Aardbeving Haiti!

Ik dacht eigenlijk dat we hier nu net allemaal waren omdat wij juist zoveel innerlijk beleven en voelen. Dat is juist wat ons soms zo anders maakt. Het delen, uitdragen van onze diepe gevoelens, onvoorwaardelijk omdat we zo in elkaar zitten. Meer begrip hebben voor anderen, vanuit een weten van verbondenheid en compassie.
Maar misschien geldt dat dan niet voor iedereen. En hee, ook dat is niet erg. Die verscheidenheid kweekt hopelijk meer begrip, niet minder.
Ik wens iedereen hier veel wijsheid en licht!
Othela

Een stukje tekst van Karin Bishop heel respectvol geschreven naar de zielen toe, en het gebeuren. En sluit me daar volledig bij aan, met dankbaarheid.

Een kort bericht over Haïti: De enorme aardbeving die deze week in Haïti plaatsvond, creëerde een monumentale hartopening voor de planeet. De pijn, het lijden en het tragische verlies, wat dit creëerde, opende onze harten en verschoof de planeet, duwde het in de hart ruimte, van waaruit nu gewerkt zal worden. Deze prachtige en gevende zielen, die op zielsniveau ermee instemde, om een deel van deze ervaring te zijn, hebben deze planeet sinds een hele lange tijd op ongekende manieren gediend. Daar het voor velen op zielsniveau tijd was geworden om te vertrekken, gingen zij akkoord met het vertrekken, op een manier, die de planeet zou dienen en deze naar een nieuw en hoger niveau zou brengen. Haïti zal een heel heilige plaats worden, wat het al geworden is en deze gebeurtenis zal voor een hele lange tijd herinnerd blijven worden. Het was een deel van ons nieuwe begin en een deel dat de vibratie en richting van onze nieuwe wereld ook zal veranderen. Deze moedige, ongelooflijk liefhebbende en kostbare zielen, hebben deze planeet meer gegeven dan wij ooit zouden kunnen hebben geweten. Zij hebben gesteund in het verschuiven van de planeet naar een hele nieuwe manier van zijn, die staat voor dingen, die komen vanuit het hart en de eer en eerbied, die ik voor hen voel en voor de vele andere zielen die hierin verwikkeld zijn, gaat voorbij woorden.

Met veel liefde en dankbaarheid,

Karen Bishop

Waarom geef je mij, deze invloed over jou, en hangt het volledig af van mij, of je hier wilt blijven, of niet?

Ik wil namelijk helemaal geen macht over jou. Waarom zou ik kunnen bepalen of je hier wel of niet blijft? Ik wil dat helemaal niet voor jou bepalen, want ik geloof dat jij dat ook heel goed zelf kunt.

Maar dat heb ik ook zeker niet gezegd. En het is ook zeker nodig om daar positieve energie naartoe te sturen, want ook de aarde moet weer geheeld worden na deze schudding en pijnlijke wond.

Wat ik wel vind is dat het sturen van energie, niet TEN KOSTE van je eigen energie moet gebeuren. Het valt mij op dat sommige mensen de ellende die daar gebeurt, als afleiding van hun eigen ellende gebruiken. Voel je alleen aangesproken als dit voor jou ook geldt want ik wil dit niet veralgemeniseren want ik weet heel goed dat er heel veel mensen zijn die het vanuit liefde doen. Mijn doel is enkel wat bewustzijn tonen op de processen die in iemands binnenste spelen.

Ik vind dat er een verschil zit tussen door iets geraakt worden, en dat het iets met je doet. Het raakt me niet in de zin dat ik er niet onrustig door slaap, me zorgen over maak of dat ik er persoonlijk verdrietig om ben. Mijn eigen energie veldt, wordt er dus niet door beinvloed.

Wel raakt het me als ik zie hoe moeilijk andere mensen ermee hebben. Ik zie hun verdriet en hun ellende, en dat raakt me wel als ik me voorstel dat ik in zo'n situatie zou zitten. Het verschil zoals bellefleur het goed omschrijft tussen mede-leiden en mede-leven is in mijn ogen precies dat verschil tussen dat iets je raakt, of dat het je iets (aan) doet.

Nee dat had ik nog niet gelezen.

Dat heb je goed gezien. Ik heb dat niet laten zien, maar betekend niet dat ik het niet heb.

Misschien heb ik dat wel heel bewust niet laten zien.

Mag ik je vragen wat je zielskant jou dan verteld over wat er in Haïti is gebeurd?

Dat is inderdaad waar ons verschil van mening zit. Ik geloof inderdaad dat iedereen die op deze aarde komt, leeft voor zijn eigen lessen en eigen problemen. Daar moet iedereen voor zichzelf mee leren omgaan. Ik ben niet op deze aarde gekomen voor jou, en jij niet voor mij. Wel kan ik je gebruiken als spiegel voor inzichten in mijzelf, maar dat geld ook voor het vogeltje in het bos of de mug in mijn kamer.

Ik heb jullie nodig, maar ik leef niet voor jullie.

Maar dat is waar ik in geloof en begrijp het ook dat je zelf ergens anders in geloof.

Lees ik in jouw woorden dat jij het gevoel hebt, dat de vraag of iemand naar binnen wilt gaan, wordt gebruikt om iemand monddood te maken? Waarom zou ik iemand monddood willen maken? Waarom heb JIJ dit gevoel gekregen?

Er komen morgen 100 weeskinderen hier op Hato uit Haïti aan die op doortocht zijn naar Nederland. Er is een versnelde procedure gestart om deze kinderen te plaatsen. Er zijn dus veel wensouders die zeer binnenkort "hun" kind in de armen kunnen sluiten. Mensen die er al heel lang op wachten krijgen nu dat waar ze zo naar verlangden. Zou Sabine ook bij die ouders zitten?
Zo hebben alle "negatieve" gebeurtenissen ook een "positieve" kant.

Ik weet niet hoe positief je dit moet zien. Dit stond vandaag in het nieuws http://www.goedzo.com/index.php/2010/01/18/snelle-adoptie-kinderen-uit-haiti-is-ver

Het versnellen van de adoptie van kinderen uit Haïti is een verkeerd signaal. Zowel naar dat land als naar de adoptieouders toe. Beide krijgen de indruk dat het simpel en snel kan. Dat stelt René Hoksbergen, emeritus hoogleraar adoptie. Hij vindt dat de ouders die deze kinderen zonder uitgebreide procedure adopteren, verplichte begeleiding moeten krijgen van deskundigen.

Hoksbergen vindt dat adoptie zo niet moet gebeuren. „Je ziet dat wanneer een land in grote moeilijkheden verkeert, mensen vreselijk graag een kind willen adopteren om het daar weg te halen. Het lijkt een fraai gebaar van minister Ernst Hirsch Ballin om een aantal kinderen versneld toe te laten, maar dat is het niet. Het is zeer riskant.” De emeritus hoogleraar doelt daarbij op de kinderen die in feite nog niet in een adoptieprocedure waren opgenomen. De versnelde adoptie van kinderen van wie de procedure bijna helemaal was afgerond, vindt hij wel goed.

„Het Westen moet niet arrogant zijn en niet denken dat de kinderen beter af zijn bij ons”, zei Hoksbergen. Hij voorspelt dat de chaos in Haïti door overvallen en ander geweld nog veel erger zal worden en dat een heleboel kinderen daarbij zullen omkomen. Desondanks houdt hij vast aan zijn standpunt dat versnelde adoptie een verkeerd initiatief is, omdat heel veel kinderen zwaar beschadigd zijn. Niet alleen door de verwoestende aardbeving, maar waarschijnlijk al eerder door verwaarlozing en mishandeling. Hij waarschuwt al tientallen jaren voor adoptie uit landen waar chaos heerst. Hij noemt als voorbeelden Vietnam en Bosnië.

Hoksbergen noemt Haïti een middelgroot adoptieland, waaruit sinds 1983 kinderen naar Nederland komen. Het begon in dat jaar met één kind. De jaren daarop, tot en met 1998, kwamen er ìn totaal enkele tientallen adoptiekinderen vandaan. Sinds 1999 zijn het er meer geworden, tot ongeveer zestig per jaar. Tot de aardbeving waren er in totaal ongeveer duizend Haïtiaanse adoptiekinderen in Nederland. Deze kinderen kwamen allemaal naar Nederland via de Nederlandse Adoptie Stichting (NAS) en de vereniging Wereldkinderen.

De kinderen die morgen hierheen komen waren al weeskinderen en leefde dus al in de kindertehuizen die nu verwoest zijn. En zeg nu zelf; 5 jaar doen over een adoptie is toch veel te lang.
En zeker nu hebben de kinderen er meer aan om snel geadopteerd te worden dan te moeten blijven in een land waar nu helemaal niets meer is. Dat er meer begeleiding nodig is is wel duidelijk. Maar dat mag toch geen reden zijn om die kinderen dan maar aan hun lot over te laten?!
Breng ze dan eerst onder in weeshuizen in Nederland als die mogelijkheid er is. Maar je kunt ze toch niet daar laten. Of vind jij van wel?

Ik weet het eigenlijk niet. Wat is nu eigenlijk het beste voor die kinderen? Ik zou het niet weten.

Ik weet het ook niet, Nims. Maar zoals ik er nu zo tegen aan kijk hebben ze nu in Haïti gewoon heel weinig overlevingskansen.
Dit gebeurd nu iig. Wat de reden ervan is.....Er zijn iig in Nederland genoeg mensen die ze een kans op een beetje beter leven gunnen. Al is het vaak om hun eigen verlangens te vervullen.

Gast, ik ben het met je eens dat de weeskinderen hier nu beter af zijn. Wel hoop ik, dat de adoptiegezinnen zich bewust zijn van de problematiek die achter een kind uit Haïti zit. Denken ze nu: jippie, ik krijg een kind! of hellup, ik krijg een kind met een post traumatisch stress syndroom...

Zal er begeleiding zijn voor deze gezinnen?

Ik had een schoonzus die getraumatiseerd naar Nederland werd gehaald, vanuit Indonesië. Ze heeft Borderline en is schizofreen. Ik hoop, dat de ouders een geestelijk gezond kind 'uitzoeken'. Wat een drama.

Een zwangerschap binnenin een relatie is ook meestal vanuit het verlangen van het koppel, om kinderen te krijgen.
Het begint namelijk bij de wens om een verlangen te vervullen.. een verlangen om liefde te geven, en dat is bij adoptie net eender.

Nog hoor ik het huilen, en zie de pijn op de vele gezichten
terwijl ik in een vreemd en schoon bed lig
ik ben nu bij mensen die ik niet ken
en ik kan ze niet verstaan

Ik mis de vele kinderen, waarmee ik speelde
in de stoffige straten, in de gebouwen die op instorten staan
waar zijn jullie gebleven, ik mis jullie
ik wil terug, naar waar mijn ouders begraven zijn

hier is het vreemd, hier is het stil
hoe kan ik hier praten, over wat mij bezighoudt
wie kent mij hier nog, wie beschermt mij
het is zo vreemd hier...

wel is het schoon, ik krijg hier te eten
maar mijn buik doet pijn, want het smaakt raar
wie zijn die mensen, wat is de bedoeling
ik mis de vele kinderen waar ik mee speelde

het is stil hier, het is vreemd.

Goh Helma, wat een mooie tekst.
Hoe is het tot jou gekomen?

Vanochtend, onder de koffie, in mijn ochtendjas, in een behaaglijk, warm huis. Ik beelde me in, dat ik klein was, en in een vreemd bed lag, en dan typ je dat.

Heel mooi, Helma.. ik ervaar het zo..:

Ik lig in een warm bed, en ben fris gewassen

wat moest ik in het veld op het stro tussen de lijken?
zonder vriendjes of familie.. tussen de brokstukken verloren.
ik begreep het niet, had verdriet en ook veel pijn.

en nu.. heb ik een zusje bij en een broertje, een lieve mama en een nieuwe papa.
een knuffelbeer die s'avonds bij me slaap.En lieve streeltjes van de poes,

ik mag verdrietig zijn, en naar de beelden kijken over m'n land.
en zomaar ineens eens boos zijn, omdat ik het weer even niet begrijp..
Haïti .. ook al heb ik nu een warm bed, ooit zal ik wederkeren.

wat moet er afgehandeld worden.....
wat is misbruik....
wat zijn duistere krachten.....

Ik las pas een stukje geschiedenis van Haïti ….
Nadat Columbus op Haïti voet aan wal had gezet verdwenen de oorspronkelijke bewoners (indianen), ze overleefden de brute slavernij en westerse ziekten niet. Het zich superieur voelende blanke volkje haalde vervolgens ‘arbeidkrachten’ uit Afrika. Tienduizenden slaven vonden onvrijwillig hun weg naar het eiland en leefden er onder erbarmelijke omstandigheden. Deze slaven konden uiteindelijk met succes in opstand komen en konden uiteindelijk de onafhankelijkheid van Haïti bewerkstelligen. De onafhankelijkheid moest uiteindelijk duur gekocht worden waardoor Haïti grote schulden kreeg en in economisch verval raakte. Een nieuwe koloniale macht bekleedde de belangrijke posities en verrijkten zich snel. Op een later moment (1957) ontstond er ook een zwarte elite en werd het eiland bestuurd door wrede dictators. Tijdens het 30-jarige bewind van de Duvaliers verscheurden uitbuiting en corruptie het land en werden de gewone mensen als maar armer. Ondanks dat het nu eindelijk rustig is in het land is Haïti het armste land van het westelijk halfrond.

Wat is het in de mens dat hij geneigd is om voor rechter te spelen? En of je dat nu doet vanuit de naam van een of andere 'god' of vanuit een spiritueel gedachtegoed, blijkbaar moet er ('middeleeuws') gestraft worden. Dat daar andere bevolkingsgroepen voor uitgekozen worden zegt misschien alles over het feit dat de mens de neiging heeft zijn eigen duistere kant te verdringen en daarom dus een zondebok nodig heeft.