met mezelf, ontdekte ik iets heel moois, namelijk: ik kan denken en voelen wat ik wil! Het verdriet bepaalde mijn denken, het sloot mijn ogen voor het moois dat er van binnen zit.

Sorry, klinkt allemaal reuzekrom, maar als ik het zelf maar snap he!

Ik begeef me op glad ijs, ben ik ff blij dat het dooit...

Ik heb de dagtekst opgezocht, het kan vaak niet tot me doordringen, zo'n dagtekst maar ik begrijp bij deze zeker wat je bedoelt, en weet je!!! Mijn halve leven heb ik in angsten geleefd en ik ben blij door deze eye opener, want ik laat me er inderdaad niet meer door leiden!!
Dank je -xxx-

Hahaha, maar het is wel de waarheid. Het gekwetst voelen, gekwetst worden, is een teer punt bij mij. Maar .... ik voel wel dat ik al wel gegroeid ben, en ik durf er wel mee voor de dag te komen. Vroeger had ik me laten kwetsen en er niks mee gedaan, ik ben wel een stap verder nu!!

'Hoe kan dat?'

Stel dat er een bevredigend antwoord zou zijn op die vraag, welk gevoel zou dat je geven? En wat in jou wil dat gevoel graag hebben?

Takhihi, ik wil het snappen. De laatste jaren ontdek ik steeds weer iets nieuws, en iedere keer krijg ik weer de kans om het bij te stellen: toch maakt het me wat in de war.

En zover had ik nog niet eens gedacht. De waarneming van het gegeven is belangrijker dan het antwoord. En ja, ik stelde toch de vraag. Ik stoei er mee, maar feit blijft overeind dat er iets wezenlijks anders is.

Poeh, wat stel jij toch altijd moeilijke vragen

Stel, dat het te verklaren is - wat hierboven toch min of meer al is gebeurd - dan is het gevoel daarbij voor mij niet zo van belang.

Ja, ik denk dat ik het weet: ik wil mezelf graag doorgronden waarom het nu is zoals het is.

Ik herken veel in wat je schrijft Helma, ik had hetzelfde bij mijn vaders ziek zijn, iedereen jankte en ik bleef overeind, vond mezelf heel ongevoelig.
Nu snap ik dat het inderdaad zo is dat er *iets* is veranderd, wat weet ik niet en boeit me ook niet.
Ik kan zo een betere steun zijn en nuchterder de situatie bekijken.

Karin, ik ben blij dat de herkenning er is! Dat is misschien wel het bevredigende antwoord waar Takhihiii op doelde. Dus dat ik overeind blijf als mens als ik niet altijd meega in de ellende - of misschien de euforie - van de ander. Want het werkt misschien ook wel de andere kant op.

Persoonlijk denk ik dat het ook de andere kant op werkt, je bent wel blij voor de ander maar staat niet meer te springen en te dansen. Het is inderdaad (denk ik) zoals Nims aangaf dat we beter bij onszelf kunnen blijven.
Meer zelfliefde hebben, meer bij ons eigen gevoel blijven in plaats van gelijk al die energie over de ander heenspoelen.

Inderdaad, dat is het ook precies. Wel vind ik het jammer dat dit vaak door anderen als egoistisch wordt bestempeld.

Ja al begrijp ik dat wel, dat mensen het zo zien.
Het is juist het tegenovergestelde eigenlijk, hierdoor krijg je juist meer ruimte niet alleen voor jezelf maar ook voor een ander al moet dat niet je uitgangspunt zijn denk ik.

Ja, en toch is het wel hoe je het brengt en hoe je het overbrengt. Want als je gewoon Bent ... kan je ook juist een steun zijn voor de omgeving, en dat heeft niks met egoïsme te maken. Mijns inziens dan.